Levensverhalen (pagina 357)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Voor de gek gehouden!!!

Ongeveer 5 jaar geleden kwam ik in contact met een man. Op het eerste gezicht leek het een hele aardige man. Ik was op oogslag verliefd. Ik zat in een moeilijke huwelijk en vond het fijn om hem verder te leren kennen. Na aantal jaren telefonisch contact en ik hem voor 100% vertrouwde en verteld had over mijn moeilijke jeugd en dat ik zelfs vroeger verkracht werd, hebben we 1x lichamelijk contact gehad. Zijn moeder werd kort erna ziek en kwam te overlijden. Ik heb in die periode aan hem mijn gevoelens verteld.
Hij was helaas niet van gediend en wees me gauw dat hij dat absoluut niks met me van doen wilde hebben. Ondanks zijn lelijke mails naar mij toe (omdat hij zijn telefoonnummer had gewijzigd) bleven we via de mail contact houden. Dat liep erg stroef omdat hij echter niks van me wilde weten. Ondertussen ging hij naar het buitenland om te werken.
Na 1,5 jaar mail contact en mij zoveel tranen te hebben gekost kwam hij in juni 2011 weer naar nederland en hebben we elkaar ontmoet.
Na verschillende gesprekken te hebben gevoerd waarin hij ook duidelijk aangaf dat hij me niet zo slecht had moeten behandelen hadden we toen afgesproken om te gaan kijken of we het konden laten werken en eventueel een relatie in de toekomst. Zo had hij het me voorgelegd. Helaas was het allemaal leugens. Omdat hij me wijs had gemaakt dat hij gevoelens voor me hadden we toen ook afgesproken om weer lichamelijk contact te hebben. Wat ook gebeurt is. Op dat moment voelde het fijn omdat het leek alsof hij het echt met mij meende.
Kort erna hebben we weer afgesproken omdat het zo goed voelde. Helaas was mijn geluk van hele korte duur. We waren klaar en ik had nauwelijks mijn kleren aan dat hij aangaf dat hij absoluut niks voor me voelde.
Een maand erna kwam hij met de smoes dat hij terug moest naar het buitenland voor zijn werk. Hij heeft nogmaals zijn mobiele nummer afgesloten. Dit was de derde keer omdat hij mij bij zijn komst in juni een nummer had gegeven die hij tijdelijk had. Een maand later moest ik een grote buikoperatie ondergaan. Ondertussen hadden we alleen contact via msn.
2 uurtjes voor mijn operatie verteld hij aan mij dat hij niks voor mij voelt en dat hij tegen me gelogen heeft dat het ooit zou werken. En dat ik het maar moest vergeten. Op dat moment heb ik alleen maar aan God gevraagd om mijn operatie niet te doen slagen omdat ik het leven zo zat was en dan komt hij nog daarmee aanzitten 2 uurtjes voor mijn operatie. Huilend ging ik mee de operatie kamer in. Niet omdat ik onder het mes zou gaan maar eerder door wat hij me gedaan heeft.
Ondanks alles heb ik hem vergeven.
Na mijn operatie hebben we nog contact gehad via msn. Toen heb ik hem gevraagd wanneer hij terug zou komen omdat mijn vriendin hem heeft zien lopen in Amsterdam. Hij schrok en bekende gelijk dat hij inderdaad nooit weg is geweest.
Dat was wederom de laatste contact omdat hij zijn hotmail toen had afgesloten.
Omdat ik hem zo miste heb ik via facebook contact gezocht met 3 familieleden van hem die ik niet ken om te vragen of ze hem wilden vragen contact met mij op te nemen. Helaas hebben de familieleden mij nooit een antwoord gegeven. Eentje heeft me zelfs geblokkeerd.
4 dagen vol stress gingen voorbij omdat hij me niet belde en niemand wat liet weten.
Toen heb ik een vriend gevraagd om te bellen naar de sportschool waar hij les geeft om te vragen wanneer hij daar aanwezig zou zijn. Dan zou ik daarnaartoe bellen.
Later heb ik zelf gebeld met 1888 en had gevraagd of er een telefoonnummer geregistreerd stond.
Heb ik zelf de nummer achterhaald.
We zijn nu inmiddels verder en heeft hij ondertussen weer zijn telefoonnummer afgesloten en zijn mails weggedaan.
Hij doet me zoveel pijn dat ik afgelopen dagen zoveel medicijnen heb ingenomen om langer te slapen en de dagen korter te maken. Hij doet me zoveel dat mijn werk er onder lijdt. Wat hij me ook doet blijf ik ontzettend van hem houden terwijl hij me niet verdiend.
Het doet me echt zoveel pijn dat als het aan mij ligt ik me vandaag aan een touw hangt en niet meer achterom kijk.
Datum:
22-10-2012
Naam:
Antje
Leeftijd:
33
Provincie:
Zuid-holland

Nooit gelukkig worden ..

