Levensverhalen (pagina 346)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

de reden ben ik zelf

ik ben nu 32 jaar en ik ben al zolang als ik me kan herrinneren ongelukkig.
Mensen die mij kennen zullen denken waarom je heb het toch redelijk goed.
en dat klopt eigelijk ook wel .
ik heb twee geweldige ouders die altijd voor me klaarstaan terwijl ik het ze niet altijd makkelijk heb gemaakt.
Ik heb twee leuke zussen.
toch denk ik aan zelfmoord en niet pas sinds kort nee al vanaf dat ik 12 ben ofzo,ik ben steeds op de vlucht op de vlucht voor mijn gevoelens het laatste jaar heb ik bijna met al mijn vrienden het contact verbroken gewoon omdat ik vond dat ik hun niet waard was en dat ik hun leven onnodig moeilijk maakte hierdoor zijn mijn zelfmoord gedachten eigelijk alleen maar erger geworden want ik voel me nu ook wel heel eenzaam ondanks dat ik me famillie nog heb ik loop bij metrum en steeds krijg ik de vraag er moet toch een reden zijn voor je gevoel en je gedachten en ja die is er ook de reden is dat ik ik ben en dat is iets waar ik niet voor kan vluchten waar ik ook heen ga met wie ik ook het contact verbreek ik neem mezelf altijd mee ik blijf ik en dat is waarmee ik niet kan leven. de laatste 6 maanden gaat het echt heel slecht met me ik kom bijna de deur niet meer uit en heb bijna het punt wel bereikt maar nu het gekke ik denk wel aan zelfmoord en heb ook echt wel plannen maar eigelijk wil ik niet dood ik wil gewoon hulp hulp die ik nu niet krijg ookal schreeuw ik erom soms dan denk ik ik moet het maar gewoon doen zodat de hulpinstanties andere mensen die in net zo'n situatie zitten wel helpen.dillema dus doe ik het of niet?
ik ben er nog niet over uit maar weet wel dat ik dit niet veel langer red.
Datum:
27-11-2012
Naam:
judith
Leeftijd:
32
Provincie:
Noord-holland

Ik weet het niet meer

Sinds dat ik 1 was ben ik tot mijn 16e opgegroeit door mijn stiefvader. Mijn echte vader was tijdens de zwangerschap van mijn moeder er vandoor gegaan. Ik ben jarenlang mishandeld door mijn stiefvader ook ben ik een paar keer betast door mijn stiefvader. Ik was sinds kleinsaf een heel naief meisje durfde nooit nee te zeggen. Ik heb ook een broertje en een zusje die zijn van mijn stiefvader en mn moeder. Ze zien mij niet als een zus. Voor mijn moeder ben ik een mislukkeling en mijn echte vader wilt me niet eens leren kennen. Ik ben slecht in hun ogen. Nu heb ik zo een anderhalf jaar een vaste relatie ik woon samen met hem. Ik dacht dat ik me beter zou voelen dan steeds in een negatieve spiraal te zitten. Maar niet heus ben een paar x bijna mishandeld door mn vriend. Geen begrip of luisterend ooor heeft ie voor me. ik wil gewoon niet meer leven nieman waardeerd me of heeft respect voor me. Ik weet ook niet eens waarom ik leef. Ik wil dood heel graag niemand zal er ook mee zitten daarom is dit het beste uitweg voor mij. Mn moeder kijkt amper naar me om belt me nooit hoe het met me gaat en dan moet ik wel toezien hoe mijn schoonmoeder haar zoon belt om te vragen hoe het met hem is en alles. Misschien ben ik ook kutkind, gestoord en mislukt. Kvoel me heel eenzaam ik kan op niemand terugvallen echte vriendinnen heb ik niet. Waarom leef ik ik wil dood
Datum:
26-11-2012
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

Ik weet het niet meer

Ik zit zelf de hele tijd met zelfmoordgedachten in mijn kop. Ik kom er maar gewoon niet van af. Ik had zelfs al een poging gedaan met paracetemol, maar dat raad ik iedereen echt totaal af om te doen. Ik heb de hele avond door lopen overgeven. Ik dacht gewoon dood te gaan. En ik zit nu nog met die neigingen. Wat moet ik doen???
Datum:
26-11-2012
Naam:
Q
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

ik weet het niet meer!!!

