Levensverhalen (pagina 91)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

moe

weet je, ik wil er vanaf zijn.... gewoon klaar ermee, einde, geen gedoe meer, en vooral geen gevoelens meer. Dit duurt nu al +tien jaar, maar eigenlijk heb ik zoalg ik weet depresieve periodes gehad. ook heb ik de diagnose complexe ptss, door traumatische gebeurtenissen. En ik vind het leven veel te zwaar.
Tegelijkertijd is er een deel in mij, dat niet dood wil... ik heb een jaar geleen een poging gedaan, en daarna beloofd het nooit meer te doen... aan mijn familie, maar het allerbelangrijkste aan mijn 3 kinderen (die tussen de 16 en 19 jaar zijn)

Ik kan het gewoon niet maken, zij zijn de dupe, en ik de egoist.... want uiteindelijk laat ik ze, als enigste ouder, compleet in de shit achter, daar ben ik me bewust van, in zoverre dat ik ze dat niet aan wil doen.

Maar alle 3 doen ze hun eigen ding, het zijn echte uitvliegers, en ook daarin kan ik ze niks verwijten, zo was ik door omstandigheden ook... en alle 3 late pubers, en ik ben eigenlijk niet oke zonder hun... wow dat is pas last opleggend naar hun... Ik ben nu alleen, zij zijn op vakantie.... en ik weet echt niet wat ik met mezelf aan moet.... ik weet niet of je dat uit kan leggen aan mensen die "normaal" functioneren.... hoe het is om, niet een been kwijt te zijn, of een dwarslaesie te hebben. Tegen die mensen word gezegt, ow, ik snap je, dat is heftig.... wouw wat ben jij een knokker.....
Ik kan je 1 ding zeggen, cptss en depressie valt niet daaronder.... wat ik hoor, is, kop op, je hebt zoveel meer dan andere om te vechten.... gewoon positief zijn.... netjes therapie volgen en dan ben je er zo vanaf....
was het maar waar....
hier zit frustratie.... en begrijp me niet verkeerd, ik ben blij, dat ik niet hoef te dealen met een lichamelijke handicap... en heb meer dan reuze veel respect voor mensen die revalideren... echt wow... lieve mensen, zoveel respect, er is zoveel moed voor nodig, om zulke tegenslagen zien te overwinnen.
Dus.... zit ik nu in me eentje thuis, en ben ik aan het denken, zijn ze niet beter af zonder mij... het blok aan hun been, dat maar niet beter word....

Ik zou echt willen dat het stopte....
Datum:
27-04-2017
Naam:
mij
Leeftijd:
41
Provincie:
Noord-brabant

Ik kan niet meer

Alles is mij afgenomen. Ben al bijna 4 jaar dakloos, maar heb wel onderdak. Moet er voor betalen weliswaar, echter dat was voorheen geen probleem. Ik leef sinds ik dakloos ben, met dank aan mijn ex, in een isolement. Ik kom amper buiten. Mijn post haal ik dus ook niet op bij de daklozenopvang. Zijn enkel blauwe enveloppen waar ik niets mee kan. Mijn dochter van 18 is bij mij. Heel lief dat zij voor mij heeft gekozen, maar ze gaat helaas ook om met haar vader die ons verraden heeft. Door zijn toedoen zit ik samen met haar in deze situatie en alsof het allemaal nog niet erg genoeg was heeft hij mij ook nog een belastingschuld in de schoenen geschoven. Daar moet ik nu voor boeten. Nog meer boeten. Vandaag heeft de belastingdienst mijn rekening leeg geplunderd. Dat betekent dat ik niets meer heb, enkel schulden want ik kan al mijn lasten niet betalen. Mijn zorgverzekering niet, mijn huur niet, mijn telefoon niet, niets. Eten ook niet. Ik zag het al heel lang niet meer zitten en heb voor mijn dochter en mijn moeder volgehouden, maar nu denk ik"mijn dochter ziet haar vader, daar kan ze naar toe. Mij heeft ze niet echt nodg. Alleen voor mijn moeder vind ik het afschuwelijk, maar moet ik dan door met dit nutteloze leven dat enkel ellendig is? Waarom? Het leven heeft mij niets meer te bieden en ik heb ook niets te bieden. Ik ben klaar. Ik zou willen dat ik gewoon mag gaan. Het wordt niet leuker of beter. Ik ben eigenlijk al dood en leef voor anderen. Niet voor mijzelf. Ik beweeg nog en af en toe praat ik, maar meer is het niet. Ik zou willen dat ik zo uit het leven gerukt wordt. het beste wat mij kan overkomen. Ik ben niet sterk. Al heel lang niet meer. Ik heb geen vechtlust. Geen zin. Geen behoefte. Ik ben gewoon moe. Te vaak opnieuw moeten beginnen. Het leven is voor mij een gevangenis. Het is kloten en ik heb er niet om gevraagd. Nooit hier willen zijn.
Datum:
27-04-2017
Naam:
India
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

