Levensverhalen (pagina 1714)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

in een bodemloze put

Ik heb best veel meegemaakt in mijn leven.

Allereerst heb ik mijn moeder verloren toen ze 15 was. Ze stierf aan kanker en was samen met mijn zus de enigste persoon van wie ik echt hield.

Mijn vader heb ik iets van 3 keer gezien.
Toen ben ik bij mijn zus gaan wonen en grote ruzie gekregen voornamelijk omdat zij mij het huis uit wou pesten omdat ze het toch niet aan kon ondanks dat we 15 jaar lang erg goed contact hebben gehad.
Ook heb ik ruzie met mijn broerz omdat hij weigerde mij in huis te nemen voor een week(om en om bij mijn broer en zus slapen) opzich niet erg, maar de manier waarop hij dat duidelijk maakte vond ik niet ok.

Mijn broer en zus hebben vanaf mijn babytijd vaak op me gepast en ze durfden toen ik ouder was nooit een grote mond tegen me te hebben(niet dat het nodig was want ik ging goed met ze om) omdat mijn moeder er dan een stokje voor stak. Na het overlijden hebben ze me willen terugpakken denk ik, hoe kidnerachtig het ook klinkt.

Ik loop vanaf mijn vijfde bij een psychiater. Eerst werd er ADHD geconstateerd en dat heb ik gehouden tot mijn 12. Toen werd ik minder druk en mocht ik ook van de medicijnene af. Toen sloeg de ADH ineens om. Ik was NOOIT meer druk alleen nog maar stil en verlegen. Ik maakte moeilijk contacten en was altijd het buitenbeentje. Op de basischool was ik erg populair maar op de hoegrer school was ik het pispaaltje.

Nu ben ik 19 en ondertussen is er heel wat meer geconstateerd.

Ik ben depresief.
ben lichtelijk autistisch.
Heb pleinvrees.
Slapeloosheid.
Sociale angst en ben erg sexueel gefrustreerd.

Ook heb ik een oogziekte waardoor ikheel moeilijk tegen het daglicht kan met mijn ogen. Zelfs met een zonnebril kan ik erg moelijk de strtaat op als het lekker weer is.

Verder heb ik welgeteld 1 vriend en dat is er 1 die zelf ook heel psychische klachten heeft. We zoeken elkaar dus op zeg maar.
Mijn andere vrienden ben ik vanaf mijn 12e kwijtgeraakt want al mijn vrienden zaten op de basischool. Sindsdien heb ik nooit echte vrinden meer gehad.

Mijn familie ben ik ook kwijt. Ik was altijd al het zwarte schaap en zag mijn ooms en tante`s niet veel(opa`s en oma`s heb ik nooit gekend)

Ik ben ook heel erg lelijk. Voornamelijk komt dit door mijn huid die met de dag slechter word( veel roken, weinig slapen, extreem veel stressen en piekeren, extreem slecht slapen.

Ook heb ik een lompe houding en een erg grote scheve neus. Naar de kapper kan ik niet want dat durf ik niet(over straat) dus knipt mijn huisgenoot met totaal geen ervaring mij 1 keer in de maand waarna het echt verschrikkelijk eruitziet.

Ik ben echt doodop. Ik kan het niet meer en ik wil het ook niet meer.

Ik wil wel even kwijt dat ik sommige verhalen van mensen hier lees en dan denk ik. Wat klagen julie?
Julie durven tenminste naar buiten en met mensen te praten en normaal naar de winkel te gaan om boodschappen te doen.
Als ik naar buiten kon, dan had ik de kans om aan mezelf te werken. naar de kapper gaan om wat meer zelfvertrouwen te krijgen etc, etc.

Ik wil julie mensen veel sterkte toewensen want ik zit echt heel erg in de put en ik kan me niet voorstellen dat iemand zelfmoord wil plegen omdat hij een kein pikkie heeft. Ik ervaar echte pijn.

