Levensverhalen (pagina 1086)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wat heb ik noch hier te zoeken?

sinds kleinsaf werd ik al gezien als de zwarte schaap in huis.mijn moeder verwende mijn broer meer dan mj.vandaar dat ik meer probleme had met mijn moeder.ik was nogal opstandig tege haar.nu ben ik al bijna 2jaar in een relatie en ook al bijna 1jaar verloofd met hem.de laatste maanden om het zo te zeggen hebben we vaak ruzies.om de kleinste dingen dan ook.ik heb soms in mijn hoofd om hem te verlaten,maar het lukt me gewoon niet.ik hou van hem,maar ik vraag me dan ook af wat er dan mist in onze relatie!als ik hem kwijtraakt,dan zie ik het nut in leven echt niet meer in.maar met al die ruzies en verhalen kan het ook niet zo door gaan.ik stress me heel erg nu,vooral hoeik ook nog schoolgaande ben.kan me nauwelijks concentrere op mijn schoolwerk,moet telkens terug denken aan vroeger,dus in het begin van ons relatie.het was zo kleurig en fleurig,nu zie je allen maar barsten.ik weet het echt niet meer hoor.ik ben van plan om mezelf van kant te maken door mezelf door mijn keel te snijden.mocht mijn verloofde dit ooit lezen,aan hem wil ik zeggen dat ik voor altijd van hem zal houden.I ONLY BELONG 2U!!!!YOR K.
Datum:
21-06-2008
Naam:
thalie
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Ik.

Ik ga slapen,
Ik ben moe.
Sluit mijn beide ogen toe.
Here houd u deze nacht
over mij de trouwe wacht
Doe mij dankbaar
en gezond
opstaan in de morgenstond
Als Ik mijn ogen open doe
Lacht de zon mij vriendelijk toe.

Amen.
Datum:
20-06-2008
Naam:
Ik.
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

Scars

Ik ben een meisje van 15 jaar, en zie het toaal niet meer zitten.
op mijn elfde ben ik misbruikt, niet rechtstreeks maar via msn. Je zult wel denken, over msn bepaal ej alles zelf..
Maar nee, als je als elfjarige word gecharmeerd door een knappe zestienjarige uit Arnhem is de keuze om het niet te doen anders..
Ik was verliefd, dom ja.
Hij vroeg of ik dingen wou doen, en dat wou ik best voor 1 x doen, om hem een plezier te doen anders werd hij boos..
De volgende dag vroeg hij het weer, ik wou niet en hij dreigde dat hij foto's van mij had, voor de webcam..
Ik raakte in paniek en deed het weer.
Hij gaf mijn msn aan zijn vrienden, zelfs aan zijn vader..
2 Jaar lang tot mijn dertiende zat ik een pakket met elke dag dingen voor de webcam, ik raakte aan een soort verslavenis, het klinkt raar.. maar een dag zonder dat voelde ik me leeg, zonder die webcam kreeg ik geen aandacht..
Maanden lang, elke dag moest ik het doen.. Tot op een dag hij nooit meer online kwam.. Net als zijn vrienden had hij me in de steek gelaten,
een week later kreeg ik een mailtje, waarin stond dat hij me niet meer wou en ik lelijk was..

Als elfjarig/twaalfjarig en dertienjarig meisje hoor je zulke dingen niet gedaan te hebben. Je hoort niet eens met dat soort jongens om te gaan..
Ik leek gelukkig, althans zo gedraagde ik me.. Nog steeds.
Ik lach elke dag, maar diep van binnen ben ik dood, kapot en vernietigd..
Er gaat geen dag voorbij waarbij ik niet over zelfmoord denk, of over me polsen kras..

Er ging een jaar voorbij, waarin niks gebeurde.. Niemand wist van mijn geheim..
Ik ging naar het zwembad, en daar werd ik weer verleid door een jongen.
Ik heb een zwak voor buitelandsejongens..
Hij lachte naar me, en even later raakte we aan de praat.
Hij vroeg toen of ik mee wou naar de kleedhokjes, voor 1 x kon het wel toch?
Ik moets vanalles doen, ook toen ik niet meer wou, hij zei dat ik het beter wel kon doen, omdat het leuk was..
Leuk voor hem ja, hij wist niet hoe ik me voelde.
Schaamte toen we betrapt werden..
Hij ging er gewoon vandoor, zonder een doei of een blik. Ik heb maanden gehuild, elke avond in mijn slaap..
Ik deed alsof het me niks boeide hoe hij had gedaan, en ik heb niemand verteld dat ik niet wou en hij me steeds dwingde.

