Levensverhalen (pagina 1156)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

' fu*k everyting in this world'

Iedereen en alles. Over al is wel iets aan de hand. Het maakt me moe. Om met deze pijn te moeten leven. Om deze pijn te moeten meedragen in mijn leven. Het is te zwaar. Te zwaar om alles een plek te moeten geven. Te moeten accepteren wat er gebeurd in het leven. Nou nee, dat doe ik dus niet. Ik haat het leven. Alleen maar een grote bende is het. Waarin we als afval in leven. Ik tenminste wel. 1 grote troep. Ik kan er niet meer tegen. Waarom zou ik dan willlen leven? ik vindt het niet waard om voor de leuke dingen hier te blijven. Ik heb een ideale tip gevonden. En ik ga er vanavond gebruik van maken. Want ik ben het zat!
Datum:
05-03-2008
Naam:
Suicidall^^^!kind16
Leeftijd:
16
Provincie:
Anders

Mijn leven

Ik heb een jeugd gehad zonder vader. Ik kende hem wel maar mocht geen contact.
Een moeder die al haar jeugd problemen op ons afreageerde, tot slaan en schoppen toe.
Ik ben zelf nooit geliefd door mijn moeder.
mijn zus werd voor getrokken. Ik was niks, iemand die niets aan school deed en moest alle klusjes thuis doen.
Heb toen die tijd 3 keer in polsen gesneden.
Ik leerde mijn vriend ook toen kennen.
Hij is echt alles voor me.
Ik kreeg ruzie met mijn moeder en bij hem in komen wonen. Wij zijn nu 2 jaar samen en krijg alles wat ik wil.
Ik heb en mijn vriend heb nu erg veel problemen. Niet om ons maar ligt aan hem.
Hij maakte mijn leven daardoor alleen maar erger. Zovaak herhaalt dat er niet meer tegen kon. Hij weet ook dat hij alles voor mij is. Dat de wereld zonder hem, voor mij mijn leven over is..

Ik leerde mijn vader beter kennen, op mijn achtiende. En ben er achter gekomen dan mijn hele jeugd een bedrog is, ook laten onderzoeken.
Hij mag dan wel mijn biologische vader zijn, maar voor mij niet. This echt een top man maar verder niet.
Mijn moeder is nu niks meer voor me... Der grootste leugenaar die ik ken.

Ik heb laatst echt knallende ruzie met mijn vriend gehad, ik heb gezegd als er nog 1 ding is dat mijn leven nu verkloot.
Dan zie je de volgende dag in de krant staan:
Meisje van 19 jaar pleegt zelfmoord!

Guess what? Hij heeft het verkloot!!!!

Vaarwel, alle mensen die ik heb leren kennen of ooit gekend
Datum:
05-03-2008
Naam:
E.K.
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

Suicide

Zelfmoord; een keuze die je kunt kiezen.
Hoe wil je het doen? ophangen, verdrinken of toch liever een kogel door
je kop schieten. Neem je een overdosis pillen, Gooi je je zelf voor de trein of toch liever van een flat springen. Zoveel manieren, maar welke is goed. Want je wilt het pijnloos als je het doet!
,
Datum:
05-03-2008
Naam:
Shannaaaa^
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Onduidelijkheid.

Vroeger heb ik wel eens eerder over de dood nagedacht. De wet Murphy's law komt bij mij vaak de hoek omkijken. Als eenmaal 1 ding verkeerd gaat volgt de rest daarop direct.

Vroeger was ik tot een bepaalde leeftijd een buitenbeentje. Ik hield dan ook altijd mijn frustratie en mijn verhaal bij me. Als iemand aan mij vroeg hoe het ging was mijn antwoord altijd kort maar krachtig " goed".

Ik veranderde in uiterlijk en in zelfvertrouwen waardoor alles in een keer een stuk mooier uit leek te zien. Veel vrienden en ook vriendinnetjes. Doordat wij binnen de familie een aantal keer verhuisd zijn was het contact leggen met mensen opdat moment niet zo moeilijk meer, en lag altijd goed in een groep.