hoe verder

hee

mijn leven is zwaar mijn vader is dagelijks onder invloed van drugs en verkoopt drugs mijn moeder heeft het aaltijd heel druk en met me stiefvader is het niet uit te houden ik zie het soms echt niet meer zitten in voel me zo opgesloten in me zelf dat ik soms aan zelfmoord denk en doordat ik er aan denk begint het steeds erger en vaker te worden ik voel me niet fijn ik ben door dit begonnen met blowen het hielp eerst tegen de stres maar nu doe ik het steeds vaker ik weet dat het niet mag van allah maar het helpt heel erg ik ben vaak in aanraking geweest met de politie en daardoor is de band met mijn moeder nog slechter geworden soms voelt het alsof niemand mij waardeert alsof niemand van mij houd en alsof niet het boeit dat ik op deze wereld ben dus daarom denk ik waarom zou ik nog blijven ik weet echt niet wat ik hier mee aanmoet ik voel me zo kut

god blessed you

help mij aug
Datum:
26-04-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

waarom

ik ben remy en ik ben 14 jaar ik word in augustus 15 maar ik zit/zat op school ik ben nu in behandeling bij de banjaard en ben uitgeschreven bij mijn school en ik werd op school al in principe sinds groep een gepest en ik zit nu in de tweede en ik word nog steeds gepest ik heb nu een vriendin en die vind ik echt leuk en ze weet van mijn situatie maar ik hou echt van haar en ik voel me vandaag echt heel belabberd en ik weet echt niks meer ik rook om het gevoel van de dood weg te houden allen ik hoor elke dag dat ik moet stoppen maar ze snappen er niks van. en me ma begint ook niet alles meer op een rij te kunnen houden en ik wil er gewoon niet meer zijn ik wil dat dit ophoud maar hoe kan ik dat doen? ik denk soms dat als ik op de veertiende verdieping zou gaan staan ik er zo zou kunnen afspringen dan is het allemaal voorbij. maar ik wil niemand pijn doen want ik weet hou het voelt als mensen zich zorgen om je maken maar ik raak iedereen kwijt (sad face) ps de banjaard helpt dus echt nii
Datum:
24-04-2017
Naam:
Remy
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Al jaren.

Hallo. Al jaren denk ik met tussenposis aan zelfmoord plegen. Ik ben de jongste van 3, ben nu inmiddels 52!
Al vanaf dat ik kon denken voel ik me een buitenbeentje in de familie.
Ik ben alleen. Paar relaties zijn gestrand.
Mijn zus is getrouwd en heeft 2 kids die het allebei goed doen. Mijn broer woont in Australië met zijn nieuwe vriendin. Hij heeft geen kinderen. Zij ook niet voor zover ik weet.
We hebben steeds minder contact.
Ik vermoed dat mijn zwager echt een gruwelijke hekel aan mij heeft.
Ik ben hooggevoelig. Natuurlijk snap ik dat dat voor anderen heel lastig is, maar dat is ook zo voor mezelf!
Het kost me steeds meer moeite om te leven of te overleven. Ik voel me heel vaak heel erg eenzaam. Het lukt me niet om een partner te vinden ..
Ik denk steeds meer aan zelfmoord.
Maar wat ik hier ook al heb gelezen: ik denk dan nog wel aan de familie die dan mijn begravenis moet regelen.
Ik ben nu alleen nog goed omdat ik mede-mantelzorger voor mijn moeder ben.
Mijn vader leeft niet meer. Hij is in 2007 overleden. Hij hield iedereen bij elkaar. Mijn moeder doet dat niet.
Mijn zus en ik hebben​ een paar keer flink gebotst. Nu is het contact zo goed als niks meer.
Mijn 50e verjaardag was heel eenzaam!
Hoe kan ik voorkomen dat de familie de troep op moet ruimen als ik zelfmoord pleeg. Geen idee.
Datum:
21-04-2017
Naam:
Aleida
Leeftijd:
52
Provincie:
Gelderland

zelfmoord plegen ja of nee?

Hallo,
ik ben een meisje van 15 jaar en ik denk zo goed als elke dag aan zelfmoord. Omdat ik een slechte jeugd heb gehad... Mijn mama was alcoholist en dat zorgde voor vele trauma's in mijn leven, ik werd gepest 6 jaar lang. En ik heb gewoon het gevoel dat niemand me begrijpt en ik heb enorm veel schrik om verlaten te worden door de mensen die wel om me gaven. Vooral na de dood van mijn overgrootmoeder ging mijn leven snel berg af. Ik wacht op de hulp van God, maar ondertussen heeft mijn leven wel geen zin meer. Ik ben verloren. En ik krijg overal waar ik kom, haat van de mensen om me heen.. Mijn hoofd is een en al een doolhof waar ik niet uitgeraak. Ik heb een paar keer een vriendin van mij ongerust gemaakt omdat zij wist wat ik wou doen en omdat ik zo depressief was en ik antwoordde nergens meer op op mijn gsm. Aangezien ik mijn leven beu was en ik was het al van plan, maar daarna begon ik haar berichten te lezen voor mij en dat hielp me effe. Maar ik wil mijn problemen niet meer delen met mensen.
Wat moet ik doen ?
Datum:
20-04-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Depressie

