Levensverhalen (pagina 1084)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

gewoon maar depri...

Zoveel mensen die zich slecht voelen. Ik ben dus niet alleen. Al wist ik dat wel natuurlijk.
De laatste maanden denk ik soms aan doodgaan, niet dat ik het zou doen, maar toch soms denk ik eraan. Ik ben er bang voor. En ook weer niet.
Nochtans, ik ben getrouwd, heb 2 kinderen, waarvan eentje al zelf een kindje heeft, de ander is nog jong en niet zo een makkelijk kind.
Mijn man is heus wel een lieve man, en soms is het heel fijn tussen ons.
Maar wat dan vraag ik mezelf af? Ik weet het zelf niet.
Soms voel ik me blij en gelukkig, vind ik alles mooi. Maar soms dan lijkt het of een zwaar gewicht op mij ligt, een drukkende pijn, ja fysiek doet het zelfs pijn. Dan vind ik alles lelijk, niets en vooral mezelf de moeite niet meer waard.
Mijn man begrijpt dit niet natuurlijk, vooral omdat het zo plotseling kan veranderen. Ik kan het redelijk goed verstoppen ook, maar op een gegeven ogenblik gaat het niet meer. Wat niet? Ik weet het NIET. Ik weet alleen dat het pijn doet, en dat nog niets geholpen heeft om het niet meer te krijgen.
Elke keer denk ik: binnen een paar dagen is het weer voorbij en dan is dit een slechte herinnering, en niets meer. Maar dat helpt niet op die momenten.
En het doen alsof alles goed gaat is zo vermoeiend, zo vreselijk vermoeiend.
Ik besef ook wel dat er mensen zijn die het slecht hebben, die arm zijn, die mishandeld worden, en dat maakt dat ik me schuldig voel over deze gevoelens.
Datum:
23-06-2008
Naam:
delphine
Leeftijd:
49
Provincie:
België

Stoppen met strijden

Ik weet niet of er iets mis is met mijn hersenen, of dat er iets anders met mij aan de hand is waardoor ik steeds terugkerende depressies heb. Vaak heb ik er geen last van, kan ik normaal functioneren als een opgewekt vrolijk en zelfverzekerd mens, maar ik kan zomaar ineens wakker worden alsof ik door iets gevangen ben.

Dit gevoel ontstond voor het eerst toen ik 11 jaar was, vlak voor de puberteit. Ik was altijd al een kind dat verlegen en op de achtergrond was, hoorde nergens bij en werd niet geaccepteerd. Ik was erg slim en haalde zeer hoge resultaten, maar steeds werd ik onderuitgehaald door andere kinderen en leraren, ook mijn ouders gaven mij niet zoveel zelfvertrouwen mee. Als gevolg hiervan ben ik mezelf steeds meer als een minderwaardig persoon gaan ervaren en had ik steeds diepere depressies waarin ik mezelf verwondde en hoopte dat ik door zou durven snijden. Pijn voelde ik niet. Het verlangen naar de dood is altijd blijven sluimeren, ook de plannen. Het leek mij dé oplossing, maar ik durf niet. Jaren later ben ik een goede leermeester tegengekomen die mij volledig begreep, hierdoor ben ik tot de ontdekking gekomen dat ik heel spriritueel ben en dit altijd heb onderdrukt. Dit geeft me heel veel kracht en vertrouwen, ook dat het hiernamaals ontzettend mooi en liefdevol is. Ik weet ook dat het een plek is, waar ik nog niet klaar voor ben.

Maar op dit moment, nu alles in mijn leven op zijn kop staat, merk ik weer hoe gevoelig ik reageer. Ik kan slecht tegen veranderingen, ben niet goed in sociale situaties en houd niet van oppervlakkigheid. Ik heb liever een goed gesprek en ik denk liever wat dieper na over het leven.
Toch verlang ik weer naar de dood, ik denk dat het leven mij niets te bieden heeft. De oppervlakkigheid, alles draait om geld en macht. Er zijn zoveel domme en vreselijke mensen op de wereld, ze maken alles kapot, kinderen, dieren, de natuur. Alles wat wij op de wereld nodig hebben, is er al. Ik vraag me zo ontzettend af waarom ik een mens ben, ik kan me er echt voor schamen. De natuur is al volmaakt, waarom zijn er mensen die alles uit balans brengen. Ik wou dat ik een grote eik was, in het midden van een mooi bos, waar ik vogelnestjes kon beschermen en de wind kon voelen waaien. In de winter mijn energie en voeding kon opslaan in de aarde en in de lente weer tot volle bloei kon komen. Een eik die je niet zomaar omver blaast.
Datum:
23-06-2008
Naam:
M
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

