Levensverhalen (pagina 1105)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

....

Ik weet het gewoon allemaal niet meer, hoop gewoon dat gauw deze pijn allemaal voorbij is miss is het van de buitekant niet aan mij te zien maar ik ga zo kappot van binnen en het mooiste is ik doe het mezelf allemaal aan..
ik weet het gewoon allemaal niet meer..
help mij...:'(
Datum:
19-05-2008
Naam:
Bo
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Myn leven tot nu toe

Het begon allemaal op de basisschool, toen werd ik al gepest. Er waren altijd een paar jongens die mij uitscholden. Het waren ook altijd dezelfde. Het begon met dikzak maar later werd het steeds erger. Ze hebben me een keer een bloedneus geslagen. Toen mijn opa overleed had ik het erg zwaar. Mijn opa en ik hadden een goede band, altijd leuke dingen te zeggen, en dat soort dingen. Toen kwam "dat" ene scheldwoord. Jullie schelden er misschien zelf mee, of misschien is iemand van jullie familie er zelf wel aan overleden. Ik denk dat jullie nu wel weten wat "dat" woord betekend. Ik was zo woedend op die mensen die daar mee gingen schelden, Toen ik naar de middelbare school ging, zat er een jongen in mijn klas. Ik zeg liever niet zijn naam, uit voorzorgen. Hij had altijd opmerkingen over iedereen. Had je niet de goede merkkleding, dan was je een arme sloeber, was je gewoon dun zoals een vriendin van my, dan werd je uitgescholden voor een anorexia patiënt. Was je dik nou dan was het al helemaal niet goed, dan werd je echt voor alles uitgemaakt. Ik ben/was niet echt dik, maar toch vonden hun dat wel. Elke dag weer opnieuw. Ik wou niet meer, ik ging echt denken dat ik echt dik was. Misschien moest ik wel echt zelfmoord plegen. Er werd ook gezegt dat ik naar de hel moest gaan, ik dacht misschien ben ik echt helemaal niets waard. Misschien hebben hun wel echt gelijk. "Dat" woord waar ik het over had daar scheld hij echt altijd mee, vreselijk! Toen kwam die ene dag. We zaten bij drama, we moesten een toneelstuk leren dus waren we in een ander leslokaal gaan zitten. Een paar minuten later ging het andere groepje daar ook zitten. Eerst vonden we het wel best, maar langzamerhand werd het steeds irritanter. Ze waren aan het gillen, en dat soort dingen. Wij zeiden dat ze op moesten houden, zelfs een paar keer. Maar dat deden ze niet, ze gingen juist schelden tegen ons. Toen zei een vriendin van me die bij ons in het groepje zat, dat ze nu echt moesten stoppen, anders ging ze de lerares halen. Daar waren ze het niet mee eens. En gingen haar met een stok slaan. Ik zei dat ze moesten ophouden maar dat deden ze niet, mijn vriendin ging tegen hem schelden. Hij greep met zijn handen naar haar keel. En keelde haar, ik pakte zijn haden en duwde ze van haar af. Toen ging hij naar mijn keel toe. Ik had even het gevoel; "knijp mijn keel maar dicht, dan ben je van me af, dat wil je toch." Maar toen greep ik zijn haden en duwde de handen van mij af. Het was zo verschrikkelijk. Er zaten ook nog 2 andere vrienden van ons bij, maar die deden helemaal niets! Ik vond dat zo erg. En toen we terug moesten komen, gingen die 2 vrienden allemaal naar het "populaire" groepje over ons praten! Het is gewoon een poging tot moord. Ik had gewoon naar de coördinator moeten gaan, samen met die andere vriendin. Maar dat hebben we niet gedaan, want als wij naar hun zouden toegaan ging hij ons echt vermoorden. Toen ik naar de 2e ging werd het al een klein beetje minder. Niet echt zo heel veel, maar een beetje. Nu gaat het nogsteeds door elke dag, en ik weet niet meer wat ik moet doen met mijn leven. De leraren vinden dat ik een super leuke, lieve meid ben. Iedereen vind dat ik aardig ben, heb gewoon 3 lieve vriendinnen, soms weleens ruzie. Maar dat komt altijd weer goed. Ik weet dat dit allemaal waar is, niet dat ik zo zeker van mezelf ben hoor. Maar ik weet niet meer wat ik moet doen, ik voel me een mislukkeling.
Datum:
19-05-2008
Naam:
SA
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

begrijpbaar

Je bent geen aanstelster.Ik voel juist hetzelfde als jij.Bang om onder de mensen te komen,denken dat je niet gewenst bent,jezelf opsluiten,je in andere mensen ergeren.En het ergste van al is dat ik ook niets te kort kom buiten vrienden en beter overeenkome met men ouders.Ik voel me samengevat eenzaam en niet begrepen en denk al een tijdje aan zelfmoord.
Datum:
19-05-2008
Naam:
loser nummer twaalfendertig
Leeftijd:
20
Provincie:
België

