Levensverhalen (pagina 914)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

what ever

En weer ben ik hier. een randesvouz met mijn eindigheid. Natuurlijk is het leven zinvol maar eigenlijk gaat het nergens over. Een slinger van hoop, verlangen, geluk en dan weer terug naar af. Het feit dat ik nog schrijf is gewoon omdat het lef ontbreekt. Iemand die zelfmoord pleegt schrijft niet, die doet het gewoon. Waarom dan die levensdrift? Waar zit die trigger? Allemaal verhalen over mislukte liefdes, misbruik en geweld. Uitzichtloos lijden. Waarom voelt mijn geest zich blij als de dood lonkt? Is het een flirt of de uitdaging. De wereld kent alleen maar lozers. Wat maakt het uit, die paar jaar dat je hier langer rondloopt, belasting moet betalen en fout eten naar binnen propt. Heerlijk dronken wordt en katers moet accpteren. Waarom moet ik hier slaaf zijn van een systeem dat niet werkt? Waarom braaf volgen en mijn geest daarmee geselen. Waarom mag ik niet mezelf zijn? Ik weet heel goed dat mensen die zelfmoord willen heel vaak de boodschap hebben : Ik wil dit leven niet, ik wil een ander leven!! Jammer genoeg ben ik dit stadium al voorbij. Ik wordt gewoon doodmoe van het vechten om een bestaan, mezelf iedere keer weer opnieuw moeten verklaren aan 'die' ander. Ik ben het zat om te zien dat veel dingen beter en makkelijker kunnen, maar het gebeurt niet omdat we nu eenmaal in dit stramien vastzitten.
Mijn God, wat zal ik blij zijn als de dag komt dat de dood in mijn lichaam komt. Geen pijn meer, Niet meer slaaf zijn, geen angst meer hebben voor morgen, niet meer vluchten, geen tranen meer, geen andere mensen meer verliezen, geen foute verlangens meer, Nooit meer horen dat je het WEER fout hebt gedaan.
En eindelijk mijn eenzaamheid niet meer herkennen....

Hoezo zinloos? F*ck you!
Datum:
28-04-2009
Naam:
allemaal dezelfde
Leeftijd:
50
Provincie:
Anders

ik weet het niet meer

Op zich zou je niet denken dat ik liever dood ben. Bij mij gaat het een tijdje goed, en dan gaat het slecht. Ik heb het gevoel dat niemand van me houd. Ik kan ook niet geloven dat er iemand van me zou houden. Wie zou mij nou missen als ik dood ben?
Mijn hele leven huppel ik maar achter mensen aan, doe wat er gevraagd word, in de hoop dat mensen me aardig gaan vinden. Probeer zo lief mogelijk te zijn voor iedereen, maar het enige dat ik krijg is 'niks'.
Ik voel me gewoon leeg van binnen, ik voel me rot. Dat is allemaal nog zacht uitgedrukt.
Niemand begrijpt mij en ik begrijp de mensen om mij heen niet. Ik heb het gevoel dat ik alles fout doe en dat altijd alles aan mij lig.
Juist wanneer ik denk dat het allemaal goed gaat, krijg ik ineens een harde klap en gaat het weer slecht. Ik kan er niet zo goed meer mee om gaan, met de onzekerheid. Mijn leven stelt niks voor. Maar wanneer ik weer zo denk, dan denk ik aan mensen die het allemaal wel kunnen 'waarderen'. Daardoor ga ik me nog rotter voelen.
Waarom kan ik niet gewoon mijzelf zijn en doen wat ik wil? Waarom kan ik me niet gewoon eens echt gelukkig voelen? Ik denk dat ik niet eens weet wat echt gelukkig zijn inhoud. Wanneer ik denk dat ik gelukkig ben, blijkt het allemaal een grote illusie.
Ik durf ook niet van iemand te houden. Ik kan het niet aan. Soms vraag ik me af of ik wel van iemand houden kan.
Ik stel me aan, maar het rot gevoel blijft.
Datum:
28-04-2009
Naam:
anoniempje85
Leeftijd:
23
Provincie:
Utrecht

pft

beste,

Ik heb hier ook al een paar berichtjes neergezet... Vind het ook erg laf dat je je van kant maakt om een liefde, of school,.. (van die flutdingen!) deze zooi kan worden opgelost! zeker als je in de pubertijd zit, zijn deze gedachten gewn..
(sorry wordt ff niet goed, ben al lang depri... ff buikpijn enzo... sorry x )
Datum:
28-04-2009
Naam:
lien
Leeftijd:
19
Provincie:
België

Laat me helpen

Dit geld voor iedereen die er behoefte aan heeft. Ik wil helpen. Ik wil graag mijn msn geven maar k lasnet dat dat niet mag. Ik heb geen energie om mijn levensverhaal te vertellen. Ik ben ongelukkig en daar blijft t bij.
Dank jullie, respect
Datum:
28-04-2009
Naam:
Nick
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

.....

