Levensverhalen (pagina 280)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Wat nu... ?!

Ik heb geen idee van wat ik nu moet doen, heb nu echt zoveel gezeur aan m'n hoofd; verlenging van school gekregen door m'n opdrachten die niet goed waren, vriendschappen die niet meer zo goed lopen, gezeur thuis, geen goed eetpatroon (mede door de problemen) en een eerste liefde (dacht ik) die ik kwijt ben.

Ik heb het gevoel dat alles vanuit een punt komt die dit allemaal regelt. Het is allemaal heel toevallig nu aan de gang en ik houd het echt niet meer.
Vind het moeilijk om elke keer maar weer alles te accepteren terwijl het gewoon echt pijn doet.

Gelukkig heb ik genoeg afleiding (musicals en voor mezelf zingen) die mij blij kunnen maken. Maar voor hoelang?

Ik blijf m'n hoofd hoog houden omdat er altijd leuke dingen in je leven gebeuren. Maar op dit moment is dat ver te zoeken.

Ik hoop dat het allemaal weer goed komt in het verschiet en ik weer met een glimlach door het leven kan gaan &zonder zorgen m'n school af kan maken zodat ook ik m'n diploma in m'n zak heb. :)

''wat niet is, kan altijd nog gebeuren'' zeggen we dan maar.
Datum:
09-07-2013
Naam:
Naomi
Leeftijd:
19
Provincie:
Zuid-holland

Niemand

Hallo,

Ik heb wel vaker deze gedachten, omdat niemand iets van mij lijkt te moeten hebben. Mijn vrienden laten mij één voor één in de steek, en zelfs mijn zus haat mij. Ik vraag mij af wat ik toch verkeerd doe? Ik wil zoveel mogelijk goed doen voor mensen, ik doe mijn best om vrienden tevreden te stellen. En toch is er niemand die echt om mij lijkt te geven. Dit is al mijn hele leven zo. Pesterijen, vrienden die een mes in mijn rug steken en zelfs mijn zus die het teveel vindt dat ze mij te vaak ziet. In het jaar ga ik nu op kot en het is steeds een opluchting om daar aan te komen, omdat ik daar wel geaccepteerd lijk te worden. Door sommigen.
Ik weet het gewoon niet meer..
Datum:
09-07-2013
Naam:
A.
Leeftijd:
20
Provincie:
België

Back to life

Ik kan hier eigenlijk me ei nooit over kwijt omdat ik het geen leuk onderwerp vind om over te praten.

Een jaar geleden wilde ik mezelf voor de trein gooien, ik herinner me die dag nog goed...

Ik zat op school, voor mijn gevoel was dat de laatste dag op school, ik wist het heel zeker, ik was ook niet bang, ik fantaseerde vaak dat ik voor de trein zou springen met oordopjes in me oren en een nummer van slipknot op 'snuff' ik hou niet per se van metal ik luister eigenlijk naar alle soorten muziek, Toto is erg gezellige muziek wat ik nu bijv erg leuk vind..

Na school zou ik gelijk de bus naar het station pakken en daar langs de rails lopen waar ik al een paar keer langs was wezen lopen. Maar op school veranderde er iets, ik kwam in gesprek met een jongen die me aan het denken zette, ik twijfel er nog aan of hij me misschien doorhad.

Toen ik over het station liep voelde me benen ontzettend zwaar, ik keek om mij heen of mensen me niet door zouden hebben. Toen liep ik dat ene stukje af waar ik al voor mijn gevoel de hand geschud had met de dood.

Ik stapte op de rails en deed me oordopjes in, dat ging moeilijk want ik rilde als een rietje, het was de eerste keer dat ik me bang voelde, nou ja bang was het ook niet, ik begon te twijfelen door dat gesprek met die jongen. Eindelijk zaten ze in me oren en ik zette de muziek heel luid en kneep me ogen dicht.