Hoi
Mijn ouders kwetsen me meer en meer.
Ik denk dan van wat moet ik nou?de basisschool deed kut ma doet/deed kut
Voelt als of ze me haat!!!! Zegt ze dat het me steunt!!! Lekker joh!! Alleen een sport is kut tegen me wil ik op een andere sport kwets ze me meer en meer!!!! Denk ik 'wat het leven toch vorn zin!!!
Ik heb een antal vriendinnen maar mijn ma vindt ze
Mijn type maar ik vind van wel!!!!! Ik kan er toch ook niks aan doen dat mijn leven verwarrend is!!!!
Mijn moeder steunt me niet eens ik heb ook nog een broer de scheinheilig is soms heb ik een hekel aan hem haten is een beetje overdreven.

Doeg!!!?
Datum:
26-11-2012
Naam:
Tess
Leeftijd:
14
Provincie:
Anders

hopeloos

zie het de laatste maanden echt niet meer zitten ,heb mijn ex na 15 j verlaten met met 2 kinderen zonder 1 frank op zak omdat hij me constant bedroog ben een jongen die 15j jonger is tegengekomen zijn samen gaan wonen nu na 4 j is hij van de ene dag op de andere vertrokken zonder maar 1 woord uitleg, met dat we samen werken ben ik hem blijven smeken en hebben er een latrelatie aan overgehouden wat me enorm veel pijn doet maar soms zie ik hem en dat moment voel ik me iets beter maar ik drink en rook me kapot heb niemand om mee te praten buiten mijn twee kindjes ik ben op ,kapot hem laat het allemaal koud ..ik kan die situatie niet meer aan ben dolverliefd tot geobsedeerd door hem wil geen andere ga niet buiten voel me nergens goed, en op het werk loop ik ook steeds met pijn in het hart omdat ik hem steeds zie..ik wil echt niet meer leven ;enkel spijtig voor mijn kids maar ik kan de pijn niet meer aan ...
Datum:
26-11-2012
Naam:
NOSOLUTION
Leeftijd:
43
Provincie:
België

Mijn verhaal..

Hoi,,
Nu voor 2 de keer opgenomen..
Nog maar 15 en dit al meegemaakt..
Ik heb al veel gedacht aan zelfmoord vandaar dat ik steun zocht op deze site..
Ook heb ik al pogingen gedaan maar dan beland je op deze plek,, ziekenhuis of instelling..
Alles behalve,, maar hier zijn er mensen die je begrijpen en die je steunen.
Raar om te zeggen maar hier,, die mensen zijn zo een beetje familie voor mij.
De helft van mijn familie heeft mij laten vallen als een baksteen en steunen en begrijpen mij niet en daar heb ik het heel moeilijk mee..
Het kan hen niet schelen dat ik me slecht voel en ze zeggen dat ik alles doe om aandacht te krijgen maar ik wil hier echt vanaf..
Dan doe je wel eens "domme dingen"...
Ik vraag me echt af hoe ik hiermee kan omgaan..
Krassen en al die zaken,, soort verslaving.. ;ss
Datum:
26-11-2012
Naam:
Phaedra
Leeftijd:
15
Provincie:
België

ik ga weg ooit ver weg

ik ben nu 117 jaar en wil al 4 jaar zelfmoord plegen .
men mama is er ondertussen van opn de hoogte maar ze denkt dat dit is gestopt zonder dat ze het weet of zie blijf ik me op men arm en boven arm verwonden
ik zoek meerder oplosingen om komaf met dit kut leven te maken . al zeg ik tegen ander persoonen dat ik ken dat zelfmoord of verwonding geen nut heeft blijf ik het wel bij men ijgen doen voor een reden ik heb teveel pijn en het is drugs (pijnstiller) geworden voor mij
Datum:
25-11-2012
Naam:
prive
Leeftijd:
17
Provincie:
België

