Levensverhalen (pagina 1009)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

het einde

nou ik heb al tevaak gezegd dit is het einde heb het uit eindelijk ook geprobeerd door dat wat er allemaal gebeurt is in mijn leven eerst verlies je je dochtertje en nog geen maand later je vriendin en je beste vriend.

op dat moment zakte mijn wereld in elkaar heb het toen ook geprobeerd om er einde aan temaken en is toen mislukt ben ik nu een slappeling omdat ik het leven niet aankon opdat moment nu zit ik weer in zo'n fase dacht ik dat ik mijn leven weer op orde had met een nieuwe baan een nieuwe vriendin dumpt ze mij en had ze plotseling geen zin meer in mij we waren altiujd bij elkaar dus ja begrijp nu ook niet waarom je dan een ander heb in 1x en om deze redenen zie ik mijn leven dus niet echt meer zitten en ben ik ook in financiele shit terecht gekomen maar ja is denken aan zelfmoord beter dan het ook weer tedoen heb het zelf mee gemaakt hoelanger je eraan denkt des te eerder ga je het ook weer doen dus hoelang zou het nu duren voordat ik mijn woorden weer omzet in daden
Datum:
17-11-2008
Naam:
Een niemand
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

Zelfmoord.

Wij denken al een tijdje eraan om zelfmoord te plegen.
het begon door onze ouders,schoo,vrienden.
alles ging van goed naar slecht van slecht naar beter van beter naar slechtst.
Het begon met kleine ruzies,en soms preken.
cijfers begonnen met paar onvoldoendes,
onze vrienden waren niet te vertrouwen en begonnen we te haten.
nu is het allemaal tot 1 groot ding opgelopen.
cijfers zijn allemaal slecht.
alles word van ons afgenomen en we mogen niks meer.
onze vrienden doen alsof ze ons begrijpen maar eigenlijk begrijpen alleen wij elkaar.
want wij hebben hetzelfde en weten wat we voelen.
we zijn er klaar mee,
hebben emmers volgehuild.
willen weg
een plek hier ver vandaan.
en nooooit meer terug komen.
we willen dood.
hoe we dat gaan doen weten we niet,
maar we willen het.
toch ook weer niet.
wat er allemaal in ons hoofd omgaat is moeilijk te beschrijven.
we weten niet wat we hiermee aanmoeten.
praten lukt niet,negeren lukt niet niks!
alleen;
zelfmoord.
dat zien we nu aan als de beste oplossing.
Datum:
17-11-2008
Naam:
Anoniempjes.
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Haat , pijn , verdriet

die verlangen om er niet meer te zijn die verlangen om van dat gezeur aftezijn .
die verlangen omgewoon gelukkig tezijn .
waaarom kan dat niet ?
waarom kan niet iemand 1 keer zeggen oo lekker schat dat eten oo leuk schat je haren nee hmm het is wel erg pittig he nee schat zo ben je toch niet na je werk gegaan ? haha lijkt wel grappig dit zo typen maar als het moment zover is wil ik weg heeeeeel ver weg !!!!! wat heeft het voor 1 doel om nog verder te gaan ? alleen maar gezeik
Datum:
17-11-2008
Naam:
snoetje
Leeftijd:
19
Provincie:
Limburg

het wordt te veel

soms dat weet ik het niet meer,
ik heb te veel problemen
en dan niet alleen bij mezelf.
veel mensen komen naar mij als ze problemen hebben
en natuurlijk wil ik ze helpen
maar omdat ik altijd maar help,
vergeet ik soms aan mezelf te denken.
ik ben al eerder deprezzief geweest,
toen kwam ik er overheen
al lijkt dat nu niet te lukken :(
soms dan denk ik dat ik maar voor 1 persoon leef
en dan wil ik mezelf het liefst van kant maken.
ik wil anderen niet kwetsen
en toch ben ik bang dat het gaat gebeuren...
ik kan alles niet meer aan...
het wordt te veel
Datum:
17-11-2008
Naam:
just-me
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

moe

Ik ben moe. Zo moe van alles. Ik ben twee keer verkracht, en in mijn hoofd is het altijd mijn schuld. Ik ben moe van de nachtmerries en bang om alleen te zijn. Ik ben moe van mn ouders die altijd ruzie hebben, en mn moeder die mij altijd de schuld weet te geven. Ik ben moe van altijd maar alsof doen, alsof alles goed is. Het werkte wel, maar langzaam komen er scheurtjes in mijn masker. Ik ben gewoon moe en eigenlijk wil ik niet meer.
Datum:
17-11-2008
Naam:
Anne
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

VAARWEL

Iedereen steekt mij een mes in de rug,
ik ben het beu om steeds weer te moten vechten, de rest is sterk genoeg. Alleen mijn dochter houdt mij nog wat tegen, die zie ik graag, maar ze eeFt haar papa nog en zijn lieve vriendin. Die vertrouwde ik vroeger ook, zij eeft er ook een mes ingestoken. Niemandt gaat mij nog pijn kunnen doen.NIEMAND
Datum:
17-11-2008
Naam:
connie
Leeftijd:
34
Provincie:
België

waarom

het klinkt gek maar het leven is voor mij 10 keer zwaarder .
het kost mij zoveel moeite om gewoon mee te draaien in de maatschappij.
het is niet uit te leggen.
maar ik zal wel niet de enige zijn .
ik schrik wel van de jonge leeftijd van de andere verhaalschrijvers.
soms lijkt een einde eraan maken wel de makkelijkste manier.
maar ik kan het mijn vrienden en famielie niet aandoen.
ps mijn toetsenbord is nat van de tranen.
het leven is zo fucking zwaar.
groetjes vanmezelf
Datum:
17-11-2008
Naam:
een eenzame ziel
Leeftijd:
32
Provincie:
Zeeland

beu

Ik ben het zo beu. Ik verlang alleen maar naar het einde. Dan ben ik er eindelijk vanaf. Ik wil niet zo leven. Volwassen kan ik toch nooit echt worden. Nooit geneest het echt. Ik ben het zo beu. Ik ben zo leeg. Iedereen is vriendelijk maar het doet veel te veel pijn dat ik niet zoals de anderen kan zijn.
Datum:
16-11-2008
Naam:
ve
Leeftijd:
33
Provincie:
België

