Levensverhalen (pagina 268)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

future

Ik wil momenteel niet dood. Als ik echter naar de toekomst kijk, ben ik bang dat ik dat uiteindelijk wel weer wil.
Ik heb naar mijn oordeel een best vervelend verleden. Ik durf hierover niet in detail te treden. Dat verhoogt het risico dat mensen erachter komen wie ik ben.
Ik ben op mijn middelbare school 3 jaar gepest. Dit had als oorzaak een persoonlijk probleem en het feit dat ik mijn schoolwerk i.o. wilde hebben. In het eerste jaar heb ook vrienden en vrijetijdsbestedingen verloren die me super dierbaar zijn. Hier heb ik het zeer moeilijk mee gehad. In het eerste jaar dat ik gepest werd, had ik nog 2 klasgenoten met wie ik optrok. In de 2 jaar die daarop volgde, had ik 1 goede vriendin, maar zij zat niet in mijn klas. Ik werd door mijn eigen klas en de paralelklas gepest. Er is nooit echt fysiek geweld tegen me gebruikt, maar het bleef ook niet altijd bij woorden. Dit waren dreigementen, die ook over de dood gingen. Verder maakten ze diverse keren doodsopmerkingen.
Ik probeerde met iemand over de pesterijen te praten, maar dit werd niet door iedereen geaccepteerd. Dit had meer zelfmoordneigingen tot gevolg, want ik durfde niemand te vertrouwen. Uiteindelijk ben ik afschijdsbrieven e.d. gaan schrijven. Ik heb deze verwijderd sinds ik een relatie heb en opeens weet wat gelukkig zijn inhoudt.

Buiten school ging en gaat het er ook niet altijd even goed aantoe. Een familielid kon gedurende 5 jaar niet van me afblijven. Daarnaast kreeg en krijg ik vaak negatieve opmerkingen over mijn uiterlijk en innerlijk. Dit is zowel fysiek als mentaal zwaar. Ik hyperventileer hierdoor vaak. Soms leidt dat tot flauwvallen. Ik heb door mijn verleden en heden nog genoeg andere fysieke klachten.

Ik ben dolgelukkig met mijn vriend. Waarom ik dit bericht stuur, is als volgt. Ik kan hem alles over mijn verleden en heden vertellen. Hij gaat hier begripvol mee om en hij is er voor me. Hij begreipt me zelfs. Ik heb vaak flashbacks. Ik kan zonder hem niet leven. Als de relatie tussen hem en mij ooit stuk loopt, dan heb ik geen levensdoel meer. Ik kan niet nog meer tijd van mijn leven verpesten aan zelfmoordgedachten en het verleden en zonder hem negatieve heden. Ik probeer steeds meer achter me te laten wat het verleden betreft. Ook probeer ik om te gaan met mijn problemen uit het heden.

Per 1 januari wil ik al het negatieve achter me laten en goed omgaan met problemen uit het heden. Ik hoop alleen dat mijn vriend het aankan als ik er blijk van geef dat ik het nu nog moeilijk heb met het verleden en soms ook heden. Ik ben bang dat problemen uit het heden onze relatie benadeelt. Daarbij komt dat het niet onmogelijk is dat ik na 1 januari toch nog moeite heb met het verwerken van het verleden en heden.

Ik hoop gewoon dat hij dat accepteerd. Nu verbied ik mezelf om op bepaalde locaties te huilen. Als er dan toch een huilbui ontstaat, dan denk ik altijd heel geconcenteerd: 'Ik heb geen gevoel.' Dit vervolg ik met: 'Gevoel bestaat niet.'

Voor derest vervang ik mijn gevoel continu voor de vrolijk, probleemloze persoon. Alleen bij mijn vriend en wanneer ik nachtrust hoor te hebben, toon ik geheel echte emotie.

Ik hoop dus van harte dat hij het accepteert dat ik nog steeds verdriet heb over de dingen die ik verwerk. Ik ga mijn uiterste best doen om 1 januari te halen! Ik vind het jammer dat ik voor derest geen details kan noemen.
Datum:
18-09-2013
Naam:
anoniem30611
Leeftijd:
17
Provincie:
Noord-holland

ik haat mij leven

hallo ik ben rafaela ik hed veel zelfmoord gedachte waarom. ik voel me heel erg in de steekgelaate mijn oma heeft dronk probleemen en me vader heeft schulden en me moeder wilt verhuisen naar portugal ik hd ook zelfmoord pogingen gedaan maar dat lukte jammergeneg niet en ik hed falangst ik haat mij leven gewoon en ik hed ook nog ruzie met een vriendin
Datum:
17-09-2013
Naam:
rafaela
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

