Levensverhalen (pagina 1795)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

wat nou,,

Heb het gevoel dat niemand zich egt zorgen maak over mij.. Ik doe me op school ook heel normaal voor.. Iedereen denkt alleen maar dat ik vrolijk ben.. Maar van binnen ga ik kapot.. En niemand die luisterd.. Ben vroeger veel gepest en daar ben ik nu nog bang van.. Ik heb dat nooit iemand verteld.. Het gaat slecht op school en veel stress thuis.. Een beste vriend die met hetzelfde kampt als ik, maar me ook niet begrijpt.. Degene waar ik zielsveel van hield gebruikte me.. Ik voel me dood ongelukkig.. Ik loop vaker weg na ruzie's thuis dan ebdenk k me om weg te gaan of ergens van een brug te springen.. Het wordt allemaal alleen maar erger.. Vooral de drang om er een eind aan te maken.. Ik heb het gevoel dat ik nooit gelukkig zal worden, dat het gewoon niet voo mij weg is gelegd om gelukkig te worden.. Ik help altijd iedereen.. Maar als ik iemand nodig heb is er niemand...
Datum:
06-12-2005
Naam:
Ik,,
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

kutleven...

heey... Ik ben 14 jaar oud en k heb 3 grote problemen... k voel me door iedereen behalve me beste vriendin in de steek gelaten alleen gaat het tusse mij en m'n beste vriendin ook steeds slechter....
Ik heb het gevoel dat er niemand meer om mij geeft... ik kan me nergens meer op concentreren ik ben alleen gefixeerd op 1 meisje... m'n beste vriendin ik houw zielsveel van haar en wil haar niet kwijt maar we hebben de laatste tijd supervaak ruzie, ik zie het echt niet meer zitten en denk dat ik nu maar ga want dit heeft verder geen zin meer
Datum:
06-12-2005
Naam:
Roy
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

lees maar als je wilt

Voor mij is het grote probleem dat ik gewoon geen zin meer heb en geen nut meer zie int leven, ik zie alleen maar de slechte dingen die gebeuren en de weinige goede dingen merk ik niet op. ik snij al en slik pillen maar echt doorzetten lukt niet. Ik heb zoveel mensen om meheen die echt van me houden en me steunen en helpen, alleen het lukt me niet ik zie het totaal niet meer zitten, daardoor probeer ik me aftezonderen, van de mensen waar ik ook van houdt. Dus ik werk mezelf alleen maar meer in de problemen. Ik ga nu ook naar een psycholoog etc maar heb zeker niet het gevoel dat het helpt, Ik voel me waardeloos en k wil gewoon echt niet meer......
Datum:
06-12-2005
Naam:
-GuanoApes-
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

....lees maar....

Ik kwam toevallig op deze site, en ik lees hier allemaal verhalen van mensen rond mijn eigen leeftijd die er al aan denken om zelfmoord te plegen. Dan denk ik okeey de wereld is wel vern**kt maar hoe kan het dat er al zoveel mensen van rond de 14 zelfmoord willen plegen, ik heb zelf ook geen leuk leventje enzo. Mijn ouders waren drugsverslaafd en dat kan ik natuurlijk aan niemand vertellen omdat ik daar anders problemen mee krijg en ja weet wel al die shit. Maar ik zou nooit zelfmoord kunnen plegen, want al lijkt het soms anders er is altijd licht aan het einde van de tunnel. en al denk je soms van niet als je dood zou gaan zijn er echt wel mensen die je zouden gaan missen en verdriet om je zouden hebben. Dus aan alle jongeren die eraan denken om zelfmoord te plegen NIET DOEN gewoon doen alsof je watten in je oren hebt en je niks aantrekken van de mensen die je leven zo erg verpesten. Hetzelfde doe ik nou ook bij mijn moeder en dat helpt echt wel en denk maar zo later heb je je eigen huis en je eigen leven en kun je doen en laten wat je wil dan hoef je je niks meer aan te trekken van ouders of kinderen die je pesten, dan ben je eindelijk vrij...
groetjus en sterkte
Naomi
Datum:
06-12-2005
Naam:
Naomi
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

lieve broer

ik ben enkele jaren geleden mijn jongste broertje verloren aan zelfmoord,ik ben van mening dat dit het ergste is wat je kan overkomen en daarbij nog dat je het verlies nooit kan verwerken , ook mede dat je blijft zoeken ( ook zelfs na jaren) na antwoorden die je nooit zal krijgen .

ik blijf zoeken naar antwoorden en weet dat ik die nooit zal vinden, de grote vraag waarom????

ik ben nu op zoek naar foto;s van zijn dienst tijd maar heb nog geen antwoorden gekregen van dienstmaten, misschien winden de het wel erg om er over te praten?

