Levensverhalen (pagina 1002)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het Lukt Niimeer

Ik Dénk Dànt iik Niimr Geschikt Ben VoOr Het Léven...
Kwiil écht dOod. Hét Mààkt Niiet Uit hOe.. Ik Wiil dOod. Véél Mensen Zullen Niiej Om Mij Tréure.. Want ér Geeft tOch Bijna Niiemand Om Mij. Op SgOol Ziit iik In Een hOekje WeggedOken.. zOnder vriienden..
élké AvOnd..Krassén In Mn pOlsen.. Mn Ouders Géven tOtaal Niimr Om Mij. In Dé Liiefde kOmt Hét nOoiit gOed... WaarOm én vOor wiie Lééf Ik dàn nOg?! sOrry vOor Dé Paar Ménsé Dà wél Om Mij Geve. Mr Men Levé wàs éen Hél. In dé Hemel Zàl iik véél Gelukkiiger zijn. Dàn Heeft Niiemand nOg Last Van Mij. Dé Wereld zOu Een Pak mOoiier Zijn zOnder Mij.. GoOdbye.
[jOllebOlle]
Datum:
30-11-2008
Naam:
JollebOl
Leeftijd:
13
Provincie:
België

wist ik het maar

Ligt het aan mezelf, of aan andere. ik voel me vaker alleen in de steek gelaten, iedereen denkt dat het goed met me gaat maar in tegendeel. Gedachten die in mijn hoofd rond spoken. Het is moeilijk Klote jeugd achter de rug die ik niet achter me kan laten. Vele therapien gevolgd en nog steeds. Maar kom dr ma niet uit. Ouders gescheiden, vader geen contact meer en moeder heb ik nauwelijks tot geen contact meer mee.. Ligt het aan mij of aan iemand anders. Ik dwaal te veel weg in mijn gedachten, sterk zijn zeg je tegen jezelf maar soms neemt de emotie de overhand waardoor het bijna mis gaat.

ik weet het niet meer.
Datum:
30-11-2008
Naam:
J
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

zoveel

Ik vond vanmorgen de afscheidsbrief onder mn bed, en werd wakker met een allesverstikkende gaslucht. Toen het gas maar uitgedraaid. Ik weet dat er zoveel meer is, zoveel moois wat de moeite waard is. Toch voelt het zwaar, omgaan met mezelf en m'n omgeving wanneer alles me overspoeld. Een vriend in de steek gelaten die kanker had, omdat ik het niet meer aankon. Geef mij die kanker maar, dacht ik dan regelmatig. Waarom diegenen die er niet om vragen, zo enorm veel potentie hebben, en ik vanaf mijn 11e te maken met depressie blijf maar kerngezond doorleven. Althans, heb eerder een geestelijke ziekte. Krijg nu hulp, maar t valt me zwaar. Voel me te vaak alleen. Ga maar eens van mezelf leren houden en hopelijk zal ik ooit kunnen genieten en mooie dingen brengen om me heen.
Datum:
30-11-2008
Naam:
Do
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

sinds dat hij er niet meer is..