zat van uitgeput te zijn

Al over dertig jaar heb ik te vechten met chronisch burnoud. Voor mij betekent het dat ik moelijkheden heb om aansluiting te vinden in de maatchappij. Ik ben moe te moe om verder te vechten. Al mijn energie is verbruikt.Ik merk van dag tot dag dat het zwaarder word om doortegaan. Mij laaste gedachte om van deze wereld afscheid te nemen licht 8 jaar terug. Nu neemt het weer toe, mij dunkt ik ga. Ik hoop het altans, ook al doet het voor fam en vrienden het zeer dat ik er niet meer ben, toch begrip hebben voor mij situatie. Ik heb hulp gezocht enz. maar het het tot dusver niks gebracht.
Zover maar eerst weezle
Datum:
19-05-2008
Naam:
kraavogel
Leeftijd:
43
Provincie:
Groningen

ben alles kwijt

Geen vrouw Geen kinderen meer niets meer om voor te zorgen waarom woet ik nog een minuut leven heb nog maar een vriend over en dat is de dood maar mag nog steeds niet bij hem komen wonen.
Datum:
19-05-2008
Naam:
depressief
Leeftijd:
58
Provincie:
Utrecht

Mijn verhaal.

Hallo,
ik ben Stéphanie en ik ben 14.
Op school gaat het niet zo goed , maar ik ben blij dat ik Lisa nog heb ze is echt een grote steun voor mij...De anderen roddelen dat ik bij L.O. geld pik en willen dat de leerkracht dit te weten komen zodat ik geschorst word.Lisa verdedigt mij tegen alle roddels van de anderen.Ze kijken altijd vies naar mij,geven groffe opmerkingen,zeggen dat ik een vuile emo ben...Mijn punten gaan hier door erg naar beneden.Thuis kan ik niks goed doen voor mijn moeder en vader.Mijn broertje is het engeltje in hun ogen(hij is 11 jaar).Mijn vader drinkt veel en mijn moeder is altijd werken...Mijn vader komt soms ladderzat thuis en dan begint hij mijn moeder uit te schelden voor ; hoer,slet,trut,...Alles wat je maar kan bedenken.En dan verwijt hij haar ervan dat ik nooit geboren had mogen worden , ik ben een ongewenst kind...Mijn vader slaagt mij ook regelmatig en niet een klein beetje...
Maarjha ondanks alles probeer ik vol te houden,ik heb onlangst een jongen leren kennen die mij totaal lijkt te begrijpen...Hij heeft ook problemen thuis & op school.Het doet goed om er met hem over te praten.Hij is een enorme steun voor mij...

Groetjes,
Stéphanie.x
Datum:
19-05-2008
Naam:
Stéphanie
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

pijn

al vanaf kinds af aan ben ik de lul, mishandeling door me vader, zowel fysiek als geestelijk.
op de basisschool tot groep 4 rust gehad, toen begon de hell, vanaf groep 4 tot nu (zit nu in de 2e) word ik gepest.
niks helpt.
ik heb een lichte vorm van anorexia en ik heb me 2 beste vriendinnen veel pijn gedaan.
vaak zat in elkaar geslagen, geen zelfvertrouwen dus.
geen echte vrienden.
ik weet gewoon niet meer wat te doen.
misschien is het wel het beste als ik ga, misschien zien de pesters dan in dat, als ik ga, hoeveel pijn het me deed/doet, misschien dat me pa dan zijn fout inziet, tis allemaal misschien maar you never know.
Datum:
19-05-2008
Naam:
een jongen
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

Was ik maar dood

ik ben een meisje van 17 jaar me leven is net een achtbaan. ik zit in havo 4 ik heb leuke klasgenoten. alleen ik ben vroeger heel erg gepest. waar door ik heel onzeker ben. ik wil dat iedereen me aardig vind het dat duizelt ook elke keer door me hoofd als ik met mensen praat. dan heb ik zoiets zou hij/zij mij aardig vinden. ik heb ook heel wenig vrienden. heb veel familie verloren en zie het niet meer zitten. ik ben van plan binnenkort zelfmoord te gaan plegen. omdat mijn leven weinig zin heeft. voor wie leef ik nou? niet voor mezelf want ik vind het leven niks aan.
zo dit is mijn verhaal

Datum:
19-05-2008
Naam:
bo
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

Waarom..

