Levensverhalen (pagina 639)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik weet het niet meer

hoi iedereen,

zins vandaag ook me verkering uit is
met iemand waar ik veel van houd .
me ouders Zijn altijd boos op me en
zitten altijd te zeiken , toen me opA overleed
was ik ook helemaal kapot en ik vind
gewoon helemaal niks leuk aan het leven
daarom ben ik hier en wil graag een eind zette aan me leven maar ik
durf het gewoon niet op een
manier ik wil het wel maar kan het niet.
Datum:
24-08-2010
Naam:
geheim
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Alleen

Ik kan het niet meer, zo veel pogingen om iemand te ontmoeten en iets te beginnen. Altijd afgewezen worden, nu ook nog eens ontslag krijgen. Al mijn vrienden zijn druk met school/carriere/vriendin en bellen me niet meer. Ik heb er nu al geen zin meer in, ben pas 24 en voel me altijd alleen. Hoe lang moet ik dit nog volhouden.... hoe lang kan ik dit nog volhouden?!
Datum:
24-08-2010
Naam:
Boeit je toch niet
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-holland

...

Ik ben nog jong en zou in de fleur van mijn leven moeten zitten. Maar mijn eigen ouders ontnemen mijn geluk. Ze zijn bang en willen naar alle waarschijnlijkheid het allerbeste voor me. Continu blijven beschermen. Mijn oudste broer woont sinds een jaar alleen, alles loopt perfect. Hij kan gerust zelfstandig zijn en toch lopen mijn ouders bij hem de deur plat. Tot ergenis van mijn broer: was ik maar verder gaan wonen. Maar ik zit nog thuis. Ben bezig aan mijn hogere studie, maar de richting die ik doe staat voor mijn ouders al niet aan. Zelf wou ik een studie waarbij ik andere mensen kan helpen. Ik wil een doel in mijn leven en dat doel heb ik nog altijd niet gevonden. Waardoor ik iets wil bereiken en het gevoel heb dat ik nuttig ben om te leven.
Maar de laatste tijd wordt het thuis echt te gek. Ben bijna 21jaar en als ik eens later als half 2 terug kom van op stap krijg ik een hoop kabaal. Maar dat vindt ik nog het minste van mijn zorg. Dat aanvaard ik nog.En laat dat zoals het is. Maar ze werken me op alle gebied gewoonweg tegen. Waardoor ik mijn eigen niet kan ontplooien wie ik werkelijk ben. Thuis ben ik ook mezelf niet. Heb schrik om te bewegen om iets te zeggen..En dat is wat toch zou moeten tegen u eigen ouders?
Heb ook een vriend, mijn ouders radicaal op tegen omdat het tijdens mijn studie is, op alle mogelijke manieren werken ze het tegen. Maar door hem haal ik nog een beetje kracht om door te zetten.
Heb dikwijls al geprobeerd om een gesprek te voeren met mijn ouders, maar het draait altijd op ruzie uit omwille dat mijn moeder niks wil afgeven. Ik moet altijd maar ja knikken en verder over zwijgen. Mag ik dan geen eigen mening hebben? Ik vraag alleen soms een beetje respect. Wat doe ik in godsnaam in haar ogen toch verkeerd? Ik was miss niet gewenst maar dat is toch geen reden om zo tegen mij te doen?
Dat mijn eigen ouders zo zijn is onverdraagzaam voor mij. Van hen verwacht je toch liefde?
Ik blijf leven omwille dat ze het niet erg vinden als ik mijn leven ontneem, en dat gun ik ze ook niet.
En later als ik van huis weg ben, en de kans krijg.. doe ik hoe zij tege mij gedaan hebben...
Datum:
24-08-2010
Naam:
-
Leeftijd:
20
Provincie:
België

ja

Look far ahead, it’s probably nothing that important.

Kijk ver voor je, het was waarschijnlijk niets belangerijks.

I believe in people like you
Datum:
24-08-2010
Naam:
joost
Leeftijd:
16
Provincie:
Groningen

Verlaten

Telkens weer als ik eraan toegeef dat ik echt van iemand houd wordt ik verlaten. Steeds als ik de hoge muur rond mijn ziel afbrokkel en iemand inlaat, wordt ik ruw weggeduwd. Mijn angst om verlaten te worden door mijn geliefde, aan wie ik openlijk heb toegegeven dat ik echt van houd, is zo groot dat ik nog liever sterf dan het mee te maken. Ik wil hem niet kwijt. Ik wil niet zonder hem. Maar waarom drijft mijn verlatingsangst me toch steeds verder bij hem vandaan?
Datum:
24-08-2010
Naam:
Lemoria
Leeftijd:
20
Provincie:
Utrecht

