Levensverhalen (pagina 885)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

vanalles

Het gevoel dat ik er niet meer wil zijn heb ik er vaak. Als ik ruzie heb of op momenten dat ik alleen ben. Ik ben erg gepest op de basisschool omdat een heel makkelijk slachtoffer was. Dit is 2jaar lang door gegaan. Ik wist toen nog niet wat zelfmoord echt inhield. Ik ben wel vergelopen toen op school (groep 5) Omdat ik te erg gepest werd en de juf er niks tegen deed. Ik zit bijna in de 2e en heb er minder mee te maken maar kan er vaak niet tegen als mensen sommige dingen tegen me zeggen. Dan vinden ze dat ik me aanstel. Veel mensen mogen mij niet omdat ze via via slechte dingen over me hebben gehoord (meestal álléén de slechte dingen...) Dat beeld krijg ik ook vrijwel niet meer weg. Het lijkt nu alsof het niet erg is... Maar ik heb nog steeds mijn momenten dat ik er niet meer wil zijn. Teveel pijn en verdriet komt er soms terug en dan vraag ik me weer af waarom ik op deze wereld moet leven. Ik weet het vaak echt niet. Ik weet wel dat er mensen om me geven maar op dat moment denk ik alleen aan de mensen waarvan ik weet dat ze niet om me geven dan kan ik zo boos op mezelf zijn dat ik zo ben. Als sommige mensen me op sommige momenten me niet tegen hadden gehouden weet ik niet of ik er nog wel was geweest.
Misschien zijn er mensen met dezelfde ervaring.. Maar dit is mijn verhaal.. En ik weet hoe het voelt
Datum:
29-06-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

Verloren strijd

Waarom is iedereen om me heen zo gelukkig? Waarom hebben de mensen om me heen niet door hoe het is om mij te zijn? Waarom begrijpen mensen mij niet? Waarom duwen de mensen waar ik zoveel van hou mij weg? Waarom heeft ze mij verlaten? Waarom mag ik niet gelukkig zijn? Ik kan nog wel over door gaan over '' Waarom?'' Het heeft geen zin meer om andere mensen de schuld te geven van alles. Want uiteindelijk moet je het bij jezelf zoeken. Zoveel nagedacht, zoveel gehuild. Maar eens is het genoeg geweest toch? Ik kan niet meer, ik wil niet meer. Waarom moet alles zo moeilijk zijn terwijl het makkelijk kan? Weer waarom. Ik vraag me af.. '' Waarom ik?''
Datum:
29-06-2009
Naam:
Ik
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

Wat nu.

Haaj,

Ik heet Matt en ik woon in Belgie.
Ik ben 16 en totaal beu van mijn leven.
Ik ben 2jaren geleden mijn opa verloren die heel veel betekende voor mij, Hij heeft mij geholpen met mijn lagere onderwijs dat ik een diploma kon krijgen voor naar de middelbaar. 2Jaren geleden is hij overleden wegens Hartstilstand, Ik heb het school helemaal laten vallen en ik wou niet meer studeren en werd één krapul. Ik ben toen van Latijn naar beroeps gevallen. Ik ben veranderd van school en ik ben begonnen met Hout. Nu dat is goed verlopen en ik mocht doorgaan naar het 3de. Ik heb toen Kantoor gekozen, Maar daar weer hetzelfde verhaal en nu moet ik blijven dubbelen in het 3de en ik ben al blijven duppelen in het eerste lagere. Nu weet ik echt niets meer te doen, En ik wil die leven gedaan maken, Ik heb al ne paar keer geprobeerd om mezelf van kant te maken maar dat lukt niet zo goed ik ben nogal bang, Maar nu had ik echt zin toen ik hoorde dat ik moest dubbelen. Nu vraag ik aan jullie: Wat nu ?
Datum:
29-06-2009
Naam:
Matt
Leeftijd:
16
Provincie:
België

ik hoor nergens bij

Ik ben zo ontzettend eenzaam. Ik heb geen partner, mijn ouders zijn dood, mijn zus wil me al jaren niet meer zien. Ik ben niemands moeder, niemands dochter, niemands vrouw, niemands zus. Ik had zo graag willen trouwen en kinderen willen krijgen maar het is er niet van gekomen, altijd foute mannen gehad. En nu is het te laat om nog een kindje te krijgen. Ik heb wel vrienden maar je moet altijd maar afwachten of ze je nog wel willen. Niemand zit op mij te wachten. Ik hoor nergens bij, ik ben nergens thuis. Ik ben altijd te veel. Als ik straks dood ben, gaat iedereen na een paar weken weer over tot de orde van de dag. Alleen de katten zouden me missen. Als ik hen niet had, had ik al lang zelfmoord gepleegd.
Datum:
28-06-2009
Naam:
Katje
Leeftijd:
36
Provincie:
Groningen

