Levensverhalen (pagina 1429)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

pfff

hoi
ik ben sarina en ik heb juist alles verlore. Men bompa die is gestorve, men vriendje die me heeft late valle. het school da misloopt vooral me da stom gip alee ik kan mijn verhaal ni goe neerschrijve ma ik ben gewoon alles kotsbeu en mss denkte gullie omg das helemaal ni erg wa die meemaakt ma ik kan het gewoon ni meer aan en ik weet ni wa ik moet doen en ik heb niemand waarmee ik kan prate ik haat men leven ! ik zie het ni meer zitte. Ik slaap ook kei slecht het enigste wa ik doe is op men pcke en wenen wauw e en int weekend drinke pfff plezant leventje e ik hoop da gullie mij wa kan helpe en ik hoop da jullie het geen stomme reden vinden want jah zoals ik al zei kan het ni zeggen alee uitlegge hé maar men vriendje duwt me echt nog dieper in de put en da wordt elken dag een beetje meer en meer en nu zit ik echt wel heel diep !
Datum:
24-04-2007
Naam:
sarina
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

ik voel me kudt

Van 's Ochtends vroeg tot 's Avonds laat
Een raar gevoel en onbeschrijfelijk
Voor iedereen onbegrijpelijk
Maar zelfmoord willen plegen zit in je hoofd en je hart
Daarom wacht ik met smart
...Het moment waarop je het onbegrijpelijke niet meer voelt
, de dood.
Datum:
24-04-2007
Naam:
Drunkyman aka ++x
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

ruzie

Ik heb altijd problemen thuis om dingen dat ik zelf niet weet waar het over gaat.
me moeder zegt dat ik veel moet veranderen en ik vraag me begot af wat ik moet veranderen. ik ben bang dat ik depresief ben net als mijn vader. me vader heeft veel mee gemaakt maar ik zit niet lekker in me vel als ik ruzie heb met me ouders denk ik aan zelfmoordplegen. iedereen zegt dat het geen zin heeft maar ik denk dat ik dan van alles af ben. ik denk zo dat leven geen zin meer voor mij heeft maar als ik dood ben dn zullen me ouders veel spijt hebben
ik krijg een grote hekel aan hun omdat hun dingen zeggen van dat ik moet verandere waarv an ik niet weet wat er verandere aan me moet
Groetjes
Datum:
24-04-2007
Naam:
chantal
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

dood zyn een droom vn my

Ik heb altijd het gevoel dat alle nieuwe om mense te plagen op my wordt uitgeprobeerd. Ze zeggen dat ze het niet mene maar ze schelde je de huid vol. is het niet veel gemakkelijker als je dood bent denk ik dan. Dan weet je niks dan moet je dit alles niet meemaken en de leuke dingen, ja dat weet je niet want je bent dood. ik heb alleen 1 heel groot probleem ik wil geen pyn als ik dood ga en ik weet nie hoe ik dan best zelfmoord zou plegen euthanasie maar waar vind ik zo'n spuit. Ik weet nie hoe?? Kan iemand zeggen hoe ik best zonder pijn en weet dat je met zekerheid dood bent dood kunt gaan??

Datum:
24-04-2007
Naam:
Karlijn
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

twijfels

oke... hier ben ik absoluut niet goed in... ik vraag hier dus de mening van andere omdat ik me afvraag of mijn leven nog wel zin heeft.
al sinds mijn 8ste problemen met mijn ouders en het is er in de afgelopen 10 jaar niet minder op geworden, eigelijk veel erger.
ik heb een stoornis dat nld+odd genoemt word waardoor ik een moeilijke puber was.
van school gegaan op mijn 15e en zit nu krap 3 jaar thuis. ik word zon beetje uitgekotst door mijn hele familie omdat ze mij lui vinden.
door mijn stoornis en gebrek aan diploma's is het voor mij een enorm probleem werk te vinden ik word hier elke dag mee geconfronteerd en ook met het feit dat ik niks waard ben.
ik heb een week bij mijn tante gebivakeerd omdat het thuis even niet meer ging.
ik dacht dat zij mij wel begreep aangezien ze mijn beste vriendin was. na een week was het voor mij de druppel en ben ik weggegaan omdat het leek alsof ze depressief werd. nu hoorde ik dat het door mij kwam en ze blij was dat ik was opgerot en ze mijn moeder sterkte wenste. mijn ouders zijn ook gescheiden in januari en mede dankzij mij zeggen ze.
vrienden van mijn ouders mogen mij ook niet omdat ze me een luie parasiet vinden
door al deze problemen heb ik fisiek ook klachten gekregen en kan er s'ochtends niet door opstaan en tjah dan krijg ik natuurlijk nog meer haat naar mij toe gesmeten. ik doe me best het zo vol te houden maar elke dag komen weer dezelfde gedachten in me op....is het niet beter voor iedereen als ik er niet meer ben
Datum:
24-04-2007
Naam:
muis
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