ik ben wel op zoek naar mensen die hetzelfde mee gemaakt hebben en die er wel over willen praaten

groetjes anita
Datum:
06-12-2005
Naam:
anita hilkhuijsen
Leeftijd:
50
Provincie:
Zuid-holland

ondragelijk

Er is al weer een dag voorbij en ik blijf mijn niet lekker voelen. Wanneer ga ik mijn nou is een keer goed voelen en dat alles weer lekker gaat net als vroeger. Slik mij nu al maanden dood aan de ad pillen maar helpt helemaal geen fuck.. en heb vandaag ook nog is slaappillen erbij gekregen zodat ik savonds weer wat betre kan slapen...misschien is het wel beter om alle pillen tegelijk in te nemen, misschien gaat het dan wel beter, want ik word nu echt helemaal gek in mij hoofd... eerste zelfmoordpoging mislukt..maag leeggepomt enzz... en nu belooft aan iedreen dat ik het niet zou doen, maar deze pijn is toch ondragelijk.. Ik wil alleen gewoon weer de oude worden.Gewoon weer lekker in mijn vel zitten en lekker de hele kunnen lachen... Maar dit heb ik dus al maanden niet meer en geloof ook niet dat het beter gaat worden ook...Heb de hoop eigenlijk al opgegeven .,.Met school gaat ook al niets meer goed..Zit nou gewoon ziek thuis totdat ik weer beter ben ...Nou dan kunnen ze nog lang wachten, want volgens mij komt het helemaal niet meer goed.. Mij eerste keer was mislukt maar als ik het nog een keer zou doen ..dan doe ik het goed,, maar het enige dat mij tegenhoud is mijn familie op dit moment..Maar ik ben bang dat er een moment komt dat het draadje gaat knappen en ik er niet meer tegen kan en mezelf toch iets aan ga doen.. Nou ik kap ermee met het leven en alles.. Ik hoop voor anderen dat het bij hun er beter van af gaat dan dat het bij mij gaat... Pijn...heb ik altijd..
Datum:
06-12-2005
Naam:
anoniem
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-holland

help me..

Help..
mijn noodkreet om hulp word door niemand gehoord, mijn armen vol littekens worden door niemand gezien. mijn botten, die uit beginnen te steken. niemand ziet, het kwetsbare, zieke meisje in mij. ik heb hulp nodig, maar ik ben bang om die te zoeken. ik weet, dat als het zo door gaat, dat ik dood moet, dat ik dood zal gaan. ik word geslagen, geschopt, verkracht, als ik het nog eens door zal vertellen, maar jij, ja jij, bent de oorzaak van mijn noodkreet..
Help me.. alsjeblieft!
Datum:
06-12-2005
Naam:
Emma
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

gaat lekker

Alles op orde nu en toch.... blijft knagen dat verleden. Bij iedere kleine tegenslag komt alles weer boven. Waarom iedere keer dat vechten, waarom geen harmonie? Ligt het aan mij, aan anderen?

Moet ik dan toch maar doorgaan of is het beter als ik stop?
Datum:
06-12-2005
Naam:
Tjakka
Leeftijd:
34
Provincie:
Limburg

ik wordt soms zo gek

ik wordt soms zo gek van iedereen
Datum:
05-12-2005
Naam:
Gwill
Leeftijd:
11
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven is een puinhoop...

