Levensverhalen (pagina 954)

Het leven heeft geen nut meer alles wat ik doe is fout. Ik heb het gevoel dat niemand meer van me houd. op school word ik toch al emo genoemt het maakt me niet meer uit. ik kan het net zo goed gewoon doen dan is iedereen van me af..

Ik ben geboren in Amsterdam en mijn vader is een paar maanden voor mijn geboorte overleden. Toen ik een baby was werd mijn moeder uit de ouderlijke macht ontzet. Ik werd een voogdijkind van de Hulp voor onbehuisden in Amsterdam. Zij plaatsten mij bij mijn grootouders (de ouders van mijn vader). Opa was alcoholist en toen ik 6 jaar was overleed mijn oma. Ik kwam bij de zuster van mijn vader in huis, maar haar man schold me uit voor hoerenjong en sloeg me bijna dagelijks met een riem of een stuk hout. Ik kwam vervolgens in tehuizen terecht waar een streng regime heerste en waar ik ook veel ben geslagen en geschopt. Vervolgens ben ik ook nog misbruikt door een non. Ik heb vroeger vaak op mijn knieen gesmeekt of ik alstublieft dood mocht gaan, maar god luisterde niet en Maria ook niet. Toen ik 16 was ging ik op mezelf wonen en maakte mijn studie met hulp van Shell af op HTS-niveau. op mijn 21e kwam ik een meisje tegen en toen ze drie weken na de eerste ontmoeting vertelde dat ze zwanger was ben ik met haar getrouwd. Dit huwelijk heeft 25 jaar geduurt, maar er was geen liefde en het vloog me naar mijn keel. Ik ben vervolgens een paar jaar vrijgezel geweest en maakte kennis met mijn huidige vrouw, de eerste echte liefde van mijn leven. We zijn bijna 12 jaar gelukkig getrouwd. Ik ben in augustus 2008 gestopt met werken. We hadden goede vrienden waar we lief en leed mee deelden en een intieme band hadden. Op 3 januari van dit jaar overleed onze vriendin als gevolg van complicaties van de beruchte griep die heerste. Mijn vrouw is drie weken geleden bij mijn vriend ingetrokken, want ze zegt veel meer van hem te houden dan van mij. Ik heb inmiddels een TIA gehad zonder verdere gevolgschade en ik heb een lekke aortaklep. Ik zit nu alleen, geld genoeg, hobby's genoeg een leuk huis en een auto voor de deur. Maar wel weer alleen zonder de mensen waar ik van hou. Ik ben erg verdrietig en ik voel me in de steek gelaten. Ik heb een vriendin, mijn vrouw en mijn vriend verloren. Ik heb veel kennissen en zelfs proffesionele hulp bij de hand, maar ik geef het op. Ik mis Corrie en Thea en Hans. Ik wil zo niet meer verder leven.