ik haat mij leven

hallo ik ben rafaela ik hed veel zelfmoord gedachte waarom. ik voel me heel erg in de steekgelaate mijn oma heeft dronk probleemen en me vader heeft schulden en me moeder wilt verhuisen naar portugal ik hd ook zelfmoord pogingen gedaan maar dat lukte jammergeneg niet en ik hed falangst ik haat mij leven gewoon en ik hed ook nog ruzie met een vriendin
Datum:
17-09-2013
Naam:
rafaela
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

eenzaam

ik ben sinds kort heel erg down, ik weet niet goed hoe dat komt maar ik voel me eenzaam. ik had 3 beste vrienden we waren altijd met zn vieren, toen kregen we ruzie met een van hun en bleven we met z'n drieen over maar de meeste dingen kan maar met z'n tween (bijv. school opdrachten) en ik werd altijd 'buitengesloten' ik was altijd de gene die iemand anders moest kiezen. nu lachen ze om alles wat ik doe, als ik bij gym de bal schop staan ze aan de andere kant van het veld me uit te lachen, dat doet pijn geloof me. Nu negeren ze me en ik weet niet of ik sorry tegen hun moet zeggen terwijl ik helemaal niks gedaan heb. Of gewoon zelfmoord plegen maar ik wil dat me ouders niet aandoen.
Datum:
17-09-2013
Naam:
l
Leeftijd:
15
Provincie:
Zeeland

Schoolreisje naar Rome

Hallo ik ben Tessa,
mijn achternaam ga ik niet vertellen maar wat ik wel ga vertellen is mijn verhaal. Ik hoop dat iemand dit op een dag gaat lezen maar ik weet het niet, ik weet niet of dat ook gaat gebeuren.

Het begon allemaal een paar maanden geleden. We waren allemaal super opgewonden want we gingen met schoolreisje naar Florence. De ochtend dat we gingen kwam iedereen om 9 uur aan met wallen onder de ogen maar iedereen toch super druk. Op dit moment was iedereen vrienden en in de bus ernaartoe was de beste sfeer ooit. Ik kan niet geloven dat dit allemaal in 4 dagen kan veranderen in rotreisje vooral voor een meisje.

