Levensverhalen (pagina 424)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik ben het zat.

Hallo ik ben een meisje van 19 jaar.
Ik was vanaf mijn 14 tot me 18e met een jongens. Ik was superverliefd op hem, maar hij helaas niet op mij, hij heeft me 4 en half jaar lang mishandeld, bedreigt, gechanteerd, dingen laten doen ik zlf niet wou doen. Ik moest hem elke keer al me geld geven. toen ik 18 was geworden heeftie een lening aangevraagd op mijn naam en abonomenten aangesloten op me naam. Ik was zo blind dat ik dagt het komt wel goed... ik ben toch na 4 en half jaar bij hem weggegaan maar ik werd ziek ik kreeg een dubbele nierbekkenontsteking, spastische darmen, kreeg stress, en nu ben ik heel vaak verdrietig en depresief als ik er aan denk. Ben bang voel me vies, en ik vertrouw niemand meer. Ik kan niet werken kan niet naar school. zit in geldproblemen. ik kan het gewoon niet meer op een rijtje zetten het is heel moeilijk voor mij. Ik kan nooit meer gelukkig zijn. het voelt alsof ik in een nachtmerrie zit waarik nooit meer zal uitkomen!!
HELP!!!!

Groetjes anoniem
Datum:
14-02-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

ik voel me leeg van binnen

ik wou dat ik doodwas elke dag denk ik ik maak een einde aan mijn leven en dan denkk ikaan mijn kinderen om zonder moeder te moeten leven ze zijn nog jong.anders was ik er lang uitgestapt maar ik ben laf.
Datum:
14-02-2012
Naam:
mahjouba
Leeftijd:
34
Provincie:
Noord-brabant

en nu?

hallo, ik ben een man van 32 en zwaar depresief ik gebruik remeron en diazepam en ga naar een psycholoog.
ik heb zoveel tegenslagen gehad in mijn leven en nu weer
door mijn ziekte lopen mijn relaties ook op de klippen ik heb zelf ook een dochter van bijna 4 maar als ik alleen maar haar ben weet ik niet wat ik moet doen en vind dat ze alleen maar zeurt en dan word pappa weer sjagarijnig
mijn laatste ex waar ik een jaar een relatie mee heb gehad kon dit niet langer aan ook die heeft mij verlaten door mijn explosieve buien die ik niet onder controle had ik schold en gooide met dingen (ik kwam haar niet aan hoor) maar goed ze wil en kan niet meer verder en zo heb ik al een aantal gehad
ook financieel gaat het zwaar kut veel schulden en kom in de schuld sanering en door mijn psychische klachten ben ik niet in staat om mijn werk te doen (bouw/metselaar)
ik loop ook zeer vaak met de gedachte met de hoop dat ik niet meer wakker word en eindelijk rust heb dan.
ik zou het graag willen maar ik durf het gewoon niet bang dat ik het overleef of veel pijn zal hebben of invalide.
maar op dit moment weet ik het allemaal ff niet meer
vrienden heb ik ook niet meer de band met mijn ouders is ook niet top, en dan zit je daar maar wat alleen in je huis wat je eigenlijk niet kan ik kan heel moeilijk alleen zijn waarom weet ik ook niet maar ik voel me dan echt zwaar ongelukkig en denk dan veel te veel na over het verleden wat ik allemaal heb aangricht.
er zijn instantie waar een mega wachtlijst is voor opname en er zijn instanties waar je wel terecht kan maar veel geld moet betalen en dat heb ik gewoonweg niet.
mijn dochter heeft het goed bij haar moeder en haar vriend
waarom zou ik nog verder gaan worstelen wat ik al jaren doe en elke keer weer op een zware teleurstelling uitkomt
wat moet ik doen??? ik ben zo ongelooflijk moe
Datum:
14-02-2012
Naam:
jan
Leeftijd:
32
Provincie:
Groningen

Wie ben ik !?

Pfff waar moet ik beginnen !? ...

Soms vraag ik me af waarom ik ? Ik voel ze zo anders van iedereen , en toch verwacht iedereen zo veel van me !! Maar niemand ziet wat er in mijn hoofd gaat..

Ik ken me zelf niet , ik ben meeste tijd verdrietig ik heb zin in niks en soms lijkt het goed te gaan en uit het niets verander ik van stemming.