soms denk ik waarom nou
het begon allemaal toen ik 6 jaar was
ik was 6 jaar toen me neef me sexueel misbruikte toen had ik er geen besef bij wat het was ik voelde me in ieder geval heel heel vies toen het op me 13e weer gebeurde door de zelfde neef toen werd ik wakker en dacht dit klopt niet ik heb hem toen weg geschopt toen zei hij als jij dit durf te vertellen tegen de familie ben jij de gene die de familie kapot maakt hij wist hoe belangrijk de familie voor me was en is op me 16e kreeg ik een vriend die ik vertrouwde ik had hem alles verteld ik kreeg namelijk ook altijd nachtmerries van wat er was gebeurt en toen vroeg me vriend altijd waarom ik dat heb toen zei ik dat dus en toen zei hij meisje toch je moet een keer voor je zelf kiezen hij zei of ik ga het zeggen tegen je ouders toen zei ik nee dat wil ik helemaal niet toen heb ik er goed over na gedacht ik dacht nu moet ik het doen anders haal ik me 17e niet meer ik stond al op het punt om er een eind van te maken met me eigen leven!
toen heb ik maar besloten om het tegen me moeder te vertellen me ouders waren ook net 3 maande uit elkaar maar ik dacht vrouwen onder elkaar komt het goed! ik was altijd bang dat me ouders me niet zouden geloven! maar gelukkig was het niet zo ik vertelde tegen me moeder van ik wil met iemand gaan praaten ze zei waar over dan ik zei over de scheiding en nog meerdere dingen ze zei wat zijn die meerdere dingen dan ik zei zeg ik niet anders komt er een familie ruzie en dat wil ik niet toen zei ze kom op zeg nu ik word niet boos ik beloof het je toen heb ik me zelf toen door gezet en het verteld me moeder schrok moest huilen ze zei meisje toch waarom ben je niet eerder hier mee gekomen ik zei nee ik kon niet mama toen had ze me vader en me broer gebeld die kwamen gelijk ze moesten allemaal huilen toen zei me moeder we gaan morgen aangifte doen toen zei ik nee dat wil ik niet ze zei jawel er kan je niks meer overkomen nooit meer! ik had het ook over me andere nicht verteld dat het bij haar ook was gebeurt tegen me moeder me moeder had me oom op gebeld dat hij met me nicht naar ons huis toe moest komen toen ging alles lopen alles kwam naar boven me oom en tante waren geschokt dat we zoon smeerlap in de familie hebben toen gingen we de volgende dag naar het politie buro om alles te vertellen mijn verhaal was meteen geloof waardig het was zoo zoo moeilijk alles zag ik gelijk weer voor me toen waren we thuis niemand mocht het weten van de politie want als me neef er achter zou komen zou hij gaan vluchten ik was thuis en toen waren 2 nichten van mij ook bij mij thuis de zon scheen lekker dus we zaten achter in de tuin op eens ging de bel ik deed open en je raad het nooit me neef stond er hij vroeg of me vader thuis was nee zei ik hij is niet thuis gelukkig ging hij gelijk weg ik schork huilen huilen toen zeiden me nichten lin wat is er met je wat is er toen heb ik het verteld toen vroeg ik aan 1 nicht mag ik jou ook wat vragen want ik had altijd al het gevoel dat het bij haar ook was gebeurt toen vroeg ik het toen zei ze niks ze moest huilen ze zei ja lin bij mij ook toen moest ik huilen toen waren we al met 3 nichten door 1 persoon in de familie toen vroeg ik aan me nicht aub ga voor je zelf ook aangifte doen voor je zelf want dan kun je het later ook een plekje proberen te geven toen heeft ze het uiteinderlijk ook aangifte gedaan na al die aan giftes is hij op gepakt ik was op vakantie met me moeder me vader belde me hij zei lin hij is opgepakt ik was opgelucht en blij me vriend was ook blij iedereen was blij toen moesten me vader me tantes in nederland het gaan vertellen tegen me tante me neef zijn moeder dus! die tante was me lievelings tante ik vond het voor haar heel erg!
toen me tantes het haar hadde verteld storte me tante in toen ze het over haar eige zoon moest horen ze werd gek ze trok haar haar uit haar hoofd de dokter moest haar kalmeerings spuitejes geven toen kwam haar dochter we hadde het haar al sochtends gebeld om het te vertellen toen me nicht binnen was zei ze mama ik moet je ook wat vertellen me nicht zei mama ik ben door jou ex man mijn vader ben ik ook sexueel misbruikt geweest vroeger toen schreeuwde me tante ze zei als je vader nog had geleefd had ik hem dood gemaakt me tante zei niks over haar zoon wat hij had gedaan bij ons we lieten haar maar even met rust zodat ze er over na kon denken na een tijd was ze op een verjaardag van me andere tante haar zus me tante zei niks ze vroeg niet aan ons hoe het met ons ging of wat dan ook ik snap het ook wel maar goed toch!
2 maande later was de zitting het was heel moeilijk om toen ook me neef te zien gelukkig mochten me vriend en me ouders bij me zitten we waren met 3 nichten was zoo zoo moeilijk toen hoorde we goed nieuws dachten we hij kreeg nog meer hogere straf dus ook langer zitten in de gevangenniss 4 maande later was er weer een zitting toen moesten we hem weer zien toen kregen we slecht nieuw ze zeiden dat hij wel voorwaardelijk was maar we hadde geen genoeg bewijs! ik dacht dat ik door de grond zakte hij werd gelijk die middag vrij gelaten! het was een ramp na die tijd dat hij is vrij gelaten gaat het slecht met me ik werk in de stad hij loopt heel vaak langs hij lacht me dan uit het is zoo zoo moeilijk om daar niet op te reageren! ik ga stomme dingen doen om me zelf maar pijn te doen ik heb het op dat moment niet in de gaten als ik me zelf dan pijn doe maar als ik daarna wat rustiger ben dan zie ik pas hoe stom ik ben geweest ik heb nu allemaal lidtekens op me armen alleen maar door hem zeg maar soms denk ik dan wel is het is beter als ik ga weetje maar ik kan het niet maken tegen over me familie en vrienden plus ik laat dan zien aan me neef dat hij heeft gewonnen ik weet soms echt niet hoe ik er mee om moet gaan ik draag nog steeds een masker voor me
bedankt dat ik me verhaal kwijt kan!