Ik wil dood

Ik loop hier al zeker drie maanden mee rond. Ik wil dood. Ik wil gewoon echt niet meer leven. Ik voel me zo intens leeg. Het voelt alsof ik geestelijk niet eens meer besta. Alleen m'n lichaam is er nog. M'n ziel lijkt verdwenen. Waar is m'n levenslust? Ik voel me zo vreselijk klote. Ik voel me zó kut. Zo alleen. Naar wie moet ik heen? Zoveel problemen. Maar ik kom er zelf niet uit. Niemand lijkt me te begrijpen. Ik ben zó moe. Ik heb geen energie en hoop meer om in het leven te staan lijkt het en een leven te leven. Het is gewoon zó leeg. Niks raakt me meer.

Wat is de grootste reden dat ik me zo voel? Ik heb een hele lieve vriend sinds langer dan 3 maanden. Ik ben zó vreselijk gek op hem. Hij is voor mij echt de ware. Als ik hem zie en als ik aan hem denk word ik altijd blij. Maar iets doet zo verdomd pijn. Het is alsof de liefde maar van 1 kant komt. Alsof ik de enige ben die verliefd is. Hij houdt wel van me, dat weet ik 100% zeker. Maar het voelt gewoon zo als een zus-broer liefde. De passie staat gewoon op een vréselijk laag pitje. Ik ben zo gek op hem en ik raak hem graag aan. Ik ben gek op zoenen en knuffelen met hem en dat zou ik het liefst ook iedere dag met hem doen. En ik word vaak helemaal gek van verlangen als ik naast hem lig. Zo vaak wanneer ik bij hem ben verlang ik naar seks met hem. Maar ik word ZO, ZO, ZO vaak afgewezen. Zo vaak heeft ie allerlei redenen om niet lichamelijk te willen zijn. Of hij is te moe, of hij is misselijk, of hij heeft geen zin, of hij gaat urenlang iets anders doen om te ontspannen (tv/computer), of hij merkt me niet eens op. Serieus, als IK geen initiatief zou nemen om hem te zoenen/knuffelen/seks dan gebeurt er ook HELEMAAL NIETS. NIETS zeg ik je. En als hij het doet, dan voelt het alsof hij dat ALLEEN MAAR doet omdat hij zich VERPLICHT voelt om dat te doen omdat dat ''hoort'' in een relatie. Maar ik heb ZELDEN het gevoel dat hij ervan geniet. En ZELDEN het gevoel dat hij naar mij verlangt. Alsof hij gewoon totaal GEEN behoefte lijkt te hebben aan lichamelijke intimiteit met mij. Maar ik wel. En DAT doet me ZÓÓ vreselijk VRESELIJK verdomd pijn. Want ik ben ZÓ gek op hem. En dat uit ik DOLGRAAG in lichamelijke intimiteit zo onder andere. Daarnaast natuurlijk ook in geestelijke intimiteit. Op dat gebied zijn we echte maatjes. Daar is er echt een goede klik. We kunnen altijd veel lachen samen en hebben veel dezelfde interesses dus ik vind het altijd leuk om met hem op te trekken. Maar als het op passie en lichamelijke intimiteit aankomt lijken we wel een stel dat al 30 jaar samen is en waar de liefde is doodgebloed. KOM OP! We zijn nog ZO jong. Mijn god. Ik begrijp er niets van. Is het ZO raar dat ik behoefte hem om hem te willen zoenen/te willen aanraken en seks met hem wil? Ik wil hem zo graag, maar om dan steeds weer afgewezen te worden vanwege die gevoelens door je EIGEN VRIEND? Wat moet ik daarmee? Ik ben zo gek op hem en ik zou hem never nooit kwijt willen. Hij is echt de ware voor mij. Maar ik word ZO vaak afgewezen als ik lichamelijk intiem wil zijn :(. Ik ben echt zo verdrietig hierover en helemaal radeloos.
Datum:
16-11-2008
Naam:
Anonimus
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

geen zin

Ik geloof niet dat ik ooit gelukkig zal kunnen zijn.
Ik heb geen reden om op te staan en ik ben het zoeken moe. Ik geloof niet dat ik iets toevoeg, en niemand zal dat begrijpen, ze zullen zeggen dat ik wel van waarde ben. Maar als ik nooit bestaan had, dan had niemand mij gemist, daar wil ik naar terug. Als ik dood ben zullen mensen mij missen, dat wel, maar dat is dan uit gewoonte. Als iedereen goed zou nadenken dan weten ze dat ik vervangbaar ben. Voor mij hoeft het leven niet.
Datum:
16-11-2008
Naam:
.
Leeftijd:
18
Provincie:
Zeeland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.