Levensverhalen (pagina 174)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Moeilijk

Tja, waar begin je met je eigen levensverhaal? Ik zou het niet weten. Bij de geboorte of vanaf het punt dat het bergafwaarts ging? Tegelijkertijd twijfel ik alweer of iemand het wel boeit, of iemand de moeite gaat nemen om het te lezen, of ik het wel goed opschrijf, enzovoort.

Ik ga het in het kort doen. Ik kan het heel lang en uitgebreid doen. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Maar volgens mij zit daar niemand op te wachten.

Er zijn mij dingen overkomen en er zijn dingen waarvan ikzelf de oorzaak ben geweest. Dat is iets wat ik sowieso moeilijk vind. Als mij nou alleen maar dingen overkomen zijn, dan zou ik misschien ''zieliger'' zijn. Maar als je zelf dingen hebt veroorzaakt, dan ben je minder zielig. Dan heb je er zelf namelijk ook schuld aan. Wel vind ik dat de dingen die ik heb gedaan allemaal een logische verklaring hebben. Van het een komt het ander.

Ik vind het eigenlijk heel moeilijk om tot de kern te komen. Om het gewoon te vertellen. Ik vertel het altijd wel in een emotie. Die soms weer totaal anders kan zijn dan de dag ervoor.

Ik heb geen idee of dit een goed levensverhaal is. Ik heb eigenlijk niet eens iets verteld. Alleen maar dat ik daar weer problemen mee heb. Daarom vind ik mezelf ook een troublemaker. Ik kan heel lang doorgaan over iets. Ik kan dat heel zwaar laten wegen.

Omdat ik het gevoel heb dat ik hier niemand mee geholpen heb, zal ik er toch een boodschap aan meegeven.

Ik heb door alles wat ik mee heb gemaakt zo vaak aan zelfmoord gedacht. Ik had het meerdere keren gepland. Ik heb meerdere keren afscheidsbrieven geschreven. Maar ik heb het nooit gedaan. Omdat de hoop in mij nog leeft. Pas als die hoop sterft, dan sterf ik uiteindelijk ook. Ik hoop op een betere toekomst dan dat mijn jeugd is geweest. Ik droom over van alles waar ik serieus mee aan de slag wil gaan. Alleen moet ik het nog durven. En ook daar kan ik weer uren over doorgaan...

Ik ben een moeilijk geval. Heel moeilijk.
Datum:
17-08-2015
Naam:
Troublemaker
Leeftijd:
19
Provincie:
Overijssel

wil niet meer

Ben een man van 46jaar ik heb een relatie van 30jaar was 16 toen die begon hebben 4kids van 29 23 20 16 wat gebeurd me vrouw heeft me vertelt dat ze me gaat verlaten ik ben 8weken weggeweest omdat voor boetes heb gezeten na 1week zitten vertelt me vrouw wil niks meer met je te maken hebben ga van je scheiden dat ze al jaren niet meer van me houd terwijl we nog geen 3jaar geleden zijn getrouwd het heeft me hart zo erg gebroken ook nog is toen ik hoorde dat ze toen ik vast kwam te zitten ze vreemd ging het heeft me helemaal kapot gemaakt en ik kan en wil niet met dit verdriet leven doet zo pijn dat is de reden dat ik uit het leven wil stappen wie kan me helpen
Datum:
16-08-2015
Naam:
rene
Leeftijd:
46
Provincie:
Friesland

Het wordt te veel

Ik weet het allemaal niet..maar het komt er op neer dat iedereen vindt en denkt dat het best wel goed met mij gaat. Maar ik voel me zooo ellendig, mislukt en het lukt mij maar niet om dat te bereiken wat ik al lang moest bereiken...ondanks dat ik al mijn tijd en energie erin stop faal ik, keer op keer. En ik heb heel veel kansen gekregen!!!

