Levensverhalen (pagina 1048)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Klaar

Hoe kun je er klaar mee zijn, terwijl het voor de meeste mensen nog lang niet klaar is?
Hoe kun je negatief over jezelf denken als iedereen je de hemel in prijst?
Hoe eenzaam kun je zijn, terwijl iedereen zegt er voor je te zijn?
Ik weet het niet meer.
Datum:
29-08-2008
Naam:
Esther
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

zelfmoord

Iedereen is tege me, na de vakantie had ik een hevige ruzie met de vriend van mn moeder. Hij sloeg me en sinds die dag is iedereen tege mij, ik moet sorry tege hem zeggen maar dat doe ik niet want, ik heb niks gedaan. Oke ik was die dag weggelopen maar dat was omdat ik even ergens heen moest, ik word echt vet gestoord hiero. Mijn moeder is tege me ze zegt ja hij dacht dat ik partij voor jou koos maar ik koos helemaal niet voor jou. Dat was een mes in mijn hart. Ik haat mijn moeder en met mijn vader heb ik ook geen contact meer. Ik word echt helemaal gek. Ik begin me zelfs te snijden en denk alleen maar aan zelfmoord. Weg van deze aarde. Elke dag krijg ik een preek van mijn moeder. Ze zegt je bent te jong voor op kamers dus je moet mee verhuizen. Ik zeg ik ga nog liever dood dan dat ik mee verhuis naar die gek. Vandaag zei ze ja heb je al nagedacht? Ik zeg waar over? Mijn zus zegt ja over het nut van jou leven. Ik zeg ja misschien kan ik maar beter dood zijn he en ik loop het huis uit. Ik was de hele dag niet thuis geweest. Ik moest even afkoelen. Ik werd gewoon gestoord. Iedereen van mijn familie is voor hem maar ik haat hem juist. Hij heeft me een paar keer geslagen. Bij de laatste keer was ik het zat en liep het huis uit. Huilend alleen in een verlaten stad. Mijn moeder belde en vroeg waar ik was. Ik zei dat ik bij mn vriend was. En dat ik hem nooit meer wil zien. Blijkbaar was dat niet duidelijk genoeg. Want ze wil alsnog met hem samenwonen. Ik heb nu alleen mijn vrienden nog maar mijn familie is weg. Mijn vader kwam niet naar mn diplomauitreiking omdat zn nieuwe vriendin belangrijker was en zn (nieuwe) kind, het kind van zn vriendin.

Ik heb vaker aan zelfmoord gedacht maar het was nog nooit zo erg als nu. Want nu, nu word ik gewoon gestoord en ziet de domtoren in Utrecht er toch wel heel aantrekkelijk uit. Of 1 van mijn koksmessen. Ik heb elke dag ruzie met mijn zus en moeder. Mn zus zegt elke keer dankzij jou zijn mama en M uit elkaar. HET WAS NIET MIJN SCHULD!! Ik heb echt helemaal niks gedaan. Hij werd geweldadig. WAAROM zien ze dat nooit. Ze weten niet eens wie ik ben en wat ik leuk vind. IK HAAT MIJN FAMILIE! Dankzij hun word ik nu gek, ik was al gek maar dat was gewoon prettig gestoord. Nu word ik psygisch gek echt gek dus. Mijn moeder negeerd me elke dag. Dag in dag uit, elke keer als ze wat gaat doen kijkt ze me boos aan of juist weer verdrietig. Als ik iets zeg reageerd ze niet ik zeg het nog een keer en ze reageerd nog niet. Mijn zus zegt iets en ze praat terug. Mijn vader is gewoon een hufter om het even zacht uit te drukken. Nou ik stop want dit is nog geen eens 1/100 deel van het hele verhaal van wat er allemaal is gebeurd waarom ik zo erg dood wil.

Anoniem
Datum:
29-08-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
17
Provincie:
Utrecht

genoeg van het leven

hallo ik ben rutger en ik heb genoeg van het leven, ik ben altijd gepest en geslagen, ik heb nooit vrienden gehad, nadat ik bijna was overleden aan een overdosis heeft mijn familie mij ook verstoten, ik wil niet meer leven! help mij!
Datum:
28-08-2008
Naam:
rutger
Leeftijd:
20
Provincie:
Groningen

Ut toch proberen

Ik ben 13 jaar.
Ik ga niet met tegen zin na school.
Omdat me vrienden me respecteren hoe ik ben.
SOmigge noemen un Gothic wat ik niet ben:S.
Ik hoor veel mensen zeggen dat ik niet zo Somber moet doen.
2 jaar geleden heb ik me beste vriendin verloren sinds dien ..... is het steeds slechter met me gegaan.
Soms wil ik zelfmoordplegen.
Maar kan het gewoon niet.
HEb ut al een keer proberen te doen.
Maar toen kwam me moeder net thuis.
Me ouders hebben veel ruzie om me.
Omdat ze zich zorgen om me maken.
Maar ze snappen niet hoe ik me voel.
Ik haat alles om me heen.
Alles gaat fout.
Ik wil het goed maken.
Maar dat kan gewoon niet.
Hopelijk vindt ik un uitweg voor dat het te laat is.