ZELFWALGING

Ik walg van mezelf. Al sinds ik 12 jaar was. Toen was ik ook begonnen met zelfverminking doordat ik gek werd omdat m'n vader me peste en in elkaar sloeg en niemand kon het wat schelen. Ik hoop elke dag dat ik niet wakker wordt, en wil ook zelfmoord plegen maar ben daar tot nu toe te laf voor geweest.
Datum:
24-04-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

kom op

mensen, jullie verhalen zijn allemaal heel treurig om te lezen, maar voor de meeste geldt: jullie zijn pas jong, jullie hebben nog een heel leven voor je;) er komt egt wel verbetering hoor:) en als dat niet zo is zoek steun bij een vertrouwingspersoon op sgool of een maatschappelijk werkster, jeugdzorg is er voor dit soort problemen, pleeg vooral geen zelfmoord maar zoek hulp! dat leid naar oplossingen en verbteringen, suc6 met alles verder

veel liefs en sterkte
Datum:
24-04-2007
Naam:
me
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal....

alles gaat de laatste tijd fout, er is heel veel gebeurt in 1 jaar. ik snap niet hoe mensen iets makkelijk een plekje kunnen geven. als kind speel je verder en denk je er niet meer aan. maar ik heb nu door dat dat niet meer kan. ik heb ontzettend veel ruzie thuis, en veel dingen die ik doe blijke op een misser uit te lopen. de rede waarom ik aan zelfmoord denk, is dat ik niet echt een andere uitweg zie. ik heb dinge probere te vergete, en gewoon verder gaan, maar ik kom mezelf steeds weer tege, en zak steeds verder weg. ik doe dinge waar me ouders niet van wete enzo. ik geloof niet in god. voor anderen is het misschien een uitweg. maar voor mij niet. als ik mezelf op zou wille hangen, of me polsen door wil snijden. weet ik zeker dat god me niet tege houd. hij kijkt dan rustig toe ofzo. de enige rede waarom ik nog geen zelfmoord heb gepleegd, is omdat ik niet durf...
Datum:
24-04-2007
Naam:
joy
Leeftijd:
16
Provincie:
Drenthe

Hey

Al een tijdje heb ik er geen zin meer in. Ik heb er eerder last van gehad en ben er toen voor in therapie geweest omdat mijn ouders erachter waren gekomen. Toen was ik al bezig met het onderzoeken naar wat ik allemaal precies kon doen. Ik was alleen te schijterig om het ook daadwerkelijk te doen. Nu ben ik op zoek naar een manier. Ik heb er echt genoeg van. Ik wil en kan niet meer. Ik ben levensmoe en nog maar 18 jaar oud. Ik kan er niet met iemand over praten omdat ik vrienden heb die nog ergere problemen hebben dan ik en ik niet zielig wil overkomen. Ik wil niet meer. Als ik langer blijf zal het mensen geen goed doen, vooral de mensen die dicht bij me staan. Mij hebben ze niet nodig.
Datum:
24-04-2007
Naam:
Teddybeertje
Leeftijd:
18
Provincie:
Groningen

Dhr

1ste deel:

