Levensverhalen (pagina 1622)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik

hoi ik ben Luis,
afgelopen 2 jaren zijn voor mij en mijn gezin een ramp geweest, eigenlijk loopt dit allemaal wel langer. Ik heb 2 kleine kinderen van 6 & 7 jaar. Vorig jaar December ben ik opgenomen geweest omdat alles teveel was geworden en ik er een eind aan wilde maken. na 4 maanden intern te zijn geweest heb ik het leventje weer opgepakt en tot een paar weken geleden ging het goed. Ik begin nu weer terug te vallen in mijn oude gewoontes en merk dat ik te zwak ben om me hier tegen te wapenen. Ik ben weer op het punt gekomen dat ik het niet meer zie zitten en wil niet meer verder. mijn kinderen zijn weer geen lichtpuntjes voor me en dit is het teken dat ik weer terugval. ik ben moe van het vechten. ik krijg het niet meer voor elkaar me op te monteren alles zie ik weer zeer zwart. ik wil maar 1 ding en dat is bij mijn vader zijn.
Datum:
06-10-2006
Naam:
Luis
Leeftijd:
38
Provincie:
Noord-brabant

zelfmoord , irritant leven !!!

ik heb gewoon een heel erg leven, ik heb altijd ruzie met mensen, me ouders zijn altijd down en zeggen nooit bijna iets tegen mij, ze geven me gewoon geen liefde, net als de mensen om me heen. ik word soms een beetje gek van me leven om heen, vol haat, geen liefde, en vrienden.. die zijn er gewoon niet voor me..
Datum:
06-10-2006
Naam:
help :S
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

Ik weet het niet meer..

Ik weet echt niet waar ik moet beginnen. Ik heb geen echte problemen zoals gewelddadige ouders, foute vrienden ofzo. Het ligt gewoon helemaal aan mezelf. Ik zie mezelf altijd al als een minderwaardig persoon. Waarom weet ik niet. Maar als je weet hoe het is om elke seconde van de dag bezig te zijn met de vraag wat andere mensen van je vinden, en dan tot de conclusie komen dat je geen echte vrienden hebt, en dat andere mensen je ook als minderwardig beschouwen is vreselijk. Ik eet heel veel als ik me ongelukkig voel. Ik ben (nog) niet dik of mollig, zie er best redelijk uit, en gedraag me niet opvallend dus niemand heeft iets door, maar dat gevoel gaat niet weg. Als ik eraan denk hoevaak ik het al heb geprobeerd te veranderen raak ik de moed echt kwijt. Ik kan mezelf gewoon niet waarderen. Ik kan me ook niet herinneren dat ik dat ook het gedaan
Datum:
05-10-2006
Naam:
Katja
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

Waarom

Alles zit mij tegen in dit leven! Waarom leef ik?! Ik heb nooit een vriendje, ik haat mezelf, ik ben lelijk,...! Ik wil gewoon dat ik verdwijn maar toch dan zal niemand een moer om me geven! =( IK HAAT HET LEVEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
05-10-2006
Naam:
Tanja
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-holland

Het is niet normaal..

