Levensverhalen (pagina 1465)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

leeggelopen ballon

Vanaf mijn veertiende weet ik dat ik dood wil. Ik had het me daarvoor nog niet zo gerealiseerd, wel was ik altijd doodsbang voor van alles en voelde ik me alleen en verward. Ik stond op de Euromast met mijn vader en een zusje, toen ik ineens zeker wist dat ik naar beneden wilde springen. De impuls was zo sterk dat ik moeite moest doen om niet onmiddelijk naar de balustrade van het balkon op de 100 meter te lopen om er overheen te klimmen. Ik hield me geschrokken in en dacht aan mijn vader en zus, dat ik het hen niet kon aandoen om zomaar te springen. We waren tenslotte een dagje uit in Rotterdam. Wel keek voorzichtig naar beneden om te zien of er mensen liepen en bomen stonden. Ik kon niet ver genoeg over de leuning kijken om de grond recht onder de mast te zien.. ik ben niet gesprongen.
Na die intense drang om dood te gaan is het nooit meer verdwenen. Wel soms op de achtergrond geraakt, als ik aan iets nieuws begon en me enthousiast probeerde te maken voor de toekomst. Maar nooit verdween dat gevoel van zinloosheid, laat maar, ergens zitten en geen fut meer hebben om iets te doen, de angst voor de toekomst, de doortikkende klok terwijl ik wist dat ik tentamens niet ging halen, paniek als ik me bedacht dat ik het nooit ging redden, nergens en voor niemand. Nu ben ik uiteindelijk op dat punt aangekomen. Ik ben praktisch dakloos, ik heb geen doelen meer, zie geen toekomst, zie mijn vrienden niet meer, voel me een zombie, ik voel sowieso nog maar heel weinig. Ik heb verschillende halfslachtige zelfmoordpogingen achter de rug, van het drinken van gif tot twee dagen langs de rails lopen en weken niet eten en nauwelijks drinken. Ik heb regelmatig op het punt gestaan uit mijn studentenkamer van 12-hoog te springen. Ook heb ik vaak met een scherp mes of stuk glas rondgelopen, maar ik mis het doorzettingsvermogen. Ik weet niet waarom, maar ik kom niet verder dan het laatste moment. Alleen het gif (van een taxusboompje, de taxus baccata) heb ik in een opwelling naar binnen geklokt. Ik had echt ruim genoeg en verwachtte de symptomen zoals ik die had gelezen op een website, maar los van een tintelend gevoel in mijn buik gebeurde er niets. Hoe dan ook, ik denk al jaren dat mijn dood de beste oplossing is voor iedereen. Intussen is dat alleen voor mij, want mijn vrienden en familie hebben het gehad met iedere keer een vermissing of problemen. Ze vermijden kontakt (uit zelfbescherming) en ik mis elke vorm van energie of interesse om gezellig te praten of wat dan ook. De afgelopen dagen heb ik wat eten gejat uit een supermarkt en niet geslapen. Ik heb geen trek meer, en hoewel ik best kan bedenken wat ik zou kunnen of moeten doen, naar een uitzendbureau, aankloppen bij een kennis, naar het slaaphuis, hulp zoeken (wat voor hulp overigens.. ), ik zie het gewoon niet meer zitten. De afgelopen 10, 12 jaar heb ik gevochten om een leven op te bouwen, te studeren, werk te vinden, kontakten te onderhouden, en alles brak af waar ik bij stond. Ik heb genoeg theorien bedacht voor mezelf hoe en waarom het zo is gegaan, maar ik vond nooit een oplossing. Feit is dat ik nu zonder geld en doodsbang in een trappenhuis op de 14-hoge studentenflat schuil voor de kou en de regen en werkelijk geen idee heb wat ik morgen of volgende week ga doen. Ik wil dood.....
Datum:
21-03-2007
Naam:
cornelis van der klis
Leeftijd:
28
Provincie:
Gelderland

