Levensverhalen (pagina 1055)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zelfmoord

Hallo ! Mijn vader is een paar maand geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Sindsdien ben ik helemaal leeg en kapot vanbinnen! Hij was mijn beste maatje,goede vriend,beschermende papa en grote knuffelbeer! Ik deed alles met hem, en woonde net 3 weekjes bij hem (gescheiden ouders) mijn vader had erg veel stress en veel verdriet, en toen was ie opeens weg!! Ik mis hem zo erg, die pijn die ik voel vanbinnen en die leegte is niet te beschrijven, ik kan de hele dag wel huilen, waarom heeft hij me alleen gelaten, hij was echt alles mijn grote voorbeeld! hij had mij nog weg moeten geven en zun kleinkinderen moeten leren kennen. en dat kan nu allemaal niet meer. Ik ben helemaal kapot, ik heb geen doel meer in het leven, ik denk heel erg vaak aan zelfmoord, omdat ik gewoon zo graag bij mijn papa wil zijn. Ik ben moe heel erg moe. Het liefste wil ik slapen, slapen voor altijd! maar het enigste wat mij nog tegenhoud is mijn moeder ,ik kan dat haar niet aandoen, voor een ouder is er niks ergers dan een kind verliezen, dat merkte ik wel bij mij opa en oma, en ik wil die pijn en verdriet mijn moeder niet aandoen! Maar zelf hoeft het van mij niet meer, ik weetniet voor wie ik nu moet kiezen, moet ik voor mijn moeder kiezen, of moet ik voor mijzelf kiezen? ik weet het niet meer. Het enigste wta ik weet is dat ik naar mijn vader wil, met em praten en hem weer knuffelen!

Liefss verdrietig_meisje
Datum:
13-08-2008
Naam:
verdrietig_meisje
Leeftijd:
18
Provincie:
Drenthe

Het gemis kan ik niet meer aan..

Er zijn zoveel dierbaren overleden.. Ik kan gewoon niet leven zonder ze! Heel veel lieve huisdieren, mijn neef, opa en oma.. Ik kan het gewoon niet meer aan. Het doet zo'n pijn.
Datum:
13-08-2008
Naam:
Marly
Leeftijd:
13
Provincie:
Flevoland

?

het klinkt raar maar, soms kan ik wel zelfmoord plegen.
het voelt alsof ik niets kan,
niets durf,
nooit een vriendje zou kunnen krijgen, het lijkt wel of mijn beste vriendinnen steeds verder van me af dwalen.
huiswerk maken gaat heel kut.
ik vind het laf van mezelf dat ik hier een berichtje plaats.
veel anderen hebben veel meer problemen dan mij,
en ik snij mezelf ook niet.
ik ben denk ik een beetje hopeloos.
kan iemand me helpen?
gewoon een berichtje plaatsen zou al fijn zijn. ik weet anders ook niet meer wat ik moet doen.
Datum:
13-08-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Kapot van binnen

Ik wil niet meer leven, alles waarvan ik hield ben ik kwijt. Ik ben zo teleurgesteld door mensen, ik vertrouw niemand meer.
Ik ben moe, zo moe................geestelijk en lichamelijk. Het lijkt of mijn lichaam van binnen, beetje voor beetje afsterft. Ik heb ook geen doel meer om verder te gaan. Als mensen dood konden gaan van verdriet was ik allang dood geweest. ik heb wel therapie maar helpt niet veel. Waarom heb ik zo'n kutleven ??? Elke dag verdriet, elke dag tranen, lijkt of het nooit ophoudt. Een rotzak van een echtgenoot, kutkinderen, en zo egoistisch. Ik wil dood, maar durf/weet niet goed hoe.
Datum:
13-08-2008
Naam:
vergeetmenietje
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-brabant

nogmaals dit bizare gevoel

Na een mislukte poging op 8 nov vorige jaar met als gevolg opsluiting in de psychiatrie, blijf ik nog steeds alleen achter. Mijn vrouw heeft vorig jaar beslist een einde te stellen aan ons huwelijk na 16 jaar. Ja ik heb fouten gemaakt en heb te veel gedronken. Door omstandigheden ben ik bij de AA terechtgekomen en dit heeft me enorm veel inzichten en opheldering gegeven. Maar voor wie en voor wat, zij is niet meer in staat hierna te luisteren. De scheiding is nu officieel en sinds 8 oogst heeft ze een eigen huis. Blijkbaar gaat ze reeds samenwonen met een 'nieuw' slachtoffer. Een oudere man, met tatoeages, een hangbuik, beginnende borstjes en bovenal hij rookt. Zijn dit nu net niet allemaal dingen waar zij NIET van houdt ! En er werd getracht met elkaar te kunnen blijven praten zeker ivm de jongens. Ook dit juridisch gevecht is nog niet uit de voeten. De oudste is mij toegewezen en voor de jongste moet is €350 per maand ophoesten. Voor iemand die niets ging doen is dit zelf nog niet genoeg, zij gaat hiertegen in beroep. Dit alles is mij gewoon te veel. Ik begrijp niet en kan me er ook niet bij neerleggen, dat er zo gemakkelijk over onze trouwbelofte gegaan word. Is het niet gemakkelijk iemand te klasseren en dan te zeggen, ja je kan er niet aan doen maar daar kan ik niet meer mee leven. Na een scheiding van 8 maanden ga je nog niet direct samenwonen met een ander. Wat voor respect heb je dan voor je ex en vooral voor je kinderen. Heel de zaak is nog niet uitgeklaard en lap daar word je gewoon bij het groot huisvuil geplaatst. Neen voor mij hoeft het niet meer, ik ben het vechten moe en leg de strijdbijl neer . Ja ik weet en besef dat ik daar zomaar niet onderuit kan. Eenmaal aan de andere kant zal ik mijn deel terug te verduren krijgen maar dat neem ik er graag bij. Het enige wat me nog rest is de laatste voorbereidingen treffen, ivm de juiste brieven naar de juiste personen en alles duidelijk op papier zetten wat en wie er mag komen naar de B£URGELIJKE uitvaart. Zij zeker niet. En dan ben ik nog op zoek naar een manier dat het zeker lukt deze keer, dat men mij niet voortijdig vind. Het is mijn beslissing en ik sta er volledig achter, niemand mag daar zijn of haar mee bemoeien. Er zullen enkele mensen verdrietig zijn ja maar dat waait over. Ook de wet moet zich hier niet bij moeien zij hebben andere zaken en deftige zaken te doen. Bedankt dat ik dit even kwijt mag en hoop dat ik anderen kan helpen met toch op voorhand goed na te denken vooraleer het te laat is. En ja ook nog onlangs gelezen is het Lef of is het Laf? Wie zal het zeggen?