Heei ik ben Lynn en ben 17 jaar.
Ik heb heel vaak dat ik niet meer wil leven.
Alles is te zwaar, en alles voelt rot.
Ook als ik dingen doe die leuk zouden moeten zijn, zoals bijv uitgaan voel ik me rot.
Vrienden genieten maar ik zit in gedachten.
Hoe graag ik ook wil ik kan niet genieten.
Het voelt leeg, alsof ik vanalles mis.
Ook al heb ik op dat moment precies hetzelfde als hun .. ik heb geen rede om me rot te voelen. Maar toch voel ik me rot.

Ik weet ook vaak niet bij wat of wie ik nou hoor.
Hoe ik moet doen, en wil altijd maar anders zijn. Dat blijft zich maar herhalen steeds, die gedachten dat alles beter zou zijn geweest als ik iemand anders was geweest.

Ik zit vast in dit leven .. en het gaat maar door en door en ik kan er niks aan veranderen .. want wat voor een leuke dingen ik ook probeer te doen ik blijf me rot voelen en soms alleen maar rotter en rotter omdat ik het haat dat ik me niet meer zo gelukkig voel als toen ik kind was ..

Ik denk dat het gewoon niet in me zit om gelukkig te worden. Ik weet niet waarom maar zo voelt het. Ik wil niet opgeven maar het is steeds zwaarder zo, om door te gaan, om toneel te spelen, te doen alsof ik geniet, alsof ik gelukkig ben.
Datum:
22-10-2012
Naam:
Lynn
Leeftijd:
17
Provincie:
Anders

ik wil niet meer.

Ik kan niet meer. Echt niet. Het liefst zou ik nu nog een mes pakken. Er zijn 2 stemmen in mn hoofd. De ene zegt. Doe maar niemand mist jou tog stuk ongeluk. De andere stem zegt niet doe. Ik geloof voor 75% stem 1. Ik bn gewoon niks waard en wie zou mij misse.?
Datum:
22-10-2012
Naam:
anoniem123
Leeftijd:
15
Provincie:
België

waarom???? Kan het dan nooit anders

Mijn papa slaat mij en doet me pijn niet alleen van buiten maar ook van binnen hij maakt me kappot waarom heb ik zo'n vader??? M'n moeder doet er niets aan het zal nooit veranderen ooit ben ik misbruikt waar niemand iets aan doet ik moet er maar mee leven. Mijn broer is autistisch en ik krijg een groot deel van de zorg op mij maar ik ben nog maar 14! Omdat ik volgens mijn papa vaak onbeleeft reageer heeft hij me nu ook verboden om naar de harmonie te gaan de plaats waar al mn vrienden zijn Mag ik niet eens gewoon een puber zijn?! Thuis kan dat niet op school kan dat niet maar waar dan wel? Daarom reageer ik vaak onbeleeft maar mijn ouders begrijpen dat niet
Datum:
21-10-2012
Naam:
ashley
Leeftijd:
14
Provincie:
Zeeland

zelfmoord geen zin meer

ik zoek geen help, ik wil dat jullie dit weet dat ik zelfmoord doe een van deze dag.....er is veel onzin in mij leven vanaf mij 25jaar tot nu ....ik doe mij best voor mij 3 kid's maar op is op ...... mij angel w.j.l.d is 30-12-2011 overleden ... dus ik heb ook geen zin meer
.......
Datum:
21-10-2012
Naam:
k.a.a
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

Verdriet

Ik vind het leven erg moeilijk. Eigenlijk voel ik me nooit gelukkig. Altijd zit er die diepe pijn in mijn hart. Mijn ex heeft me erg gekwetst en beschadigd. Mijn huidige vriend wil geen vastigheid in zijn leven. Ik wil graag verder en aan een toekomst bouwen. Het voelt als lood in mijn hart. Ik slaap slecht en zie er slecht uit. Heel vaak verlang ik terug naar vroeger. Dat doet me heel veel verdriet. Ik zou graag sterker willen zijn, maar het lukt me niet. Alleen op mijn werk kan ik iets betekenen, alleen wordt het moeilijk om iedere dag dat vrolijke masker op te blijven doen. Niemand weet van mijn verdriet. Alleen mijn vriend. Ik heb echt het gevoel dat ik voor niemand meer goed genoeg ben. Ik heb huisdieren en dat geeft me nog de meeste liefde. Ik vind het zo'n zonde van mijn leven, want voor je het weet, ben je oud. Ik zou zo graag gelukkig willen zijn.
Datum:
21-10-2012
Naam:
Verdriet
Leeftijd:
34
Provincie:
Drenthe

/

Ik ben het zat.. Mijn ouders zijn lang geleden gescheiden en ik en mij zus hadden problemen met onze stiefvader vandaar dat we bij onze vader wonen. Maar sinds hij een nieuwe vriendin heeft veranderd hij compleet. Ik en mijn zus zijn om ste beurt het haasje om afgezeken te worden of al je nadelen benoemd te krijgen door onze stiefmoeder. Je hoeft maar een ding te zeggen en je krijgt de volle laag. Ik had gisteren een beetje ruzie met mijn stiefmoeder en ik was toen weg gegaan. (gewoon laten weten dat ik weg was) Kom ik de ochtend erna thuis ligt er een brief op mijn bed van mijn vader, met daarin al mijn negatieve punten en wat ik allemaal niet fout doe ik huis. Loop ik naar beneden om te vragen wat dit is krijgen we meteen weer ruzie en vertel ik dat ik graag het huis uit zou willen maar er geen geld voor hem, zegt hij terug... dat hij me ook graag het huis uit wil.. je wil niet weten hoe graag. Nu ben ik helemaal verward en radeloos..
Datum:
21-10-2012
Naam:
Anon
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-brabant

