Zo hier schrijf ik nu dus een stukje, ik denk al jaren aan zelfmoord heb het nodige meegemaakt.. Mijn vriend staat op het punt om mij te verlaten na een relatie van 4 jaar. Ik ben bang dat ik zelfmoord ga plegen, ik wil het wel en ik wil het niet anders gezegd ik heb het nooit gedurft maar nu ineens voel ik een gevoel dat ik het echt wil doen en dat de pijn enzo er dan niet mee toe doet. Dit maakt me angstig want ik denk dat ik het diep van binnen toch niet wil doen. Ik ben echt heel bang en weet niet waar ik naartoe moet gaan, moet ik me aanmelden bij een psychiatrische kliniek en zorgen dat ik het niet doe, ik ben bang voor het verlies van controle. Ik ben echt doodsbang en ik weet niet wat ik moet doen. Ik ben altijd wel wanhopig geweest en had een wens om dood te gaan maar nu heb ik zon heftig gevoel en ben ik dus bang dat ik impulsief iets ga doen. Ik neem nu maar een slaappil en ga proberen te slapen anders wordt ik echt heel bang, wat is dit eng zeg! Ik heb echt het gevoel alsof ik echt niet meer weet wat ik moet doe, ik voel me zo akelig wanhopig. Waarschijnlijk leest nietand dit, dat is ook niet nodig doe eigenlijk maar niet het is wel erg naar wat ik schrijf. Ik moet mezelf opsluiten ofzo, ik heb namelijk echt het gevoel alsof ik ineens iets heel stoms kan doen, een soort van kalmte voor de storm gevoel, alsof ik ineens mijn controle kan verliezen en het verdriet moet toelaten wat mij zal drijven tot mijn actie, misschien ie het iets geweest wat ik lang heb weggestopt en wat nu wel boven moet komen of zoiets. Ik zou wel om hulp willen vragen maar denk niet dat iemand mij kan helpen als ik het namelijk wil doen kan niemand mij tegenhouden.Vroeger had ik een idee van het leven dat alles wel van ee leien dakje zou gaan, ik zou gelukkig worden want zo hoort het te gaan in het leven. Nou dat valt erg tegen moet ik je zeggen. Ik blijf maar doorschrijven in de hoop ik me iets beter voel en niet meer dat akelige gevoel van het verliezen van controle heb. Ik heb het gevoel alsof ik zo van een gebouw zou kunnen springen, heel snel zonder erbij na te denken, juist niet nadenken en het gewoon doen, dit al schrijven vindt ik eng, ik ben echt heel verdrietig om alles en ik heb geen vrienden of familie om erover te praten. Ik wil ook niet dood omdat ik nog steeds geloof in een beter leven maar aan de andere kant is er niks anders dat ik wil. Ik wil gewoon weg zijn, niks meer voelen. Oh wat is het toch moeilijk allemaal en wat zijn gevoelens toch ***.
Ach ik neem maar een slaappil en ga slapen en proberen dit alles te vergeten en hopelijk krijg ik nooit meer dit gevoel.
Succes alle anderen.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.