Alweer ging er een jaar voorbij.
Weer een zwakke punt, nog niet zo lang geleden.
Ik vond al maanden een jongen leuk uit de buurt.
Het was feest, en we waren beide een beetje dronken.
Hij nam me mee naar een stil plekje.
Ik kan geen nee zeggen, daar was ik nu al achter want alweer liep ik in een val.
Ik moest, hij liet me niet zomaar gaan, hij bleef zeuren, zeuren en zeuren..
De dag erna keek hij me alleen dom aan, en deed alsof er niks gebeurd was.
Die avond had hij me in mn oren gefluisterd: Dit blijft onder ons.

Laatst, toen mensen er van gehoord hadden werd hij woedend..
Hij haat me, dat is wel zeker.
Maar iedereen haat me.
Niemand mag me, al mijn vriendinnen krijgen vriendjes.. iedereen.. behalve ik.
Wat is er mis met me? Dat vraag ik me elke dag af.
Er gaat geen dag meer voorbij dat ik de neiging krijg me zelf op te hangen.
Maar ik ben zwak, ik durf het niet..
Hoelang moet ik nog zo'n pijn verdragen...?
Datum:
20-06-2008
Naam:
Ruurloër
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

verlaten

ben nu voor de tweede keer getrouwd en ben op deze vrouw zo gek dat is niet normaal meer toen mijn eerste huwelijk stranden deed dat gen pijn we waren klaar met elkaar maar deze ker is dat niet zo omdat ik weet dat ze nog van mij hou en ik ook van haar maar er is de laastetijd zoveel gebeurt dat zij het niet meer aankan.
Zij drink te veel en dan wordt ik boos opzich geen probleem maar ze weet mij dan zo te raken met opmerkingen dat ik door draai en dan wordt ik aggresief en sla haar weet dat het niet goed is maar is wel een keer of 5 gebeurt,
Onlangs was ik een avond weg met een vriend en toen is mijn vrouw toen de kids op bed lagen en nadat ze een fles port op had in de auto gestapt en naar de gkroeg gegaan ,toen ik o 24.00 thuis kwam was ze er niet ik heb haar gebeld maar ze nam niet op ze kwam om 2.00 thuis vroeg waar ze geweest was ze zei in het cafe de volgende dag kwam ik er achter dat ze vreemd is gegaan met iemand uit het cafe dat doet pijn maar toch hou ik van haar ze heeft ook spijt maar ik vertrouw haar niet als ze alleen weg is afgelopen vrijdag de 13e is het fout gegaan kwam uit mijn werk en ze was dronken 19.30 de kids naar bed en wij ruzie.op zaterdag 14 juni hebben we ruzie gehad ik boods koffie uit haar handen geslagen en de stoel door de kamer gegoid waar de kids bij waren .toen is zij weg gegaan naar vrienden en daar is ze nog steeds.
Als mijn huwelijk met haar echt over is dan maak ik er een eind aan leef alleen voor haar en haar kids wil haar terug anders heeft het leven voor mij geen zin meer
Datum:
20-06-2008
Naam:
arie
Leeftijd:
36
Provincie:
Gelderland

Dit en dat..

IOik werd al gepest vanaf groep 3
en t wou maar niet stoppen
Iedereen schol me uit voor Dikke en lelyke.
En sinds we verhuisd zyn naar dit dorp ben k nog meer down en zo.
Mn ouders hebben telkens ruzie en schelden en slaan my
En mn zus is byna 18 dus haar hb k dan ook niet meer.
en nog steeds wordt k voor alles uitgescholden
ik heb al heeft vaak geprobeerd zm te plegen maar da lukt mt gvd niet..
Daarnet werd ik uitgescholden door me vader voor kutteef en trut en zo.
Toen wou k echt heel veel pillen gaan slikken maar die kan ik niet vinden.
Soms wens ik gewoon dat k echt niet meer bestond.
Dan ben ik weg van deze aardkloot.
En als er een heer is
Dan straft hy ons door ons op deze aardkloot te zetten.
Datum:
20-06-2008
Naam:
NadineW
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Pesten..

