Mijn leven is een ramp, een groot zooitje, ouders gescheiden, vader die ik amper zie, hij is zwaar aan de drank, moeder dat een enorm zielig zeikwijf is, ook al sinds kort ''Zwaar'' aan de drank, mee gesleurd door die nieuwe vriend van 'r na van allerlei kroegen, komen ze met z'n tweeen s'avonds laat thuis, straalbezopen, en ja hoor dan hebben ze weer ruzie, als je ze dan hoort schelden, schreeuwen, en dingen smijten, buiten of binnen, maakt ze niet uit, maakt dat me zo verdrietig en agressief, zo klinkt t als of het nog wel mee valt maar geloof me, in het echt is het absoluut verschrikkelijk, en dan heb ik sinds kort een negentien jarige vriend, die ook al zoveel zuipt, zijn vrienden staan bij 'm op nummer 1, en altijd maar dat gezeur over respect, hij neemt me ook nooit ergens naar toe, behalve naar de stad om voor m zelf te ''shoppen'', er is veel tussen ons gebeurt en mijn haat tegen hem word steeds groter, maarja als ik hem dump, dan heb ik helemaal niets meer, vrienden heb ik zoiezo al niet, familie wel, maar daar heb je geen bal aan, het enige wie dus over blijven, is ikzelf en hij.. Ik doe de hele dag bijna niks, ga s'ochtends tot s'middags na school, (waar het ook al super slecht gaat), het leren & schoolwerk dan. In de klas is het wel gezellig, maarja dat zijn alleen ''schoolvrienden'' die zie ik buiten school niet, ik heb vorig jaar ook heel wat domme dingen gedaan in die klas, echt idioot hgewoon. Kan het moeilijk terug draaien, anders had ik het allemaal wel anders gedaan'. Als ik uit school kom, ga ik of (heel droog) naar het bos, vervelen, (de enige plek waar ik een beetje alleen kan zijn), achter de com. tv kijken of slapen, of mn vriend komt langs, ja, hij heeft veel te doen, ja, ben er eigelijk best jaloers op af en toe, altijd naar vrienden, bergen leuke dingen doet ie op een dag, gaat altijd naar die kut kroeg, etc. En wat heb ik, ik heb niets, praat in mezelf, doe domme dingen, etc.etc. in t echt is t hele verhaal nog langer en nog erger, maar ik heb geen zin omdat helemaal te typen, Eigelijk twijfel ik aan zelfmoord, aan de ene kant heb ik dan eindelijk rust, geen gezeik meer, geen school die om mn nek hangt, geen verdriet meer, geen woede, etc. etc. Maar aan de andere kant kijk ik optimistisch naar de toekomst, ik denk nu gaat t slecht met me, maar als ik oud genoeg ben en een beetje geld kan verdienen, en het belangrijkste, alleen, VRIJ, en op eigen benen kan staan valt er toch nog wel wat te halen uit t leven?! Maar.. kan ik zolang wachten, nog MINSTENS, 5 jaar, kan ik die nog aan?!
Ik heb eingelijk een stukje op kunnen schrijven, van wat me dwars zit...
.............
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.