Bye bye yvette
Datum:
28-08-2008
Naam:
Yvette
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

moeilijk

Heey , Ik ben een meisje van 15 jaar .. ik heb veel ruzie's thuis , en in relatie's word ik alleen maar misbruikt .. ik voel me erg gebroken , en snij mezelf elke dag in me polsen en of me keel .. ik vind dat een opgelucht gevoel hebben .. maar ik kan het leven niet meer aan .. en ik denk aan een zelfmoord ..

meisje zonder naam
Datum:
28-08-2008
Naam:
iris
Leeftijd:
15
Provincie:
Groningen

gewoon op!!!!!!!

Ik ben al meer dan 15 jaar aan het vechten tegen angst en depressie,of misschien wel andersom? Ik ben zo in de war... Ik kan niet meer en ik wil ook niet meer.. wie o wie wil mij helpen?

Harald
Datum:
28-08-2008
Naam:
harald
Leeftijd:
34
Provincie:
Gelderland

ik zit gevangen in mijn eigen lichaam

de titel zegt het eigenlijk al ,maar ik wil toch even wat schrijven, in de hoop dat, wanneer ik hem zelf lees, er toch een les uit kan halen.
Inmiddels ben ik 48 jaar, en heb mezelf nooit geaccepteerd.
De gedachte om uit dit lichaam te stappen, geeft mij een zeer bevredigend gevoel.
Er is niets wat mij nog tegenhoud om de hand aan mezelf te leggen.
Familie heb ik niet meer, mijn ouders zijn allebei overleden, en de mensen met wie ik nu samenwoon, denken alleen maar aan zichzelf.
Ik heb een dochter van 10 jaar, maar zij trekt ook helemaal naar haar moeder, waar ik helemaal geen goede band mee heb.
Soms denk ik wel eens om te gaan verhuizen, naar een heel andere gemeente, maar ik heb het gevoel dat ik dat helemaal niet aan zou kunnen.
IK BEN ECHT DOODMOE!!!!!!!!!!
Datum:
27-08-2008
Naam:
CO
Leeftijd:
48
Provincie:
Zuid-holland

ik kan het niet meer aan ...

het doet zoo veel pijn van binne Alles waar ik om geef is dood ziek moet ik afstand van nemen ..
me tante se was me alles me oudrs zijn allebij ziek me liefe verzorgpony waar ik afstand van moet doen me vrienden/vriendinne die me laaten vallen het lijkt net of er egt niemand meer om me geeft of van me houd .....
Datum:
27-08-2008
Naam:
D--K
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

leven

hej
Toen k werd geboren was mijn leven geweldig had een vader een moeder een lieve broer
alles leek perfect
totdat mijn ouders gingen scheiden
ik werdt stiller verlegen en vooral verdrietig
ik heb een jaar met een soort psygiator gepraat waar ik me weinig van kan herrinerren
daarna leek het even beter te gaan
maar het raakte mijn broer ook de lieve jongen die hij vroeger was verdween
als hij verdrietig was ging hij mij maar uitschelden ik moest dan vaak heel erg hard en lang huilen een uur later dacht ik na over waarom ik huilde en ik kwam erachter dat het niet alleen om mijn broer ging het ging gewoon om alles ik misde gewoon the perfect life en beseften heel goed dat die niet meer terug kwam ik werd steeds verdrietiger maar er was niemand die het merkte met mijn moeder ging het goed die kreeg een nieuwe vriend ik mocht hem niet zo het voelde fo hij mijn vader afpakte als hij er was was ik vaak in mijn kamer ik kon het gewoon niet gelove opschool moest ik naar faaltraining angst omdat ze dachtten dta ik dat had ik heb er een halfuur gezetten en daarna moest ik de klas uit om te praten ik huilde en huilde en daar 3 uur lang gezeten alleen maar omdat ik die man weg wilde krijgen
het leek of mijn moeder het wist een paar maanden was de relatie over jammer genoeg mijn verdriet niet
ik voelde me schuldig ook al had ik nooit verteld dat ik hem niet mocht ik moest met een soort counseler praten en die stuurde me later naar een of ander psychologisch ding waatr ik samen met mijn moeder heen moest ik was daar een hafuur totdat ik buiten moest wachtten die vrouw wilde even alleen met mijn moeder praten daarna hoefde ik van haar niet meer terug te komen want volgens haar lag het aan mijn moeder dat zij niet streng genoeg was voor mijn broer en dat ik daar onderlijden ik werdt steeds verdrietiger ik wilde niet dta iemand anders de schuld kreeg van mijn verdriet een jaar later moest ik weer naar de counselor omdat iemand in de gaten kreeg dat het niet helemaal goed ging ondanks ik het goed kon verbergen voor de buitenwerld die man dacht naar een paar maanden dat ik erover heen was dat was alleen niet zo ik wilde gewoon niet meer dus deed alsof ik mocht daar weg maar mijn verdriet bleef

elke dag denk ik aan de dood ik zie mijn leven gewoon niet zitten ook al weet ik dat er ergere dingen in de wereld zijn het lukt me gewoon niet om echt vrolijk te zijn
mn uiterlijk zit ook niet echt mee ik wordt namelijk gepest niet heel erg ofzo maar het raakt me heel diep omdat mijn vader me ook heel vaak vertelt dat ik dik ben ik kan er niet meer tegen maar zelfmoord plegen durf ik niet
Datum:
27-08-2008
Naam:
A
Leeftijd:
13
Provincie:
Zeeland

Ik ben op

Ik ben op. Ik kan niet meer. Alles doet pijn. Hoe kan ik afscheid nemen van het leven. Rustig in mijn slaap moet mijn hart stoppen.
Datum:
27-08-2008
Naam:
T
Leeftijd:
42
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.