Lelijk

Ik ben een meisje van 12 jaar ik ben bijna 13 het probleem is ik vind mezelf lelijk ik vergelijk mezelf altijd met andere mensen en dan denk ik omg wat ben ik lelijk zeg wat zouden ze van mij denken ik weet niet wat ik moet doen ik kijk op alle sites ofik iets kan vinden maar niemand kan me helpen het liefst wil ik dood mij moeder vind me jong voor alles en nog wat ik voel me elke dagKut HELLLUP!!!
Datum:
28-06-2009
Naam:
-Anoniem-
Leeftijd:
12
Provincie:
Flevoland

nel

22jaar waren wij samen waarvan 17jaar gtrouwd en we hebben een zoon nu is zij er met een goede kennis vandoor hier kan ik niet meeomgaan mis haar hou erg veel van haar
Datum:
28-06-2009
Naam:
henk
Leeftijd:
55
Provincie:
Zuid-holland

word of warcraft ,,bedankt

20 jaar lang zijn we getrouwd,6 maanden geleden was mijn vrouw begonnen met een onschuldige spelletje,dacht ik,ze begon eerst met een paar uurtjes per dag,vond niet erg was nog gezellig hier thuis maar een maand later begon ze echt meer dan 10 uren per dag en toen begonnen de problemen,ze doet thuis niks meer,alleen even snel koken en hup weer achter de laptop om verder te gaan met zijn spel word of warcraft,ik werk in ploegen,doe hele huis schoon en ik mag niet klagen over haar spel want anders krijgt ik weer op mijn donder zoals elke dag,ik houd nog erg veel van mijn vrouw maar ze wil niks meer van mij,als we samen iets willen doen,moet heel snel gebeuren zodat ze weer aan laptop kan spelen,ze wil dat ik acepteer hoe ze is en ik voor mezelf verder gaat zoals ,vissen,sporten de kroeg in,als ik haar met rust laat,zolang ik weg ben is altijd goed,lijk leuk maar ik wil ook aandacht van haar,want we leven als 2 vreemden in huis totaal geen contact met elkaar,veel discussies ze heeft me al een paar keer gezegd dat ze wil scheiden,ik wil niet,hou nog van haar,erg veel nog,ondanks we al 3 maanden geen liefde meer kennen,dus ik weet niet meer wat ik moet doen,dus het beste oplossing is zelfmoord plegen.
Dus word of warcraft bedankt!!!
Datum:
28-06-2009
Naam:
alleen
Leeftijd:
47
Provincie:
Overijssel

Is geen titel het is geen boek

Wat kan ik vertellen? Ik heb me weleens vaker down gevoeld, maar niet zo heftig als vandaag. Ik ben pas 29 en zou een mooie gezonde toekomst tegenmoet kunnen gaan. Als ik dat zou kunnen. Want volgens mij, kan ik het echt niet. Bij spelletjes heb je vaak meerdere opties, keuzes om te scoren, punten te behalen, noem maar op. Soms, heb je al die opties gebruikt, en heb je nog niks bereikt. Nou, op dat punt zit ik ongeveer. Al weet ik dat het leven geen spelletje is.

Hoe is het zo gekomen? Dat vraagt iedereen me, tot ook zij het niet meer geloven, en vertrekken. 1 van mijn problemen was alcohol. Ik ben geen alcoholist, ik heb wel een alcohol probleem gehad. Ik kan er goed vanaf blijven, alleen dat wilde ik niet. 1 keer per week wilde ik me laten gaan om even alle pijn niet te hoeven voelen. Dat lukte ook. Als je het zo bekijkt is er niks mis mee en klinkt het logisch. Als je pijn hebt aan je hoofd krijg je ook pijnstillers. Dat men dit anders bekijkt, is niet mijn probleem, maar dat raakt me wel. Ik voelde me vaak onbegrepen en probeerde het dan uit te leggen, wat me alleen maar meer afstand bezorgde tussen mezelf en de persoon aan wie ik het probeerde uit te leggen.