doodverliefd

ik zal beginnen bij toen ik ongeveer 7 jaar was, dan zijn mijn ouders gescheiden. Mijn moeder heeft me toen verteld dat mijn vader nooit kinderen wou en eigelijk voelde ik dat wel, dat ik ongewenst was. Vaak werd ik uitgescholden dat ik niets goed kon doen. Mijn moeder deed dat ook, ik kon niets goed doen en zo voel ik me nu dus ook. Ik heb geen zelfvertrouwen, totaal niet. Ik heb het gevoel alsof ik een mislukkeling ben, alsof ik niets kan. School kan ik ook al niet, ik ben een slimme meid, maar ik heb gewoon geen zin meer, geen zin om te leven, ik ben moe, doodmoe... Ik hou al 2 jaar van dezelfde jongen, hij houd niet van mij... Ik weet alles over hem, ik ben geobsedeerd door hem, hij is alles waarvoor ik leef, maar hij is ook de reden waarom ik dood wil... Als ik hem niet kan krijgen, dan wil ik niets meer... Gisteren heb ik een overdosis pillen gepakt en ik ben bewusteloos gegaan, maar weer wakker geworden... Ik hb het verteld aan de jongen die ik dood graag zie en hij was boos, ik heb hem moeten beloven dat ik het nooit meer ging doen... Hij geeft om me, maar hij houd niet van me en daar kan ik niet mee leven... Ik wil opnieuw zelfmoord plegen... Ik kan echt niet meer, ik ben te moe...
Datum:
21-03-2007
Naam:
Leen
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

doe het niet!

Ik heb nu een aantal verhalen op deze site gelezen en ik zie dat er veel jonge mensen zijn die aan zelfmoord denken.

Toen ik 13/14/15 was heb ik ook vaak gedacht dat ik niet meer wilde leven. Ik werd gepest op school en ik had niet zo veel vriendinnen. Ik wist niet wie ik was dus ging ik mezelf verhullen in skate kleding. Dat zijn ook redenen voor zelfmoord voor velen van jullie hier.

Maar ik ben nu 21 en sinds 2/3 jaar gaat het super goed met me. Ik heb mezelf gevonden en ik weet nu wie ik ben.
Ik heb mijn opleiding succesvol afgemaakt omdat ik gewoon mijn best deed en het mij niet uitmaakte wat mensen tegen mij zeiden. Ik heb nu een hele leuke vriendengroep, mensen die mij nemen zoals ik ben. En ik heb ook een hele lieve vriend die me mooi en lief vind zoals ik ben.

Het is zo belangrijk dat je bent wie je bent en dat je leert het van je af te zetten als mensen je niet aardig vinden. Er zijn vast genoeg mensen die wel om je geven, wat maakt het dan uit wat die ander over je zegt. Ben sterk, en sta daarboven.
Echt, ik meen het... ik heb het gemerkt bij mezelf en mensen vinden je een stuk leuker als je jezelf bent.
Probeer niet mee te doen met een bepaalde groep, probeer je niet anders voor te doen als je bent. De tijd zal het leren!

Pleeg geen zelfmoord, maar wacht af wat de wereld je te bieden heeft.

Denk ook aan diegene die je achterlaat als je zelfmoord pleegt. Ik vind het wel een beetje egoistisch. Jij bent uit je lijden verlost, maar wat doe je de mensen aan die achterblijven. Misschien raken die wel in een depressie door jouw dood, ze willen je achterna en plegen ook zelfmoord. Dat wil je toch ook niet?
Datum:
21-03-2007
Naam:
Mutzzzz
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

alles heb ik al klaar

zal ikhet dan eindelijk vandaag durfen doen? Het snoer hangt klaar, de brieven liggen klaar.

Wat houdt me nog tegen? Waarom doe ik het niet gewoon? Vanmorgen wist ik het nog zeker. Vandaag wil ik dood. Ik ga mezelf ophangen.

Bijna 33 jaar, maar geen kracht meer om verder te gaan. Het is genoeg geweest. Ik heb zoveel pijn van binnen. Ik wil dat het stopt.
Datum:
21-03-2007
Naam:
panda beertje
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

in 3.5 jaar 4 meest belangrijk mensen in men leven verliezen is

3.5 jaar geleden stierven men beide ouders in een auto ongeluk ongeveer 8 maand daarna pleegde men vriendin waar ik al 6 jaar mee samen was zelfmoord en vannacht overleed men australisch nichtje men vrienden kijken voor geen reet meer naar me om en mensen verwachten alleen maar van me dat ik blijf presteren.


ik kan gewoon niet meer strijden heb 3 keer mezelf erdoor geknokt maar de batterij is op en er is geen manier hem op te laden
Datum:
21-03-2007
Naam:
Kurt
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

