Levensverhalen (pagina 400)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hulp,, drugs

Ik zoek hulp
Al een poos verliefd op een moeder van een aantal kinderen,,noem haar maar effe sayang, de kinderen niet allemaal misbruiken haar door haar goedheid, en zorgzaamheid.
Is heel lang met ups en downs goed afgelopen, maar de laatste tijd doordat de kids aan alles voorbij lopen geeft zij het vaak geestelijk niet meer trekken en de stekker eruit wil halen.
Veel ge offert maar de energie is eruit
Ik hou van haar maar weet even geen weg dit op een goede manier te sturen
Datum:
04-05-2012
Naam:
Jos
Leeftijd:
58
Provincie:
Noord-holland

de dood

Ik denk soms dat ergens niet bij hoor dat is ook zo
Bij die nieuwe ds 3d die heb ik niet al mijn vrienden
Hebben hem wel en al de nieuwe rages daar heb ik
Ook niks van of mee te maken en ik voel me heel
Buitengeslooten soms en mijn leven heeft weinig
Zin ik word nooit uitgenoogdigt en mijn broer
Is enorm iritant help me wereld ik wil dood
Dit is mijn verhaal waarom ik zelfmoord wil plegen
Datum:
03-05-2012
Naam:
pim
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

niets meer

24 jaar, te jong om te sterven. 24 jaar, nog een heel leven voor je. 24 jaar, jong en avontuurlijk. 24 jaar,.. en wat?!
Ja, mijn ouders hebben gelijk als ze vinden dat ik "toch een leuk leven heb" en "alles goed gaat", in hun ogen wel ja, maar niet in die van mij. Mijn ouders zijn het voorbeeld van alles wat ik niet wil worden: gemiddeld. Een gewone baan in een gewoon bedrijf, waar als je weg bent zo weer iemand anders in je plaats komt. Een gewoon huis, met tuin en een hond. Werken van 9 tot 5, savond's op de bank tv kijken. Twee kinderen, een jongen en een meisje. Geen echte vrienden, alleen kennissen en elkaar. Niet van elkaar houden, of verliefd zijn, elkaar aanvullen. Alleen dat plekje voor elkaar opvullen van niet eenzaam zijn, en naar de buitenwereld doen alsof je gelukkig bent. Met z'n vieren aan tafel zitten en niets weten te vertellen.. zo is de situatie bij mij thuis. Er is geen positiviteit, geen humor, geen vriendschap. Alleen doorgaan,op een soort automatische piloot. En ik kan er niets aan doen, maar ben daar na 24jaar door gevormd tot een zelfde hoopje ellende. Altijd maar het veilige kiezen, niet het lef hebben, net niet bij de populaire mensen horen, net niet je dromen durven naleven, net niet de goede opleiding hebben gekozen, net niet weten wat je echt wil. net niet leven.. ook niet door op kamers te gaan.. pas leven als je ver weg bent van hier, een andere cultuur, een positieve groep mesnen om je heen. maar niet voor lang.. want jou depressiviteit stoot hen af.. jij hebt geen humor, jij vindt geen aansluiting, jij bent dramatisch..

jij bent.. alleen.

Met een slechte start kom je nergers, als je 1x een depressie hebt gehad komt hij voor 70% kans weer terug. Heb je 2 depressies gehad komt hij voor 90% weer terug.. lekker dan, je blijft de rest van je leven ook constant depressief.

wat zou het fijn zijn als er niets meer was...
Datum:
03-05-2012
Naam:
mislukt
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Egoïsme en angst

Ik ben een jongen van 24. Woon nog thuis bij mijn ouders, heb bijna 2 jaar een vriendin, en studeer sinds het begin van het jaar.
Ik heb wel vaker tegenslagen gehad, en gedachten van zelfmoord, maar ik kon ze nooit omzetten in daden, omdat ik te bang was. Te bang om mijn naasten pijn te doen, te bang om mezelf pijn te doen.
De laatste tijd is de pijn echter ondraaglijk geworden, en valt in het niets bij de pijn die het mezelf doet om zelfmoord te plegen. Het voelt rechtvaardig om een einde te maken aan mijn leven als ik dat wil. Hoe egoïstisch dat ook mag klinken. Ik heb al zoveel voor anderen gedaan, mag het nu eens voor mezelf?
Zojuist heb ik geprobeerd me ertoe te zetten het mes op mijn pols te zetten. Een simpele beweging maar, en het is afgelopen. In één keer af van alles. Het lukte me echter niet, puur om de angst van de pijn. Ik heb van mijn oplaadkabel een strop gemaakt, maar ophangen lukte me ook niet. Elke keer als het zwart werd voor mijn ogen was er iets dat me tegenhield.
Ik weet het allemaal niet meer. Ik wil niet meer, ik wil de makkelijke oplossing kiezen, maar het lukt me niet.
Datum:
03-05-2012
Naam:
J.
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