Inmiddels heb ik besloten, een maand of 2 geleden, om nooit meer een druppel te drinken. En dat is geen probleem, het is alleen zo dat de pijn dus constant blijft, en tot nog toe heb ik er niks van gemerkt dat het beter voor me is.

Alcohol versterkt je emoties. als ik fris en fruitig in mijn hoofd was geweest, had ik kunnen drinken wat ik wilde, dan was dat gevoel versterkt en naar boven gekomen, en dat is precies wat ik erin zocht.

Dat komt omdat ik herinneringen heb aan mijn gelukkigste dagen van mijn leven, en toen was het feest, bevrijdingsdag, en had ik ook gedronken. Die ene dag viel alles op zijn plek. Ik had een baan die ik nog nooit gehad had, ik had veel verantwoordelijkheid gekregen in de eerste werkweek. Mijn relatie was voorbij, maar al even en ik was er weer helemaal klaar voor opnieuw te beginnen, en ging die dag achter de vrouwen aan. En met succes, onder invloed van die alcohol waar iedereen van zegt dat die niet goed voor me is, pakte ik haar in en had ik plots een vriendin die zo mooi was, dat had ik nog nooit gezien.

Daarna liep het weer berg afwaarts, ik kon het werk niet voortzetten, kwam in de schulden terecht, verloor die vriendin. Normaal zou je denken, pech voor de kabouters, en doorgaan, weer opnieuw beginnen als het 1 keer zo goed met je gaat vind je het vast opnieuw.

Sindsdien heb ik het vaker gezocht in alcohol op zoek naar dat super gevoel van die dag, want ik liep daar als een koning in frankrijk de hele dag te genieten en mensen zagen dat ook aan mij, lachtte naar me, praatte met me, dat had ik allang niet meer meegemaakt, ik geloofde er weer in!

Ik heb het nooit meer terug gevonden.

Inmiddels zijn we een paar jaar verder, ben ik dus 29 geworden net, en is de situatie zo, dat ik me in een zwarte kamer voel, zonder deuren of ramen.

Tot voor kort was het nog allemaal hoopvol, ik had het bijna voor elkaar om ondanks mijn schulden, een eigen bedrijf op te starten, ware het niet dat 1 schuldeiser niet akkoord ging met mijn voorstel. Nu moet ik de schuldsanering in en zal ik de komende 3 jaar moeten werken en er niks aan verdienen, ik moet dan rond komen met zo'n 20 of 30 euro per week om van te leven. Pas al alles afbetaald is mag ik met mijn bedrijf beginnen. Mijn ondernemingsplan was al goedgekeurd en ik had de mogelijkheid om tot 32000 euro te investeren. Helaas mag dat nu niet. Terwijl mijn schulden 'maar' 8000 euro zijn in totaal. Ik snap de wereld niet meer.

Regels regels regels, dat is Nederland.

Prive gaat het minder, weinig vrienden heb ik over, ook met familie loopt het moeizaam, ze zijn niet trots op me en ik ben een soort rotte appel. En tja, die moet eruit dus dat zorgt voor genoeg weerstand, want ik hou me ook niet stil en verdedig mezelf. Maar daar wordt niet naar geluisterd. Ik ben degene met de problemen, dus ik heb toch ongelijk.

De wereld vergaat niet zeggen ze dan, maar 1 ding is zeker, alles vergaat. Dus ook de wereld. Die twist zou men eens moeten begrijpen, dan krijg je een heel andere instelling bij de mens.

Als ik een week geleden aan iemand had gevraagd, wat vind u van Michael Jackson? Dan had ik veel te horen gekregen van nou, ik vertrouw het niet zo met die kinderen allemaal, en z'n uiterlijk enzovoorts, heel negatief dus. Maar als ik dat vandaag vraag, heeft iedereen het over zijn goede muziek. Ik denk dat het punt wel duidelijk is.

Nu kan ik niet iedereen over 1 kam scheren omdat ik weet dat er ook mensen zijn die zo denken als ik.

En ik maar denken dacht ik maar zoals die andere mensen. Niet zo complex en lekker luchtig.