sinds dat mijn opa is gestorven is alles verandert.. vroeger op de lagere school werd ik al gepest maar toen trok ik me er niks van aan, ik was wie ik was en het kon me niet schelen wat anderen dachten, oki ik kon raar uit de hoek komen, ik heb namelijk ook ADHD, hyperactiviteit enzo.. in het eerste middelbaar stierf mijn opa.. ik was erbij toen het gebeurde.. ik was er kapot van, zeker tijdens de begrafenis, toen een vriendin van mijn oma me vastnam.. het raakte me zo diep.. over haar schouder zag ik de doodskist van opa.. toen was er een soort klik, ik begon te snikken en te snotteren ik weet nie wat me bezielde, ik was ziek gewoon van verdriet.. na dat alles was ik veranderd.. ik was stil, niet meer hyper.. ik kreeg 3 gezichten, thuis was ik chagrijnig geworden en schoot ik uit tegen iedereen,nu nog.. op school durf ik mijn mond niet open doen.. en bij mijn vrienden ben ik mezelf.. het zotte meisje dat iedereen zou moeten kennen.. het tweede middelbaar was het helemaal omzeep.. 2 jongens die ook ADHD hebben zette de klas tegen mij en een vriendin van me op,ze smeten met verwijten naar ons hoofd, en wij stonden daar roerloos.. niet weten wat te zeggen.. die vriendin zie ik niet meer.. maar die 2 ettertjes wel.. ik kijk ze nooit recht in de ogen aan, steeds als ik ze zie denk ik aan wat ze zeiden en deden.. ze verspreden van de meest stomme kleinste opmerkingetjes,waardoor die ineens heel erg leken.. zo voelde en voel ik me.. in het derde middelbaar maakte ik met niemand contact, uit angst dat alles weer opnieuw zou beginnen.. nu in het vierde middelbaar heb ik 2 nieuwe vriendinnen.. maar er blijft iets niet goed zitten.. vernederd, zielig, ontzettend kwaad en verdrietig.. zo voel ik me.. emotioneel ziek.. ik heb studieproblemen.. ik wil later laborante worden maar ik presteer niet zo heel best in alles.. ik weet niet of ik het wel aankan.. maar ik wil het wel.. alleen ontbreekt de concentratie altijd als ik studeer waardoor alles er niet in blijft.. mijn dokter voor ADHD raadde me aan om eens een studiebegeleider te proberen.. oki dat doe ik nu.. mijn ouders kozen een persoon uit.. na een paar sessie's ging het eens over iets anders.. namelijk andere probleempjes, vrienden dus enzo.. ik vertelde haar wat er gebeurde, ze stelde vragen, vervelende vragen.. opeens werd het me allemaal teveel en begon ik te huilen.. ik heb er niks van verteld thuis.. tot ik mijn herfstrapport kreeg.. voor bijna ale vakken een onvoldoende.. mijn ouders kwaad, ik vertelde alles wat er gebeurd was, mijn moeder belde de studiebegeleider om te vragen of het waar was enzo.. ze wilde haar spreken.. dus ze maakten een afspraak voor een gesprek.. later die avond toen ik wat rustiger was en ophield met huilen ging ik op de computer nog even mijn mails bekijken.. mijn lief was online.. hij zei dat hij niet wist of hij nog verder met me wilde.. ik vroeg hem om het nog wat tijd te geven.. daarna ging ik slapen, ik was doodop.. nuja slapen.. ik lag de hele nacht wakker.. de volgende dag stond ik dus vroeg op,ging ik naar beneden en legde me daar in de zetel.. de hele dag heb ik liggen denken hoe ik mijn relatie kon redden.. helaas lukte het niet om iets goeds te bedenken.. ik dacht ook aan het gesprek dat me te wachten stond.. normaal zit ik hele dagen op de pc in de vakantie of ga ik wat rondtoeren met een vriendin.. maar daar had ik geen zin in.. ik kon het nie.. ik wilde het nie.. ik wilde alleen maar DOOD,, ik deed het al bijna, als ellen een vriendin me niet tegenhield sprong ik onder een trein.. nu pas besef ik... ik heb hulp nodig..
Datum:
29-11-2008
Naam:
Emeline
Leeftijd:
15
Provincie:
België

wat heeft het allemaal voor zin...

wat heeft het allemaal voor zin nog het leven alleen maar tegenslagen , heb der geen zin meer in. Ik ben moe, kapot, gebroken het hoeft allemaal niet meer.
Datum:
29-11-2008
Naam:
Sebastiaan
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

Even mn hart luchten...

