Levensverhalen (pagina 1155)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord is niet voor gekozen

Ik zit in een punt van me leven dat ik niet meer weet wat ik wil. Wil ik zelfmoord of niet? soms denk ik dat het onzin is en een uitvlucht, een andere keer weer niet. Ik vind het knap dat iedereen hier, of het nu anoniem is of niet, hun verhaal te vertellen. Ik heb net ook iets stoms gedaan waar ik spijt van heb en ik durf het niemand te vertellen. Het enige wat ik te melden heb aan een hoop mensen is iets wat ik op internet vond:
Zelfmoord is niet voor gekozen; het gebeurt wanneer de pijn overmatig wordt aan de middelen om het aan te kunnen.
Datum:
07-03-2008
Naam:
butterflys
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

Gedachtes

Een jaar geleden is er bij mij een gedragsstoornis ontdekt. Daarbij is het moeilijk om goed te kunnen communiceren met mensen. De informatie die ik krijg kan ik moeilijk verwerken in mijn hersenen, zodat ik mijzelf niet goed kan verwoorden. Mijn hele leven door heb ik hier last van gehad en het is zeer frustrerend dat het niet over gaat. Het is een handicap die je hebt en je moet er mee leren leven. Elke keer kom ik mijzelf tegen. Soms denk ik wel...was ik hier maar niet meer. Dan heb ik rust in mijn hoofd en hoef ik niet meer perfect te zijn voor de buitenwereld en hoef ik mijzelf niet meer te bewijzen.
Datum:
06-03-2008
Naam:
Miep16
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Ik weet wat ik wil

Ik weet wat ik wil

en dat is liefde

Ik weet wat ik wil

en dat is liefde geven

ik weet wat ik wil

en dat is liefde geven aan iemand die ik doodgraag zie

Elkeen van ons dient ergens een "zin" aan zijn leven te geven... hoelang dien ik nog te wachten voor ik mijn lotsbestemming kan uitvoeren? Ik ken deze namelijk al, maar mag deze niet uitvoeren.

Overal waar ik heenga, iedereen die ik zie, facades die opgezet worden, spelletjes die gespeeld worden

waarom is niemand eerlijk tegenover zichzelf?

Ik trek de wereld rond, zie overal hetzelfde. Ik zie mensen die gelukkig zijn en mensen die ongelukkig zijn. Er zijn er weinig die kritisch zijn (gelukkig)

De laatste 15 jaar loop ik er mee rond, ben veel te laf om er komaf mee te maken, maar hoop telkens dat het lot me goed gezind is. Blijkbaar nog geen geluk gehad...

wens hier niet nog 10 jaar mee rond te lopen maar ik wens ook niet mezelf te verloochenen. Ik weet niet wat te doen, maar ik ben op zoek...

Datum:
06-03-2008
Naam:
zymosis
Leeftijd:
28
Provincie:
België

Ik ben zo ontzettend moe

In tegenstelling tot een helehoop andere verhalen die ik gelezen heb, heb ik wel een helehoop om voor te leven. Ik heb hele lieve ouders en een lieve zus, genoeg vrienden en een afwisseld leven. Volgens mij vinden de meeste mensen mij aardig en gezellig, ik ben ook zeker niet lelijk en voel me niet alleen.
Ik ben ziek. Ze denken aan SLE, maar weten niks zeker. Ik heb elke dag pijn, voel me elke dag ziek. De meest uiteenlopende klachten wisselen elkaar af. Mijn leven bestaat voornamelijk uit werken (20 uur), slapen en ziek zijn. Ik sleep me door mijn dagen heen. Ik wordt niet meer beter, het wordt eigelijk alleen maar erger. Mede door mijn ziek zijn ben ik mijn relatie verloren, een hoop hobby's en sociale bezigheden. Elke dag heb ik het gevoel tegen een enorme berg op te moeten klimmen, die de ene dag hoger is dan de andere. Doordat het uwvgak mijn ziekte niet erkent, krijg ik geen enkele financieele hulp. Ik ben 28 en woon thuis, kan amper rondkomen en ben vaak afhankelijk van de liefdadigheid van mijn ouders en vrienden. Ik werk wel 20 uur, maar kan het amper volhouden. Dit is mijn nieuwe directeur ook opgevallen en waarschijnlijk ben ik vanaf april mijn baan ook kwijt. Eigenlijk hoeft het voor mij niet meer zo. Elke dag die pijn en het zieke gevoel, het put me enorm uit. Het lijkt me zo een verademing om gewoon klaar te zijn hier.....
Datum:
06-03-2008
Naam:
tinka
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