Whiplash--->zelfmoord

4 jaar geleden ben ik aangereden met de auto. ik zat op de bijrijderstoel en was toen 17 jaar. Sinds dien is mijn leven niet echt makkelijk. Na anderhalf jaar de stempel 'Whiplash' gekregen. Tot op heden heb ik nogsteeds ernstige nekklachten, last van depressies, concentratie problemen, uitstralingspijn naar hoofd/armen/rug/schouders. Ook lukt het niet om fulltime te werken.
Mijn familie en vriend hebben gelukkig wel begrip voor mijn klachten. Maar omdat mijn klachten 24/7 zijn, voel ik me vaan een zeikerd als ik weer niets kan doen omdat ik van de pijn verga. Verder is er ook niet echt iets te doen aan mijn pijn. Pijnstillers en fysio werken niet.

Als dit alles nog niet genoeg is heb ik ook nog een hoop gezeik met mijn vriend. Mede door mijn nekklachten, maar ook omdat hij af en toe een onmogelijk persoon is.
Bijna dagelijks hebben we ruzie.

Voor mij is er op dit moment maar 1 oplossing om te vluchten van alle ellende.. Zelfmoord.
Ik heb alleen 1 probleem.. Ik ben erg bang voor een pijnlijke dood en zou dus voor de overdosis pillen kiezen. Hiervoor heb ik alleen niet genoeg pillen, en heb ook geen idee wat ik nodig heb om er een einde aan te maken.
Datum:
03-05-2012
Naam:
Celine
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Verjaardag

Over 2 uur ben ik jarig...
Toch heb ik geen zin in morgen.
Niet vanwege mijn verjaardag maar gewoon omdat ik alles beu ben. Ik heb mucovisidose
Datum:
02-05-2012
Naam:
iem
Leeftijd:
16
Provincie:
België

Teleur

IK STEL ALTIJD IEDEREEN TELEUR
Datum:
02-05-2012
Naam:
Sanne
Leeftijd:
12
Provincie:
Gelderland

losse gedachtes

ik zie elke dag weer in hoe het leven gaat het is een illusie als je denkt dat je gelukkig bent want voor je het weet gaat er weer iets verkeerd dat is gewoon hoe het gaat en als ik naar mijn leven kijk is het een neerwaartse spiraal elke keer dat er iets gebeurt is het ook erger dan de vorige keer
en dan opeens zie je de keuzes in die je gemaakt heb en dat het heeft geleid tot ruzie negeren werkloosheid ongezondheid
en rondom veel negatieve gedachtes en ik stel me dan voor als ik dan wel aan het einde van mijn leven zit en ik kijk terug en het was meer negatief dan positief wat heeft het dan voor zin gehad naar het leven is er toch niks maar ik leef nu en als ik nu zo negatief leef waarom dan niet gewoon skippen naar het onvermijdelijke
Datum:
02-05-2012
Naam:
karim
Leeftijd:
20
Provincie:
Overijssel

niks meer om voor te leven

hey

ik heb de laatste tijd erge zelf moord neigingen. ik heb de laatste tijd te veel ruzies met familie( moeder,zussen en me broer). ik ben het echt zat aan het raken altijd ruzie om niks en altijd krijg ik de schuld van alles. ze geloven me gewoon niet meer met dingen en maken andere verhalen dan wat ze zijn. ben al bijna achtien en wordt nog steeds behandels als een klein kind die naar school gaat en gelijk daarna thuis moet zijn gewoon zit vast. heb er geen zin meer in. mensen die me dierbaar waren zijn me gaan haten. waarom leef ik dan nog ben al alles kwijt en heb niks meer om voor te leven. ik ben nu zelf nu ik dit aan jet schrijven ben aan het huilen. heb geen prifesie in dit leven later volgens mij als ik ouder wordt woon ik nog thuis met niks , heb al te veel stres in me leven me vader heeft hart kanker en lig daar door al nachten wakker te huilen, want er was gemeld dat hij binnen kort er niet meer is en en hij beteken alles voor me zonder hem was ik hier niet. heb niks meer om voor te leven. als ik dood ben vergeten ze me tog naa een maand.
dit was kort gezegt mijn verhaal.

xxxx lam

Datum:
01-05-2012
Naam:
lam
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

gehaat

Ik houd het kort, mijn moeder haat me en heeft me verstoten omdat ik seks had met een jongen ( ondertussen vrij ik er al een 5j mee). Mijn vriend apresieert mijn hulp niet en telkerns als ik ff alleen wil zijn zegt hij dat ik gerust alleen mag wegrotten. Hij ziet me precies alleen vr de seks... als ik hem help snauwt hij me af en ben ik een stuk stront zonder menselijk inzicht en zonder logieca. Ik voel me nutteloos in deze wereld en wil er al jaren vanaf! Maar ik heb het lef gewoon niet om mezelf van kant te maken. Ik weet nie hoe of waar of waneer.
Datum:
01-05-2012
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.