Levensverhalen (pagina 1109)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Slechte dingen gebeuren met goede mensen

Ik ben een jongen van 29 en heb in mijn leven wat vervelende dingen meegemaakt zoals het overlijden van mijn moeder op mijn 4e en veel eenzame momenten omdat mijn vader altijd moest werken en soms had ik het gevoel dat hij het werk belangrijker vond dan mij. Ik heb ook nog een oudere zus die eigenlijk nooit iets van zich laat horen. Ik ben in februari ontslagen omdat ik dingen gezegd zou hebben die ik helemaal niet gezegd heb. heb wel de dag voor ik ontslagen ben gevraagd of ik misschien wat hulp via hun zou kunnen krijgen. Maar het kapitalistische systeem beslist weer eens dat iemand die om hulp vraagt geld gaat kosten en dus eruit geknikkerd moet worden. Ik ben nu al meer dan een half jaar depressief en heb geen inkomen en geen rechten meer door de leugens van mijn werkgever ik ben ook nog eens depri door de eenzaamheid en heb het gevoel dit niet lang meer vol te kunnen houden. Ik zoek altijd op internet naar sites over zelfdoding want ik zie het leven niet meer zitten in deze liegende, kapitalistische klote maatschappij waar iedereen denkt dat ie het beter weet. Ik heb geen goede opleiding ik heb geen rechten meer ik heb geen liefde ik ben volkomen appatisch. En toch ben ik er nog want elke dag als ik wakker wordt probeer ik het positieve in het negatieve te vinden. Ik vraag me alleen af hoe lang ik dat nog ga volhouden want ik heb het gevoel dat niemand echt begrijpt wat ik doormaak. Een leven vol met eenzaamheid is toch ook geen leven. Ik ben pas op mijn 27e ontmaagd, niet omdat ik zo lelijk ben maar omdat ik niet echt een goede prater ben en goed weet wat ik moet doen als ik met andere mensen in contact kom. Mijn vrienden die ik ken ken ik dan ook al weer 23 jaar. Verlegenheid is de grootste vloek die je iemand kan geven. Nou ik kap maar met mijn gejammer. bedankt voor je aandacht en "Godspeed".
Datum:
14-05-2008
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

God is mijn grote tegenstander

Dames en heren,

Ik heb vele jaren gezocht naar God maar Hij heeft me altijd lekker alleen laten staan. Nooit geliefd geweest en toen ik problemen had was Hij er nooit. Hem loven moet je voor anderen een zegen voor mij alleen maar een ziekenhuis en een mes op je keel die je zelf magf afkopen. Met Pinksteren weer geprobeerd maar dan hoor je dat anderen gezegend zijn met een genezing van een hersentumor. Mijn vader heeft het leven gekost en mijn zus ben ik er ook door kwijt geraakt. Ze zongen daarna hoe groot God is. Wat een hipocriete God zeg bij anderen is hij erbij maar bij mij nooit.
Een vriendin heb ik nbooit gehad wel voor gebeden maar ja dat is alleen maar een sein dat je toch niet krijgt.
Hij geeft me niet eens een steen voor brood maar alleen de pijn !!
Anderen zegent hij alleen maar !!!
En die heeft dan de wereld in zijn hand !!
Ik ben dan zeker de parel. Eerder een parel in een mijnenveld waar niemand aandurft te komen en God je opok niet ziet.
Datum:
14-05-2008
Naam:
Nico
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Ik wil gewoon niks meer voelen.

Ik ben een meisje van 17. En ik heb niemand meer. Had verkering met een lieve jongen (tenminste, dat dacht ik), maar voelde me gedwongen het uit te maken. Hij loog tegen me en gebruikte alles tegen me. Ik kon er gewoon niet meer tegen. Mijn vrienden/vriendinnen ben ik ook al kwijt. Ik had alles voor hem opgegeven, want ik dacht: dit keer zit het écht goed. M'n ouders heb ik ook zwaar verwaarloosd. Ik heb tegen ze gelogen over honderden dingen en durf het nu niet meer op te biechten. Ik haat mezelf.

