Mijn problemen in het leven begonnen iets na mijn acht jaar heb toen door toedoen van het niet willen luisteren naar oudere broers doormiddel van ruzie mij van de trap trekken met hoofd tegen de treden wat op 13j. resulteerde in Epilepsie aanvallen , kort na mijn eerste aanvallen ben ik door misdrijf zelf foute daad van mijn 13 tot mijn 18j. in instellingen geplaatst door jeugdrechter, ben toen ik terug thuis was bij moeder en zus een jaar rustig geleefd toen ik te horen kreeg van broer die het overlijden van vader kwam melden heb na begrafenis nog tot mijn twintigste op de dool geweest ben dan door Rijkswacht voor een nieuw zedendelict (aanranding) via gerecht geinterneerd geweest en heb op vijf jaar vijf gevangenissen gezien doordat ik toen penitenair verlof kreeg en niet terug binnen ging in gevangenis waarvan een ontvluchting negen maand voortvluchtig te Den Haag problemen thuis bij moeder lieten mij weerkeren naar Belgie en heb mij dan zelf terug gemeld bij Rijkswacht waardoor ik nog 13 maand heb in gevangenis verbleven ben op mijn 25j. in home geplaatst waar ik uit venster van tweede verdiep ben gesprongen om eindelijk van alle miserie vanaf te zijn (heb altijd verteld dat ik gevallen was) maar ben op beide voeten neergekomen na sprong van tweede verdiep waardoor vier verbrijzelde tenen rechtervoet en hielbruek linkervoet en toen destijds drie ingedeukte rugwervels na ziekenhuisverblijf terug in zelfde home vanwaaruit ik via interim stellingbouwwerk heb gedaan in Antwerpse haven voor firma: Travhydro en kortelings daarna ook mijn ex-vrouw ontmoet was direkt prijs bij eerste vrijpartij was zij zwanger van mij wij zijn toen gehuwd en maand later werd ik trotse vader van mijn zoon Jimmy 15-12-1990 , dertien maand later was de volgende kleine er nl. dochter Nastasja13-01-1992 en het jaar erna was het de beurt aan mijn tweede zoon Dylan 23-101993 maar drie jaar na de geboorte van de jongste heeft mijn ex mij samen met de kinderen verlaten , is bij een oude vriend ingetrokken en heeft daar nog vier kinderen ter wereld gebracht die wel mijn naam dragen vermits wij niet officieel gescheiden waren en ik toelating gaf o mijn naam te dragen maar geen onderhoudsgeld kon vragen was inmiddels invalide verklaart een jaar na het weggaan van vrouw en kinderen bij mij ben toen voor moeder gaan zorgen tot een vijftal jaren geleden ik de verzorging voor moeder alleen niet meer aankon hebben broers beslist haar te plaatsen in rustoord en speciaal ver van mij weg moeilijk bereikbaar maar kwam er als enig kind van de vier nog het meeste op bezoek en was kortelings uit kliniek vanwege Stembandkanker behandeling vorig jaar dat moeder overleed aan te vele scheurtjes in maagwand broers hebben toen beslist zonder mijn mening te vragen om haar te laten inslapen was al op gezegende leeftijd van negentig jaar gekomen dus was ik automatisch akkoord geweest. sindsdien had i nog contact buiten moeder met eigen dochter die ondertussen zelf mama geworden was van flinke dochter van nu bijna 4j. maar door ruzie en woordenwisseling heeft zij mij als enige familie die ik nog had ook laten vallen zo'n drietal maand terug mijn heup gebroken en toen is er een heupnagel geplaatst maar dochter kwam op bezoek voor tien minuten verweet mij dat ik teveel met mijn gedachten in het verleden was en zei ga naar psycholoog wat erger was twee dagen later kreeg ik kaartje met tekst:gelieve mij en mijn gezin met rust te laten van haar in de kliniek , kan alle ongeluk in mijn leven niet meer aan was van plan er een eind aan te maken door mijn medicijnen thuis in te nemen had dat via Facebook ook aan vrienden gemeld maar politie had bij mij thuis geweest en ik was iets gaan eten in frituur maar toen ze passeerden herkenden ze mijn rollator en ben toen vrijwillig met ambulance naar kliniek gebracht waar ik ook nog tweemaal een poging heb ondernomen door eenmaal 's nachts te gaan lopen langs nooduitgang en eenmaal met rollator voor de hoofduitgang midden van de straat liep ben echt alle rotzooi beu en heb toch kanker waarom leef ik nu dan nog op kosten van de maatschappij dan krijgen mijn broers toch gelijk dat ik een profiteur ben ,een nietsnut en een nul tel voortwee van mijn kinderen toch niet meer en mag kleindochter ook niet meer zien hoe los ik dat op financieel heb ik ook bijna niets dus geen profijt voor deze maatschappij help mij van deze wereld uit dit ellendige leven
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.