Toen ik zo'n 5 jaar oud was werd ik altijd gepest met dat ik dik was en dat ik lelijk was en dat ik blond was en blonde meisjes zijn dom enzo..
Later in groep 7 en groep 8 zat ik ALTIJD alleen! ik weet niet waarom! ik was niet dik en ik was niet echt lelijk hoor! ik werd altijd uitgescholde het maakte niet uit voor wat! er was altijd wel iets! van eenzaam kuttje tot kanker hoer .. ik ben ook in dat zelfde jaar een paar keer in elkaar geslagen geworden omdat ik in ''hun'' straat liep.. Toen ik van de basisschool af ging dacht ik dat het EINDELIJK voorbij was.. voorbij met de persterije en voorbij met de zelfmoordgedachtes.. maar toen ging ik naar de grote school.. de ramp! meteen de eerste dag werd ik geslagen door een tweedejaar die dacht stoer te zijn.. zo is het een tijdje doorgegaan en ik kreeg mijn zelfmoordgedachtens weer .. ik kwam altijd wel met blauwe plekken of een bloedneus thuis .. altijd! op een dag kon ik er niet meer tegen en had een touw gepakt dat ik vast had gemaakt aan een buis (de oude ophangtruc dus) maar net op dat moment kwam er iemand langs.. ik moets naar huis alles vertellen en derna moest ik naar een opvang .. ik heb daar de hele zomervakantie gezeten. Toen ik naar het tweede ging was alles ineens gestopt. Niemand die me sloeg of uitschold.. ik dacht dat ik in de hemel zat! Maar nu zit ik in het derde (bijna het vierde) en het is weer allemaal begonnen.. Hillary doe dit Hillary doe dat en Hillary geef me dit of ik sla je en ik trek je je haren uit meisje!!! je zou denken .. dat doen ze toch niet .. naja dat dacht ik dus ook .. maar FOUT!!!!! ze sloegen me dus echt en ze trokken me dus echt aan mijn haren tot ik krijsend op de grond lag en hun een pluk haren in hun handen hadden... ik weet dus echt niet meer wat ik moet doen !!!!! ik heb thuis ook zo al veel problemen en ik kan het echt niet meer aan !!!!! ='( help me alsjeblieft ..
Datum:
20-06-2008
Naam:
Hillary
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

angststoornis, gevolg > depressie

hallo,

ik ben 18 jaar oud, word in augustus 19. ik heb al jaren problemen met een angststoornis. deze heeft invloed op mijn hele leven. het is voor mij heel moeilijk om het huis uit te gaan. als ik het huis uit ga word ik namelijk ziek. dat komt omdat ik zoooo bang ben om ziek te worden buitenshuis, dat ik ook echt ziek word. ik ben nu 2.5 jaar in behandeling. eerst heb ik een psycholoog gehad die mij een schema opstelde wat mij van alles verbood. dit hielp niks. bij elke keer dat het mis ging kreeg ik een harde klap in mijn gezicht. toen ik na de zomervakantie naar het HBO ging ben ik naar een andere psych gegaan. een psychotherapeut om precies te gaan. zij gaf mij medicijnen. Citalopram, dit had ervoor moeten zorgen dat er een stofje in mijn hersenen veranderd zou worden waardoor de angst zou verdwijnen en daarmee ook mijn symptonen. dit heb ik 7 maanden geprobeerd maar dit hielp ook niks. ik ben daar nu net maandag mee gestopt na een periode van afbouw.
dit hele schooljaar is een hel geweest voor mij. ik heb heel hard geknokt maar het wou maar niet lukken. ik kon altijd heel goed leren maar door de medicijnen werd ik gigantisch moe en kon ik me nergens goed op concentreren.
ik heb meerdere malen gevraagd aan mijn moeder of ik niet beter kon stoppen. maar zij vroeg mij dan wat ik dan wilde gaan doen. ik kon moeilijk de hele dag thuis gaan zitten want werken zit er ook niet bij met mijn probleem.

op een gegeven moment was ik gewoon op. ik ben ingestort. heb mijn moeder bekent dat ik al maanden met zelfmoordgedachtes rondloop. heb me een week laten opnemen op de psychiatrische afdeling van het ziekenhuis. ik kwam daar wel iets tot rust. maar de gedachtes bleven. Ik huil veel. weet ondertussen al niet eens meer waarom. ik ben gewoon zo moe. zo op. zo verschrikkelijk kapot. sinds ik thuis ben is het allemaal weer veel erger geworden. vorig weekend is het goed gegaan. daarna werd het minder. gisteren ging het helemaal fout. ben helemaal ingestort. ik wil hier gewoon niet zijn. en ik weet zelf niet eens wat ik met hier bedoel. hier als in hier in het huis waarin ik woon en de omgeving, of hier als in op de wereld.

