Levensverhalen (pagina 1389)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zo gaat het met veel..

Soms kom je terecht in een leven van werken en slapen.. en heb je verder niks meer. geen liefde van anderen, iedereen verlaat je. soms door eigen schuld, soms niet. het nutteloos voelen en het uitzichtloze maakt een mens depressief.. Waarvoor doe ik dit eigenlijk nog? ik ben nog jong, en heb niks, geen vrienden, geen liefde en niemand om mee te praten...
Datum:
04-06-2007
Naam:
ed
Leeftijd:
22
Provincie:
Drenthe

Zin/zinloos

Ik wilde als 12 jarige al stoppen. Dat heeft mijn hele leven mij al beheerst. Ik balanceer elke dag wel of of niet. Heeft niks met geluk of gelukkig te maken. Maatschappelijk gaat het mij goed, maar het is allemal niet goed. De wereld waar in ik leef is niet de wereld waar in ik wil leven. Waar is mijn leven? Waar is mijn wereld? Mijn waarde hierin is dus ook nihil.
De wereld bestaat uit klootzakken, met alleen maar zelfbelang. Mijn inbreng is verwaarloosbaar. Mijn wrangheid verbloem ik elke dag met humor, ik ben bekaf. Ik heb er geen zin meer in.
Datum:
04-06-2007
Naam:
Rob
Leeftijd:
48
Provincie:
Friesland

Gods liefde is er voor jou!

Tegen iedereen die er aan denkt om zichzelf van het leven te beroven wil ik graag zeggen: GODS LIEFDE IS ER OOK VOOR JOU!!
Het lijkt soms niet zo, heb er zelf ook lang mee gelopen... Maar nu kan ik mijn 'agressies' kwijt door het van me af te schrijven, in gedichten enzo. Zelfmoord is geen oplossing voor je problemen. De enige oplossing is om met je problemen naar Hem te gaan...

Try it and you will see that it works. But only when you do it from your heart...

Gods liefde voor jullie allemaal en sterkte, ook als je toch besluit om zelfmoord te plegen blijft Hij van je houden...
Datum:
03-06-2007
Naam:
...
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Zo eenzaam

Voor de buitenwereld lijk ik iemand die het allemaal perfect voor elkaar heeft. Ik studeer, heb een goede opleiding, ben zeker niet dom en heb een bijbaan waarmee ik meer verdien dan de meeste van mijn leeftijdsgenoten.

Toch voel ik me niet gelukkig, eerder ongelukkig. In mijn verleden heb ik vrij veel meegemaakt. Van de eerste klas op de basisschool tot de laatste klas van het middelbaar ben ik vreselijk gepest. Ik was vanwege het feit dat ik goed kon leren een jaar jonger dan de rest van de klas. Het schoolwerk ging me goed af maar sociaal had ik altijd het idee op de rest achter te lopen. Het pesten ging van kwaad tot erger. Van negeren tot in elkaar slaan, of het vernielen van mijn spullen. Iedereen zag het gebeuren, iedereen wist het, maar niemand deed er wat aan. Er is letterlijk in mijn gezicht geroepen dat ze me liever dood zouden zien. De leraren interesseerden het niet. Mijn ouders waren er zelden of nooit voor me. Ze zaten te erg met zichzelf in de knoop, konden mijn problemen er niet bij hebben, en vonden daarom maar dat ik mijn eigen problemen op moest lossen.

Onderhand ben ik wat ouder en wijzer geworden. Omdat ik zoveel heb meegemaakt denk ik over veel dingen anders dan mijn leeftijdsgenoten, wat ervoor zorgt dat ik eigenlijk nooit met ze op kan schieten. Ik vind hen dom en onvolwassen, zij vinden mij te oud en saai. Mensen die ouder dan me zijn willen vaak niet met me omgaan omdat ze me te kinderlijk vinden; nu nog heb ik het gevoel helemaal nergens bij te horen. Vrienden heb ik niet, nooit gehad. De mensen die ik vrienden noemde hebben me keer op keer teleurgesteld en me links laten liggen toen ik ze nodig had. Onderhand geloof ik niet meer in vriendschap.

Een relatie vinden vind ik moeilijk, aangezien er maar weinig mensen van mijn leeftijd zijn waarmee ik op een lijn zit, en ik door mijn gebrek aan zelfvertrouwen moeilijk over mijn gevoelens praat. Met mijn vorige vriend is het nu bijna een jaar uit. Ik heb anderhalf jaar met hem gehad maar uiteindelijk bleek hij meer om die andere meid te geven dan om mij. Buiten dat putte hij er genoegen uit mijn ego te ondermijnen om zichzelf belangrijker te voelen. Mijn zelfvertrouwen heeft daardoor een dusdanige deuk daardoor opgelopen dat ik me afvraag of ik ooit nog wel in staat zijn om iemand te vertrouwen.

