Levensverhalen (pagina 92)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Niet begrepen.

Goedemorgen. Ik zit met een enorm dilemma en ik wou dat ik het lef had om zelfmoord te plegen. Daar is echt wel lef voor nodig.
Ik ben nu 52. Ben de jongste uit een gezin van 3 kinderen. Mijn vader leeft niet meer. Mijn moeder wordt dit jaar 80, mijn broer woont in Australië, en mijn zus woont in dezelfde plaats als mijn moeder. Mijn zus en ik mantelzorgen allebei met nog anderen voor mijn moeder. Nu is het zo dat mijn zus en haar man, en ik vermoed mijn moeder ook, het alleen maar handig vinden dat ik nog besta om te mantelzorgen voor mijn moeder.
Mijn zus en ik kunnen absoluut niet met elkaar overweg. Soms denk ik dat zij en haar man mij haten. Ik heb een brief geschreven (zónder verwijten) dat ons leven heel verschillend is en dat ik dat begrijp, maar ook of ze willen laten weten wat er allemaal tussen ons in staat. Onze levens zijn heel verschillend: mijn zus en zwager werken allebei en hebben 2 kids die het ook allebei "goed doen": allebei een baan en wonen allebei samen.
Ik ben alleen, heb wel wat relaties gehad maar die zijn allemaal stuk gelopen. Dat begrijpen ze voor een deel wel. Maar verder denken ze volgens mij dat ik mezelf heel zielig vind en dat ik jaloers ben!
Terwijl mijn leven met een grote psychiatrische achtergrond echt niet makkelijk is.
Waarom ze me haten weet ik niet. Ik zit in de WAO en ben nu dus weer alleen. Ik ben gevoelig en ik loop al jaren bij het GGZ.
Mijn zwager belt mijn moeder om te vragen of het met mij en haar een beetje goed gaat .. in het begin vond ik het mantelzorgen heel zwaar. Nu een stuk minder. Hoe dan ook: ik word nog steeds gekleineerd waar anderen bij staan.
Op mijn brief heeft mijn zus alleen laten weten "laten we normaal tegen elkaar doen" . En ze had geen zin om uitleg te geven.
Mijn moeder wordt volgende maand 80. Dan is er "feest" en mijn broer komt met zijn vriendin over uit Australië met zijn nieuwe vriendin die we nog nooit hebben gezien.
"We". Ik heb het gevoel dat er 9 man tegenover mij staat. Zelfs mijn moeder, die overduidelijk de kant van mijn zus kiest. Met steeds meer moeite zorg ik nu nog steeds voor mijn moeder, maar ik moet mijn mond houden over mijn zus want mijn moeder zegt dat alles aan mij ligt. Zolang we het daar niet over hebben gaat het goed en kunnen we het zelfs nog gezellig hebben samen.

Ik voel mij niet begrepen dat mijn leven niet makkelijk is. Als mijn moeder er niet meer is zullen de contacten afgelopen zijn.
Ik ben bang voor mijn eigen zus met de ongelooflijke felheid die ze uitstraalt en mijn zwager, daar zit ik ook niet op te wachten dat ik die weer zal zien.
Mijn leven is qua vrijwilligerswerk nu een beetje een puinhoop: het staat even stil.
De verjaardag van mijn moeder, daar wil ik onderuit komen. Dat zal een enorm gespannen sfeer zijn. Het lukt me ook niet om een nieuwe partner te vinden.

Wilt u/jullie mij heel eerlijk zeggen wat jullie denken na het lezen van bovenstaande. ?
Ik vind het nu zo gecompliceerd dat ik er niet meer wil zijn. Dat ik niet meer besta.
Stom is dat ik dan nog denk aan de begrafenis die mijn naaste​ familie dan nog moet regelen. ..

Vriendelijke groet.

Arina
Datum:
18-04-2017
Naam:
Arina van H.
Leeftijd:
52
Provincie:
Gelderland

Niks

In deze samenleving zijn we allemaal poppen, vastgebonden aan touwen en iemand moet ons helpen staan. Net zoals je ouders je helpen lopen en je leren fietsen. Alles is met hulp. We hebben die hulp nodig, want zonder die hulp zijn we niks. En als we niks zijn, zijn we dan wel nodig in deze samenleving?
Datum:
17-04-2017
Naam:
D.N
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Liefde