Ik loop in therapie voor m'n depressie, maar dat helpt geen donder als je niemand hebt die je steunt. Ik sneed in mezelf om m'n gevoel uit te schakelen, maar dat hielp ook niet echt.

Ik weet niet wat ik nu moet doen. Ik zie geen reden meer om verder te leven, maar ben ook zo bang voor de dood. Kon ik gewoon maar even met iemand praten. Ik ben zo verdrietig, m'n hart voelt letterlijk gebroken. Ik lees iedereens verhalen hier en begrijp al die gevoelens zo goed. Kon ik maar gewoon slapen tot in de eeuwigheid...
Datum:
14-05-2008
Naam:
Anoniem van 17
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

myn verhaal

17 jaar

alles wat fout kon gaan gebeurt
- verkrachting door moeder
- zowel fysiek als lichamelijk mishandelt (ook) door moeder
- vader liet my stikken
- ontvoerd (ook) door moeder
- opgesloten
- gepest met dat verleden, blootgegeven door oma en opa die ''van mij hielden

Om lang verhaal kort te maken, me moeder heeft er voor gezorgd dat er een deel in my dood is. Ik voel niet meer, als ik iemand aanraak ook niet. Geen verliefdheid, geen liefde dat ken ik niet. Mijn vader liet me stikken. Mijn opa en oma waren nog goed voor me tot ik volwassener werd. Daarna, excalaties met slaan etc. Mijn moeder drinkt en gebruikt alles wat er te gebruiken valt, ze spuit, slikt, rookt, snuift. Moeder''s (Oma) geloofde niet dat me ma dat bij mij had gedaan nadat ik met de aller grootste moeite in mijn leven haar dat vertelde.
Alles wat ik doe is fout, alles. Er is zo veel ik kan niet meer. Ik wil alleen nog weten wat het beste is om te gaan.

Opa interreseert het nix, pa is er niet. Mama zoekt contact met me, elke dag en als ik niet naar haar ga wordt mn oma kwaad of als me ma my iets aandoet of haar praat ze het goed, alles egt alles wat ik doe is fout. Ikdoe nu HAVO zelfs dat is niet goed. Ik kon met voetbal iets bereiken - 2de x enkelbanden gescheurd van mn goede voet (rechts). School gaat niet en kan me aan geen meisje binden omdat ik bang ben. Teveel nu al. Welkom in mijn hell die zometeen eindelijk ophoudt.
Datum:
13-05-2008
Naam:
j
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

pijn

ik heb ouders die voor mij zorgen en die van mij houden.ik heb familie die om mij geeft.ik heb zussen en broers die van mij houden.eigenlijk kan je wel zeggen dat ik het goed heb.maar als je diep in mij ogen kijkt zal je zoveel zien.zoveel verdriet en pijn.ik ben vaak gebruikt door mensen. en niet lichamelijk maar geestelijk.mensen beloven je zoveel.mensen zeggen dat ze van je houden maar dat doen ze niet.als iemand van je houdt waarom doet ie je dan pijn.ik heb alles gedaan voor hem echt alles.onze hele relatie ben ik trouw gebleven,en hij heeft mij alleen bedrogen.heeft mij altijd het gevoel gegeven dat ik niks waard ben .hij heeft me altijd klein laten voelen.hij heeft het zo goed gespeeld dat ik altijd mezelf de schuld gaf.ik heb zoveeeeel gehuild zoveel vriendinnnen verloren door hem.hij heeft mij wijs gemaakt dat ze niet duigde en alleen mij gebruikte.terwijl hij de gene was die dat deed.ik kan niet verwoorden wat hij heeft gedaan zoveeeel die pijn is zo diepp zo moeilijk om uit te leggen.is het zo moeilijk om van mij te houden?is het zoveel gevraagd dan?ha en het ergste is dat ik niemand heb om er mee over te praten.ik ben nog steeds met de man die mij zoveel pijn doet.ik kan niet loslaten ,misschien ben ik wel gewend aan de pijn.ik heb zo vaak gedacht aan zelfmoord .zoooo vaaaaak.maar ben te zwak om zelfmoord te plegen,zoo zielig ben ik.IK haat mezelf.ik wou dat ik sterker was.ik wou dat ik moed had om weg te gaan.ik draag 24 uur een masker op me gezicht want niemand zit me pijn.die verberg ik zo goed.ze zien alleen een meid die alles heeft en verwend is.ze moesten eens weten.hoe fucked up ik ben van binnen.
Datum:
13-05-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