Ik ben sinds een maand begonnen met mezelf te snijden. kleine sneetjes op de rug van mijn hand. niet om mezelf pijn te doen, niet om bloed te zien. maar om te kijken of ik het zou kunnen. om te kijken of ik zelfmoord zou kunnen plegen. en dat ik het kan maakt me bang.

bang dat ik het nog echt een keer doe ook. bang dat ik me van mijn eigen leven zou beroven. want wat gebeurt er dan. dan ben je helemaal weg. dan ben je iedereen kwijt. en alles wat je wel leuk vond. ook al worden die dingen steeds minder leuk. wat als er toch een periode komt in je leven dat je erover heen groeit of ermee kunt leren omgaan. en dat het dan te laat is. want dan ben je er niet meer en zul je het nooit weten.

ik wou dat er iemand was die zei: oh dat heb ik ook gehad dit moet je doen.
en dat het dan zo ineens over is. dat je je dan ineens super voelt. nooit meer zo moe, nooit meer die hoofdpijn, nooit meer die tranen en nooit meer die pijn, nooit meer ziek zijn als ik lekker wil stappen of shoppen en naar een vriendin toe of naar de bios of naar de winkel of naar mijn familie. nooit meer af hoeven te zeggen op het laatste moment. plezier maken en niet telkens dat rotte gevoel in je achterhoofd hebben. dat eigenlijk de plezierige momenten uit je zuigt.

ik haat dit. ik wil niet zielig zijn. ik ben een heel nuchter persoon. maar het is alsof ik in een put zit waar in maar niet uit kan komen. mijn eigen lichaam laat me in de steek. mijn vrienden en familie weten niet hoe ze ermee om moeten gaan. dat weet ik zelf namelijk ook niet. mijn vriendinnen gaan we me eerder uit de weg of hebben het te druk voor me. weten niet hoe ze moeten reageren.

ik weet het allemaal niet meer. het is te veel. met school ben ik gestopt. ik lig meer dan de helft van de dag op bed. wil niks anders meer. wil niemand meer zien. wil gewoon slapen. en nooit meer wakker worden....
Datum:
19-06-2008
Naam:
Bannie
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

wat ik denk

Weet je wat ik wel eens denk, tuurlijk willen mensen zelfmoord plegen om van alles af te zijn.
Maar is het niet zoals ik heb, je wil zelfmoord plegen in de hoop gesnapt te worden, dat mensen spijt krijgen etc.........
Wanneer het mis gaat ja dan ben je er echt niet meer.
Ik wil het alleen doen als ik zeker weet dak gesnapt word, klinkt heel raar. Maar is het misschien niet een poging om aandacht te krijgen?
Datum:
19-06-2008
Naam:
Lisette
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Alweer

Iedere keer als ik me goed voel is er weer iets anders,of ik krijg ruzie met mijn moeder of mijn vriend laat me in de steek.Iedere keer als t weer eens fout gaat denk ik nu wil ik dus echt niet meer ik zie t dan ook echt niet meer zitten.Mijn zus komt en belt de hele dag en ik sluit me op en wil met niemand meer praten.Opa is gister begraven en mijn(oom) zegt vanmorgen,jou stiefvader,ik zeg waar slaat dit op,maar hij heeft gelijk ik heb ook geen echte vader die heeft ons in de steek gelaten,mijn stiefvader was er al toen mijn zus en ik 2 en 3 waren nu had hij verdriet zijn pa was er niet meer,hij huilde en ik vond hem zo zielig ik had het niet meer,ik wilde hem troosten maar veel heeft t niet geholpen,ik ben wel weer thuis geweest hij vroeg of we nog mee gingen koffie drinken heb ik gedaan de eerste keer weer in 3 aar tijd hij was blij,ik heb t voor hem gedaan niet echt voor mijn moeder.Was wel goed van me,ik voelde me ook iets beter,maar ik was daarna weer helemaal alleen,mijn vriend was kwaad weggereden,ik dacht toen ik thuis kwam dit is t einde als hij me nu laat zitten hoeft t voor mij echt niet meer maar dan denk ik aan mijn zoon,ik zie dan echt al voor me dat hij aan mijn kist in mekaar zakt,mag ik niet doen,hij is t allermooiste wat ik me wensen kan,maar toch wil ik t steeds weer als er iets gebeurt waar ik verdriet om heb en ik weet ook dat dit niet goed is,ik wil dit ook niet maar toch denk ik dan ik heb rust en kan niemand me weer kwetsen,ik mag t niet maar doe t toch ook weer iedere keer.Altijd maar tegen een muur aanlopen en iedere keer weer vechten om lief gevonden te worden,en de meeste liegen en bedriegen maar ze doen alles om andere t leven kapot te maken,en pijn te doen,ik wil gewoon mijn rust hebben en niet iedere keer weer tegen die muur op te lopen
Datum:
19-06-2008
Naam:
Nicole
Leeftijd:
41
Provincie:
Limburg

zelfmoord

ik wil zelfmoord plegen omdat ik ruzei he met mijn vrieninnen en die betekenen heel veel voor me maar ik heb al soory gesegd maar se accepteren het niet ik voel me alleen en kan aaleen nopg maar aan zelfmoord denken.
ik wil mezelf ophangen in me kamer.
ik weet vdat ik dan veel mensen pijn doe maar het is niet anders
Datum:
19-06-2008
Naam:
kelly
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.