.

ik heb altijd ruzie met mijn ouders, ik ben ook ni mooi en daarom hebk ook geen lief :'( en ik snij mijn eige om alles te vergete , help , kwil gwn dood :'(
Datum:
20-10-2012
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

ik...

mijn mama is vaak werke, ik heb nog 2 zusse en als mama werke is en papa ook zorg ik altyd dat ze geen ruzi make , dat ze ete kryge ,dat het huis proper blijft enzo van di dinge k doe egt heeel veel dan... als mama thuis komt dan heb ik mss 1 ding vergete opteruime ofzo en dan wordt di egt suuuuper kwaad op mij en dan zijn mijn zusse weer de beste... ze zegt dan altijd dat ik nooit iets doe en dat ik een irritant kind ben enzo... tege mijn zusse (een tweeling allebij tien) zegt ze altijd lieve dinge en tege mij nooit... als ik een goede toets bij heb wat meestal wel is dan zegt ze doodgewoon ... ah.... als k dan eens een slegte bij heb ( onder de 8 is slegt volgens haar) dan begint ze te schreeuwe tege mij en van di prul... ik vind da egt nimeer tof... di plaagt mij ook altijd... di zegt zo van di dinge; jha toen ik zo oud was als u was ik veel dunner en veel mooier... da s egt ni leuk k voel mij hier egt ni thuis.... toen ik 11 jaar was ben ik een keer uit het raam gesprongen bij mijn thuis ( 2de verdiep ) mijn been was toen gebroke... de rede was omdat ze mij egt de heletijd uitschelde... ik heb toen gewwon terug gezegt dat ik da nimr tof vind en zij heeft my dan in mijne nek vast gepakt en heeft mij op de wc gegooid... papa is mij dr toen kome uithale en di heeft mij dan op mijn kamer gezet... toen ben ik uit het raam gespronge... k moest van mama zegge da k van het speelhuisje ben afgevalle... nu ben ik 13 en k snij mezelf... in school heb ik heel veel vriende, k ben 1van de 'populairste' kindere daar ... in school voel ik me egt goed ma as ik thuis kom is da direkt een heel ander gevoel... xx
Datum:
20-10-2012
Naam:
annelies
Leeftijd:
13
Provincie:
België

ik weet het gewoon niet meer...

Waar zal ik beginnen? M'n leven is een puinhoop en ik heb t allemaal aan mezelf te danken.
Ik ben als puber seksueel misbruik, zwanger geraakt en enorm in de war geraakt. Ik ging lijnen om me beter te voelen, met als gevolg dat ik de stempel 'Anorexia' kreeg.
Toen ik mijn man leerde kennen op m'n 16e ging het beter met me. En de afgelopen jaren leidde ik een gelukkig leven. Ondanks dat mijn ouders gingen scheiden en mijn vader me nooit meer wil zien...
Tot ik te horen kreeg dat ik ziek ben. Een chronische aandoening, die dus nooit meer over gaat. Ik ben beperkt in wat ik kan en het kost me veel energie om gewone dagelijkse dingen te doen. Ik ben 27 met het lijf van een 70 jarige...
Nu willen we graag kinderen. Maar na 2 jaar staan we nog altijd met lege handen. Mijn lijf doet niet waarvoor het gemaakt is. Steeds weer gaat het mis... Mijn lijf laat me keer op keer weer in de steek!
Een paar weken geleden kreeg ik weer een miskraam. Emotioneel hakt dat er zo enorm in. Van superblij dat ik zwanger was, naar superverdrietig omdat het weer mis gaat...
Vorige week liet het ziekenhuis weten dat ze ons niet verder kunnen helpen vanwege bezuinigingen. De afdeling houdt op te bestaan. We moeten het dus verder zelf maar uitzoeken.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was, is mijn man er achter gekomen dat ik stiekem chatte met een andere vent. Meer dan chatten is het niet, maar hij is vreselijk kwaad en teleurgesteld. Hij vertrouwt me niet meer. En terecht!
Het lijkt wel of ik alles alleen maar fout kan doen in het leven! En op zulke momenten wenste ik dat ik 's morgens niet meer wakker werd. Ik ben te laf om zelfmoord te plegen. Ik ben bang voor de pijn. En bang dat het zou mislukken en mijn lijf er nog slechter uit komt dan het nu al is. Maar diep van binnen... Wil ik het liefste dood...
Datum:
20-10-2012
Naam:
vH
Leeftijd:
27
Provincie:
Friesland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.