Alleen bestaan

Ben voornemens na het einde van mijn hondenkind, op 16 juli 2007 wordt 13 jaar, ook een einde te maken aan mijn dan hopeloos bestaan; 'leven' zonder vreugde en spanning is voor mij niet vol te houden! de ziekte MS is vastgesteld in 1998 en vlak daarna is de ruim tien-jarige relatie, de partner zag het niet zitten te moeten leven met een gehandicapte, hij is toen getrouwd met een 'nieuwe' vrouw en ook het bedrijfje wat wij hadden is stopgezet en de hondenkindjes die wij samen hadden heeft hij dus ookgewoon in de steek gelaten. Ikzelf vindt het dan niet echt vreemd dat suicide de enige uitweg is voor mijn probleem
Datum:
21-03-2007
Naam:
Cynthia B. Giezekamp
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

ongekend ongeluk

Ik ben nu 17 jaar en ik voel me al een periode van 6 jaar ongekend ongelukkig. Mijn ouders zijn gesheiden toen ik 11 was wat een hele erge invloed op mij heeft gehad.
Op school gaat het kut ben blijven zitten, naar andere school gegaan, ben meerdere keren van niveau gezaktet. Heb ruzie met leraren en ben al paar keer naar de leerplichtambtenaar geweest. Heb een slechte relatie met mijne pappa
ik vind dat sommige dingen in de maatschappij of hoe het schoolsysteem in elkaar zit bijzonder slecht zo heb ik het gevoel dat ikslimmer ben dan leraren en ik kan schoolregels niet uitstaan...Als ik geen zin heb om iets te doen wat een leraar zegt dan doe ik dat niet omdat ik zelf wel weet of dat voor mij werkt of niet..... ik ben ook heel erg autoriteit gevoelig. zo is het ook niet dat ik niet wil leren maar ik wel zelf kunnen bepalen wat ik wil leren ...... ikzelf ben bijv niet geinterreseerd in dingen die je moet leren ook snap ik niet waarom je ze moet leren? je moet ze leren omdat je erdan uiteindelijk gelukkiger van word??!? waarom krijg je geen les in , hoe word ik gelukkig ? dit gaat nergens over

Ik ben zelfverzekerd maar toch ook weer niet.... ik ben heel verlegen.
Ik heb altijd een eigen mening en die laat ik graag horen
Heel veel mensen denken dat ik arrogant ben, iets wat ik dus zeker niet ben.
Ik ben populair en zie er goed uit ik weet dat mensen min of meer tegen mij opkijken.... dus waarom zou ik mij ongelukkig voelen....denkt gij... ...........!
het is niet dat ik mij anders voor doe, het is wel wie ik ben alleen het is gewoon een andere kant van mij
llKJASDLKAJDWQOADLKJA
Terwijl ik dit typ komen er allemaal tegenstrijdigheden in mij op.
Ik ben direct en open in de omgang met mensen. Ik heb weinig tot geen vrouwelijk contact op een één of andere manier stoot ik dat af. Doordat ik zelfverzekerd ben(eigenlijk dus ook weer niet......) denken meisjes dat ik niet geinteresseerd ben of daar geen behoefte aan heb ik heb toch al genoeg aandacht(denkzen ze), terwijl ik niks anders wil. Toch kan ik niet op een meisje afstappen, ik kan geen goed gesprek voeren.. aangezien het eerste contact /gesprek altijd oppervlakkig met iemand is en daar heb ik geen behoefte aan toch denk ik dat dat nodig is voor uiteindelijk contact. Ik merk nu dat mijn verhaal chaotisch is of misschien lijk het erop dat het allemaal vel wel meevalt, maar het valt niet uit te leggen. Mijn interesses liggen ook ver weg van de interesses van anderen van mijn leeftijd. zo geloof ik in spirituele dingekes en reincarnatie en lees ik veel. wat mensen dus nooit van mij zouden verwachten... oke dit werkt niet.(hier heb ik zo'n half uur over gedaan)
mijn situatie valt niet uit te leggen, igg niet door mijzelf en wie zou het anders kunnen. ik word gek! Ik weet dat ik er goed uitzie en toch schaam ik mij heel erg voor de kleinste dingen aan mijn lichaam. Tegelijkertijd schaam ik mij er weer voor dat ik mij er voor schaam omdat het belachelijk is om je daarvoor te schamen......Ja lekker duidelijk... misschien begrijpt u nu hoe onrustig het is mijn hoofd.
ik stop er nu maar mee.....