Partner ontslag genomen,kan niet meer.
Gaat om mijn partner,dit jaar 30 jaar samen.
Als 24 jaar medische begeleiding .
Drank zorgt voor neerwaartse spiraal.
Ik moet nu voorbeeld stellen en sterk zijn.
Gesprek bij huisarts noodzakelijk
Komen hier niet tezamen uit
Datum:
15-04-2017
Naam:
Bart H
Leeftijd:
49
Provincie:
Zuid-holland

een mislukt leven vanaf mij kinder jaren

thuis altijd klappen van mijn vader van mijn moeder altijd maar dingen die lelijk waren vanaf mijn 5e tot mijn 21e jaar in kindertehuizen daarna zwerfen door het land op zoek naar wat geluk maar tot nu zonder succes ik heb geen vertrouwen meerin het leven
Datum:
15-04-2017
Naam:
peter
Leeftijd:
60
Provincie:
Noord-holland

Mijn verhaal

Hey,

Deze situaties hebben mij veel pijn gedaan en hebben ook veel invloed op mij. Ik heb rood haar dus je zult t al wel denken ' ginger ' wordt ik genoemd nogsteeds, maar het werd nog erger. Ik ben twee keer mishandeld door tieners waarbij ik dacht dat ze vriendinnen waren. De eerste keer was in groep 8 en zit nu in de derde. De tweede keer was dinsdag 11 april 2017. Dat is dus nog niet zo lang geleden, ze heeft me een klap op mijn ezicht gegeven. T begon allemaal hier : die 'vriendin' heeft tegen al mijn anderen vrienden iets gezegd waardoor ze boos op mij waren, ik dacht van waarom zou ik dan niemand mogen naaien, waarom moet ik dan m'n kop houden over alles. Dus ik had tegen een paar van haar vrienden gezegd dat ze iemand 'knap' ' vond, die vrienden van haar waar ik dat tegen had gezegd was uit de hand gelopen en hebben dat tegen haar gezegd. Ik werd een kanker hoer genoemd en boem we hadden ruzie en hebben tot de dag van vandaag nogsteeds. Zo ging dat dus door. Ik werd dus nog een keer genaaid door dat meisje, en ja daar moet ik allemaal m'n mond over houden. Dus ik heb zelf verantwoordelijkheid genomen en heb dus ook haar weer terug genaaid met dat ze drug had gebruikt in de wc's van de school. Iemand heeft mij daarmee genaaid tegenover haar en ja je raad t al ik kreeg de klappen. Heel haar groepje vrienden stonden erbij maar ze keken ernaar en deden niks. Ook he ben ik door datzelfde meisje 2 hele goeie vrienden kwijt geraakt. Mijn andere vrienden/vriendinnen die steunen me wel maar die steun alleen is niet genoeg. Mijn ouders steunen mij hier niet in en soms krijg ik ook nog s klappen van hun. Geloof me dat wil je niet meemaken. Ze blijven maar zeggen dat ik helemaal niks in m'n leven ga bereiken. Dat maak t ook alleen maar moeilijker voor mijzelf.
Ik hoop dat jullie hier iets van meekrijgen en mij hiermee kunnen helpen.

Groeten,
Elyne
Datum:
14-04-2017
Naam:
Elyne
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-brabant

Moe

Ik schrijf nooit op forums of dergelijke en ik schaam me ook. Maar ik kan mijn verhaal nergens kwijt. Het begon al sinds ik een klein meisje was van ong 4. Ik kwam uit een gezin wat perfect leek maar het allesbehalve dat was. Mijn vader
Misbruikte me verkrachte me mishandelde me en heeft me vaak met woorden onzeker laten voelen. Ik vocht keihard omdat ik bang was dat mijn moeder en broertje verdriet zouden hebben van al deze informatie. Later begon ik ook ook alles weg te drinken en genruikte ook wel eens drugs ging uit, spijbelde zorgde niet voor mezelf. Ondanks alles vergaf ik iedereen en ik werd nooit boos.. Sterker nog ik liet alles gebeuren omdat ik iemand anders niet wilde kwetsen. Toen ontmoette ik een man van een cultuur waarbij je moet wonen bij je schoonouders. Ik heb daar 4 jaar lang elke dag gehuild omdat mijn schoonmoeder op pijnlijke gemene manieren mij zwart maaktte tegenover iedereen. En ik was stil. Mijn man begon me door alles ook een tijdje te haten maar ik bleef stil en smeekte voor liefde. Ik klampte me eraan vast en vocht voor liefde. Uiteindelijk zijn we op ons zelf gaan wonen en hebben we 2 kinderen. Nu is hij een eigen bedrijf gaan starten. Ik ben elke dag thuis met de kinderen en heb echt letterlijk niemand geeneens een kennis hier behalve soms de buren. Hij is elke dag weg en we spreken elkaar nauwelijks. Verder mijn dromen om kinderarts te worden is weggenomen. Ik leef puur voor de kinderen maar het vaagt steeds meer weg omdat ik het gevoel heb dat ze beter zonder me af zijn. Ik kan niet meer elke dag schijnheilig nep vrolijk doen bij mijn schoonouders. Ik ben zo moe en bang voor pijn. Ik voel geen liefde en bescherming en dat oprechte dat niemand je pijn wilt doen. Ik ben zo moe ik huil nauwelijks meer . Leeg. Voel me geen persoon voelt alsof ik gedwongen leef. Alleen en ik haat mezelf nog meer als dat nog kan dat ik dit denk terwijl ik kinderen heb. Ik wil
Slapen voor altijd.. Geen druk meer op mijn hart geen angst geen vechten . Niet vang meer zijn wat mensen zeggen over mij. Ik ben bang voor mezelf voor hoe ik me voel mijn hele leven .
Datum:
14-04-2017
Naam:
M
Leeftijd:
25
Provincie:
Gelderland