hallo. ik loop er al een tijdje mee, maar nu moet het echt even los. ik ben sinds ik ongeveer 8 jaar was al geestelijk ziek. tenminste dat denk ik omdat ik vanaf die leeftijd iets heb gezien snachts toen ik op straat liep en dat beeld ben ik nooit meer kwijt geraakt. maar sinds die tijd heb ik last van hallucinaties.. iedere keer zie ik wat ergens of hoor,ruik,voel ik wat ergens. dat gevoel heeft me zo onderdruk gezet dat ik nu ook dingen op me af zie komen zoals demonen. waarschijnlijk denk je nu "wat een gek" maar het is echt waar. en als ik buiten loop zie ik niet zoals de normale mensen de wereld/straten enzo maar ik zie bergen met vuur als lava en kleine smalle paadjes waar ik dan tussen loop. ik heb een angst voor mensen, en de mensen die dat ook hebben kunnen zich er vast wel wat bij voorstellen.. maar sinds die tijd dat ik al die dingen zie en hoor en ruik enzo, voel ik me eenzaam, verlaten noem maar op.
ik ben ook heel vaak depressief, zelfs zovaak dat als er juist iets leuks is, ik zo erg depri ben dat ik gewoon ga snijden.. dat hebben waarschijnlijk ook wel een paar maar oke. ik wil met een psychiater praten alleen ik durf er niet heen vanwege die angst voor de mensen. dat is erg verwarrend want zelfs afrekenen bij de kassa durf ik niet, laat staan dat ik nog over straat durf te lopen! en van een dwangstoornis heb ik ook regelmatig last van want laatst wilde ik me zonder reden van de trap gooien terwijl ik het zelf niet wilde! weetje hoe eng dat is. en soms voel ik me bezeten want dan is er een moment dat ik verdwijn van de wereld en dan doe ik allerlei dingen waar ik dus echt niets meer van weet daarna.. ik heb/had regelmatig gesprekken met een mevrouw maar die gesprekken zijn ook tot niets uitgekomen. het zit me erg dwars want als ik het aan iemand wil vertellen dan hebben ze helemaal geen tijd zogenaamd. had ik maar een luisterend oor.. vandaar dat ik het maar hier even kwijt wil. dat is tenminste de enige plek waar het ook kan..
k heb me eigen ook vaak zat geprobeerd me van het leven te beroven maar dat is al vele malen mislukt.. ik zie het gewoon niet meer zitten.
en thuis heb ik zóveel problemen dat ik eigenlijk ook geen plekje heb om even tot mezelf te komen..

bedankt voor het luisteren/lezen..
ik zal denk ik wel vaker wat schijven ofzo..
Datum:
05-10-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Wat tedoen?

Ik voel me zoo kut
Had ik eindelijk een leuke vriendin, deed alles voor dr, was altijd gezellig
Ma daarnaast ging ze met 10 anderen en had ze gewoon sex met een kameraad van me!
School, Werk, Vrienden, het boeit me allemaal geen flikker meer, ik leef tog voor niets!
Ik heb al eens op een Viaduct gestaan maar had de moed niet om te springen, hierdoor voel ik me nog verneukter, ik kan geeneens zelfmoord plegen :s ik ben gewoon kapot

Ik weet niet wat ik hiermee aanmoet, mn ouders en vrienden durf ik het niet te vertellen! Ik word helemaal gek zo, Please help me!
Datum:
05-10-2006
Naam:
Nobody
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

weer

Het begon op de middelbare,
het zal wel pubertijd zijn denk je dan,
dingen gaan kut ouders.. al die shit....
ik ging snijden, tot klasgenoten erachter kwamen en het tegen mn mentor zijden, de leraar zag het ook en zij het ook tegen een fo andere persoon op school... ik moest op gesprek en met een contactpersoon praten, hij lijkt vertrouwend... ik dacht dat ik mn verhaal kwijt kon bij hem maar dat was niet zo...

toen ik hem had verteld over dat ik een aantal keren zelfmoord al geproberen te plegen had hij het tegen mijn ouders gezegd waardoor ik naar jeugdzorg moest.... ik ben een goede actrice en zetten mijn vrolijkste gezicht op en zij dat het allemaal voorbij was en dat ik blij was blablabla....

dus ik had me daaruitgepraat,
maar ik was nog steeds depressief,
en wou nog steeds mezelf van kant maken, ik heb alles geprobeerd.. overdosis,me polsen, opgehangen...
iemand had me verteld van als je nagelak remover drinkt dat je ook doodgaat...
nja, je nieren gaan alleen naar de klote.. wist ik veel =/

ik houd het nou al 5 jaar vol ofzo
heb ook een vriend, maar nog steeds niet tevrede.. hij kraakt me vaak af met de waarheid, ik ben eenmaal een slecht persoon.....