Nooit geluk aan mijn zijde

vanaf groep 1 t/m groep 8 doodgepest.
in de 1e en de 2e en de 3e precies hetzelfde. ik was anders, ik ben autistisch.
ruzie thuis ik werd geslagen... de andere keren ruzie thuis ik sloeg mijn ouders en mijn zus. uiteindelijk op straat gezet door mijn eigen ouders. drugs... criminaliteit... ik heb het gezien... het doet me pijn veel pijn hoe mensen zijn kind dit kunnen aandoen. op naar een gesloten instelling.
op de gesloten instelling weer gepest voor het leven. de gedachtes kwamen en bleven komen. door naar een zelfstandigheidstraining... 18 jaar en klaar om mezel in de schulden te werken...
na een jaar hard hebben gewerkt bij de mcdonalds geen voldoening en respect gekregen zoals ik het wilde, een meisje die echt van me houd bestaat er ook niet.
nu woon ik totaal op mezelf en zit ik in de schuldsanering iedere dag weer de angst dat ze mijn huis komen leeghalen iedere dag weer de angst of ik opgepakt word iedere dag weer de angst voor het leven.
is het leven mij gegunt? of niet? ik zie het niet hoor alleen de tegenslagen doen je geen vertrouwen maken in jezelf.
Datum:
25-11-2012
Naam:
M
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Eenzaam

*Zucht* Ik voel me al 2 jaar echt eenzaam. In de laatste 2 jaar heb ik zoveel gehuild dat dat meer is dan ik in mn hele leven gehuild heb. Ik voel me zo alleen, ik ben elk weekend alleen thuis, ik heb geen vrienden waar ik leuke dingen mee kan doen. En nu ik al zo lang eenzaam ben krijg ik het gevoel dat ik mn hele leven geen echte vrienden heb gehad waar ik leuke dingen mee doe na school. Ik had ze wel, alleen was het alleen gezellig en leuk op school maar na school niks. Mijn zus en broertje gaan wel uit in het weekend en dan blijf ik thuis alleen, ik voel me zo dom en zielig, ik schaam me hier zo erg voor dat ik het liefst dood wil. Ik heb het gevoel alsof niemand om me geeft mn hele leven, dat ik daarom elk weekend alleen ben en niemand heb waarmee ik echt een band heb. Waarom is het zo moeilijk voor mij om vrienden te hebben en een sociaal leven te hebben? Ik probeer het wel, maar mensen wijzen me altijd af, krijg altijd het gevoel dat zij een veel leuker leven hebben met leukere mensen en dat ik te saai ben ofso. En dat niemand behoefte aan mij heeft, dat ik er niet meer toe doe en dat mijn aanwezigheid helemaal niks betekent. Ik voel me zo alleen, ik heb de hoop verloren terwijl ik dat juist niet wil. Ik wil mijn leven niet haten ik wil niet ongelukkig zijn ik wil niet zwak zijn. Ik wil ook van het leven genieten zoals anderen doen, waarom is het zo moeilijk voor mij??? Ik word hier helemaal gek van. Ik denk soms aan de dood omdat ik van mijn eigen ellende en pijn af wil zijn, maar ik weet dondersgoed wat voor consequenties dit heeft: mensen zullen over mij praten als het zielige zelfmoordmeisje en dat wil ik niet, ik ben veel te laf om mezelf echt iets aan te doen, alle methodes lijken me te bloederig en te pijnlijk en er is altijd een kans op overleving en dan zit je met je verwondingen die je leven NOG verachrikkelijker maken. Het liefst zal ik omkomen bij een schietpartij waar een verdwaalde kogel mij dodelijk raakt zodat ik geen verantwoording verschuldigd ben aan mn familie en zodat ik in 1 klap dood ben, zonder kans op overleven. Ik ben het gewoon zo zat om alleen te zijn.
Datum:
24-11-2012
Naam:
Melissa
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

droom

hoi ik heb een droom maar ik weet zeker dat hij nooit zou uitkomen en ik ben ongelukkig en ik heb het gevoel dat ik van niemand meer hou, behalve m'n droom
Datum:
24-11-2012
Naam:
lau
Leeftijd:
12
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.