hopeloos verliefd

mijn man is autistis en ik weet niet wat ik moet doen.
ben ik nog verliefd nee ik denk het niet, ik heb alleen nog maar ruzie met mijn man, maar nu ben ik verliefd op een collega hij heet temel en hij is getrouwd, en ik ben iemand dat alles krijgt als ik iets niet krijgt draai ik door ik heb al eens overdosis pillen genomen en een paar keer in mijn polsen gesneden.
Datum:
23-06-2008
Naam:
tanja
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

ik weet het ook even niet meer.

Ik weet het even niet meer...
Ik heb in mijn leven een slechte jeugd gehad en daar ik een gevoelig persoon ben heb ik alles zwaar op me genomen. ik ben iets van 14 keer verhuisd en heb ook iets van 7 stiefmoeders en 6 (2 keer de zelfde) stiefvaders gehad. De ene die mishandelde mij psigisch en de andere mij fysiek. en 1 van mijn sitefvaders die ook weer terug kwam mishandelde mijn moeder. ik moest heel vaak huilen maar nu heb ik nergens zin meer in en huil ik nergens meer om. als ik mezelf pijn doe vind ik het fijn maar daar mijn pijngrens rdelijk hoog is geworden moet ik mezelf geestelijk gek maken en andere ertoe zetten. ik haat het dat ik vrienden en een moeder en opa heb die van me houden want ik doe er alles aan om mensen in mijn omgeving geen pijn te doen. Ik heb heel veel vrienden en ik weet dat super veel mensen van me houden alleen wil ik dat niet. het liefste zou ik dood willen gaan maar ik wil geen begravenis ofzo. andere mensen zullen nooit verwachten dat ik zo denk want ik draag altijd en overal een masker. ik wil ook geen toekomst meer en ik wil ook niet dat het beter meer gaat. ik heb geen behoefte aan een toekomst. ik zoek alleen nog naar echt goede redenen om dood te gaan want ik wil het wel heel graag maar ik heb niet goed genoege redenen vind ik. dit gevoel heb ik trouwens als vanaf mijn 6de.

sorry dat ik een beetje warrig heb geschreven en dat waarschijnlijk niet veel mensen het snappen. ik vind het heel moeilijk om mijn "echte" gevoel te uiten.
Datum:
23-06-2008
Naam:
Joost
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

genoeg

hallo iedereen, ik ben 22 jaar en woon in utrecht..ik ben sinds kort verhuisd naar utrecht omdat ik hier studeer, mijn problemen begonnen nadat ik van de mavo kwam...mijn moeder pushte me om havo te doen en wat ik niet haalde en uiteindelijk mbo heb gedaan, maar sinds dat moment voel ik me niet goed genoeg en ik heb over gewicht en geen echte vrienden...ik heb wel een super lieve vriend, maar die begrijpt het niet egt...
mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4 was ofzo...en ik heb nog altijd het gevoel dat het aan mij ligt...nu heb ik er genoeg van, ik voel me niet waardig om te leven..ik ben onzichtbaar en voel me zo alleen...ik wilde net mijn polsen door snijden, maar heb het lef niet...ik denk er constant aan over hoe ik het kan doen...maar ik denk niet dat ik het ooit zal durven...ik zit via mijn school bij een psycholoog en heb net mn eerste gesprek gehad en of het nut gaat hebben...geen idee...het zit alllemaaaaal heel diep van binnen en ik wil af van dat ROT GEVOEL en ik weet niet meer wat ik moet doen....ik ben zo bang dat ik dus iets doms doe en dat ik dus doordraai en er een punt achter zet...