Vriendelijke verliezende groetjes,

Alfred
Datum:
13-08-2008
Naam:
Alfred
Leeftijd:
45
Provincie:
België

tjsa

Ja hier een berichtje. Het is bijna een half jaar geleden dat een collega zelfmoord had gepleegd. Zelf heb k ook vaak met die gevoelens rond gelopen, maar toch begrijp en begreep het niet van hem. Hij was iemand die me ondersteunde en begeleidde ofwel misschien begreep hij me heel goed. Als ik hoor hoe was, en hoor van andere hoe ik ben, zijn er veel overeenkomsten. Allebei heel erg perfectionistisch, anderen moeten tevreden zijn. Zolang andere tevreden zijn kan ik ook wel eenbeetje tevreden zijn.

Zelf zie ik weinig positiefs, als een ander zegt dat heb je goed gedaan, zie ik het niet als positief. Dan wimpel ik t af met dat is toch heel normaal.

Ik vraag me ook vaak af wat ik hier doe, voel me vaak eenzaam. Ook al loop ik in door de drukke straat met veel mensen, toch ben ik alleen.

Dan denk ik zal ik die pillen dan toch maar nemen, dan ben ik er vanaf. Maar dan kijk ik om mij heen, als ik zie hoeveel mensen de achterblijvershet moeilijk hebben met mensen die zelfmoord hebben, dan weet ik dat ik ditniet moet doen. Maar aan de andere kant is het verlangen naar rust heel erg groot.

Ik ben iemand die heel veel twijfels heeft en onzeker is over de keuzes die ik moet maken, net als zovelen..

Ik denk dat ik moet proberen te vechten, want ik wil niemand pijn doen. En ik t denk als ik ooit op de top van die grote berg sta dat er best mensen wel trots zullen zijn, ook al kijken ze van boven op mij neer.
Datum:
13-08-2008
Naam:
xxxx
Leeftijd:
24
Provincie:
Limburg

wanhopig

ik voel me al jaren klote .het liefst wil ik dood.
Datum:
12-08-2008
Naam:
sarah
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

aa

iqk heb het gevoel dat iedereen me slecht vind iedereen heeft commentaar op mij nooit kan ik iets goed doen!!
Datum:
12-08-2008
Naam:
gera
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Zoveel pijn

Het doet zoveel pijn........... Een jaar lang heeft een man mij gek lopen maken met zijn aandacht en lieve woorden. We voelen ons zo op ons gemak bij elkaar. Praten kunnen we over van alles en nog wat. We kregen steeds regelmatiger contact en het bleef niet bij gewoon beleefd zijn naar elkaar. Onze gesprekken gingen zelfs naar het erotische vlak. Mijn gevoelens voor hem zijn langzaam maar zeker intenser geworden. Tot de dag dat hij mij belde en wel verder met me wilde gaan............... Maar hij kan dat niet maken ten opzichte van wat hij zijn vrouw ruim 30 jaar geleden heeft beloofd. Mijn gevoelens voor hem zijn zo intens. Ik heb hem ook verteld dat hij bepaalde gevoelens in mij heeft losgemaakt die bijna geen enkele man in mij los krijgt. Ik ben niet voor niets al ruim 15 jaar alleen. Hij weet dit allemaal en toch is hij zover gegaan dat als we op die bewuste dag bij elkaar waren geweest we ook echt de liefde met elkaar zouden hebben bedreven. Even later heeft hij me laten weten dat hij niets met mijn gevoelens kan. WAAROM is hij dan zo ver gegaan. Heeft hij mij zo gek gemaakt dat ik tot mijn over verliefd op hem ben geworden. EN NU KAN HIJ NIETS MET MIJN GEVOELENS!!!!!!!!!!!!!!!!!! Daar had hij toch ook eerder aan kunnen denken. Hij heeft mij zoveel pijn gedaan. Ik zie het gewoon even niet meer zitten. De gedachten in mijn hoofd staan me ook eigenlijk tegen. ZELFMOORD IS OOK GEEN OPLOSSING. Maar hoe kom ik in vredesnaam de komende periode door zonder zoveel pijn te voelen. Ik weet het nu gewoon even niet meer
Datum:
12-08-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
45
Provincie:
Gelderland

stom

thuis zijn er best wel veel problemen. ik heb een oudere broer en zus en het probleem is mijn zus. zij is niet de makelijkste thuis en daar door gaat alles fout vaak wil ik zo gewoon niet meer leven.
Datum:
12-08-2008
Naam:
anoniepje
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.