Maar goed ik ben al een deeltje van mijn ei kwijt en zal er mee stoppen, misschien ga ik nog een keer verder, bedankt voor het lezen
Datum:
28-06-2009
Naam:
Meneer L
Leeftijd:
29
Provincie:
Limburg

D

Ik heb het lang uitgehouden maar hoe ik de toekomst zie, het verleden van de afgelopen acht jaar en hoe ik mij nu voel geloof ik er niet meer in.
Ik geloof niet meer in mezelf en overal om mij heen is alleen maar ellende.
Ik ben constant in paniek, constant gevoelig, bewust en verdrietig.

Er is zoveel gebeurd en hoewel ik nu wel veilig ben kan ik alleen maar terugkijken, s'nachts wordt ik wakker van nachtmerrie
e s'ochtends en s'avonds ben ik veel aan het huilen als een baby.

Ik heb zoveel moeite gedaan om iets van mij leven te maken en nu lijkt het net alsof het lot mij in de steek laat.

Ik heb overal littekens van binnen en van buiten. Ik zie er niet meer uit als een paar jaar geleden en heb het gevoel dat ik verminkt ben. En als het niet weg gaat ik nooit meer vrede vindt en altijd in ellende en angst blijf hangen.

Ik voel mij gefaald, ondanks dat ik school heb gehaald, ik voel mij vaak zo verdrietig dat ik niet eens naar werk kan of durf, en naar school gaan is hetzelfde.

Ik ben het zo zat met deze wereld er zijn veel mooiere werelden maar die zijn helaas niet "werkelijk" of moeilijk bereikbaar. Ik mag deze wereld niet voor wat het mensen en dieren aandoet ondanks alle mooie dingen in het leven.

Mijn dood wordt een rustige en pijnloze.

Ik probeer het nog vol te houden met medicatie en behandeling, maar ik weet niet of dit mij gaat lukken, begin te twijfelen of zelfmoord wel een keuze is.

Als het mij niet lukt om vol het te houden, sterkte allemaal, ik hoop dat degene die aan zelfmoord denken het leven ook nog een kans geven, zeker een paar jaar.

Datum:
28-06-2009
Naam:
V
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

het leven heeft gen zin meer(nooit gehad)

Het begint zo ik word geboren en mijn moeder is bijna elke dag werken. daarvoor moest mijn vader op nachtdienst en was hij altijd erg depressief. als wij (ik en me zus)dan een ding fout deden(door zijn ogen gezien) of iets niet deden wat hij vroeg sloeg hij ons. even later deed mijn moeder part-time werken we werden bijna nooit meer geslagen. een paar jaar later was ik 5 jaar en zat ik in groep 1 ik dacht dat ik vrienden had, maarja dat was dus niet zo want toen ik in groep 4 zat had ik er nog maar 2, een jongen en 1 meisje. zij waren tenminste echte vrienden maar de ouders van mijn vriendin kregen ruzie ze gingen uit elkaar en zij ging ergens anders wonen. mijn vriend ging in groep 6 ook alleen maar met andere kinderen om. toen had ik er genen meer ik zat elke dag wel te huilen niet omdat iemand me sloeg (dat ook wel eens) maar door innerlijke pijn dat vond ik al erg toen maar het werd alleen maar slechter en slechter in groep 8 schoolkamp elke nacht werd er wel iets bij me gedaan de ene dag tandpasta over me hele lijf zelfs op me penis en kont de andere dag jeukpoeder. kom ik op de middelbare heb ik meteen 1 vriendin na 2 dagen hadden we verkering maar ja de dag daarna had zij het uitgemaakt toen ben ik 3 weken niet naar school gegaan ze was heel aardig tegen me maar ze had toen een ander. ik heb al een paar keer proberen zelfmoord te plegen met een mes ophangen vinger in het stopcontact voor een auto springen maar ik durfde niet ik ben gewoon superlaf. nu zit ik in de 2 de bijna school uit gelukkig.


maar thuis ook nog zo diep in shit.
krijg geen zakgeld ofz moet het maar doen met 5 krantenwijken krijg ook zeg ik dat ik het zo slecht heb zeggen ze dadelijk stuur ik je naar afrika. ook als ik me eten niet opeet of als ik gewoon opluit op me kamer dan zeggen ze zoiets als: "in afrika eten ze hier een week van" soms denk ik was ik dan maar in afrika had ik teminste niet zoon kutouders maarja morgen pleeg ik echt zelfmoord dus ik zie je daarboven als dat echt bestaat
Datum:
27-06-2009
Naam:
roel
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.