liefsssss
Datum:
22-06-2008
Naam:
maantje
Leeftijd:
22
Provincie:
Utrecht

reactie: Marcella, 22, Limburg

Beste Marcella,

Ik heb je verhaal gelezen, vindt het eigenlijk n beetje vreemd dat in deze moderne maatschappij deze familie hier zo over denkt. Dat jij fulltime werkt en jouw vriend 2 dagen per week werkt heeft misschien n rede of het is een keuze van jullie beide geweest. Wat ik mij afvraag is of jouw vriend het dan niet opneemt voor jouw bij zijn familie ?
Ik begrijp dat je je hierdoor ongelukkig voelt maar een reden voor zelfmoord is het zeker niet. Het is misschien nodig om hier met jouw vriend goed over te praten.
Mischien is het dan verstandig om wat meer afstand van deze familie te nemen als deze niet jouw en of jullie keuzes kan respecteren. Wanneer jouw vriend het niet voor jouw wil opnemen bij zijn familie en jij je in deze positie ongelukkig voelt dan is het misschien wel verstandig dat jij zelf afstand gaat nemen en je eigen weg gaat. Ik bedoel dan dus dat jij deze relatie beiindigt om op deze manier weer gelukkig te worden. Ik begrijp dat het een hele moeilijke keuze en daad is !
Jouw vriend is denk ik verstandig genoeg om voor zichzelf te zorgen.

als jij dat wil wil ik best hierover verder met je praten doormiddel van E-mail verkeer.

Rust in de ziel is het grootste geluk

Groetjes Ronin
Datum:
22-06-2008
Naam:
Ronin
Leeftijd:
30
Provincie:
Zuid-holland

zelfmoord

k heb vaak rusie thuis over m'n beugel en huiswerk. ik ben alleenstaand kind en n'm moekder kan heel boos worden vandaag had ik weer zo'n kut dag. help!plz hoe kom ik uit dit leven?
Datum:
22-06-2008
Naam:
daan h
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

Een stille schreeuw

Ik probeer gewoon een bestaan op te bouwen zover dat kan momenteel. Ik ben wel een beetje stom bezig. Zoals te laat een inschrijfformulier voor een opleiding opsturen.
En dat terwijl ik voor geen geld een andere wil doen als die ene vol zit. Een heel doemscenario speelt zich af voor m´n ogen in gedachten. Opleiding vol, weer niks doen, hulp van de GGZ die eigenlijk toch niet helpt , zeurende ouders die willen dat ik alles zelf betaal omdat ik toch een uitkering heb, en dan de leven/dood
kwestie omdat ik het zo vaak zat ben.
De zon kan nog zo mooi schijnen , een dag
daarna kan ik snakken naar de dood.
En eenzaam ben ik ook. Vaak sta ik dan ook geregeld met een mes in m´n hand in m´n kamer. Waarom zou ik het niet doen.
En waarom wel. Ik wil nog zoveel bereiken, maar voor zin heeft het als ik bij niks dat ik doe gelukkig wordt en als ik eenzaam blijf? Ik wil m´n dood tenminste voorbereiden ,maar soms maakt het gewoon niks meer uit. Het is net alsof je verleid word door de dood. En de eenzaamheid maakt het makkelijk.
Het is net als op een eb-lijn staan. Het water (de dood) daar sta je dan net niet in. En de GGZ? Die doen pas wat als je dood bent. En anders zit je jaren in dat circuit , daar heb ik ook geen zin in.
Ik voel me alleen en dat doet pijn.
Datum:
22-06-2008
Naam:
Artemis
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Nina

Lieve mensen, ik ben een moeder van een dochter die 1.5 jaar geleden zelfmoord gepleegd heeft. Ik weet dat jullie denken dat er nooit een uitweg is, maar geloof mij: er is altijd iemand die naar jullie wilt luisteren en jullie wilt helpen. Op de begrafenis van mijn dochter waren er bijna 250 mensen aanwezig...als ze dat moest geweten hebben. Niet alleen ik blijf achter, maar ook haar jongeren zus en broer. Als moeder moet je sterk zijn en proberen je andere kinderen op te vangen.
Ik huil mij nog elke avond in slaap, maar laat het niemand merken..... hoe hopeloos alles ook lijkt, vergeet nooit ER IS ALTIJD EEN UITWEG EN DAN BEDOEL IK NIET DE DOOD. Het is tegen de natuur dat een moeder haar kind naar het graf moet brengen. Het verdriet zal nooit minderen. Er zijn al genoeg sterren aan de hemel, laat je ster hier op aarde schitteren, want die komen wij hier beneden te kort......
Geschreven voor alle jongeren die het niet meer zien ziten en voor mijn dochter Nina
Datum:
22-06-2008
Naam:
MD
Leeftijd:
40
Provincie:
België

Kan er Niet meer tegen

Hey allemaal,

ik kan er niet meer tegen, ik word helemaal gek van deze wereld, ik heb zelfs al geprobeerd mezelf te laten stikken in een kussen!
deze wereld is gewoon kut en ik hou het niet langer meer.

groetjes, kees
Datum:
22-06-2008
Naam:
Kees
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.