welk doel heeft je leven..
je betn hier gekomen om je voor te platen.. en neit om geld te verdienen andere mense kapot te maken en van deze wereld een hell te maken..
mijn leven hier is klaar.. mense laten me vallen iedereen steld me teleur snijden doet geen pijn meer.. en zelfs me eigen familie wil me niet.. dus is eht beter als ik ga..

het is geen oplossing het is ene conclusie van je leven

Waarom voel ik me toch altijd zo ongelukkig..? Ik heb eigenlijk alles wat m'n hartje begeert; een lieve vriend, ouders en een fijn thuis. Maar waarom voel ik me dan toch niet gelukkig? Zovaak denk ik er aan om er maar een eind aan te maken, misschien moet ik het nu ook maar eens gaan doen..Misschien kan ik dan eindelijk gelukkig zijn!

Ik ben moe, na bijna 8 jaar vechten tegen verschillende eetstoornissen.
Ik wil niet leven met zo'n vies dik lichaam.
:(

je leeft je leven alleen. je flirt en houdt van mensen zonder verplichtingen. tot je ziek word. doodziek dat je niets meer ervaart dan de intensiteit van de ziekte zelf. je wenst niets meer dan ook net als je burgerlijke buurman te zijn. je wenst 24 uur mensen om je heen, iets wat voorheen krankzinnig leek. maar een mens blijft niet altijd ziek. een mens verandert ook niet door ziekte. wel leer je je leven te waarderen zo als het is. ik hoop dat ik in de geschiedenisboeken kom te staan. ooit. dat is mijn doel.

Ik houd van Holland. Zielsveel.
Ik houd ook van Hollanders. Ze zijn wel hypocriet, maar hebben meer karakter dan mensen uit mijn bevolkingsgroep.

mijn vader was er niet vaak toen ik opgroeide. hierdoor heb ik mijn kindertijd veel tijd doorgebracht met vrouwen en meisjes. mijn rolmodellen waren daardoor ook vrouwen. dit had tot gevolg dat ik vaak vrouwelijk overkom in alles wat ik doe: schrijven, spreken, etcetera. dit is de reden waardoor ik nooit een vriendin heb gehad. een maand geleden raakte ik zo gefrustreerd om mijn maagdelijkheid, dat ik herhaaldelijk een prostituee heb bezocht. het was leuk hoor... totdat ik ziek werd.

ik had al een tijd last van pijn in mijn zij en stoelgangsproblemen. vorige week werd alvleesklierkanker bij me vastgesteld. vergevorderd, terminaal. ook ben ik bang dat ik een soa heb. dat heb ik mijn dokter verteld en mijn vader hoorde dat toevallig. nu is hij pissig.

mijn ouders geloven niet in euthanasie, dus ik moet de hele rit uitzitten. maar is mijn wil om snel te sterven niet egoistisch? mijn familie wil mij zo lang mogelijk bij zich hebben. als mijn verlengde lijdensweg hun een sprankje hoop/vreugde/weet-ik-het kan geven, moet ik dat er dan niet voor over hebben?

als er iets is als een hemel zal dat mij een grotere kans geven om toegelaten te worden. maar is het dan ook niet egoistisch van mij om in leven te blijven?

ik weet het niet meer. ik ben niet bang om dood te zijn. dat is ieders lot. ik ben bang van het hele proces van sterven.

moet ik mijn lot in eigen hand nemen of zal ik het voor mij gekozen pad volgen? wat is uiteindelijk de meest bevredigende keuze dat ik kan nemen?

ik weet het niet meer...