helemaal alleen

ik zit al wel een tijdje aan zelfmoord te denken omdat ik nergens echt bij hoor op school vind iedereen me raar en praten ze achter men rug over me. bij de sport wordt ik gepest en thuis is het ook nooit gezellig. ik heb niet veel vrienden eigenlijk maar een paar maar nu haten 2 van die vrienden me en heb ik echt geen rede meer om nog te leven. 1 van die vrienden zij ook tegen mij dat ik dood zou moeten en de ander negeert me nu en roddelt over me op school. de hele klas kijkt me nu raar aan en mag me eigenlijk niet. ik vind me zelf ook echt super lelijk en dik. ik zorg echt slecht voor mezelf weetje misschien ga ik nu wel eerder dood. ik snij mezelf ook om de pijn en verdriet een beetje te kunnen vergeten.
Datum:
14-04-2017
Naam:
een eenzame ziel
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Weer alleen

Te veel gebeurd...
Ik sta er weer alleen voor, ik voel me alleen..
Ik ben mijn doel kwijt in mijn leven.
Toch zet ik iedere dag mijn masker op en doe of het goed gaat. Dit doe dit al sinds mijn achtste. Mijn ouders lieten mij daar in de steek na gedoe met een neef. In plaats er voor mij te zijn, kreeg ik de schuld. Ik was de hoer...
Sindsdien weet ik, dat ik er alleen voor sta.
Misschien heb ik er onbewust gekozen om een autistische man te trouwen. Ik krijg geen contact met hem, ook niet als ik hem nodig heb.
Nu dacht ik, dat ik een maatje had gevonden en ook hij liet me vandeweek vallen...
Weer het besef dat ik alleen ben...
Ik vraag me af, wat is de reden dat ik nog uit mijn bed kom??
Ik hoop iedere avond, dat ik de volgende ochtend niet meer wakker wordt...
Datum:
14-04-2017
Naam:
Moi
Leeftijd:
43
Provincie:
Noord-holland

'Pleeg zelfmoord!' roepen ze

Ik word heel vaak gepest. Eigenlijk elke dag. Altijd doe ik alsof het me niks uitmaakt, maar soms wordt het me echt te veel en ga ik naar het toilet om te kalmeren. Thuis zit ik vaak als een vogeltje ineengedoken op de bank te huilen. Als het nou bij dingen als 'kutwijf' en 'stomme trut' bleef zou het me echt niet uitmaken, maar ze zeggen ook dingen als 'krijg kanker' en 'snijd je polsen door'. Mijn moeder heeft kanker op de valreep overleefd, dus het komt echt hard aan als er met kanker gescholden wordt.
Datum:
13-04-2017
Naam:
Isa
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Ik wou dat ik dood was

Ik heb het gevoel dat iedereen me haat en iedereen me wegwenst ik weet niet meer wat ik mowt doen . op sommige momenten wens ik mezelf ook dood en ik schoom me een beetje datbik op zo'n jonge leeftijd al zelfmoord wil plegen en dat niemand er iets over merkt of dat ik er nog niemand iets heb over verteld
Datum:
11-04-2017
Naam:
Rsca-forever
Leeftijd:
12
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.