Zelfmoordplegen?? probeerde ik sinds mijn 12 de all , ik kom uit een andere land en daar in mijn gezin had ik het best wel zwaar. Mijn vader was / is een alcolist en mijn moeder had het erig zwaar ermee .. ze zat in en uit de instelling want ze kon het niet aan en begon regelmatig een inzinkking te krijgen...

En ik met mijn leeftijd wist niet hoe ik ermee moest omgaan , en het ergste was niemand prate erover alsof het nooit is gebeurt.

Ik heb een probleem om vriendschap te behouden , waarom ?? weet ik niet .. ik denk !! ik ben gewoon bang dat iemand mij pijn gaat doen , dus ik stop een vriendschap gewoon uit het niets als ik merk dat die gene anders tegen over mij doet.. Ik kan het niet helpen het is net als een gevoel .. het gaat allemaal van zelf..

Ik ben nu 25 en ik voel me nog steeds die kleine meid met die problemen , tuurlijk zijn ze erger geworden !! ik snij me zelf niet meer mischien is het dat? Want inderdaad had ik een fijn gevoel toen ik dat vroeger deed .. het nam mijn pijn / verdriet / woede weg.. Ik heb nu ongveer 2 jaar niks meer met mijn lijf gedaan .. maar geloof me het gaat telkens door mijn hoofd. Elke keer dat ik een glas zie of een scherp mes, ik wik het gewoon pakken en meteen in mijn pols snijden... Om dat gevoel terug te krijgen.

Ik vraag me soms af waarom kan ik niet normaal zijn... ik loop in de stad zie mensen lachen ... en ik vraag me af waarom kan ik dat niet doen zonder daarna te huilen? Hoe kan ik verder met mijn leven gaan en alles achter me zetten ?

Ik ben zo erig beschadigt dat ik bang ben om alleen te zijn , dat ik lieg over mijn leven om mensen een ander gedachten te geven over de werkkelijk IK... om me zo goed te voelen...

M'n moeder wist van mijn poggingen tot zelf moord en me zelf besnijden maar ze naam nooit de tijd om mij te vragen wat gaat er door je hoofd... wat gebeurt er met je !? Ze deed alsof er niks aan de hand was.

Maar nu.. Nu voel en merk ik wat dat allemaal met me heeft gedaan.. Ik ben van school uitgeschreven want ik had geen motivatie ... ik heb bijna geen vrienden .. ik heb niemand die ik echt kan vertrouwen , ik probeer all 3 jaar mijn leven stabiel te maken en het gaat niet. Ruzie met mijn moeder en zussen , ik voel me alleen ik verander constant van stemming... ik Lieg veel om de waarheid te verbergen zodat niemand kan merken dat ik FUCKED UP ben..

Net alsof er midden op een tafel een grote gat is en je gooit er een mooie tafeldoek erom heen zodat niemand het gat ziet ... Maar elke keer zit je gespanne bij de tafel ... je wil niet dat ieman te dicht en confortabel gaat voelen en een verkeerde manier aan de tafel gaat zitten en dan opeens valt alles via het gat naar beneden .. Mijn grooste angst hoe kan ik dat tegen die persoon uitleggen ?? Ik ben net een BLACK HOLE ik zuig alles naar binnen maar ik krijg geen gevoel van geluk of verdriet..

Het enige wat ik nu heb dat mij een beetje met m'n benenen op de grond heeft .. is mijn vriend

Maar het ergste is .... hij weet niet eens mijn echte naam alles wat ik hem verteldt heb over mij en mijn Familie is een " FANTASIE " ... Maar hoe ik met hem ben is, de persoon die ik zal willen zijn ...



Datum:
14-02-2012
Naam:
Toetsi
Leeftijd:
25
Provincie:
Noord-holland

Liefde is zwaarder dan het lijkt

Het is niet makkelijk om mijn gevoelens hier te delen, laat staan met iemand anders.
Maar het moet me van het hart, want het leven heeft op het moment weinig zin.