11 jaar en dan er al aan denken

ik ben altijd misselijk of heb buikpijn al een jaar ik kan er niet meer tegen ik ben nou pas 11 en denk overzelfmoord en heb pas m,n oma aan het huilen gemaakt ik voel me zo rot ben overal bang voor ik weet niet of dat ik door moet was er dicht bij maar een flat zou ik soms willen heeft iemand een TIP voor mij want ik wil liever door met m,n leven ze hebben me een leven gegeven en die wil ik goed benutten..
Datum:
24-08-2010
Naam:
denzel
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-holland

..

Ik haat mijn leven ik ben zo onzeker dat ik helemaal niets kan of durf! Ik heb nog nooit gewerkt omdat ik gewoon te bang ben ..ik durf niet naar school omdat ik zelfs daar te bang voor ben! Ik wil deze 2 jaar opleiding niet afmaken.. Ik wil niet meer met borderline rondlopen ik wil niks meer..
Datum:
24-08-2010
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

ik trek het niet meer

ik wil zelfmoord plegen op een pijnloze manier ,ik heb het paar keer geprobeerd maar ik deed m,ezelf pijn zonder result,
help me om een manitr te vinden
Datum:
24-08-2010
Naam:
yasser nassari
Leeftijd:
26
Provincie:
Noord-holland

te veel meegemaakt

Hey iedereen,
de reden waarom ik aan zelfmoord denk is eigenlijk een koppeling van allerlei zaken die samen een hele bom maken. Ik ben jaar en paar maand geleden men pa verloren, dat is egt niet prettig, tis egt moeilijk, men moeder zit in een instelling dus moet ik nu alles zelf doen. School zit zelf ook tegen, dit jaar was het slechtste dat ik heb gehad, ben er dus niet door :( verder heb ik nog familie die alles dwarsboomt, ze sturen de politie op men dak om me te controleren, ze willen me laten plaatsen. En dan is er nog iemand waar ik op verliefd ben, maar kweet niet of het iets kan worden, en ... kzie die egt graag enja
Datum:
24-08-2010
Naam:
jonas
Leeftijd:
15
Provincie:
België

Tijd uitzitten

Beste,

Ik wil graag mijn gedachten hier laten neervallen, misschien heeft iemand iets aan dit verhaal.
Anders maar niet...

Ik ben een jonge student. Ik woon thuis bij m'n ouders en mijn broer.
In mijn kamer staat een Tv, laptop, stereo.. er hangt een poster, er staat een bankje.
Buiten kan ik de wind horen waaien, binnen hoor ik alles wat er gebeurd in huis.
Mijn ouders zijn er altijd voor mij, ze steunen mij overal in; ik houd van ze, en zij van mij.
Maar ik ben niet gelukkig..

Nee, ik ben al jaren niet gelukkig; vanaf mijn pubertijd al niet.
Ik ben gepest op school, maar ik heb niet het gevoel dat dat er iets mee te maken heeft.
Nee; ik wil gewoon niks, vindt gewoon niks leuk.. ik heb ook niet veel vrienden of zoiets.
Ik ben alleen maar zwartgallig en humeurig... zie geen nut in het leven.
Door dit alles kwets ik wat mij het meest dierbaar is; mijn familie.
Daarom ben ik hulp gaan zoeken..

Via de huisarts aan de pillen, vervolgens naar de psycholoog en nu dan de GGZ.
Dit traject heeft al dik een jaar gekost, en ik ben eigenlijk nog geen stap vooruit.
Ik verwacht er ook niets van.. kan mij niet voorstellen dat het ooit 'anders' zal zijn.
Misschien ben ik wel gewoon een naar persoon... Nou ja, ik wacht de testuitslagen maar af.

Als ik geen familie had, was ik al dood geweest. Ik wil m'n ouders het verdriet niet aandoen.. ik houd vol.
Ik weet alleen niet hoe goed m'n uithoudingsvermogen is..

Het leven boeit mij niet. Ik zie overal tegen op, ik zie geen toekomst voor ogen.
Niks is leuk, er is geen doel, alleen maar ellende. Ik snap toch niets van de wereld om mij heen.. het leven is maar een raar iets.
Misschien ben ik mij binnenkort niet meer bewust van mijzelf.. houd ik op met 'bestaan', alsof mijn 'ik' er nooit geweest is.
Ik wacht nog even, en nog even.... eventjes... ach


Datum:
23-08-2010
Naam:
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.