Vandaag denk ik weer aan verdwijnen, verdwijnen uit mijn hel. Verdwijnen van die dagelijkse kwelling, van die pijn die maar blijft aanslepen. Ik kan het niet meer alleen.
Het ligt vast aan mij, maar aan mij niet alleen. Soms vind ik nog de energie, de energie om op te staan en te denken vandaag doe ik het goed, maar ik denk niet aan mezelf, ik geef mij over aan zij die ik graag zie, vooral aan hij die ik graag zie. Ik weet niet wie ik ben, wat ik doe, wat ik kan. Ik zoek vertrouwen, ik zoek die persoon die mij over vroeger helpen kan. Ik voel een hoop pijn vanbinnen, het geraakt er maar niet uit, ik voel me zo zwak. Ik wil één dag rust en warmte, mag ik 1dag tellen, mag ik één zijn wie ik ben? Wanneer kan het er eens allemaal uit? Wanneer gaat er iemand zien wat er is, en wat ik nodig heb? Of zal het dan nooit overgaan? Ik heb sterkte nodig rond mij. Ik wil iets/iemand die ik nooit zal kunnen krijgen. Ik ben mezelf verloren, vergeten, sinds al die muren die ik heb gebouwd, weet ik zelf niet meer wie erachter zit. Er werd mij zoveel afgenomen, ontnomen, en niemand die het mij ooit zal kunnen teruggeven.
Ik haat, ik voel zoveel haat. Gevoelens die ook maar niet verdwijnen. Ik haat die eenzaamheid, ik haat het om elke dag te denken dat ik het niet waard ben geweest om te blijven. Heb ik het verdiend om al die jaren alleen te zijn? Heb ik te hard geprobeerd om anderen van mij te laten houden? Ik ben te bezitterig, ik ben bang om van iemand te houden en nog meer bang om terug achtergelaten te worden. Wanneer zegt er mij iemand eens echt gemeend ik hou van je? Wanneer neemt er mij es iemand vast en zegt : eej ik ben er, het komt goed, je kan tegen me praten, ik ben er. Ik ben bang dat ik daar niet op hoef te rekenen. Ik hoor alleen je bent zwak, je bent niet juist, je bent hysterisch, je bent dit/dat… Ik ben niet genoeg, ik doe niet genoeg, ik zeg niet genoeg, Chloë is niet genoeg, voor niemand. Chloë is het niet waard om te blijven. Chloë is het niet waard om voor te vechten. Wanneer wordt Chloë es in de bloemetjes gezet? Wanneer word ik nog eens mooi, wanneer word ik nog eens slim. Wanneer word ik nog eens de beste? Wanneer zal ik in deze wereld mogen tellen? Ik kan niet groeien, ik ben moe, kvoel geen steun of voet om op te staan.
Wat ik het liefste wil? Opstaan en gelukkig zijn. Geen ruzie meer, geen tranen meer, maar iemand dat mij begrijpt, iemand dat ik begrijp. Ik wil geen angsten meer hebben, ik wil me veilig voelen in zijn armen en voelen dat ik vooruit ga. Ik wil alles weten, ik wil kunnen aanvoelen wat er is. Ik wil dat hij alles met mij kan delen. Voelen dat we vooruit gaan, dat we het leven met elkaar willen en dat we ons niet langer ongelukkig voelen door elkaar. Het vraagt nu gewoon teveel kracht om het te verwezenlijken. Alleen ben ik : dagen lang, nachten lang. Ik ben te klein om het zelf te kunnen maken. Ik wil dat hij naar me kijkt zoals hij dat vroeger kon doen, ik was zo gek van hem, ik wil hem terug. Ik hou van niets meer in de wereld, maar de glans, het mooie, het echte is verdwenen. Waar is het gebleven? Wat is er nog van ons overgebleven? Ik wil verder, maar hoe moet het verder…. Welke keuzes moeten we maken? Wat moeten we zeggen? Waar blijft die oplossing waar ik maar naar blijf zoeken. Ik wil zo graag die oplossing.

Datum:
28-11-2008
Naam:
chloë
Leeftijd:
21
Provincie:
België

Leven? liever niet

Het heeft allemaal geen zin, of je je voor anderen inzet of niet, je word toch bekeken voor de dingen die je vroeger verkeerd hebt gedaan of hoe je toen was. Ik heb het gevoel dat er geen geluk meer voor me is weggelegd. Heel veel proberen te beteken voor anderen.....Moet dat ervoor zorgen dat je een beter zelfbeeld van jezelf krijgt, van jezelf gaat houden. Iedereen zeg, je hebt al zoveel overwonnen,zware dingen, kijk wat je de algelopen jaren in je leven verbeterd zijn door je eigen vechten ervoor, maar ik zie het niet. Ik zit hier, jong, uitgeblust intens verdrietig, niet meer wetende waar het heen moet. Maar de angst op de stap te maken naar de andere kant is te groot en maakt me bang.......leven??? liever niet!!!!
Datum:
28-11-2008
Naam:
eenzaampje
Leeftijd:
30
Provincie:
Limburg

wanhopig

ik voel me k*t. Ik kom thuis van school/vriendinnen/trainen waar vaak ook dingen gebeuren waarvan ik chago word. en dan kom ik met een chago hoofd binnen, komen mijn ouders zeuren (vind ik) doe dit doe dat je word steeds meer een chaoot ruim je spullen op maak hw. en als je dan als chago bent... dan ontplof ik en krijg ik ruzie. dit is elke dag zo ik kan erg gewoon niet meer tegen. help mee.
Datum:
28-11-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Wtf =.=