Mijn vriend heeft het op een lelijke manier uitgemaakt, hij was de liefde van mijn leven. Hij wilt me constant in zijn leven houden en het bed blijven delen, maar ondertussen liegt hij over de belachelijkste dingen en zit hij achter mijn rug andere vrouwen te zoeken terwijl hij zegt dat hij me zo graag ziet en altijd mist. Vooral dat liegen vind ik zo erg.
We hebben zoveel mooie momenten samen gehad, zoveel uren samen gespendeert en hij heeft altijd over vanalle kleine dingen gelogen! Ik heb het zelf moeten uitmaken, hij wou het gewoon niet zeggen. Hij heeft me maanden lang aan het lijntje gehouden en botter en afstandelijker beginnen doen. Ik ben er op de 1 of andere manier achter gekomen dat alles wat hij ooit had gezegd onwaar was, of toch de meeste dingen.

Ondertussen begin ik alles te wantrouwen, de vrienden die ik had heb ik nu nimeer omdat die waarschijnlijk ook tegen mij liegen en het leven mooier maken dan het is.
Ik ga heel mijn leven moeten werken voor een loon waar ik amper iets ga kunnen mee doen buiten eten en ik zal het allemaal helemaal alleen moeten doen.

Hoe kan ik nu nog iemand vertrouwen, is eerlijk zijn en de waarheid vertellen hoe erg het ook is nu zo moeilijk en zwaar.
Mij lukt het goed genoeg!
Ik ben de leugens zo beu geraakt, maar het is moeilijk weg te blijven van hem. En elke keer als hij iets zegt en ik weet dat hij weer liegt is het een steek door mijn hart!
Zelfmoord klinkt op dagen zoals de deze nog niet zo slecht. Ik heb nog een lang leven te gaan en als het moet zoals het nu is, dan liever een kort en onbezorgd dan een lang, vol stress, leugens en eenzaam leven!
Datum:
13-02-2012
Naam:
Lola
Leeftijd:
20
Provincie:
Anders

Fade to Black

Ik heb geen zin meer in dit leven. Ik heb het niet slecht, maar ik heb gewoon geen zin meer. Ik heb geen doel, niks wat mij blij maakt. Niemand begrijpt mij, zelfs me ouders niet. Ik voel een leegte van binnen. Ik heb geen behoefte aan de dood, ik wens enkel rust maar zelfs dat is te veel gevraagt. Ik moet altijd maar me best doen op school etc. En wanneer ik dan slechte cijfers heb word mij gevraagd waarom ik mijn best niet doe. Dat is enkel omdat ik het nut van mijn leven niet inzie. Ik ben nog niet dood vanwege mijn ouders en al die anderen die ik daar dan pijn mee zou doen. Ik verwacht eerlijk gezegt geen hulp toch doe ik mijn verhaal in een poging toch wat begrip te krijgen. Bedankt voor uw kostbare tijd.
Datum:
13-02-2012
Naam:
Bo
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

ik wil niet meer

ik heb elke dag ruzie met me vader. elke dag noemt hij mij kutwijf en hij wenst mij in een tehuis en internaat,
en ik wil dit niet meer hij doet mij elke keer zoveel pijn.
ik snijd mezelf ook elke dag ik zit onder de littekens, en heb me zelf ook een keer geprobeert om mezelf op te hangen.
ik wil dit leven niet meer,
ik wil er het liefst gewoon niet meer zijn.
en mijn vader zijn zin geven
en ik loop ook nog steeds met die gedachtens.
Datum:
11-02-2012
Naam:
anonime
Leeftijd:
17
Provincie:
Friesland

een masker...

ik heb er geen zin meer in... altijd maar weer mooi weer spelen en weten dat je diep van binnen geheel kapot gaat. iedereen die "het begrijpt"... echt om moe van te worden. was er maar iemand die het begreep. ik begrijp het zelf niet eens. wat is de waarde van het leven? waar hecht ik waarde aan? het is momenteel een groot zwart gat... ik heb er geen zin meer in
Datum:
11-02-2012
Naam:
Rinaldo
Leeftijd:
27
Provincie:
Overijssel

Rot leven, Chronische Pijn en Extreme vermoeiheid

Hallo,

Al sinds de lagere school wordt ik gepest (ook in extremen), dit ging verder op de scholen daarna, studies daarna en werk. Het waren meestal grapjes over hoe dik ik was of waar ik op leek.

In 1997 is mijn vader na 13 maanden ziekbed overleden. Hij was en is de enige echte vriend die ik ooit heb gehad.

In 2000 is mijn moeder plotseling overleden.
Na haar dood ben ik in aanraking gekomen met justitie door verkeerde / domme dingen. Hierdoor had ik wat werk betreft mijn eigen ramen ingegooid. Veel solliciteren maar bijna niemand wilde me hebben.