.....(doodste stilte als ik er niet meer ben)

Hallo iedereen.

De paar verhalen die ik heb gelezen raakten mij.
En dat terwijl ik jullie niet ken, maar het me kan voorstellen dat je het moeilijk hebt.
Ik krijg er tranen van in m’n ogen. Ik vergelijk de dingen die jullie mee maken met van wat ik zelf mee maak. Ik zou wel dood willen. Maar ik weet dat ik er mensen pijn mee zal doen. Ik heb nu pijn in m’n hard en veel boosheid en verdriet. Maar daar is hulp voor, en als ik daar van af ben door de hulp die mij geboden is. Zal ik het niet missen, maar als ik zelfmoord pleeg zullen mijn ouders en broer en familie en klasgenoten en ga zo maar even door me wel mooie missen. Die kunnen er met hulp wel over heen komen, maar daarmee kom ik niet terug. Ik blijf weg, VOORGOED. Maar wat ik liever heb is dat wat ik voel voorgoed weg blijft of tenminste dat het minder word. Ik ga jullie nu niet heel m’n verhaal vertellen. Maar ik zet deze site bij m’n favorieten want ik heb het gevoel dat deze site als ik het moeilijk heb me ooit nog van pas komt Ik wil zeggen tegen de mensen die het moeilijk hebben.

Pleeg geen zelfmoord, er zijn mooie dingen en als je volhoud en het goed komt zal je trots op jezelf zijn. En verder houd er van iedere persoon wel iemand, als je weet wie die personen is bij jou ga naar hem toe en vertel je verhaal. Het zal je opluchten. Sterkte!
Datum:
13-05-2008
Naam:
Gaby
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

Hoe ik erover denk

Hallo, ik ben Jeff uit Keerbergen en ben 12 jaar..
m'n ouders gaan scheiden
m'n school gaat Zéér slecht en ik voel me gewoon rot..
kdenk eraan dat'k gewoon.. uit een raam spring ofzo..
Kan iemand me alsjeblief op andere gedachten brengen??!!
Datum:
13-05-2008
Naam:
Jeff
Leeftijd:
12
Provincie:
Anders

Zelfmoord

Ik voel me echt klote
op 1 dag voel ik me goed en op de andere dag echt heel slecht. ik wil nu echt dood.
maar ik heb er het lef niet voor, als ik dat had had ik meteen zelfmoordgepleegd maar ik durf het gewoon niet! kan iemand me hierbij helpe
Datum:
13-05-2008
Naam:
Steffanie
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

AAARGH

Ik ben het kots fucking beu dat er hier telkens mensen posten die geen fuck weten hoe "wij" voelen. "Zelfmoord is geen oplossing blablabla". "leef en geniet ervan".

En wat ik dus niet snap is HOE jullie op deze site komen? Denken jullie na een lekker leuke warme dag even van "hmmmm, ik ga even zelfmoord googlen en mijn genot delen!". AAARGH, jullie doen zelfs geen moeite om het te begrijpen. Propangda brainwash hoort hier niet, hier op deze site is de waarheid....niet leuk om te horen maar het is zo! Millioen mensen wereldwijd als bewijs!

Sorry maar ik heb al op deze site mijn verhaal gezet, en het helpt dus wel om andere hun ervaring te lezen en het is een schande dat er telkens zo'n "Happy Candy Wonderfull Teddy Bear life" mensen posten.