Net zoals andere 'ouderen' op deze site ben ik verbaasd over zoveel leed bij zulke jonge mensen. Wil niet zeggen dat ik er geen begrip voor heb, want dat heb ik, meer dan jullie kunnen voorstellen. Ik ben nu 41 en sleep me door mijn leven heen. Je kunt me gevoelig noemen, somber of teleurgesteld in het leven, maar ik ervaar het leven niet als een geschenk of 'alle dagen feest'. Ik ben er ook aan onder door gegaan uiteindelijk, op mijn 37e kwam ik mijzelf tegen: ingestort en depressie met angststoornissen vast gesteld. Lange weg gegaan van therapie en terugkeren in de maatschappij. nu 4 jaar later zit ik niet beter in mijn vel, en heb ik op zijn tijd een terugslag qua sombere gedachten, depressieve gevoelens tot en met er doodmoe van zijn en zooooo graag willen dat daar eens een einde aan kwam. Aan zelfmoord heb ik vaak gedacht en ja, ook ik heb een paar keer zo'n scherp groot mes op mijn borst gezet. Wat me dan toch tegenhoudt zijn de gedachten aan de weinige mensen in mijn leven die onvoorwaardelijk van mij houden. Ouders, broers, zus, nichtjes, neven tot en met mijn petekind. En eigenlijk is dat wat ik wil meegeven aan de jongeren hier: somberheid, depressie, tegenslag, gepest worden, het gevoel hebben dat niemand van je houdt etc. etc. allemaal gegronde redenen om het leven niet zonnig in te zien. Echter, het is wel jouw leven. En hoe moeilijk het ook is, probeer er toch een draai aan te geven.
Probeer dat niet alleen, maar met een dierbare in je leven. Hoe moeilijk dat ook lijkt en je het liefst in een hoekje wil wegkwijnen, maak iemand deelgenoot van wat er in je omgaat, waarom je het leven zo ervaart zoals jij het ervaart. Lucht je hart, maar doe dat wel bij iemand uit je directe omgeving. Ouders, broer, zus, tante, oom, buurvrouw, man, buurmeisje, jongen, tante, oom, nicht, neef etc etc. Laat aan je omgeving weten wat er in je omgaat, als je zo jong bent. BIj mij kwam alles er pas op mijn 37e uit. Opgespaard vanaf mijn pubertijd, en heb er dus terugkerende depressiviteit aan overgehouden. Geen blijvende relatie kunnen opbouwen met een lieve vrouw, danwel een vriendenkring. Ik functioneer omdat ik ondanks alles toch mijn school heb afgemaakt, zelfs heb gestudeerd en een goede baan heb, in de maatschappij naar behoren, maar als persoon, als mens heb ik niets van mijn leven gemaakt. En zelfs voor mij is het niet te laat, tussen de depressies door, probeer ik nog steeds wat van mijn leven te maken, hoeveel energie het mij ook kost, want weet je, ik vind dat ik dat op zijn minst verdien! En wie weet zal ik dan ooit die balans in mijn leven gevonden hebben waar ik mee kan leven.

Datum:
28-04-2009
Naam:
man
Leeftijd:
41
Provincie:
Zuid-holland

ik ben en zat

ik ben het helemaal zat.
Altijd maar vrolijk doen voor de buiten wereld zodat niemand iets aan me merkt.
iedere avond naar bed gaan met de gedachten van ik hoop dat ik morgen nie meer wakker word en dan toch weer wakker worden met de gedachten weer een hele dag voor de boeg met leuk doen.
Ik weet nie meer wat ik moet doen om deze gedachten uit mijn hoofd te krijgen en wordt er zo moe van. heb al een paar keer zitten denken hoe kan ik van deze wereld verlost worden. de trein of de medicijnen. ben ook al een paar keer onder behandeling geweest en weer genezen verklaard maar dat is dus niet waar, de gedachten zijn er nog steeds.
Datum:
28-04-2009
Naam:
josje
Leeftijd:
31
Provincie:
Noord-brabant

help me sterven

Ik wil maar 1 ding,...uitstappen...laf ik weet t, maar dan maar een laffaard.
Uitgespugd door de maatschapij, en mijn eigen familie...de schuld krijgen van je moeders dood terwijl ze aan kanker overleden is...een familie die je bij t condoleren voorbij loopt omdat ze je simpelweg de schuld geven van haar dood...in letterlijke woorden..."als jij geen drugs had gebruikt had je moeder nog geleefd".
15 jaar loop ik nu rond, drugs gebruikt, gezopen...ben nu gestopt met dat alles , waardoor alle ellende naar boven komt. ik heb een huurmoordenaar proberen in te schakelen om mijzelf af te laten maken, omdat ik te laf ben t zelf te doen.
verkracht door een vuile homo op mn 14e..al die shit komt ineens naar buiten...ik wil maar op 1 manier hulp, euthanasie, maar dat is dan weer verboden in dit godvergeten kutland..ik zit nu met de gedachte de politie te bellen , en met een groot mes meneer agent aan te vallen , zodat hij t voor me opknapt...ik wil geen hulp meer, niet meer vechten, ikwil maar 1 ding....DOOD!!!
Datum:
27-04-2009
Naam:
johan p
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