Mijn leven is een puinhoop...al jaren... eigenlijk al vanaf wat ik me kan herrinneren
Mijn vader overwerkt, mijn moeder in het psychiater... We hebben verschillende hulpen in de huishouding gehad via de thuiszorg, waarvan er 1 mij zelfs heeft geslagen... Dat terwijl ik een kind van 9 was dat haar ouders miste dag in dag uit, en dat gewoon een beetje aandacht wilde...
Toen mijn moeder na een 2 jaar het psychiater uit kon en ze alleen nog voor dagbehandeling hoefde in plaats van opname probeerde we ons leven met zijn vieren weer een beetje op te bouwen...
Dat lukte niet en na een jaar tussen mijn ouders -wel scheiden -niet scheiden -wel scheiden -niet scheiden....zijn ze uit eindelijk tog uit elkaar gegaan... Mijn moeder heeft ons in de tijd dat mijn vader vertrok altijd laten denken dat hij was vreemdgegaan en probeerde ons ook zo veel mogelijk bij hem weg te houden... Achteraf bleek dat het mijn vader niet was maar mijn moeder die vreemdging...
Mijn vader had vrij snel een nieuwe vriendin met wie mijn zusje en ik best goed konden opschieten... Ik dacht eindelijk een beetje rust te vinden en een wat stabieler leven te krijgen dat wat ik in jaren had gehad... Niets bleek minder waar helaas... De vriendin van mijn vader raakte zwanger, waar ik per ongeluk achter kwam via een heel lullig verkeerd gestuurd smsje... Een maand na dat smsje, toen ze 2 maanden zwanger was, kreeg ze een miskraam... Dat was eigenlijk verwacht want ze had voordat ze mijn stiefbroertje kreeg ook al 5 miskramen gehad...
Bij mijn moeder thuis kreeg ik ook steeds meer problemen, ze deed niets meer dan op de computer spelletjes en tv kijken... Ze moest wel gaan werken door de scheiding en ze werkte een paar ochtenden per week... De huishouding kwam ondertussen volledig op mij neer... 13 jaar... en ik draaide een compleet huishouden... Op school ging het steeds slechter en ik werd van vrolijk opgewekt meisje een stil en teruggetrokken gepest meisje... Ik verloor vrienden doordat ik nooit tijd had om wat te doen en vaak te moe was om leuk te doen...
Uiteindelijk was er maar 1 vriendin die voor mij klaarstond, maar niet wist wat er thuis afspeelde.... Ik hield het verstopt en leefde op school met het geheim van thuis.... Ik kreeg een vriend, mijn allerbeste maatje toen... Via via op een verjaardag van kennissen heb ik hem leren kennen.... We konden elkaar eigenlijk al heel lang want we kwamen regelmatig met verjaardagen bij elkaar en we waren al snel dikke maatjes en na 9 jaar dat we elkaar al kenden hebben we een relatie gekregen die bijna 8maanden duurde, hij was 4 jaar ouder dan ik *ik 15 toen, hij bijna 19* dronk regelmatig wat en blowde ook wel eens, nooit in mijn bijzijn maar het was reden genoeg om nix tegen mijn moeder te vertellen, ik mocht sowieso niet met hem omgaan en de hel zou losbarsten als ze erachter zou komen, ze sloeg me al regelmatig want ik deed alles fout in haar ogen en dan zou ze me zeker in elkaar meppen en daar was ik als de dood voor... Maar hij heeft in de periode dat wij een relatie hadden 3 keer een zelfmoord poging gedaan, die ik gelukkig 3 keer uit zijn hoofd kunnen praten maar op donderdag 29 september kreeg ik tijdens de les een smsje van zijn zus... Hij was overleden... Hij had slaappillen, antidepressiva, alcohol en drugs in grote hoeveelheid ingenomen... Er was een afscheidsbrief aan mij, die heb ik pas lang na de crematie gehad omdat ze (zijn vader en zus, zijn moeder was al overleden een paar jaar) dachten dat dat beter zou zijn voor mij. Daarin stond alles uitgelegd en dat het niet mijn schuld was, dat hij nu eindelijk rust zou hebben... Mijn moeder wist van nix af, mijn vader wist wel dat hij zelfmoord had gepleegd en is ook meegeweest naar de crematie maar wist niet dat ik een relatie met hem had... Dat heb ik ook altijd zo gehouden... Door alles wat ik moest verbergen leefde ik in een grote leugen en loog ik mezelf af en toe helemaal vast, maar ik wou absoluut niet dat iemand erachter zou komen hoe ik me echt voelde... Ik moest sterk blijven en ik zou laten zien dat ik het wel alleen aankon, dat ik er niet onder zou bezwijken... Alleen een paar vriendinnen wisten dat hij zelfmoord had gepleegd, ik had verteld dak met iemand anders een relatie had, ik schaam me er nu nog voor maar ik wist echt niet wat ik moest... Maar uiteindelijk heb ik het toch stukje bij beetje verteld... Mijn beste vriendin is een ongeloofelijke steun voor me geweest, in die tijd rond de crematie is ze er altijd voor me geweest... Doordat zij achter me stond en ik met haar kon praten staat mijn verhaal nu hier, anders was ik mijn vriend regelrecht achterna gegaan, want zoveel kon ik niet verdragen...
Ondertussen kreeg ik ook steeds grotere problemen met mijn moeder, ik had elke dag ruzie met haar en als ik na een weekend bij mijn vader thuis kwam zondagavond was het een grote puinhoop, chipszakken op de grond, overal bakjes glazen en papiertjes... Met mijn moeder achter de pc... Ondertussen kregen we ook internet en zat mijn moeder op datingsites... Op zich niet zo'n probleem maar ze sprak om de haverklap met mannen af die gewoon bij ons thuis kwamen en ook bleven slapen... Uiteindelijk kreeg mijn moeder een vriend... Hij bleef al gelijk slapen een heel weekend en was meteen nogal handtastelijk... Iets wat mijn zusje en ik nogal vervelend vinden... Intussen woont hij bij ons in, ze zijn van de zomer samen gaan wonen... Ik heb nog steeds een enorm slechte band met mijn moeder en ik zou eigenlijk bij mijn vader gaan wonen maar toen begon mijn stiefmoeder opeens dwars te liggen... En ik wou ook mijn zusje niet alleen achter laten... Nu zit ik elke dag zodra ik thuis kom achter mijn pc... Ik voel me niet thuis meer hier... Elke dag ruzie... Als ik iets vertel dan luisterd mijn moeder niet eens meer naar me en als ik er wat van zeg dat weet ze het altijd wel weer zo te draaien dat ik een schuldgevoel erdoor krijg... Ik weet niet meer wat ik moet en ik wil het liefste weg van de wereld, weg van mijn problemen en weg van mijn moeder... Maar ik laat mijn zusje en mijn beste vriendin en mijn tante niet in de steek want zij zijn het dierbaarste in mijn leven en ik weet zelf wat het is om iemand te verliezen op die manier... Ik schrijf veel gedichten om het te verwerken... Je gaat er mee leren leven, maar de pijn gaat nooit meer weg
Datum:
05-12-2005
Naam:
Wil an0niem blijven maar mag wel gereageerd word
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.