Ik heb alle begrip voor iedereen die zelfmoord wil plegen. Ik begrijp dat gevoel ook. Het voelt alsof alle deuren gesloten zijn. Niemand die werkelijk om je geeft... je voelt je verloren.. dat je niks kan, gefaald hebt in dit leven.. je voelt je als een lastpost, dat je iedereen in de weg staat en dat iedereen ook jou misschien in de weg staat. Niemand die werkelijk echt om je geeft of je accepteert zoals je bent.. wellicht kijk je terug naar je verleden en vindt het een en al puinhoop? Je voelt je vaak schuldig, erg onzeker met alles, apathisch, lusteloos.. nergens meer zin in, zelfvertrouwen is weg, geen zelfacceptatie, je kijkt in de spiegel en zegt: 'bah!', 'bestond ik maar niet!', je hebt je vaak onzeker gevoeld en je voelt je vaak ook afgewezen door iedereen. Het verdriet houdt niet op. Je leeft met 2 gezichten. Één gezicht dat een masker draagt, die je aan de buitenwereld laat zien, waarmee je goed gedrag toont, lief en aardig doet tegen iedereen misschien. Het is een masker waarmee je probeert je dag door te brengen en te overleven tussen al die mensen die jouw ware aard (2de gezicht) niet kennen... Je andere gezicht en dat is je ware aard, wie je echt bent, die je niet met anderen deelt, die je alleen toelaat voor jezelf en dat is het gezicht wat je nooit durft te tonen of te delen met iemand of de buitenwereld. Dat 2de gezicht is dat gezicht dat zich zo kapot voelt, dat het niks meer voorstelt en alle vertrouwen kwijt heeft geraakt, niet alleen in zichzelf maar ook in de mensen en de samenleving als geheel. Je bent al het vertrouwen in de mensen kwijt geraakt omdat je denkt dat mensen toch vroeg of laat iets van je willen of alleen maar misbruik van je willen maken. Ze willen slechts van je profiteren en daarna steken ze wellicht een mes in je rug en diegenen die dan dit laatste niet doen, zullen in ieder geval geen respect voor je tonen en ze waarderen je niet als persoon…. Je voelt je ‘kut’, dat hoe aardig en lief iedereen tegen je doet, maar toch is er niemand die het waardeert of niet eens respect teruggeeft en wie dan wel weer respect toont, geloof je niet dat hij het meent. Maar zelfs al geloof je dat hij het wel meent en om je geeft, wellicht voel je je alsnog niet begrepen, hij kan toch niets veranderen aan hoe je je van binnen voelt… Schuldgevoelens blijven je onophoudelijk achtervolgen en die eisen hun tol uiteindelijk.

Nadat je je zo voelt allemaal en wanneer je op een gegeven moment merkt dat alle wegen gesloten zijn, dan ja.... dan is er maar één optie en dat is jezelf van kant maken. Je denkt dat je dan verlost bent van al deze ellende en is iedereen op deze manier ook makkelijk van je af (of juist niet).

Ik weet ergens dat je wilt dat het anders was, je hoopt dat er een alternatief was voor zelfdoding. Wellicht daarom dat je je verhaal hier kwijt wilt. Je wilt begrepen voelen, dat mensen zich kunnen voorstellen hoe je je voelt. Wellicht zullen ze begrip voor je gedachten hebben en voor je pogingen waarom je zelfmoord wilt plegen. Zo niet, wellicht zoek je toch stiekem hulp, alleen is het probleem dat je het vertrouwen in de mensen kwijt bent geraakt. Wie kan je nog helpen? ‘Die psycholoog of psychotherapeut die denkt alleen maar aan zijn portemonnee en verdient geld aan mij. Na een gesprek van een uurtje kijkt hij steeds naar zijn horloge. Zie je wel! Hij wil me af en denkt alleen aan de volgende klant. Hij is mij zo vergeten en hij geeft toch niet om mij. Ik ben maar een cliënt, niet meer en niet minder. Als ik sterf gaat hij echt niet om mij huilen… die maakt zich vast geen zorgen over mij en ligt in bed niet wakker vanwege mijn problemen…’

Ja, ja… Het is uitzichtloosheid wat je voelt. En het ergste van alles is dat het je doordringt dat er niemand meer op de wereld is die er wat aan kan doen, want je weet dat wat jij voelt daar niemand bij mag en kan komen, laat staan dat men het begrijpt.

Het ergste van dit allemaal is dat je je afgewezen voelt, onbegrepen en vooral die schuldgevoelens die onophoudelijk je achtervolgen. Die gevoelens gaan niet weg, wat je ook doet. Hoe lief, zorgzaam, goed en aardig iedereen tegen je doet…. Niemand weet hoe je je van binnen daadwerkelijk voelt. ’s Nachts kan je door het malen en piekeren er niet van slapen of juist door veel te slapen probeer je de ellende te vergeten…

Wellicht ben je mishandeld of misbruikt. Nu nog steeds misschien of in het verleden. Je mist daadwerkelijke aandacht, liefde en warmte. Je mist waardering voor je persoon. Je wilt bijzonder zijn, maar je voelt je niet zo bijzonder helaas. Je krijgt alleen maar te horen wat een mislukkeling je bent en een obstakel bent in de familie. Wellicht krijgt je broertje/broer/zus/zusje of anderen meer aandacht dan jij. Je voelt je afgestoten en dat je er niet bij hoort… Je wordt telkens verweten. Je doet je best om geaccepteerd te worden, maar niemand die dat waardeert of je liefde teruggeeft…

Wordt vervolgd....
Datum:
24-04-2007
Naam:
FullMoon
Leeftijd:
34
Provincie:
Groningen
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.