Ik word heel erg depressief van een game. Het heet Counter Strike: Global Offensive. Ik word elke keer uitgescholden en heel veel mensen bedreigen mij zeggen dat ik mislukt ben en geen vrienden heb. Daardoor twijfel ik. Moet ik wel of niet zelfmoord plegen. Ik weet het niet maar de drang van zelfmoord plegen is groot. Als ik dood ben heb ik eindelijk rust en wordt ik niet meer gepest.
Datum:
20-04-2017
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
12
Provincie:
Noord-holland

alleen

ik heb een vriend al een jaar voor hem heb ik al veel mee gemaakt ik ben verkracht op me 12e mijn ouders zijn uit elkaar en mijn vader is te arm omdat ze geld naar wiet gaat. mijn vriendje houd van me en ik hou vn hem maar hij is snel boos hij slaat me ook en scheld me uit ik vind mezelf niets meer waard en ik weet dst veel mesnen denken verlaat hem dan maar ik kan het niet ik heb niemand hij wilde nooit dat ik vriendinnen had nu heb ik dat ook niet ik zie mijn vader ook niet meer terwijl mijn broer daar woont de vriend van me moeder heb het niet zo met mij en mijn moeder begrijpt het allemaal niet ik wil gewoon dat mijn vriend me niet meer slaat dat hij luisterd naar me ik kan gewoon niet door want hij gaat dat nooit doen ik ben alleen en ben er klaar mee met alles ik heb niemand behalve mensen die het me zo moeilijk maken ik heb zoo veel stress de laatste tijd alles doet pijn ik slaap slecht ik trek het niet meer
Datum:
20-04-2017
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoord plegen

Ik loop nu al 30 jaar op aarde rond, doelloos. Soms zit ik in een bui, waarin ik denk aan zelfmoord. Ik moet dan altijd de afweging maken tussen leven en dood. Dan kies ik meestal om toch verder te leven, ook al wil ik dat eigenlijk niet. Mijn leven is niet bepaald een succesverhaal, in de relatie gaat het niet goed en vrienden heb ik maar weinig. Je doet pogingen om het te verbeteren, maar dat lukt dan niet, omdat je dan weer tegen een andere grens aan loopt. Ik moet trouwens toegeven dat het denken aan zelfmoord ook tot een bepaalde rust en zekerheid leidt. Iedereen gaat toch een keer dood, waarom mag ik nu niet dan niet gaan. In de jaren tachtig sprak men wel eens over de pil van Drion. De nette beschaafde burger kon met dit plan zijn eigen dood kiezen. Zelf ben ik hier een voorstander van, want als je de dood in huis haalt zul je ook twee keer nadenken of je het wel of niet doet. Helaas zijn er voor dit plan te veel tegenstanders, vooral uit christelijk hoek, mensen die notabene zelf samenleving hard maken. Ook de klote VVD doet hier aan mee, zij versterken het beeld tussen een loser en een winnaar. Ook het geldsysteem is dor en rot, de grote jongens winnen alleen maar meer en nog meer, en het lage volk kan daar voor opdraaien. Het lage volk moet leven, voor de grillen van de rijken. Echt, wij zijn niet meer nodig. Voor een multi miljardair zijn wij poppetjes die hij kan inhuren en er mee kan spelen naar hartenlust. Ik verzet mij hier tegen. Misschien kan ik niet tegen een veranderde samenleving. Beste heren van de site, daar mag u wel meer kritiek op hebben. Nederland, zal de komende jaren alleen maar harder worden. Crisissen komen en gaan, en elke crisis wordt alleen maar weer erger. En waar gaat het allemaal om...om het klote geld, dat bepaalt je succes nog steeds. Geef iedereen toch het zelfde en blijf niet hangen in economische termen, die schade aanbrengt aan een kleine tot grote groep mensen! Hou daar mee op!
Datum:
19-04-2017
Naam:
Michiel
Leeftijd:
30
Provincie:
Groningen

Gesprek met men moeder gehad

Ik heb al zo 3 maand zelfmoordgedachten & snij mezelf al 2 maand ongeveer..
ik heb na zo lang wachten met men moeder gepraat. Ik had gezegd "het maakt me eigenlijk niet uit of ik nog leef of niet" maar dan wou ik ineens niets meer zeggen..
en is mijn moeder boos geworden.
Uiteindelijk heb ik 1/100 van mijn problemen verteld, ze weet ook niet dat ik snijd.
Maja ze denkt nu dat ik het niet echt meen enzoo dus ben ik bang dat als ik dit een tweede keer zeg ze me nog steeds niet zal geloven enzoo..
dusja ik weet niet wat ik moet doen..
Iemand tips voor zonder pijn het leven te verlaten?
Datum:
18-04-2017
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
België
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.