Waarom niet reageren op anderen? de ene heeft het verschrikkelijk moeilijk en de ander heeft gewoon een rotgevoel en ziet daar geen toekomst in. Laat ik niet mijn verhaal neerpennen, want dat komt niet door de moderator heen, maar laat ik eerst voorop stellen dat het idee of het daadwerkelijk uitvoeren van een zelfmoord poging enorm veel lef bevat. Zelfs de grootste waaghals durft niet te gaan waar velen hier om schreeuwen. Een oplossing vinden hiervoor is volgens mij niet in het geloof Gods maar meer in jezelf. Je vertrouwen in je eigen lichaam en geest is uit balans. Hoe kan een kind van 12 nou gepest worden en niemand die daar iets tegen doet? Ik snap veel verhalen hier absoluut niet. Ik word kwaad als ik zie dat mensen geslagen worden, vernederd, genegeerd en veel erger. Ik kan niet begrijpen dat er niemand in hun omgeving te hulp schiet. Nederland en volgens mij ook België heeft de nodige sociale hulp die bespreekbaar is, waar professionele mensen zitten om jou te hulp te schieten. En nee, de wereld is verdomde slecht, hard en koud. Het draait alleen maar om geld en sex. Niets op aarde is mooi zoals Hollywood het laat zien, je moet er echt naar zoeken en open voor staan. Ik heb ook een moeilijke tijd doorgemaakt, en maak nu een hele andere dilemma door die ikzelf probeer te voorkomen, maar dat is niet voor hier. Ik kan alleen aan hen zeggen die het moeilijk hebben, kijk goed in je binnenste en vraag jezelf of je wilt leven of niet, of je wilt vechten of niet. Verhuis, verander van baan, leef je leven of stap er met goede moed uit. Dat laatste is natuurlijk nooit goed, ik ben ook zo stom geweest om meerdere verschillende pogingen te laten mislukken. Het heeft mij niet veranderd, integendeel, ik weet precies hoe ik het moet doen zonder pijn, maar hen die ik liefheb laat ik dan hulpeloos achter. Daarom moet ik dat dilemma op zien te lossen, in goede banen zien te leiden. Dat ik mijn eigen moeder ook van haar zelfmoordpoging heb gered, en als dank uit huis ben gezet met de nodige doodsbedreigingen van haar vriend aan mijn adres, de verkrachting van de klote homo, het schuldgevoel dat daarop mij werd aangepraat toen door mijn ouders, ik had nog nooit wat van sex meegekregen thuis noch op school, en dat van bloemetjes en bijtjes klopte echt niet in dit plaatje, maar toch werd het mij verweten, 13 jaar was ik. Kutzooi!
En dat ik niet meer wist hoe te leven, na het verliezen van een zoveelste dierbare, (lees (H)ex) de zeeën zijn gevuld van mijn tranen en de woede. (niet chronolgisch) Momenteel ben ik redelijk gelukkig, heb een fijn gezin, lekker met z'n allen, iets waar ik voor heb moeten vechten, en waar ik erg trots op ben, dat wil ik eigenlijk niet kwijt. Het zijn verdomde simpele dingen die je hoop en moed geven, mij wel, en daar drijf ik op.
Ik wil aan hen allen hier zo ontzettend veel sterkte toewensen, ik kan niets zeggen dat hen op andere gedachten brengt, maar alleen maar dat jullie voor mij allemaal mooi zijn, en uniek.
Houd vast, en laat nooit los.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.