In 2006 kreeg ik van de huisarts te horen dat ik Diabetes heb, op zich goed te behandelen maar het was ook het begin van meer ellende.
Eerst alleen tabletten en later ook insuline spuiten om alles onder controle te krijgen, NOT.

In augustus 2010m kreeg ik last van hevige pijn in heel mijn lichaam, mijn huisarts kon het niet verklaren en heb toen medicijnen gehad tegen reuma, jicht en weet ik al wat nog meer, maar niets hielp. Een reumatoloog in het ziekenhuis vertelde me dat ik last had van Chronische Pijn (poli-neuropathie) en dat er weinig aan te doen was. Kreeg pijnstillers mee (Oxycordon) en daar moest ik het maar mee doen.

In augustus 2011 kreeg ik last van extreme vermoeidheid, wat de oorzaak is weet niemand. Artsen in het ziekenhuis kunnen het ook niet verklaren. Bloedonderzoeken laten doen, niets te vinden.

Nu na al deze ellende en loze beloftes van thuiszorg-organisaties heb ik het helemaal gehad met deze wereld en K**maatschappij waar we in leven.

Mijn huisarts wil me niet helpen bij mijn suïcide en heeft me al een keer doorgestuurd naar en psychiater, die mij ook niet wilde helpen.
Dus aan mijn huisarts vragen doe ik niet meer.

Altrecht waar ik nu voor hulpvraag rondloop, laat het allemaal maar op zijn beloop. De ene afdeling kan me niet helpen en stuurt me naar een andere afdeling die het na laat om me maar te zien of te spreken. Geld vangen willen ze wel maar er iets voor doen, ho maar.

Binnenkort is het vaarwel, over en sluiten maar.
Datum:
11-02-2012
Naam:
Michel
Leeftijd:
38
Provincie:
Utrecht

Ellendig

Hallo,

Al bijna een jaar zit ik met mezelf in de knoop. Ik loog veel, raakte vriendinnen kwijt kwetste vriendinnen door verhalen over hun te verzinnen. en dit allemaal door aandacht te krijgen van andere mensen.
Ik wil niets liever dan mijn leven verbeteren maar op dit moment heb ik me nog nooit zo ellendig gevoeld ik voel een leegte in mij met veel verdriet en kwaad. vooral kwaad op mezelf want waarom ben ik zo...? Waarom lieg ik steeds en waarom verzin ik steeds pijnklachten want ook dit is een probleem wat steeds erger begint te worden want als ik ook maar iets van een pijntje of iets dergelijks voelt blaas ik het heel erg op en maak het dus erger dan dat het is, Nu werk ik in een kapsalon en ben hier vaak aanwezig maar wel met regelmatige pijnklachten mijn stagebegeleidster is het zat en weet niet wat ze nu met mij verder moet op stage want er is altijd wel iets met mij, van een gebroken teen tot aan trillingen. Gister was ik aan het werk en tijdens het knippen kreeg ik trillingen en voelde me niet goed mijn stagebegeleidster stuurde mij naar huis en savond had ik haar aan de telefoon ze wou niet hebben dat ik de komende dagen kwam werken en dat ik voor mezelf alles maar eerst even op een rijtje moet zetten. Dit is nu het grootste probleem want ik weet niet meer wat ik moet doen want al die ellende wil ik niet meer ik wil een perfect leven, maar dit bestaat niet. Maar het leven zoals ik nu leef wil ik ook niet meer, Ik heb dus ook al verschillende keren aan ZELFMOORD gedacht en plannen gehad om het uit te voeren. Maar ik wil niet zo laag zinken dus wil heel graag hulp want ik wil sterker zijn dan dit gevoel deze ellende, leegte ik hoop dat ze mij op stage nog een kans geven en wil hier dan 100% voor gaan en ik wil mijn ouders ook niet meer kwetsen ik wil dat ze trots op mij kunnen zijn en niet zo achterdochtig zijn als dat ze nu zijn want bij elk verhaal wat ik vertel zie ik de twijfel in hun ogen. Ik wil dit leven niet meer en ga er alles voor geven om beter te worden en postitiever in het leven te staan en meer plezier tonen in mijn werk en school.

groetjes Milou
Datum:
11-02-2012
Naam:
Milou
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.