hij kan me niet steunen als ik ergens mee zit.. hij is streng en zegt dingen dat mij sterker horen te maken... maar ik ben immum voor dat... het doet me alleenmaar pijn.

vorig weekend aangerand toen ik weg wou lopen... teruggerend dus....

mijn vader is een sukkel, hij geeft mij overal de schuld van, ookal is het zijn eigen domme schuld en dat is vaak!
ik word geslagen, ik word er niet sterk van.. ik ga alleen nog maar meer dood van binnen.... van binnen ja, want ik laat het nooit merken.

iedereen denkt dat ik oh zo vrolijk ben.
dat het mij niks kan schelen als ik met een vriendin een afspraak maak dat zij het verbreek over en over again...

het doet mij pijn maar iklaat het niet merken....

Ik ben zwak
en wil dood
het is hartstikke egoistisch van me
als het een keer lukt dat laat ik veel mensen in de steek... eigen schuld denk ik dan... moest je mij maar steunen

maar toch...
iemand een schuldgevoel geven met zoiets hards... iemand kan zichzelf dan nooit meer vergeven.. het is grof

Datum:
05-10-2006
Naam:
D
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

kutleven

verdomme ik haat mijn leven echt
ik ben kei lelijk. elke dag op school zie ik weer meisjes lopen waarvan ik denk was ik maar gwoon zo knap. Maar nee ik ben zown mislukt iemand ik wil gewoon weg van deze wereld echt waar slaat het op ik heb geen vrienden ik heb niks ik wil gewoon helemaal weg ik haat dit.. bv met de gym ik word altijd als laatste gekozen of enerlaatst WAAROM MOET DEZE WERELED ZO ONEERLIJK ZIJN WE ZIJN TOG ALLEMAAL MENSEN EN WAAROM MOET NOU UITGEREKEND IK ZOWN DEBIELZ IJN IK WIL ECHT NIET MEER IK KAN ER NIET TEGE IK WEET OK NIET WAAROM IK HET OP DEZE SITE SGRIJF WANT WAT HEP IIK ERAANN:( ik wil gwoon niet meeri k moet dit kwijt aan mense ik moet hulp ik hou het zo niet meer alleen in mn eentje niemand snapt wat er in mij omgaat. vanbuiten lag ik maar van binnen huil ik..
Datum:
04-10-2006
Naam:
Anouk
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

weet jij hoe het voelt?

Weet jij hoe het voelt, dat kleine wereldje, niemand die je snapt, niemand die je verdriet kan voelen, dat kleine wereldje, helemaal alleen. Ze proberen bij je te komen en je te helpen, maar ze begrijpen je niet. Wat weten ze nou. Constant schuldig voelen doordat je mensen betrekt bij je eigen ellende, en je schreeuwt, GOD, wanneer houd het op, waarom duurt het zolang en waarom ben ik zo zwak. Een klein wereldje. Je hoopt dat het stopt, maar het stopt niet, je weet niet hoeveel je nog kunt verdragen...
Datum:
04-10-2006
Naam:
tessa
Leeftijd:
20
Provincie:
Gelderland

hoe mensen je pijn kunnen doen

mijn hart is gebroken niemand die mijn begrijpt mijn vriend waar ik altijd op steunde heeft mijn hart gebroken alleen omdat ik heel veel dinge loog om mijn eigen ik te verborgen ik heb et hemlater verteld en hij vond et niet zo erg maar nu valt die me erover aan gisteren gingen we praten alleen heeft die me helemaal in elkaar geslagen omdat ik hem niet los wou laten hij reageert niet meer op mij en me moeder begrijpt me niet school heb ik ook al verpest ik ben van havo naar vmbo gegaan terwijl ik weet dat ik beter kan
ik wil niet meer leven omdat ik niemand heb om op te staan daarom geen leven meer voor mij!ik heb al 1x in mjn polsen gesneden alleen brak et glas en ging et niet diep genoeg helaa maar vandaag word me volgende poging ik hou van jullie!
Datum:
04-10-2006
Naam:
maaike
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.