Toen we aankwamen in florence gingen we gelijk met z'n alle ergens heen wat super gezellig was vooral omdat het niet uitmaakte langs wie je liep iedereen kon goed met elkaar overweg. Die avond rende iedereen over de gang in het hotel druk en blij. De anderen gasten kloten en vooral niet doen wat we moesten doen. Het was zo gezellig ik had het zo leuk. Maar 2 dagen daarna veranderden alles ik was zo dom om een kettinkje te pakken op de markt. Niet slim natuurlijk! Maar eigenlijk was het gewoon om het een keer te doen de kick. Ik was opgewonden toen ik het gedaan had. Ik had iets gestolen. Niemand had het gezien. Toen we terug waren liet ik het zien aan de degenen op mijn kamer. Ze moesten lachen. Senna zei zelfs "oh da zou ik ook doen" Een uur later werd onze kamer naar de leraren geroepen. Ik wist niet wat er aan de hand was. Blijkbaar had iemand uit onze kamer een gesprek met mij getapt zeggend dat ik het gestolen had. Dus ik werd erop aangesproken. Ze maakte van een mug een olifant. Op dat moment realiseerde ik het me. Als ik was gepakt dan had ik weken in de bak gezeten in een vreemd land. Het was fout ik heb moeten huilen en huilen tijdens dit gesprek met de leraren. Ik werd verhoord over van alles. Ze konden zien dat ik er spijt van had en lieten me dus gaan. Die avond lag ik nog uren te huilen en mijn ogen waren helemaal dik. De volgende dag kon ik de meiden niet aankijken met wie ik eigenlijk op de kamer lag die hierbij betrokken waren. Eigenlijk deden ze de nacht ervoor erg aardig maar toch. Toen we terug kwamen van het tripje de die dag kwam Melanie erachter dat er 10 euro wegwas uit haar beurs. Dus ik schrok van zou ik hier de schuld van krijgen. Dus ik ging gelijk naar mijn anderen vriendin toe om uit te leggen wat er aan de hand was. Ze zei maak je maar geen zorgen je hebt het niet gedaan dus het komt wel goed. Dus de meiden zeiden dan ook tegen mij we denken niet gelijk dat jij het hebt gedaan. Oke dus ik was blij. De dag erna werd er weer 10 euro weggehaald, weer in onze kamer maar deze keer van Rachel. Nou deze keer gingen Richel een kut kind dat zich overal mee bemoeid in mijn spullen kijken. Ze ligt niet eens op onze kamer maar blijkbaar had iemand uit onze kamer het doorverteld aan iedereen. Dus ik kwam binnen zit ze door mijn toilettasje te kijken dus ik word boos pak het tasje en zet het weg. Ik loop naar mijn anderen vriendin toe leg het uit en we lopen samen naar de leraren. We gaan het dus uitzoeken. Eerst werd iedereen bij elkaar gezocht. Toen we met z'n alle in een kamer zaten dacht ik van er kan me niks gebeuren ik heb het niet gedaan. De waarheid komt altijd naar buiten. Maar ze begonnen me vragen te stellen waar ik geen antwoorden op kon geven. Lastige vragen en ik raakte onzeker. Uiteindelijk stuurden ze de anderen meiden naar buiten en gingen ze met mij praten. Ik moest huilen en bleef ze vertellen dat ik het niet gedaan had. Ze geloofden me niet echt. Dus ik werd van de kamer afgehaald er werd op de kamer uitgelegd dat dit niet een straf was maar het gewoon was om niet nog meer rotzooi te laten gebeuren. Dus die nacht sliep ik bij mijn anderen vriendinnen. de volgende dag gingen we terug naar huis. Ik kon niet wachten thuis te komen. Toen het gebeurt was had de leraar vertelt dat hij niks ging vertellen tegen mijn vader maar op de bus naar huis zaten de meiden liedjes te zingen over dat ik een dief was en dat je je beurs moet verbergen. Dus hij besloot het toch maar tot op de bodem uit te zoeken en mijn vader erbij te betrekken. Dus ik huilen. Toen ik eindelijk het makkelijk binnen kon houden kwamen we aan. We stapte de bus uit en ik zag papa niet. Na 5 minuten kwam hij aangereden. Ik startte onmiddellijk met huilen. Ik legde uit wat er was gebeurt en of hij boos was. Hij zei nee en hij zei dat hij geloofde dat ik het niet heb gedaan zoiets zou ik niet doen en iemand die mij echt kent weet dat. Dus de meneer neemt ons mee naar de binnen legt mijn vader het uit en laat ons weer gaan. Nu in het heden na een paar maanden gepest te worden en het nieuwe schooljaar weer begonnen is. Ben ik ondertussen onschuldig benoemt. Rachel doet altijd nog bitchie maar wie verwacht anders van haar. Ik heb al mijn vrienden terug er word nauwelijks meer over gesproken. Het is een litteken geworden en ik heb er af en toe nog nachtmerries over maar verder is het al weer bijna genezen. Het is een heel erg pijnlijke gebeurtenis geweest en ik zal het nooit vergeten nog iemand vergeven die erbij betrokken was.

Door iets kleins kun je iedereen vertrouwen schaden en de volgende grote daad op je gegooid krijgen. Kijk uit wat je doen binnen no time is het veel groter dan je denkt.
Datum:
16-09-2013
Naam:
Tessa
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

DOE HET NIET! PLEEG GEEN ZELFMOORD

Lieve mensen,

Lees en neem dit goed in je op!

Ik ben Anne en ja, ik wilde ook zelfmoord plegen. Ik ben in groep 3 blijven zitten en sinds dien ben ik gepest geweest. Tot groep 8, omdat ik opkwam voor mezelf en mensen zocht waarmee ik kon praten. in die 5 jaar dat ik gepest ben, heb ik nogal veel zelfmoord plannen gehad. Ik had geen vriendinnen en niks om voor te leven. Als mijn buurvrouw niet binnen kwam lopen op een dag om te vragen of ze wat suiker mocht lenen, was ik er nu niet meer geweest. Op dat moment stond ik met een mes in mijn handen. Ik kon het snel verstoppen, en toen ze weg was ben ik huilend naar boven gerend. ik was toen een jaar of 10. Toen ik eindelijk niet meer gepest werd, werd ik heel erg ziek. ik kon niks meer en al mijn vrienden die ik toen had gemaakt lieten me in de steek. Ook toen dacht ik veel aan zelfmoord. na 2 jaar ben ik beter geworden, maar omdat ik zoveel gemist had op school moest ik weer blijven zitten. ik kwam bij kinderen in de klas die 2 jaar jonger waren. Weer voelde ik me rot. Alsof mijn leven alleen maar uit verschrikkelijke dingen bestonden. en weer was ik van plan om zelfmoord te plegen omdat ik zo depri was. Toen ben ik gaan nadenken. Iets hield me tegen om het te doen. Nu weet ik nog steeds niet wat het was. Maar ik ben zo blij dat ik GEEN zelfmoord heb gepleegd! Ik ben er met iemand over gaan praten en hij heeft me geholpen om dingen weer op een positieve manier te zien. Ik heb het beste uit mijn leven gehaald en me gefocest op de leuke dingen. En ik heb nu leuke vrienden en leuke dingen gedaan. Als ik zelfmoord had gepleegd dan had ik dat allemaal gemist!