Tussen alle Sjaaken, Marjoleinen en Peters door

Terwijl ik door deze site heen blader valt me op dat heel veel mensen hun gejammer maar al te graag van zich afschrijven. Ik geef ze groot gelijk, want wat moet je anders? Praten? Wellicht, indien je sociaal aangelegen bent en je ook in vertrouwde kringen bevind. Je afreageren op een hobby? Wellicht, indien je daar nog enigzins plezier in kan vinden. Maar wat als alles nou echt op is? Als alles een 'ach... tsjaah'-geval word? Geloof? Persoonlijk vind ik daar al lange tijd geen steun meer in. Mijn God heeft mij verlaten, en hoe.

Als ik ertussen kon kiezen zou ik er nu een hele grote punt achter zetten, of spontaan met m'n smoel tegen het geluk aanbotsen en weer van alles gaan genieten. Jammer genoeg bezit ik maar over één keuze en een heleboel twijfel. We zullen zien. Of nja, waarschijnlijk enkel ik.
Datum:
27-04-2009
Naam:
Nicky
Leeftijd:
19
Provincie:
Gelderland

Hey

Hey lieve mensen,
ik lees jullie verhlen wel eens,
als ik de drang heb om het ook te doen,
de zee geeft mijn veel rust, en ik denk dat ik daar een dag gewoon in zal kunnen lopen!
Ik vind dit leven erg zwaar en ben ontzettend moe van alles, zonder daar een echte ooraak aan te kunnen geven,
alleen familie kunnen mijn niet begrijpen.
ik heb geen vast inkomen dat me onrustig maakt, vooral met deze tijd!
Vrienden zijn voor mijn mensen waar goed en blij mee kan hebben, maar ik hou mijn altijd op afstandje, ik kan eigenlijk niemand vertrouwen op 1 iemand na!
Maar dat is mijn verhaal het lijkt me ook eng om mijn te hebben, in dat stuk, dat er iemand het afkuurt als er hel en hemel is!
Het onbegrip van mensen die achter blijven.
Mijn moeder heeft aantal keren aangeven om het zwaar onder de maat van ander te vinden als die genne het doet!
Maar al twijvel je of je wilt nog ergens over praten, volgens heeft iemand hier nog een wens een droom die je nog wilt doen, om het echt te beindigen!
Lieve soort genootjes die wat jonger zijn, jullie worden nu gepest maar dat houd op!
Je moet in eigen blijven geloven, van jezelf houden en jezelf blijven accepteren!
Als iemand me wil opzoeken om wat na te kletsen, je mag altijd op et forum komen, hellaas mag ik hier geen e- mail adres neerzetten.
Iedereen een helle dikke knuffel, en ik hou van jullie!
Datum:
27-04-2009
Naam:
tessa
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

waarom ik

ik ben nu 14 bij na 15 ik ben gepest me heln leefen mijn ouders wou en verhuisen ik wou eerst niet mar toen dacht ik ja weg van dezen kloten zooi maar na 3jaar kwamen we treug zat in de 1te en ik was te achresif en vocht veel ste veel ik mog niet meer vechten in de 2 de ging het niet echt goed maar in de 3 ging het wel maar nu gaat ales weer foud ik woor uitgescholden voor bruine aap hoer bonkito s°avonds huil ik dan zeg ik tegen me zelf ja iik ben lelijk ik kan niets goed ik ben een hoer elke ochten als ik naar school rij op mijn fiets het plien op kijkt iedereen me vies een en daar woord ik gek van in de klas woor ik uitgeschoolden en ik scheld altijd treug maar jh ik woord altijd de klas uitgestuurd een dag weer het me teveel ik renden de klas uit met tranen in me oogen ik kon het niet meer ik bleeef de rest van de dag stil toen ik thuis kwam was het ook niet goed ik moes ales doen me meoder scheld me uit voor hoer kk kind rot op pijpsket ze slaat me hoofd tegen de voordeur ik hep al 3 zelfmoor te plegen de 3 keer was op 1juni 2009 ik kon het niet meer ik zij het tegen me neef hij zij ik vetel het niet maar ja hij zij het me moede was voor het eers heel aanders ze ging met me praaten maar het gaat weer slecht ze let op me als ik een met pas voor brood zegt ze nee ik doe het wel en ik had een zak mes ze goooide hem weg maar ze schald me nog steeds uit en zegt ik kan je vermorden je bent mijn kind ik kan je makken maar op vermoorden en ik kan het niet meer op een dag ben ik er niet meer en dan zullen we zien xxxGekke MiesJuuH
Datum:
27-04-2009
Naam:
Gekke MiesJuuH
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.