Tranen bungelden over me wangen en het enige waar ik me druk om maakte was dat me mascara uitliep, ik moest toen wel lachen om mezelf, zelfs toen ik op het spoor stond kon ik nog fantaseren over hoe ze me zouden vinden, ik dacht gelijk na de mascara dat het niets uitmaakte omdat ik waarschijnlijk er toch niet netjes bij zou liggen :S

Toen dacht ik aan de woorden van die jongen en stapte van de rails hij zei 'bij twijfel moet je iets niet doen maar als je weet dat iets de waarheid is, dan moet je daarvoor gaan' in mijn geval hebben die woorden diepe betekenis op mij gehad.

De train raasde als een tierende gek langs mij voorbij en ik viel achterover met me bips in het grind en het gras... Me oordopjes lagen op de grond en ik hoorde de lawaai van die train... Toen die voorbij was keek ik hem na met wazige betraande ogen en bleef daar met een duffe kop zitten, ik schrok op doordat me telefoon af ging... Smsje van mijn pa 'waar blijf je??? Wij zitten te wachten, eten is klaar! Reageer ff of je al onderweg bent! Groet je liefhebbende vader' ik stond na een tijdje op en klopte me kleren schoon, met een brok in mijn keel smste ik toen ik in de bus zat terug 'kben onderweg was ff op school nog knuffs je dochter'

niemand weet er iets van en dat wil ik zo houden want ik heb gekozen om te blijven leven en wil me dierbaren dit verhaal besparen.

groetjes ;)

Datum:
08-07-2013
Naam:
Titel
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

Ik kan niet meer

Hallo, ik ben een man van 51 jaa r , gescheiden , twee zonen 13- en 15 jaar.
Vijf jaar geleden had ik een zware rug operatie, prothese.
Hierop volgde de echtscheiding, kinderen wonen en studeren in Duitsland, zie ze om het weekend. Net is de zes weken dienst voor mijn moeder geweest, het is een leegte.
De rest van mijn familie neemt me niet serieus wat betreft mijn klachten . Ik heb consant hevige pijn, ben chronisch depressief.
Het is niet de eerste keer, maar nu zit het echt diep.
Datum:
07-07-2013
Naam:
mat
Leeftijd:
51
Provincie:
Limburg

Er is hoop

Lieve mensen,
Ik ook ben door donkere tijden gegaan en vond mezelf een mislukkeling. Kon dan niets gaan zoals ik verlangde? Kon ik dan niets goed doen? Op een gegeven moment ben ik naast mijn relatie andere seksuele contacten gaan houden. Ik wilde de leegte vullen en me mooi voelen. Mooi heb ik me daardoor niet gevoeld! En ik voelde me alleen maar leger! Mijn lieve vriend kwam erachter, hij wist het ineens. Niet door nalatigheid van mij, hij wist het gewoon! Hij kon me vergeven en liet me zien hoe echte liefde is. Weten jullie wie mij echt genezen heeft? God heeft het gedaan! God heeft zo'n groot plan met ons leven en heeft Jezus gestuurd om al onze problemen op te lossen! Ik ben heel gelukkig nu en voel me geen moment niet goed genoeg. Want wij zijn allemaal gemaakt zoals God het wilde, en als hij perfect is, zijn wij dat ook! Geloof je me niet? Vraag gewoon aan God: 'als U bestaat, wilt U het dan laten zien?'. Kan geen kwaad toch? Ben je er klaar voor om je leven drastisch te zien veranderen en je helemaal gelukkig te voelen? Hoe groot jouw problemen ook zijn, Gods kracht om die op te lossen is veeeeeel groter! :)
Datum:
07-07-2013
Naam:
Isa
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