reactie op Ikke

Lieve Ikke,

waarom zie je het leven niet meer zitten?
wat heb je allemaal meegemaakt?
je zegt dat niemand meer van je houd en ze je toch niet zullen missen.
je ouders waren enorm geschrokken van dat schrift over je gevoelens, toen je zelf moord wou plegen door van een flat af te springen heeft je vriend je tegen gehouden. Ik denk dat ze je zeker wel zullen missen.
Probeer nog even door te zetten, ik weet dat dat hartstikke moeilijk voor je is..
maar kop op en probeer er nog even achter te komen dat er wel mensen zijn die van je houden!
Datum:
06-03-2008
Naam:
L
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Schaamte

Hallo,

Ik ben een jongen van 16 jaar. Veel mensen zien voor mij een grote toekomst. Ik doe op het moment 5 Atheneum, en ik ben één van de intelligentste van de klas. Ik zie dat anders.
Ik ben één van de beste van de klas als het aankomt op analytisch denken en talen. Ik heb geen discipline en daarom gaat het nu wat minder op school. Ik ben verslaafd aan games (DoD:S en 9D), en sla regelmatig hele dagen over om te gamen.
Ik weet nu al dat er van mij in het leven niets terecht gaat komen. Daarom wil ik graag zelfmoord plegen, zodat ik later niet de zoveelste veelbelovende leerling ben die niets klaarmaakt van zijn beloftes.
Wat moet ik nou doen?

Bedankt voor het luisteren,

Joost
Datum:
06-03-2008
Naam:
Joost
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Wie mooi wil zijn moet pijn lijden

Kennen jullie dat gezegde? Wie mooi wil zijn moet pijn lijden?

Ik heb last van ernstige stoornis Borderline. Dit houdt in wisselende momenten en gevoelens heb. Bijvoorbeeld ben ik iemand die altijd lach maar zeer ontervreden ben met mijn leven. Ik zou het iemand uit zijn hoofd praten zelfmoord te plegen maar zelf loop ik er ook mee te schuiven.

Ik woon via een organisatie zelfstandig en het word me gewoon teveel.
Ik heb geen sociaal naaste vrienden en me vader doet geen moeite voor me.
Mijn financien is naar de knoppen en een sexverslaving hebben is ook niet erg goedkoop dus daar woord het niet beter op!

Zoals ik zei! Ik help liever anderen als mezelf bijvoorbeeld ben ik een maand naar Nepal gegweest om ontwikkelingswerk te doen.
Maar mezelf onder controlle krijgen ho maar:) Mensen sterkte!
Datum:
06-03-2008
Naam:
Orson
Leeftijd:
18
Provincie:
Flevoland

emo...

hllow...bn 13 en iedereen zegt dha ick emo bn...omdha ick zwart klere draag en best wl veel smink op doe...in myn klas zitte allemaal emo haters ze zyn iets te ver aant gaan...ze zege de hele tyd vn stomme emo ga uu snije dan zyn we teminste vn u af...mah ick sneed my daar voor al... een vriendin (waar ick nu ruzie mee heb) wist dat ik my sneed en heeft dha nu tege heel veel mense van myn klas gezegt...thuis is het ook nieh veel beter heb een f*king zusj vn 11 maande en als ik op dii sgreeuw ofzo moet ick onmiddelijk nha bove...en heb de hele tyd ruzie mt myn ma...mn ouders zyn gescheide en ik bn ma om de 2 weke een week_end by mn pa..da vind ick nii so erg mah als ick daar bn mag ick nii eens zwarte klere of smink op fso...dr krijg ik stress vn....!!!
nhu bn ick al een hele tyd aant denke ofer zelfmoord mha ick durf nii...whe hebbe selfs een bende opgericht(EzB) ge moet ma zoeke vr wha dii afkorting staat is nii so moeilijk...mjahh
dhit wazz mn vrhl...
XX emo_girl
Datum:
05-03-2008
Naam:
emo_girl
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Soms..

