Levensverhalen (pagina 1469)

ik ben een meisje van 19 jaar.
ik woon nog bij me ouders en me broer me zus ik ben nu helemaal allen thuis
daarom dat ik nu hier wat neer gooi.

het begon in 2005 ik behaalde me diploma ik wou kappers opleiding doen maar om te beginnen moest je een stage plek vinden ik kon niks vinden en niks vinde
en op een gevene moment was het te laat om je in te schrijven vbij een andere opeldiing en toen zat ik een jaar thuis
ik werd steeds meer terug getrokkener
steeds stiller durfde niks meer alleen
helemaal niks kwam meer uit mij zo van zulle we dit doen .nee ik wou zelfs niks meer.

ik heb verschillende pogingen gedaan
en tot mijn grote spijt is het ook alemaal mislukt ik wil graag voor de trein springen het begon allemaal goeddit jaar
ik ging naar school kreeg studie geld (want ik had nooti geld om handen ) en kreeg een vriend hij is de liefde van me leven ik wou echt voor hem door het vuur gaan en ik dacht dat ik ook zijn liefde was maar nee hij maakte het uit om de stomst erede die er is
er miste een heel klein stukie
uh ja ik zei dat moet nog groeie en toen haalde hij allemaal excuses er bij dat ie geen tijd had enzow en dat ie blabla en hij zit bijna tot nu tot elke dag op msn wat nou geen tijd rot op
...
dus ik voel me erg alleen en verlaten en ik wil voor de trein springn maar ik geloof dat mn ouders geluk hebben want ik durf dat niet .. ik zit behoortlijk met me zelf aan :S

Ik ben een jongen van 20 jaar en ik word gek van mezelf. Vanaf mijn 15e kreeg ik verlangens naar een vriendin die door de jaren heen alleen maar zijn versterkt. Dit komt doordat iedereen om mij heen een vriendin kreeg.

Waarom is het zo moeilijk voor mij? Ik word gek van mezelf!! Ik denk er iedere dag aan. En zeker nu mijn 5 jaar jongere broertje een meisje heeft. Ik kan de schaamte niet meer aan. Ik mis de intimiteit, de liefde, de gedachte dat iemand jou accepteert zoals je bent.

Ik probeer het van me af te zetten, maar niets anders kan mijn pijnlijke verlangen compenseren. Het is zo’n obsessie voor me geworden en dat is juist niet goed. Ik ben kansloos en zie geen compensatie. Het GGZ heeft een lange wachtlijst en kan pas over een paar maanden terecht.

De gedachte dat mijn broertje van 15 seksueel contact heeft en ik nog niets heb bereikt op dat vlak maakt me gek van waanzin. Waarom gebeurt dit? Waarom ik? Ik ben een lieve jongen, maar omdat ik er zo obsessief mee bezig ben stoot ik blijkbaar mensen af. Maar het blijft me zo achtervolgen. Ik blijf rennen en me verstoppen, maar ik kan nooit ontsnappen aan die gedachtes en verlangens.

Ik heb leuke dingen in mijn leven, maar die kunnen mijn pijnlijke verlangens niet compenseren. Dit is zo zonde, maar het is niet anders. Ik wil sterven. Dat mensen dan verdriet hebben kan me niets meer schelen. Ik zit zo vast in mijn eigen gesponnen web.

Waarom kan er geen meisje van me houden????? Ik heb er alles voor over! Het spijt me dat ik zo ben.

ik wil reageren op roos,

hey roos,
ik begrijp dat het allemaal moeilijk voor je is.
maar,zelfmoord is GEEN oplossing.
iedereen zal r kapot van zijn.
probeer toch,je zal r geen spyt van krygen.
ga praten met een psycholoog ofzo.
ik wil er een worden maar Roos er staat je een mooi leven te wachten er zullen waarschijnlijk ong genog mensen zijn voor je vrienden,vriendinnen.
je moet ze wel opzoeken.

Roos,doe het voor jezelf,voor mij,voor iedereen!!!