Conclusie:

DOE HET NIET. PRAAT MET IEMAND ER OVER EN PROBEER DINGEN OP EEN POSITIEVE MANIER TE ZIEN. OOK AL IS HET MOEILIJK . WANT VAN ZELFMOORD GA JE SPIJT KRIJGEN! JIJ BENT GEWELDIG EN ER GAAN LEUKE DINGEN KOMEN! GELOOF ME!

Groetjes,
Anne
Datum:
15-09-2013
Naam:
Anne
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland

Ik denk dat mijn ouders niet van me houden

Wie weet hoe ik zelfmoord pleeg zonder pijn,mijn ouders houden niet van me,ik heb het gevoel dat ze me niet in huis willen
Datum:
15-09-2013
Naam:
Maher
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

dragen

Ik blijf vechten. overleven. ik kan het niet vinden. ik weet dat ik er al lang ben, het voelt alleen zo zwaar. ik weiger mijn dosis antidepressiva te verhogen. ik moet dit dragen. mijn leven eindigen past niet bij mijn geloofsovertuiging. ik moet dit ondergaan, anders is dit leven voor niets geweest. en ik wil dit absoluut niet in een volgend leven. dus draag ik dit, zit ik dit uit, in de hoop dat de zon op mij schijnt in het hiernamaals.
Datum:
14-09-2013
Naam:
Cindy
Leeftijd:
43
Provincie:
Friesland

anonieme epelepsie

Ik heb epilepsie ik heb er al eerder aan gedacht om zelfmoord te overwegen maar toen was het niet omdat ik epilepsieaanvallen gehad heb maar omdat ik gepest en vernedert werd op school en ruzie had met mijn zus. Maar nu heb ik zo vaak een aanval dat ik verdergaan echt niet zie zitten. Soms probeer ik aan het verdriet dat ik mijn moeder zal aandoen als ik er niet ben. Dat helpt maar niet voor lang. Als ik nu een geluk leven kon lijden zonder ook maar elke dag aan mijn overleden vrienden te denken.(Overleden door ongeval met auto) Ik mis hen ontzetten hard maar nu ik terug epilepsie aanvallen heb wil ik ze terug zien, voelen ,horen. ook al is het voor even dat ik deftig afscheid zou kunnen nemen. Ik mis jullie allemaal!!!
Datum:
13-09-2013
Naam:
ano
Leeftijd:
17
Provincie:
België

pijn

Ik ben pas 13 geworden maar ik heb al heel lang het gevoel dat ik zelfmoord wil plegen.
Ik heb wel wat vrienden op school maar daar kan ik niet serieus mee praten. Ik had vroeger wel een beste vriendin maar dat was een neppe vriendin; ze deed alsof ze me aardig vond en achter mijn rug om ging ze roddelen over mij. Toen ik daar achter kwam, was ik er kapot van. En om het erger te maken vertelde ze al mijn geheimen door aan de klas.
Toen begon met snijden. Mijn moeder had ooit bloed gevonden maar dacht dat het verf was.
Toen ik naar de middelbare school ging dacht ik dat alles anders zou worden, maar een jongen uit mijn klas noemde me poepchinees, en sinds dien ben ik gepest, er waren gelukkig een paar kinderen die me steunde, maar die hadden het druk en konden er dus niks aandoen. Op straat werd ik ook uitgescholden.
Mijn ouders kregen een nieuwe baan en moesten veel reizen dus was ik vaak alleen thuis met mijn broer die alleen maar achter zijn laptop spelletjes deed.
Op een gegeven moment kreeg ik berichtjes: ga dood! Lelijke trut vermoord jezelf!
Toen stak ik mezelf in mijn oog en sindsdien ben ik halfblind.
Ik krijg nu berichten van: je oog is al dood nu de rest nog! Je kon in je nek steken!
Ik voel me nu echt verloren en ik weet niet wat ik moet doen.
Datum:
12-09-2013
Naam:
romuna
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.