pijn/zelfmoord

Mijn leven begon te veranderen toen ik 13jaar werd.
Ik kwam erachter wie ik werkelijk was een jonge die verliefd kon worden op een jonge.
Ik wist er niet raad mee en ik vond het toen ook heel moeilijk omdat ik wist dat mijn ouders geloofde.
Maar dat was niet alles waar ik moeite mee had was dat ik werd gepest op mijn bassis school om mijn huids kleur mijn gedrag alles gewoon.
toen ik naar middelbare school ging was ik bang dat ik niet werd geaccepteerd om mijn huis kleur etc.
En ik had het goed ze duwde me tegen de kluisjes sloegen voor de grap zijden ze en scholden me uit voor konterbonker anaalridder en ga terug naar je land.
Uit eindelijk durfde ik uit de kast tekomen en dat verliep gelukkig goed tot de dag daarna ze bleven door gaan.
In de vierde stierf mijn oma de persoon waar ik veel van hield ik begrijp nog steeds niet waarom zij moest sterven:( het deed me super pijn.
Ik heb me gesneden in de eerste en nu nog steeds soms.
Ik ben ook geadopgeerd waar ik ook moeite mee heb want ik weet dat ik nooit mr echte ouders ontmoet of vind en dat is de pijnlijks ding wat ik mee maak:(
Wil ze zo veel vragen over dingen:(
Ik werd ook verliefd op een jonge die lief betrouwbaar was etc gewoon een droomprins tot Ik achter kwam dat die meerdere leuk vond en sex mee had dat was de druppel ik heb toe geprobeerx zelfmoord teplegen maar lukte niet en nu soms heb ik nog steeds de neigingen omdat tedoen omdat ik steeds wakker word en alles begind over nieuw ik kan het niet aan:(
Wat moet ik doen heb niemand die me kunt steunen of mij begrijp wat ik door maak
Want dit verhaal is een stukje van mij leven maar is veel meer aan de hand in mij leven:,(
Datum:
07-07-2013
Naam:
anoniem18
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

ik denk de heele dag aan de dood

ik ben niet blij met mijn leven wat ik ook doe het woord dood kom al maar weer ik heb twee keer ge probeert ik heb ook al opnaam ge hart bij de ggz die proberen ook al wat te doen ik krijg thuis bezoek van de ggz een keer in de week en ik ga ook een keer in de week pmt bij de ggz doen maar ik denk toch aan zelf doding ik weet niet meer wat ik moet doe
Datum:
06-07-2013
Naam:
jacob
Leeftijd:
54
Provincie:
Drenthe

Mensen kunnen zo koud zijn

Ik woon nast mensen die het geen ene drol kan schelen hoe mensen het vinden als ze de hele nacht muziek aan hebben superhard. en schreeuwen. ik heb geen oog dichtgedaan. dit is niet de eerste keer dat ik zoites meemaak, egoistisch gedrag bedoel ik. Dit soort onwil om aan anderen te denken en met hun gedrag mensen uit hun slaap te houden, oid vind ik gewoon triest, het maakt mij verdrietig.Niet denken wat je doet, gewoon maar je eigen ding doen zonder dat het je interesseert wat het doet met een ander. de leegte en oppervlakkigheid van sommigen maakt mij heel verdrietig, ik begrijp niet hoe iemand zo kan zijn, en het lijken er zoveel.Het menselijk ras is in mijn ogen als een klein kind, zoveel nog te leren, maar het lijkt niet te willen leren.het doet pijn,en ik voel hier niet tuis tussen de mensen, zovelen zijn leeg en koud.
Datum:
06-07-2013
Naam:
annabel
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-brabant

Ben het zat!

ik zal beginnen met mezelf voor te stellen, ik ben mientje en de rest hou ik liever prive. ik ben de laatste jaren emo omdat ik depressief ben geworden, mijn moeder had een ongeluk op een paard en ik zelf heb nare herinneringen aan de manage. ik denk nu de laatste jaren aan zelfmoord maar dat kan ik mijn naasten niet aandoen en mijn paarden ook niet!!

Pleeg geen zelfmoord maar praat erover groetjes mientje
Datum:
04-07-2013
Naam:
Mientje
Leeftijd:
17
Provincie:
Groningen

duister

De zon schijnt buiten..toch is het duister al jarenlang..zonder einde....de zin is weg...de levenslust...mijn emotionele hart wil dood maar mijn echte hart klopt nog steeds tegen men wil in..is enkel een kwestie van tijd..bezig met de dood...al jaren lang...er rest me nog een poging...dit zal de laatste zijn...ben blij als ik eraan denk dat ik nooit meer wakker word...
Datum:
04-07-2013
Naam:
Luciano
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.