Het feit dat iedereen anders om mij heen datgene wel heeft bereikt versterkt mijn zelfhaat en het wordt dagelijks erger! Ik verdien dit leven (liefde, familie, vrienden) gewoon niet en snap niet waarom ik ben geboren of God mij heeft geschapen!!

Ik krijg zooo veel van het leven, maar ik kan weinig terug geven...waarom ben ik toch hier nog steeds en gezond terwijl andere betere, nuttiger en slimmere mensen omkomen????
Datum:
16-08-2015
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
28
Provincie:
Zuid-holland

Ik heb de wereld niks te bieden

Ik ben een meisje van 16, en ik kan helemaal niks. Ik ben altijd een zorg geweest voor mijn ouders. Ik had geen vrienden, deed rare dingen om toch gezien en gehoord te worden en maakte mijn ouders ongerust. Alle aandacht van hun gaat naar mij omdat ik de ouste ben. Ze hebben teveel moeite in mij gestoken terwijl ik die moeite niet waard ben. Mijn jongere broertjes en zusje kunnen die moeite veel beter gebruiken.

Zij hebben zonder enige moeite geen problemen met aansluiting op de omgeving. Zij zitten vol talent en zullen het ver schoppen in hub leven.

Wat ik ook doe niks gaat goed. Ik heb altijd extra hulp nodig bij het kunnen. Niks lukt mij de eerste keer meteen en dat is met alles zo. Mijn ouders willen het niet toegeven maar ik ben wel een blok aan hun been. Van iedereen waar ik mee omga. Ik voel me een soort vijfde wiel aan de wagen met alles. Het enige wat ik een beetje goed kan doen is emphatie. Ik kan me goed in anderen verplaatsen. Voor de rest heb ik overal moeite mee. Met praten met luisteren, terwijl dat juist de simpelste dingen zijn

Je kan wel zeggen dat het allemaal te maken heeft met negatief zelfbeeld maar nee. Ik heb altijd wel doorgezet. Telkens viel ik en stond ik weer op. Maar dat werd nooit meer goed. Hoe meer ik mijn best doe, hoe minder goed het gaat. En dan heb ik het over de simpelste dingen.

Ik vroeg mijn moeder een keer wat ze zou doen als eenvan haar kinderen zou overlijden. En ze zei dat ze het heel erg vond, maar wel door moest gaan met haar leven om haar andere kinderen te verzorgen.

Haar reactie stelde me erg gerust. Ze zou denken aan haar andere kinderen. Ik zou geen last meer voor hun zijn. En mijn jongere broertjes en zusje krijgen dan de aandacht die zij aan mij gaf. De aandacht die ze verdienen en ik alleen maar verprutst heb.

Ik weet niet wanneer maar ik weet wel dat ik niet lang zal leven. Ik ga nog alles uit mezelf haleb waar nog nut aan kan zitten. Ik ga mezelf eigenlijk persen als een citroen. Al het nodige en nuttige om andere mensen gelukkig te maken eruit, en alles wat er overblijft weg ermee. Dus ik zal een luisterend oor zijn voor de mensen die problemen hebben. Desnoods moet ik maar een ghoer worden. Maak ik de mensheid toch nog blij. En dan wanneer het zover is weg ermee.

Dan heb ik alles gegeven wat ik nog kon doen. Mn laatste beetje geld dat ik spaar voor mijn broertjes en zusjes. En dan vertrekken. In rust. Wetend dat ik toch nog iets kon doen voor de wereld met het laatste beetje wat ik had.
Datum:
15-08-2015
Naam:
Susana
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Zelfmoord