Ik ga op in mijn werk om mijn problemen te vergeten. Zoals anderen naar drugs als alcohol grijpen als ze zich slecht voelen, zo ga ik werken. Mensen om me heen begrijpen het niet. Ze zijn jaloers op me omdat ze denken dat ik zo intelligent ben en zoveel dingen kan. Ik kan ze toch niet uitleggen dat ik me ondanks dat alles zo ongelukkig voel. Dat ik me juist hierdoor zo afgezonderd voel van de rest van mijn leeftijdsgenoten.

De intentie om daadwerkelijk zelfmoord te plegen heb ik niet meer gehad sinds mijn puberteit, en heb ik nu ook niet. Ik voel me gewoon intens verdrietig, en teleurgesteld in het leven. Mensen blijven me maar wijs maken dat het leven beter wordt als je ouder wordt, en dat is de reden dat ik dan ook maar stug door blijf gaan. Gewoon proberen tot het wel wat wordt. Niet geschoten is altijd mis, zeggen ze toch altijd?
Datum:
03-06-2007
Naam:
Our darkened destiny
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

m'n maatje

m'n maatje sven pleegde zelfmoord in november. sindsdien denk ik van wat is het leven waard? ik heb een vriend, so what? ik denk niet dat ie me zal missen, de enigste persoon waarvoor ik nog leef is voor mijn mama, zij zou het niet overleven, ze heeft niets meer buiten ik, ik heb m'n vriendje en haar.. maar wat is het allemaal waard? is het leven het waard om alle dagen naar school te gaan en te weten daje weer in de zak gezet ga worden door je leerkrachten, en is het het waard als niemand je serieus neemt, is het het waard als niemand je gelooft, is het het waard als je niets meer bent?

ik weet dat mijn dag eraan komt, ik weet dat op een dag, mijn leven voorbij zal zijn, en dat ik er zelf voor gekozen zal hebben

x
Datum:
03-06-2007
Naam:
k
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

snap het alles niet meer

HOI,
IK WEET NIET ZO GOED HOE K MOET BEGINNEN
HEB SINDS KLEINS AF AAN PROBLEMEN,VADER EN MOEDER GESCHEIDEN.
STIEFVADER MISHANDELD MOEDER,
EN DAARNA WAS DAT OVER.
HET LEEEK ALSOF WE ECHT EEN GELUKKIG LEVEN LIJDEN,MAARR SCHIJN BEDRIEGT
NADERHAND WERD IK DE PERSOON DIE MISHANDELD WERD,DIE GEHAAT WERD EN ALLES VERKEERD DEED.
ELKE AVOND MOEST IK WEL NAAR BED GAAN MET EEN TRAAN.
DURFDE HET TEGEN NIEMAND TE ZEGGEN,BANG VOOR DE WAARHEID DENK IK MAAR DAT IS EIGELIJK OOK DE REDEN DAT IK HAAT VOOR MIJN EIGEN VADER HEB,
WANT ALS HIJ ER GEWOON WAS GEWEEST,ZOU IK NIET ZO MOETEN LIJDEN,
DIT ALLES DOET ME SOMS TWIJFELEN AAN ALLES? MISS IS DE DOOD TOCH BETER?
GEEN IDEE,
IK HEB DIT NU WEL LOPEN VERTELEN,MAAR HOPELIJK HELPT HET MIJ OOOK, IK DENK HET ZELF NIET;
MAARR JA WAT ZAL IK ZEGGEN.
IK HEB HET VERTELD
Datum:
03-06-2007
Naam:
kimme
Leeftijd:
59
Provincie:
Friesland