Echter ben ik qua persoon niks veranderd. Zodra er iets mis gaat ga ik altijd van het ergste scenario uit. En daardoor heb ik veel stress en voel ik me niet op mijn gemak. Echter het masker kan veel verbergen.

Het nadenken over de dood heeft nog nooit zoveel door mijn hoofd gespookt. er spelen op dit moment een aantal dingen. Zowel financieel als emotioneel die gezamenlijk ervoor zorgen dat je steeds dieper in de put glijd.

Ik lees hier veel verhalen " die veel zeggen " maar vooral voor de persoon die ze geschreven heeft een uitlaatklep is. En het feit dat er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten als ik geeft aan de ene kant veel moed. aan de andere kant hoop ik dat er voor iedereen een andere oplossen zal zijn dan de dood.

Gr
Datum:
05-03-2008
Naam:
R
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

cocaine

ik ben een jongen van 12 en zie het leven niet meer zitten. ik ben nu 4 jaar aan de cocaïne door mijn moeder.
zij is al verslaafd sinds der 13de en koopt een gram per 2 dagen voor mij.
toen ik op school ben gepakt zag ik het voor eerst niet meer zitten.
ik was gepakt doordat mensen mij met een witte lijn in onder mijn neus zagen.
toen ben ik voor het eerst in mijn polsen gaan snijden. de eerste wond ging recht door mijn slagader heen maar mijn moeder was er op tijd bij en bracht mij naar het ziekenhuis. daar heb ik nog geprobeert om mijn zuurstof toegang eraf te halen maar weer waren die artsen op tijd (of juist in mijn geva te vroeg)
nu ga ik zelfmoord plegen

daag
Datum:
05-03-2008
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
12
Provincie:
Utrecht

Ben er gewoon niet voor gemaakt

Dysthymie is afschuwelijk. Ik weet iedere keer dat ik me doodongelukkig voel dat het weer over zal gaan, morgen of volgende week. Maar ik weet ook zeker dat het weer terug komt, alleen niet wanneer. Die onzekerheid, die is afschuwelijk.
Ik heb ook anorexia, maar heb na twee keer ziekehnuisopname geleerd weer redelijk goed te eten.
Maar wat levert het me op?
Ik voel me zo verloren, al jaren in behandeling en nu weer die persoonlijkheidsstoornis, volgende behandeling, steeds maar weer nieuwe hulpverleners die dezelfde ware woorden zeggen: blijven vechten.
Maar ik ben het zat te vechten.
Ik wil gewoon niet meer.
Ik wil niet meer!

Ik vind het niet meer de moeite waard.
Datum:
05-03-2008
Naam:
Ana
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Ik heb geen meer uitweg !

Ik heb geen meer zin in dit leven !
Ik heb enorme schulden een achterstanden een mijn gemeente helpt mij niet waar ik uikering krijg , een ik ben zat om zo te leven , ik ben een beetje bang om dit te uitvoeren maar dag een dag ik voel dat ik mij zelf gaan aanmoedigen om echt gaan mij ophangen , meshien dat is juiste weg , wij gaan toch allemaan aan vroeg of laat !
Datum:
05-03-2008
Naam:
A.B
Leeftijd:
27
Provincie:
Gelderland

overleven is geen leven!!!

waarom is te lang om te vertellen!!heb het reeds paar keer geprobeert,maar net vandegene dat ik het nie verwachte ben ik verraden!!en zit ik hier nu half invaliet in men 1tje sinds 18maand op een studiotje van 6 op 4m en kost met alles op en aan 500euro,met amper 650 inkomen per maand!!heb 2zoontjes en ben zelf al meer dan 35jaar aant knokken om het goed te doen,heb veel gehad en meer verloren!!ben lichaamelijk en geestelijk op gewoon!!noem het laf,maar ik sterf liever dan een moordenaar te zijn!!ik ben geen watje en heb een zwaar verleden,draai men hand nie om om iemand nek om te draaien,een tijdbom op scherp momenteel!!tik tak tik tak boem!!en natuurlijk vind ik het erg voor het handvol mensen die ik achterlaat vooral men kinderen!maar heb liever dat ze me herrineren hoe ik echt was en nie hoe ik ben als het beest in me boven komt!!alles behalve mijn zelfrespect is me afgenomen!!en da laat ik me door niemand anders dan mezelf afpakken!!ik was jaren een pessimist die leefde op anti depresieva,nu al 3jaar niemeer en ben een realist nu!!ik wil niks meer kapot maken wat nergens goed voor is!!laat me los!!net zoals ik jullie respecteer en loslaat!!das de reden van mijn keuze waar ik nu lang en diep genoeg over gewikt en gewogen heb!!greetz
Datum:
05-03-2008
Naam:
willy
Leeftijd:
45
Provincie:
België