Hallo lieve mensen,

Ik begrijp je pijn, nee eigenlijk niet. Maar ik wil jullie alleen vragen te denken aan alle mensen die van jullie houden. Al is het er maar eentje, het is genoeg om te leven. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd. tien jaar geleden, en nog steeds huil ik erom. Er zijn echt mensen die jou nooit kwijt zouden willlen. Dat jullie het weten,

groetjes cinta

waarom zou ik zelfmoord nou ik zal je/u jullie allemaal uitleg

het gaat niet goed met mij vanaf de basischool ik werd vaak gepest maar ik had wel wat vrienden maar dan nog ik werd ook soms in elkaar geslagen en dat heb ik nooit aan me ouders verteld ik werd verliefd op een meisje uit me klas en via via hoorde ze dat en vanf dat moment hadden we een haatliefde relatie ik ging op een sport waar zij ook op zit ik kreeg meer vrienden erbij etc.
tot op een dag ik in team kwam met ruige jongens ik was amper 14 jaar en ze knokte met me na de trainingen gewoon om me harder te maken om meer lef te krijgen sommige mensen begrijpen dat wel maar het werd steeds erger ze gingen me achtervolgen een keer met de fiets ik was natuurlijk we l handig op de weg en onsnapte er aan maar de volgende dag gingen ze blokken met de fiets en ze sleurde me van me fiets af en bem ik viel op straat en ze lieten me alleen zonder fiets en ik was bewusteloos geraakt ze hadden me op het hoofd geslagen met een knuppel en de volgende dag lag ik in het ziekenhuis ik weet nog steeds niet hoe ik gad een hersenschudding en twee ribben gebroken me arm gebroken en van me hand me 4 vingers behalve me pink gebroken en me been lag ook aan diggelen gelukkig was ik voor me leven niet verlamd anders konden die jongens volgens mij de gevangenis in ik moest stoppen met me sport ik ben aan me arm en been meerdere keren geopereerd en nog steeds zijn die jongens er niet mee weg gekomen vanwege volgens de politie het andere daders zijn en als ik die jongens verraad dan vermoorden ze me dat meisje van die haatliefde kwam bij me thuis een keer en vertelde onder 4 ogen dat zij die jongens heeft gezegd dat ze dat met mij moesten doen en ze zei ook waarom ik ging op dezelfde sport als haar en volgens haar rukte (sorry voor me taalgebruik) ik op haar foto van de klassenfoto van school ( wat natuurlijk niet zo is ) ik wis niet toen wat ik moest doen naar de politie gaan en alles uitleggen of met me ouders praten maar ik had geen enkel bewijs war ik mee aankomen er waren geen getuige het was op het industrieterrein en bij de trainingen deden die jongens of ze mij vrienden waren dus de trainers hadden niks door en de vriendinnnen van dat meisje hadden niks door maar vonden het wel raar dat ik opeens met me sport moest kappen ohja of course gingen mijn cijfers op school wel omlaag alleen vanwege depressie en stress en angst ik ging van gymnasium naar vmbo me ouders konden me niet helpen want het heeft toch geen zin natuurlijk kwam ik ook zelfs in de klas met die jongens tijdens de lessen peste ze me wel maar na school pesten en ramde ze me nog steeds ik moet elke week naar een therapeut toe om me been en arm te behelpen vanwege ze zo kapot zijn laatst kwam ik ook thuis met een bloeduitstorting ze hebben me zo geramd met een