Ohja btw, leuke poll hopelijk komt trekt dit geen jesus freaks aan.

Bye
Datum:
12-05-2008
Naam:
SickandTired
Leeftijd:
25
Provincie:
België

buitengesloten

Ik ben 20 en woon nog steeds met mijn ouders en mijn 3 jaar jongere zusje thuis. Mijn ouders doen alles samen met mijn zusje. het enige wat ze met mij doen is ruzie maken. Mijn zusje mag alles: Ik wil al een jaar op kamers maar dat mag niet, als zij volgend jaar geslaagd is mag ze wel ( haar kamer is al geregeld ), mijn vriendje mocht tot kort geleden ( ik heb nu 3 jaar een relatie ) niet blijven slapen, die van haar wel, ik mag op zondag niet uit en al helemaal niet 2 keer in een weekend, zij wel, ik mag niet alleen op vakantie, zij wel. In groep 8 begonnen de ruzies al en dat is nooit gestopt. Mijn moeder en ik liggen niet en mijn vader is eigelijk altijd wel boos of moe en reageerd dat af op, jawel, mij. mijn vader is volgens mijn zusje ook niet meer haar vader, maar die van haar. 'mijn vader' zegt ze dan. met de boodschap: hij houd toch meer van mij. Als mijn zusje en ik ruzie hebben staan mijn ouders dan ook achter haar. Ik heb alles gedaan om geen ruzie te maken en de perfecte dochter te zijn, maar zoiets bestaat niet. Het maakt niet uit of ik het huis schoon maak, het gras maai, de vaatwasser in en uit ruim, kook of what so ever, ze zien alleen de dingen die niet gebeurt zijn.
Ik denk al heel lang over ertussenuit knijpen, gewoon helemaal weg. Ik was dat ook echt van plan tot ik mijn huidige vriend ontdekte. Hij woont in Brabant en door de weekendjes daar hou ik het hier vol. Hij heeft me laten zien dat het ook echt leuk kan zijn in het leven en dat je af en toe dingen moet laten gaan. Ik ben dan ook verandert naar mijn ouders toe in de laatste jaren. Ik ben eigewijs en ging dan ook altijd tegen mijn ouders in met een ruzie. Nu hou ik gewoon mijn mond en hoor het aan, loop dan naar mijn kamer en ga dan pas huilen. Het lukt maar soms dat ik mijn kamer haal maar de ruzies duren nu niet meer zo lang als vroeger.
Ik dacht dat ik best zeker was van mezelf maar heb met mijn nieuwe studie gemerkt dat dat eigelijk helemaal niet zo is. Ik denk heel snel dat ik niet goed genoeg ben of dat ik te dik ben of dat ik niet aardig genoeg ben. Ik pas voor mijn gevoel nergens in en ben nergens goed in. Volgens mijn vrienden in Brabant ben ik ook veranderd. Ik ben stiller geworden en niet meer die bijdehante van vroeger. ik weet niet waarom dat is. Ik durf gewoon geen opmerking of grapje meer te maken. Ik ben gewoon bang dat ze me dom vinden en dat ze me laten vallen. Dat komt door mijn ouders. Mijn vriend heeft ook mijn vertrouwen moeten winnen aangezien ik geen mensen kan vertrouwen omdat mijn ouders me ook vaak laten vallen. Ik heb ermee leren leven dat ik niet goed genoeg ben voor mijn ouders. Ik zit dat ook nu weer op mijn kamer na een ruzie en heb een week geleden deze site ontdekt omdat ik aan zelfmoord dacht. Ik word gek van het gevoel dat mij familie niet van me houd en dat ik er voor mijn gevoel hier thuis alleen voor sta. vroeger leefde ik me uit op mijn armen en benen met een schaar maar dat kan niet meer omdat ik nu een studie doe waar je veel moet sporten. Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen. Ik voel me miezerig en alleen.
Liefs
Datum:
12-05-2008
Naam:
sem
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.