De langste dag duurt 18 jaar...

...want uiteraard is Victor Ward van 27 slechts de hoofdpersoon van het boek Glamorama van Bret Easton Ellis. Ik vergelijk me graag met zijn hoofdpersonen omdat ik me kan vinden in hun misplaatstheid en hun manier van handelen naar anderen toe. Het gevoel dat realiteit voor jou iets heel anders betekent dan voor andere mensen en het niet weten waarom ze jou zien zoals ze je zien. Want ik schijn een leugenaar te zijn. Een hele erge. Het jammere hieraan is, dat dat de grootste leugen van allemaal is. Misschien had Marquis de Sade gelijk toen hij beweerde dat de deugd nergens toe leidt. Bij mij leidt het namelijk altijd alleen maar tot verdriet en het gevoel van anderen dat ze mij hun wil op kunnen leggen. En waarom moet het zo zijn dat goede dingen altijd maar zo kort duren? Waarom overkomt de liefde mij niet? Waarom snapt niemand hoe ik in elkaar zit, en wat nog belangrijker is; waarom snap ik het zelf niet? Ik ben vaak apatisch en voel me leeg en wanhopig. Niks wat ik doe verandert iets aan mijn situatie, want alles wat ik beslis eindigt altijd verkeerd. En dat schijnt aan mij zelf te liggen. En dat doet het vast ook wel. Ze zeggen altijd dat hoop zoiets moois is, dat het je staande houdt in moeilijke tijden. Mijn hele leven is een moeilijke tijd en ik kan nu wel met zekerheid zeggen dat het juist die mooie hoop is die mij elke dag een beetje meer doet sterven van binnen. Ik wou dat ik zelfmoord kon plegen zonder de gedachte dat ik misschien wel de rest van mijn toch al holle leven volledig verlamd of iets in die richting moet zijn, of dat ik naar de hel waarvan ik niet zeker ben dat die bestaat moet.
Iedereen zegt altijd wel dat later alles beter zal zijn, en dat ze zelf ook getroubleerd waren, maar winsten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst! Soms moet je daarin zelfs een reclame gelijk geven...
Datum:
04-03-2008
Naam:
victor ward
Leeftijd:
27
Provincie:
Anders

ik denk dat ik het gewoon niet meer zie zitten

hallo

ik ben 14 jaar en mijn ouders zijn 3 jaar geleden gescheiden, sindsdien is ons ma denk ik depresief en ik ... ook ?
ik kan niets goed doen en ze bekijkt me steeds alsof ik een vies insect ben.

Als ik iets fout heb gedaan , moet ik naar mijn kamer ( eigenlijk altijd)
en dan sluiten ze ook de electriciteit af.
en het is er donker dus zit ik zonder licht.
of ik mag in de kelder gaan slapen daar is het koud en nog donkerder.
ik keeg ook klappen in men gezicht nu niet meer .
ik kan haar niets meer schelen.
ze negeert me .
en ik moet respect voor haar hebben .

ik dacht dat ik bij men pa wel terecht kon , maar die gelooft me niet.
weet je , voor mij hoeft het allemaal niet meer.

ik zal nog wel zien.
ik zeg niet dat ik zelfmoord ga plegen nu of morgen, maar het zit wel in mijn hoofd.
Datum:
04-03-2008
Naam:
mm_J-14
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.