knuppel in me maag dat ik veel bloed kotst en weer een operatie moest vanwege me maag niet in orde was en weer had de politie niet door wat er gaande was en op een dag volgde me vader me naar school om te kijken of er iets aan de hand was op school en hij kwam erachter wie het waren en ging naar de politie toe met foto's van de jongens en ja de jongens hadden al een strafblad vanwege stelen en dat soort dingen en op een dag werd ik wakker van me moeders geschreeuw en ja ze hadden me kleine zusje vermoord dus we gingen naar de politie etc. en ze pakte de jongens op voor moord geweld etc en me ouders waren weer blij voor mij maar nog steeds niet van dat meisje gehoord of dat ze bekent heeft ik zag haar voor het laatst toen ze me alles over het plan vertelde daarna heb ik nooit meer iets van haar gehoord ze zou gevlucht zijn met haar ouders die volgens mij haar hebben geholpen alleen ik zou niet weten hoe alleen waarom zou ik verder leven ik ben helemaal verminkt ik werk in een fabriek in plaats van studeren en daarna een pracht van een baan hebben me kleine zusje is dood me ouders zitten nog steeds in rouw en nog steeds heb ik geen echte vrienden waarom leef ik dan nog van me geld dat ik verdien kom ik niet rond ik kan niet verder studeren ik heb geen goeie cijfers zelfs voor eeen hogere school en voor de middelbare school anders zou ik van de havo met me 21 afkomen en dat is raar van me geld wat ik verdien in een fabriek koop ik alleen drank om me zat te laten worden en ik woon nog steeds bij me ouders waarom zou ik leven als ik niks heb gehad met dat meisje en niet op die sport ben gegaan dan zou alles anders geweest zijn dus waarom leef ik nog ik heb vele malen geprobeerd om zelfmoord te plegen en ik ben heel vaak naar een psichiater geweest etc. maar ik kan niet zelfmoord plegen het komt door me ouders ik kan ze niet alleen laten ze hebben mij alleen nog en als ik er niet ben dan heeft het ook geen nut om te leven als je beide kinderen dood zijn ik heb een pistool gekocht van me vaders geld en een vergunning voor gevraagd bij de gemeente ik heb hem in me la zitten en ik heb steeds de neiging om de trekker over te halen maar ik kan het NIET ik wil graag de mening van andere mensen weten niet via een groepje in een kliniek want dat heb ik al geprobeerd maar ik wil een mening horen van andere mensen die de neiging hebben om zelfmoord te plegen een ding nog vergeten te vertellen van mijn verhaal is alles waar anders zou ik dit niet allemaal typen en zitten te verzinnen want zo iemand ben ik niet !
alleen het is niet op het nieuws of in de krant geweest want me ouders wouden dat niet en de ouders van die jongens wouden dat ook niet want ze hadden ook niks in de gaten !!!!!
wel is zo dat de politie probeerd om contact op te nemen van dat meisje en haar familie dat zou wel over een paar jaar wel op tv komen want ze zenden het niet gelijk uit vanwege ik en me ouders het niet willen publiceren in de media en voor hun egien prive leven
nou zit ik steeds te denken aan zelfm.
en ik doe het ik kan er niet meer tegen ik moet het gewooon hopelijk krijg ik later een nieuw beter leven ik kan het niet meer ikkkkkkk pak me pistttooolo ik kan het niet meer ...