Ik zit zelf met een probleem ..
ik vertel leugens overal en nergens ze vlappen eruit alsof het de waarheid is eigenlijk wil ik niet liegen.. ik ben zelf een persoon die voor iedereen klaar staat dus ook makkelijk de schuld van dingen kan krijgen die ik niet heb gedaan omdat ik altijdoveral van af weet. ik verzin verhalen over zelfmoord pogingen en heb zelf 14. sneeën 13 in me arm en 1 in me zei.. ik voel me dan lekker zo snij ik de pijn en de verdried die ik heb weg mensen kennen mij als een arrogante slet die iedereen pakt.. ik voel ma daar wel raar bij .. ik zie me melf niet zo ik wil juist altijd het beste voor iemand anders.. zie het als een taart.. er is er nog maar in over.. en die geef ik dan weer weg die gene bied mij dan iets aan en ik neem het niet aan terwijl ik het mischien wel wil.. ik hou er van om mensen blij te maken maar ik schrik ze meestal af met mijn Woede uitbarstingen schoppen en slaan is voor mij het normaalste wat er is mensen kwetsen met woorden ik doe het zomaar en later heb ik er dan spijd van maar sommige mensen mag ik gewoon niet vannaf het begin dat ik ze zie ik snap erzelf geen ene reed van julie zullen nouwel denken wat een gezeur heeft dat meisje van 13 maar zo is me leven ouders geschijden 3 weken uit huis geplaats omdat me moeder me slaat en ik kan nu nogsteeds niet bij komen ik heb 1 leugen verteld op school waar de hele school van af wist en op 1 geveven moment kwam ik er niet meer uit. en moesat ik de waarheid zeggen de mensen keken toen niet meer naar me om maar nu hen ik me echte vrienden terug ikkan ze zo niet allemaal meer bij namen noemen maar genoeg om er van rond te komen .. ook heb ik heel vaak dat ik gewoon wil huilen en daar geen reden voor heb of iemand gewoon zohard slaan dan hun hersenen er uit spatten. maar dan hou ik me tog maar in en breek ik ze met woorden en ik praat ook ongelovelijk vee ik vind niks raar maar als er een prijs bestond voor wie er het meest kon praten had ik de 1e prijs.. het klinkt stom maar ik ben best wel Raar want nietmand zegt van zichzelf dat hij of zij mooi is maar dan zeg ik niks en doe ik op MSN de cam aan en het eerste wat hij of zij zegt is wat ben jij een knap meisje maar dan is het raar om te zeggen van Ja he wat bn ik knap wat negen op slaat ik vind het gewoon wel lollig dat ze dat zeggen en dan ook menen.. ik vind mezelf wel aardig maar als ik dan alleen ben begin in tegen mijn 2 knuffels te praten ze hebben kleren en echte namen.. Sofie : een Ezel. Kissy : een me2you beertje.. ze zijn alles voor mij hun 2 zijn mijn beste vriendinnen.. als ze echt waren zou ik mijn leven met hun delen het klinkt natuurlijk raar een meisje van 13 die met beertjes speelt maar dat is de waarheid ik ben zelf ook wel een beetje kinderachtig voor mijn leeftijd zoals me zus en me moeder mij kennen ik speel graag met lego..:P en Playmobiel ik stel me eigenleven dan voor en speel dat na .. en arijd eindigt het met ruzie of scheiding of al die shit.. ik kan er zelf niet meer tegen het is natruurlijk wel erg om er nu een 15e snee bij te doen maar zo heeft elke snee een beteken nis de eerste 9 waaren gewoon verdriet pijn en verlies van een beste vriend een hele leukje jongen die bij mij die 3 weken woonde.. de rest in mijn heup 1 was een ongelukje .. en de andere op mijn arm zijn 2 er voor een Meisje Chantal die het zelf heel moeilijk had en zei : ik snei me zelf straks de pols door waar ik op andwoorde .. als jij dat doet maak ik er een voor jou en toen had ze er spijd van toen ze het mmsje kreeg met een foto vanmijn sneeën .. Ik heb nu haar verdriet altijd bij mij.. en voel me nu best wel fijn omdat ik wat voor een ander heb kunnen doen Ik heb haar leven gered.. want geen enkele vriendin heef dit voor haar vriendinnen over.. en als ik nu kon zeggen Hoeveel spijd ik er van heb dat ik ruzie met haar had heb je nu het dubbele van dit hele verhaal..
Dit voelde fijn om al mijn verhalen en zo te vertellen en het met de wereld te delen ik krijg een 15e snee voor jullie verdriet.. die mischien wel niemand ziet verdriet zit in je en wil je mischien niet altijd laten zien maar tog raad ik me vriendinnen aan deze site te bezoeken en te Lezen..

Bedankt voor het lezen van mijn Verhaal..
xxx een Verdrietig Meisje.
Datum:
19-05-2008
Naam:
Sonairy
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ergens een grens

ik was 10 maandenden toen mijn mijn moeder een ongeluk kreeg toen ik 4 jaar was kende ik ze niet meer dat heeft ze pas begrepen toen ik 3,5 jaar in therepie was geweest ik was 7 ongeveer dat ik niet meer wilde leven na een poging hen ik gedacht dit is niet voor mij weggelegd.....na verschillende relaties ben ik met mijn man getrouwd waar ik een tweeling van heb hij was dol op de meiden maar toen ze 12 jaar waren heeft hij zich opgehangen hij was een goede vader op het laatst overspannen maar dit nee teleurgesteld in het leven misschien ja de meiden hebben zon trap na gekregen dat ze los geslagen zijn van zichzelf en anderen ik kan geen goed meer doen moet perfect zijn maar dat ben ik niet ben bang zijn twee leuke knappe intelligente meiden waren altijd gelikkig en nu hulp is bijna niet te krijgen als ze niet willen het is hopen en bidden dat het verhoord mogen worden
Datum:
19-05-2008
Naam:
tiny
Leeftijd:
46
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.