naar de klote

ik stop er mee, ik heb school niet gehaald omdat ik me niet meer kon concentreren nog steeds niet ik ben ook steeds moe ik kan helemaal niks meer, als ik over straat loop val ik zowat flauw. ik ben te depresief om nog iets te doen. het intereseert me allemaal ook niks meer, ik heb niet eens vrienden ofzo ben op school jaren lang voor alles en nog wat uitgemaakt wat ik helemaal niet was. nu ben ik levensmoe ik ben zo depresief dat ik niks meer kan ik zie zelfs slecht ik ben gewoon helemaal naar de tering. ik kan alleen geen zelfmoord plegen maar ik blijf gewoon op me kamer zitten todat ik het huis word uitgetrapt ofzo. het is gewoon diep triest er is geen enkele uitweg meer voor mij. werken en leren kan ik dus echt niet meer en zo blijf ik dus ook alleen ik ben ten dode opgeschreven. ik weet gewoon zeker dat me leven niet meer beter word. die kut mensen van me middelbare school ik heb hun nooit wat aangedaan maar ze hebben me alleen maar buitengesloten en gepest en zelfs nu zijn ze nog niet gestopt die idioten willen me dood hebben ofzo maar het gaat gewoon nergens over want alles wat ik ben geworden is hun schuld door hun werkt me kop niet meer, zij hebben me gewoon met zn allen vermoord, ze zijn ziek in hun hoofd een jongen waar ik 2 jaar mee praatte op school was eigenlijk een vijand ofzo tis heel vaag, ik word op straat ook overal aangekeken en heb geen flauw idee hoe dat komt maar als ik dat tegen me ouders zeg word ik weer voor gek verklaart. het is best jammer want ik had best wel een leuk normaal leven willen leiden maar ik kan nu niks meer ik ben al dood. ik leid alleen nog maar onnodig want ik voel me iedere dag zwaar klote ik kan helemaal niks meer hebben
Datum:
03-06-2007
Naam:
steven
Leeftijd:
19
Provincie:
Flevoland

op dit moment is alles teveel...

Gister was ik op een verjaardag.. ik storte volledig in.. Ik zag de mensen om wie ik geef één voor één met een probleem komen.. De ene gaat het thuis niet lekker mee.. De volgende op zijn werk... De volgende weet niet wat ze aan moet met de mensen waarop ze valt.. En dan nog je eigen dingen.. Ik zeg wel tegen iedereen denk nu eerst is om jezelf en dan om die ander.. Maar wat doe ik zelf.. Ik heb het liever over andere zodat er niet aan mij gedacht word.. Tuurlijk gaat het met iedereen wellis niet zo goed.. maar nu weet ik dat ik dit niet meer aan kan als dit langer duurt.. het duurt nu al een tijdje dat het bij me thuis niet goed gaat.. Ook gaat het met de familie om me heen niet goed en met vrienden.. Ik weet niet meer wat ik moet doen.. eerst aan mezelf denken of eerst aan andere denken? Dit is moeilijk voor me ik ben er eigenlijk altijd voor andere.. Als iemand een probleem had/heeft komen ze naar me toe.. Alleen kan ik dit op dit moment eigenlijk niet aan.. Het enige wat ik op dit moment wil is zelfmoord plegen.. weg vanalles.. maar is dat goed van alles weglopen? ik weet het niet ik twijfel de laatste tijd wat ik moet doen.. af en toe heb ik al met een mes in me hand gestaan van zal ik of toch maar niet... en dan gebeurd er iets dat ik denk van nee laat ik nou maar niet doen.. anders breng ik straks mensen hier nog mee in de problemen.. maar ik denk dat ik het niet lang meer volhou om zo door te gaan... ik wil weg.. weg van alles weg van de problemen.. weg van me eigen problemen... weg van alles wat me lief is.. weg van de het leven wat ik nu leid...
Datum:
03-06-2007
Naam:
Jij weet wie ik ben....
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

marcella

Hallo ik ben een moeder van drie kinderen.Mijn oudste dochter heet marcella zij is op haar zesde jaar overleden tengevolgen van een neuroblastoom. Niemand kan zich voorstellen in wat voor hel wij hebben geleefd het enigste wat je krijgt te horen is van,je hebt geen keuze,gelukkig heb je nog 2 kinderen.Het gemis en het besef dat ze nooit meer terug komt en de verhalen die je van mensen hoort die een bijnadoodervaring hebben meegemaakt dan schijnt de dood nog niet eens zo slecht te zijn.Hier op aarde moeten we allemaal lijden en waarom?Waarom is bekant half nederland depressief omdat het hier zon reuzegeur en maneschijn is.

Groeten van een moeder.
Datum:
03-06-2007
Naam:
wendy van de pol
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

ik HAAT mijn leven!!!

ik haat mijn leven mijn ouders kijken niet naar mij om en als ze dat doen heb ik er toch ruzie mee ik snij me zelf omdat ik eerst dacht dat dat de oplossing was maar nu heb ik de echte zelfmoord liefst zo snel mogelijk
Datum:
03-06-2007
Naam:
liana
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.