hey,kbn een meisje vn 13 en leid het perfecte leve(altans dat denke de meeste tog)maar dat is nie zo!!!:(
Ik bn gelukkig met wat ik heb enzo maar het probleem zit by myn ouders:bijna elke dag grommele ze op my voor het 1 of het ander...Ik word dn soms zoo boos dat ik tegenspreek ofzo en dn worde myn ouders nog kwader(vooral mun ma)
ik ga dn naar boven myn kamer op en haal het breekmes boven;inderdaad ik vermink myzelf dn:(
Ik weet egt nie wa te doen kheb vaak ged8 om weg te l ope of zelfmoord te plege...
Ik kan me niemand terecht om dit te vertelle dus kwam ik onlangs op deze site terecht!!
wel jah dit was myn verhaal en kweet egt nie wa te doen:(:(:(

Ik kan mij niet ontspannen. Nooit. En ik ben er letterlijk doodmoe van.

het begon al op jonge leeftijd. we waren met acht kinderen thuis. mijn vader was alcoholist en erg agressief.ik werd toen vaak de hele dag opgesloten in de kast of kreeg er flink van langs met de riem.ik ging op mijn vijfde jaar het kindertehuis in.toen pleeggezin in en pleeggezin uitop mijn14de weer naar huis .op mijn 15de werd ik verkracht en raakte meteen in verwachting .mijn moeder geloofde niet dat ik verkracht was zij dat het mijn eigen schuld was .ik moest bij die jongen blijven en heb de baby gekregen. ik heb een topzoon nu echt waar.! ik ben nog een aantal jaren bij die jongen gebleven. jaren van mishandeling en nog meer verkrachtingen ook door zijn vrienden.ik durfde niet weg want hij zou me vermoorden als ik dat deed. ik geloofde hem en was erg bang.totdat hij met zijn zatte kop boven aan de trap stond met mijn zoontje hij wou hem naar beneden gooien.hij moest geld hebben.ik heb da gegeven en ben daarna weg gegaan met mijn zoontje.ben ondergedoken geweest en toen via een van mijn pleegouders naar brabant verhuisd.na een paar relaties gehad te hebben knapte bij mij iets.deed toen mijn eerste zelmoordpoging.heb even in coma gelegen maar kwam weer bij helaas!!!.kwam in het psychische circuit terecht. ben een aantal jaren opgenomen geweest.nog verschillende pogingen ondernomen en veel threapien gehad. ennog ben ik er niet uit .ik zal hier heel mijn leven last van blijven houden dus, kort gevat wil ik nog blijven leven na deze ellende .nee echt niet.ik weet dat ik nog een poging ga doen .alleen weet ik zeker dat het deze keer wel zal lukken!!!!!!

wat kan het leven tog kut zijn. heb geen vriendinne ben alleen geen vriend. mijn moeder is nu 10 jaar dood mijn zus woont samen heb mijn halve leven in pleegezinne en kindertehuizen kunne doormaken. voel me zo alleen. soms zou k wille dat mijn moeder er nog was ookal sloeg ze me dan en deed me ze me ontzettend veel pijn nu hak gewild dat ze er was. mense hebbe me zo vaak pijn gedaan dat k de 'goeie'mense nu geen kans meer kan geven. zal nooit een relatie aan kunnen bang dat k me teveel hech aan die gbene en stel dat het fout gaat,, die pijn kan k nie meer aan heb dat te vaak mere moeten maken en elke x weer boven kunne kruipen ben nu op. ben 18 en heb ut idee dak voor 32 jaar heb geleeft. mijn zusjes hebbe allemaal relastie mijn zus woont al samen als k zie hoe gelukkig hun zijn wil k dat ook. ken vel jongens die ook goed en lief zijn maar een relatie durf k nie en kan het ook nie. mis mijn moeder elke dag woon nu op kamers. voel me gewoon kut iedereen bedonderd me en elke x als k denk nu heb ik iemands nie k egt kan vertrouwe doen ze tog weer eits wardoor k weer ga twijfelen is er nou eg niemand die me geen pijn kan doen????????????????
als k morge onder een trein ozu komen zal k het nioe eens erg vind e jammer dan liever dat dan nog x mijn leven leide heb daar de kracht nie voor hen heb daar ook nie eenz zin in.
t leven depot me pijn en de mense die om me heen leven. kan nie meer en als k wel nog kon zou k t niue meer willen. ben op mijn krachten zijn weg. en wat moet k nu?
is moeilijk:(

het slaat de laatste weken allemaal tegen ik maak ruzie met m'n beste vriendinnen omwille van dat een van m'n beste vriendin ze had gesneden in haar hand,arm. ze heeft gezegt waarom da ze het gedaan eeft en ik voelde echt mee met haar en kzat zelf me problemen en keb et ook gedaan. zij denken nu dak m'n beste vriendin achterdeed en ook nog zij nam bruistabletten en zij denken da ik da ook neem ma tzijn mentjes vo energie te hebben en concentratie en m'n meter is verpleegster en ze zij da et nie erg was eentje per dag. en ze geloven me nie meer en ze zeggen dak lieg. ik weet echt nie meer wa ik moet doen