Als je zelfmoord wilt plegen moet je het doen.
Niemand is de baas over jou.
Echt als je dood is je familie je na 5 maanden al vergeten..
Dood gaan hoort bij de natuur. Kijk hoeveel dieren de mens dood heeft gemaakt. En zelfmoord plegen is ook doodgaan alleen dan anders.
Sommige dieren plegen ook soms zelfmoord.
Bekijk het zo: iedereen die zegt of waarvan je denkt dat ze zeggen dat je geen zelfmoord plegen zijn egoistisch. Ze willen je alleen nog langer laten lijden omdat zij je anders gaan missen. Dus jij moet lijden doordat zij jou missen. En ze blijven je niet eeuwig missen. Ze denken alleen maar aan zichzelf.
Vroeger was het zelfs dapper en eervol als iemand zelfmoord pleegde. En als je zelfmoord wilt plegen kan het nooit erger worden na de dood. Of je komt in beter leven (als er een slechter leven was was je niet bereid om zelfmoord te plegen) of je komt in de hemel
Datum:
14-08-2015
Naam:
Iemand
Leeftijd:
23
Provincie:
Anders

Eenzaam en onbegrepen

Ik ben het zat dit nare verdriet
Het onbegrepen gevoel de onredelijkheid
Ben ik nou gek of zijn zij juist gek
De mensen om me heen die het maar niet begrijpen
Wat ik nou bedoel of hoe ik me voel
Ik hoop nog steeds om een tijd te vinden
Om alle problemen op te lossen die mij niet zinden
Helaas is het een eindeloze wacht
Op een bovennatuurlijke kracht
Die mij verlost van de pijn en mij uit deze hel bevrijd
De stekende hartpijn en leed die ik maar niet vergeet
Niemand die het wat uitmaakt niemand die het begrijpt
Het enige wat ze willen spelen is koek en ei
Er is niemand die luistert niemand die het deert
Het leven is waardeloos waarin ieder je negeert.
Datum:
14-08-2015
Naam:
nee
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-holland

ik zie het niet meer zitten

nadat mijn moeder overleed kwam ik in de jeugdzorg mijn familie heeft me verstoten ik ging om met de verkeerde mensen ik heb net ruzie gehad met de laatste waar ik nog normaal contact mee had die echt een vriend was ik zie het leven al langere tijd niet meer zitten en wil er dan ook echt uitstappen er is niemand die van mij houd
Datum:
13-08-2015
Naam:
weslox
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

Ik wil dood

Waarom zou ik nog willen leven in deze verkankerde wereld ik heb geen familie en kom net uit de gevangenis waar ik 4 jaar jeugd tbs heb gezeten en de mensen waarvan ik dacht dat voor me klaarstonden bleek niet zo te zijn
Datum:
11-08-2015
Naam:
DeathByAccident
Leeftijd:
18
Provincie:
Anders

Hel dat mensen wereld noemen.

Hallo ,

Dit is mijn verhaal waarom ik eigelijk zelfmoord wil plegen.