Elk mens maakt dingen mee, maakt situatie mee waarnij je denkt ik wou maar dat het ophield...
Ik ben niet zielig, maat juist omdat ik het gevoel heb niet begrepen te worden denk ik vaak na over de dood....
Volgens mijn familie heb ik het al over "doodgaan" vanaf mijn vierde jaar.. inmiddels ben ik 29 en er gaat geen dag voorbij dat ik niet denk aan dood als een bevrijding..
Na vele operaties (niet levensbedreigend maarwel erg veel pijn, dagelijks 24-uur per dag 7 dagen in de week), je vergissen in mensen ( mensen waarvan je denkt dat het vrienden zijn mensen waarvan je denkt dat ze om je geven, doen je zoveel pijn) en omgaan met teleurstellingen...
Steeds vaker denk ik eraan hoe het zou zijn om naar bed te gaan en gewoon niet meer wakker te worden...
Ik ben eerlijk, ik heb er op dit moment niet het lef voor ben erg bang een poging te overleven en aangezien ik altijd al pijn heb wil ik niet doodgaan met veel pijn wil gewoon gaan slapen en niet meer wakker worden...
Ergens is het triest dat ik zo denk maar elke dag is een toneelspel. Een lach op je gezicht en mensen kijken niet verder als dat.... zien alleen maar een vrolijke meid terwijl het elke dag zo'n opgave is die lach op mijn gezicht te krijgen....
ik wil gewoon stoppen... elke avond hoop ik dat ik niet meer wakker wordt...
Ik hou dit niet nog eens 29 jaat vol.. en er is niemand die mijn verdriet en pijn ziet en het lijkt wel alsof niemand het iets interesseerd....

ik wil gewoon niet meer wakker worden, wil dat de pijn en het verdriet stoppen...


ik wil gewoon stoppen....
Datum:
05-03-2008
Naam:
Kimmie
Leeftijd:
29
Provincie:
Drenthe

Waarom

Als ik om me heen kijk denk ik altijd waarom, zijn er mensen die nooit tevreden zijn, waarom oorlog, waarom ruzie waarom geen plezier?
Ik weet het niet. Wel weet ik dat ik ook altijd ruzie krijg altijd het verkeerd doe altijd spijt heb.

Ik ben opgegroeid in een gezin met 3 kinderen waarvan ik de middelste was. Mijn vader zoop als een ketter en had losse handjes een pak slaag kreeg ik om het minste geringste. Mijn ouders hadden altijd ruzie en ook mijn moeder was vaak slachtoffer van die losse handjes. Mijn broertje is door ziekte niet ouder als 9 geworden en mijn zus was van een andere vader. Recent vernam ik via, via dat mijn vader ook aan haar heeft gezeten. Mijn school heb ik verpest. Ondanks dat ik één van dehoogste scores van de klas had. Mijn ouders lagen in die tijd in scheiding en ik verloor mijn broertje. Ja wat boeit alles je dan nog.
Ik wist één ding ik zou het beter doen als mijn vader. Ik ben getrouwd en heb twee zoons uit dat huwelijk. Ware het niet dat ik ook altijd ruzie had. Hier zijn mijn kinderen ook vaak getuige van geweest. Ik heb daar spijt van. Ik ben uiteindelijk gescheiden en heb een lieve vriendin ontmoet. Ik heb geprobeert om alles netjes te regelen betaal aan mijn ex voor de kinderen en wil ook een band met ze houden. Helaas mijn ex probeert iedere keer opnieuw om het mij onmogelijk te maken normaal met mijn kinderen om te gaan. Ze heeft zelfs geld gestolen van mijn kinderen en me bij iedereen zwart gemaakt. Ik heb dus met niemand meer contact.

Met mijn vriendin heb ik nu ook ruzie nergens om zoals alle ruzies. Ik ben ook heel boos geworden daar heb ik spijt van. Ondertussen heb ik niemand meer. Waarom zou ik dan nog op deze planeet blijven rondlopen.

Ja ik heb nog twee kinderen maar die kan ik ook niet normaal onderhouden of zien.
In mijn werk ben ik ook zwaar teleurgesteld en niet meer gemotiveerd.

Waarom zou ik verder gaan op deze manier, ik zit er echt door.

Maar toch als ikd an de verhalen lees van alle jonge mensen die erdoor zitten en er een eind aan willen maken denk ik waarom.

Zo jong en dan al teleurgesteld in het leven? Het moet toch beter kunnen gaan, je moet toch geluk kunnen vinden. Hou vol, je gaat vast nog iemand vinden die je wil helpen en er voor je is. Geef niet op, als ik jullie moed kan inspreken kan ik dat zelf toch ook. Waarom zouden we niet kunnen genieten dan van kleine dingen. Een lachend kind in de speeltuin een vogeltje in een boom, de zon die opkomt.

Waarom dan die gedachten. Ook ik heb het antwoord niet maar wel veel verdriet. Waarom?
Datum:
05-03-2008
Naam:
Loser
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.