Het komt er opneer dat ik nooit zelfmoord zou kunnen plegen omdat ik weet dat ik anderen daar verdriet mee doe. toen ik 13 was had ik serieuze zelfmoord gedachten.
Ik weet dat dit (/geloof dat dit )bestemd voor mij is ook aangezien ik er gewoon geen invloed op heb schijn te hebben in hoe ik mij voel. Ik weet dat zelfmoord geen oplossing is omdat ik in reincarnatie geloof...... toch wou ik soms dat ik er niet in geloofde... Zelfs in het gezelschap van vrienden voel ik mij nog alleen.
Ik kan geen zelfmoord plegen omdat iets in mij dat heel zwak. slap en egoistisch vind...... toch kan ik het heel goed begrijpen als je het wel wil..... zie het ook niet als een soort van belediging want ik wil soms niks liever dan even weg uit deze wereld..... ik zit opgesloten in een sleur die niet ophoud.....Na regen komt zonneschijn zegt men, nou kan ik 80 jaar regen hebben en 1 dag zon maar daar doe ik het niet voor.... ik weet niet hoelang ik dit nog volhoud.....De enige reden waarom ik nu nog leef of me af en toe beter voel is door mijn fantaserend vermogen, wat ik dus zo'n beetje de helft van mijn tijd gebruikt Ik denk wel dat later alles beter word maar ben tegelijkertijd ook weer bang dat ik mijzelf dat wijs maak. dat ik in een illusie leef...
het valt ook allemaal moeilijk uit te leggen of om je in te leven in mij omdat ik weet dat ik een soort van uitzondering ben... mensen mogen je (en dat weet je, je bent je bewust van je goede eigenschappen (dat ben ik ) en toch ben je diep ongelukkig?!? ik ben populair en veel mensen mogenmij en ik zie er normaal /goed uit en ...toch geloof me, ik ben diep , ongelukkig.... ik kan nog uren doorgaan met onzin praten maar dat zal ik mennekes besparen
Datum:
20-03-2007
Naam:
falcke (jongen0
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

overdreven

hey ikheb zonet een paar berichten gelezen en ik moet zeggen dat velen van jullie erg overdrijven, als ik de eerstd10 berichten zo lees zou ik al 10 keer dood moeten zijn,ik kan jullie best begrijpen maar je pleegt toch geen zm om wat slechte cijers? ik heb dit schooljaar nog maar 2 keer boven de 55 gehad, dan ga je toch helemaal geen zm plegen of je beginnen snijden omdat je vriendin je misschien laat zitten,dat is voor mij aandacht willen trekken en er nog zelf in geloven ook! gewoonweg belachelijk!
Datum:
20-03-2007
Naam:
michiel
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Ik zie het niet meer zitten...

Beste mensen,
ik ben Floor en ik zoek iemand met hetzelfde probleem die met mij erover wilt praten...
Sinds een aantal jaren snijd ik in mijzelf.
Ik heb veel dingen aan mijn hoofd, o.a dat er de afgelopen jaren veel dingen hebben afgespeeld, en de thuissituatie.
Mijn armen en benen zitten onder de littekens, met mijn moeder kan ik er niet over praten, ze weet wel dat ik het doe.
Op school het ik een contactpersoon, maar dat helpt niet echt goed.
Binnenkort moet ik naar een psycholoog en dat zie ik helemaal niet zitten.
Ik heb 3 dagen geleden een mes in mijn linkerpols gezet, en het bloed spoot eruit, maar toen ging de telefoon, dus heb ik er een handdoek over heen gedaan, en na even wachten stopte het bloeden.
Ik heb er spijt van, maar kan er niks aan doen.
Ik er elke dag wel aan om zelfmoord te plegen, ook ben ik een paar keer uit het raam gesprongen, maar dat hielp ook niet.
Wil iemand mij helpen??
Bij voorbaat dank, xx-jes Floor
Datum:
20-03-2007
Naam:
Floor Kanters
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal

Ik heb ook een tijd meegemaakt dat ik zm wilde plegen. ik sneed me eigen toen heel erg. het kwam omdat 2 vriendinnen van mij zich sneden en zm wilde plegen ik zat daar zo me. als ik me eige sneed voelde het goet maar achter af had ik er spijt van en werd het alleen maar erger. het werd een hele erge verslaving. mijn ouders zijn er achter gekomen. mijn moeder zei dat ik hulp nodig had. ik wou het niet maar ik heb toch er voor gekozen om het toch maar te proberen. het is echt de moeite waard om het te proberen. ik heb nu geen hulp meer en ik voel me stukken beter. ik weet nu ook hoe ik mijn problemen op moet lossen. je bereikt er egt niks mee om je eigen te gaan snijden of om zm te plegen. je doet er andere mensen heel veel pijn mee. je moet gewoon met mensen over je problemen praten ook al is het moeilijk. dat lucht echt op.
Datum:
20-03-2007
Naam:
Maaike
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.