Wel ik ben een meisje van 14 jaar die in België woont. Als sinds dat ik klein ben wordt ik gepest. Van créche tot het middelbaar. Waarom ik word gepest is omdat ik dik en lelijk ben. Het blijft door gaan en door gaan. Ik wordt zelfs gecyberbullied. Je weet wel , pesten op het internet. Maar dat is gestopt. Wat ik nog erger vind is dat mijn familie mij ook pesten. Mijn moeder , mijn broers ( ik ben enig meisje) zelfs mijn ooms en tantes. Mijn vader is de enige die niets tegen mij doet. Als we op vakantie gaan en we zijn bij mijn ooms of/en tantes wordt ik gewoon geforceerd om mee te komen. Ookal wil ik niet. En juist voor mijn gezicht gaan ze praten over mijn gewicht enal. Ze schelden mij zelfs uit !! Voor mijn eigen gezicht. En als ik aan het huilen ben gaan ze vragen waarom ik aan het huilen ben alsof ze mij nog nooit hebben uitgescholden. Daardoor doe/deed ik aan snijden. Ik heb een paar sneeën op mijn pols maar die vervagen. Nu doe ik dat niet meer. En omdat ik vaak lelijk en dikzak en nog ergere woorden werd genoemd , ben ik super super super onzeker geworden over mezelf. Echt super. Ik durf niet eens te gaan shoppen voor kleren omdat als ik die kleren ga moeten passen zit er een groot spiegel in de pashok en kan ik mezelf zien. Ik vind mezeld dan ook super lelijk en dik. Plus ik haat mezelf. Ik ga ook niet graag ergens alleen naar toen. Of weet je wat ? Ik ga niet graag naar buiten want om mij heen zijn er super veel meisjes en die zijn allemaal super dun en mooi. Dan word ik gewoon meer en meer onzeker over mezelf want ik weet zelf ik ga der nooit zo uit zien. Ik huil mezelf in slaap zovan elke dag. Echt letterlijk elke dag. Er is geen 1 dag waar ik mezelf niet in slaap heb gehuild. Ik praat ook niet meer. Dus de meeste mensen hebben mijn stem dagen lang niet gehoord. Ik eet ook niet mer en als ik dat wel doe is het alleen in de ochtend en voor de restniet en als ik in de avond eet , ren ik naar de wc en kots het uit. Ik doe echt alles ALLES zodat mensen mij accepteren , maar 't is nog steeds niet genoeg. Niemand wilt me. Ik hoor mijn moeder af en toe zeggen dat ze niet wou dat ik geboren was want ze want ze wou een mooi dun meisje. Ze heeft me ooit ookal lelijk genoemd. Mijn oudste broer van 20 , zij ooit in mijn gezicht dat , op de dag dat hij me zag als baby dacht hij dat ik zou opgroeien als een mooi , non-problematisch en dun meisje maar ik ben het omgekeerde. Ik werd ook vaak geslagen door mij broers. Ik heb er drie , eentje van 20 , eentje van 17 en eentje van 10. Mijn kleinste broer scheld mij eigelijk alleen uit. Mijn moeder scheldt mij non-stop uit. Gewoon elke dag. Muziek is mijn drug. Door muziek vergeet ik mijn leven en problemen. Maar soms ook altijd niet. En als ik geen muziek aan het luisteren ben, denk ik aan mijn leven. Zovan : ben ik het eigelijk waard om te leven? Niemand wilt me, dus waarom zou ik nog eigelijk leven? Heel diep vanbinnen hoop ik dat het stopt , dat ik vredig kan leven zoals de meeste mensen. Maar aan de andere kant hoop ik dat ik word vermoord door iemand , zo ben ik weg van deze hel dat mensen wereld noemen.

Dit is mijn verhaal.
Dankje dat jullie het willen lezen.
Xxx
Datum:
10-08-2015
Naam:
Divine
Leeftijd:
14
Provincie:
België

Alleen

Heel mijn leven heb ik alles perfect willen doen. En vooral alleen zonder hulp. Tot ik niet langer meer verder kon. Ik maakte mezelf helemaal kapot. School was mijn leven geworden en dat maakte mij geestelijk helemaal kapot. Ook begon ik mezelf te snijden. Ik weet niet waarom ik dat toen deed, maar het gaf wel aan dat er iets niet goed ging.

Toen begon de ellende pas echt. Ik kwam in de hulpverlening terecht. Jaren lang heb ik daar rondgelopen van het ene naar het anderen: gesprekken, therapieen zelfs een opname. Maar niets hielp me genoeg om verder te kunnen en ik voelde me alleen maar slechter.

Nu sta ik er weer helemaal alleen voor. Ik vertrouw niemand meer. Ik voel me alleen en ongehoord. Ik ben mezelf kwijt dus ik weet niet meer voor wie ik aan het vechten ben.

Het meisje dat ik ooit was dat ben ik niet meer. En het doet me zoveel pijn dat iedereen die zei me te gaan helpen me zo kei hard heeft laten vallen.

Ik wil dit leven niet meer. Ik ben op.
Datum:
10-08-2015
Naam:
BlackAndWhite
Leeftijd:
19
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.