Hayy =]!
ik ben een meisje, van 15 jaar..
tis niet dat ik aandacht zoek ofzoo...
maar ik verveel me.. dus ik dacht ach waarom zal ik mijn verhaal ook maar niet plaatsen,
dus dat doe ik nu xD=.=

vorig jaar.. begon het gezeik, ik had een vriend, mijn moeder vond m niet leuk, dus we kregen ruzie.. ik geef dr eiglek wel gelijk.. want het was een neger XD
maarja.. ik hield wel vn m
maar ik moest het uitmaken!
wou ik niet want ik hield vn m..
ze werd boos.. en steeds bozer..
elke dag hadden we ruzie!
ik werd er gek van!
op een dag was de ruzie zo erg.. ik dacht bij mezelf, waarom laat ik haar zo tegen mij schreeuwen, dus ik begon trug te schreeuwen puur om mezelf te verdedigen!
ik wist niet wat me overkwam.. )'=! ze sloeg me..
t deed niet eens zo'n zeer, maar in mn hart wel..
t werd steeds vaker gedaan en harder,
ik kwam steeds vaker met blauwe plekken, schrammen, striemen enzo op school.
toen had ik het uit met mn vriend..
ik was best opgelucht!
want de ruzie werd minder,
maar ik wist niet meer wie ik was en hoe ik me moest gedragen,
ik luisterde elke soort muziek..
liep mee met de mode enzoo.. tot zover het kon =.= want kreeg geen zakgeld!
toen begon ik steeds meer rock te luisteren ^^!
toen kwam ik er eindelijk achter wie ik echt was =]!
ik kwam erachter dat ik tot de emo's behoor =D!
en ik ben er trots op ^^!
maar.. sinds ik het weet.. worden de ruzies weer erger, en zelfs ruzies met mn zus..
ik werd door allebij geslagen, de weekenden dat ik bij mn vader was, waren ook geen pretje.. =
hij geeft me niet het gevoel dat ik leef, of dat hij vn me houd, maarja genoeg over hem =.=
t punt is.. mijn familie accepteerd me niet!
ik ben biseksueel.. heb dat ook nog niet verteld.. ik weet Cker dat ze t niet accepteren, dat ze me raar vinden of wat dan ook!
is altijd zo.. maarja =]
nog steeds word ik geslagen!
vrienden zeggen dat ik weg moet lopen, anderen dat ik ze aan moet geven!
ik weet niet meer wat ik moet..

ik denk dat ik binnen kort een keer in middenmeer ofzoo woon.. of amsterdam =]

Byee
Datum:
27-11-2008
Naam:
captainwhatever
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Waarom ik?

hoi allemaal ik ben 16,

zit in de 5de klas van vwo.. heb een exact profiel en een extra vak.

ik zie er anders uit dan de meeste, maar toch vinden de meeste meisjes mij leuk en ben best leuk

meisjes zijn best aardig, maar ik vind ze niet leuk.. ik ben homo.. en mijn familie haat ze

ik heb niemand die naar me luistert.. behalve de hond.. echt een lief beest

ik zit fulltime op school heb twee bijbaantjes, gitaarles, kleine veel aandacht eisende zusjes

de laatste tijd heb ik geen tijd meer voor mezelf...

mijn oma waar ik vorger veel aan dacht is ook dood.. zij luisterde echt.. en nu.. nu spreek ik haar alleen op de fiets naar huis.. als ik alleen over het lege stille plattelandslandschap rij

ik heb niet echt vrienden.. wel veel mensen die ik ken en mee lach.. maar geen echte vrienden die me door dik en dun steunen..

vroeger had ik een papa.. maar die was niet aardig voor ons...

nu komen alle gedachten en gevoelens in een keer naar boven.. ik wil hullen maar kan het niet.. iets houd me tegen en wordt helemaal gek van mezelf.. tot ik op een dag uiteenspat en gekke dingen ga doen

er is niks meer dat nog zin heeft toch?.. ik voel me echt kut.. ik draag op school een masker.. en thuis ok.. leid dubbele levens.. en alletwee zijjn ze klote..

er is nog zoveel meer.. maar dat laat ik achterwege..
Datum:
27-11-2008
Naam:
Billie is niet mijn echte naam
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.