De reden waarom ik GEEN zelfmoord durf te plegen is om 3 redenen:

1. Bang voor de pijn want volgens mij bestaat ergeen pijnloze zelfmoord.

2. Mijn moeder die niet zou hebben gewild dat ik een einde aan mijn eigen leven zou maken.

3. Bang dat ik in de hel terechtkom waar het nog erger is dan hoe ik me nu voel. Alhoewel ik niet gelovig ben durf ik het toch niet aan nadat ik een boek over de zogenaamde Hel heb gelezen.

Ik heb 2 keuzes.

1. blijven kreperen tot ik doodga aan ouderdom of wat anders.

2. vechten en proberen er nog wat van te maken en alhoewel dat moeilijk is, mischien is het wel te doen.



Datum:
12-05-2006
Naam:
P
Leeftijd:
19
Provincie:
Groningen

Het zat zijn en alleen maar door gan voor anderen waarom zou ik?

Hallo ben het al heel lang eigelijk allemaal zat het leven op deze manier! Ik ben er nog omdat ik anderen geen verdriet wil doen maar ze kijken niet eens echt naar me om dus twijfel wel eens of ze echt verdrietig zouden zijn als ik er uit stap dus zo niet kan ik het nt zo goed wel doen omdat ik vind dat ik lijd aan het leven! Mijn leven is een puinhoop van af me jeug ne ook beschadigd door mishadeling en zo ben in terapie geweest maatr er slechter uit gekomen in veel opzichten en doordat ik dat gedan heb wordt ik nu gestigmatiseerd wat ontzetend klotte is omdat je gewoon buitengesloten wordt in de maatschappij!! tewijl ik er weinig aan kan doen dat het is zo als het is alleen mijn best doen maar ja het lukt niet dus gaat lekker dan he!! Ik ben het ewoon al heel lang zat zo!!zie ook weinig perspektief in me leven ben alleen maar hobby;s aan het doen om de dag door te komen en voor de structuur maar dat gaat ook steeds meer tegen staan. Ik dwing me nog steeds om te vechten maar eigelijk heb ik liever dat ze me een spuitje geven ben ik verlost en geen parasiet meer van de maatschappij!!! ik vind dat ik me zelf moet dwingen om te blijven voor anderen geen trauma te bezorgen maar ja hoe lang moet en kan je dat nog! het is egoisties van mij als ik er uit stap maar ja anderen zijn net zo egoistische om mij te dwingen te leven terwijl het leven me zeer doet dus wat moet je dan! vechten ja maar ik ben het zat ben al bijna twee keer dood geweest lang geldedn scheelde en haartje ook dor poging met pillen en alchol had toen moeten lukken! Vanaf die tijd is de doods wens eigelijk niet meer weg geweest ja soms maar niet lang en dat is al 12 jaar dus lang zat!soms weet ikk het allemaal niet meer en wou dat ik gewoon maar niet meer wakker werd maar ja zit er nog steeds he oke ik stop nu met schijven weet niet wat ik er aan heb of zo en bij wie dit terecht komt maar heb geen behoefte aan prof hulp verlening ben ik op afgeknapt!!!! groeten judith
Datum:
12-05-2006
Naam:
j.e.meijer
Leeftijd:
40
Provincie:
Utrecht

Rust

Gewoon stilte,
in mn hoofd.
gewoon rust,
dat de vlam in mij dooft!!
Geen angst en onvermogen,
maar kalm en niet bedrogen!
Een eind aan alle narigheid,
Het laatste stuk van mijn tijd!
Het is voorbij het gaat niet langer,
zonder jou het is voor mij!
De rust voor jullie komt ook wel goed,
Begrijp de reden waarom ik dit doet!
Het is voorbij,
het is afgelopen....
Datum:
11-05-2006
Naam:
erik
Leeftijd:
24
Provincie:
Zuid-holland

sterk

ik heb al jullie verhalen gelezen nou ik zal een ding zeggen jullie zijn super sterk en slimme mensen waarom omdat jullie zoveel problemen en dingen meegemaakt wat normale mensen al dood waren aan hartinfarct of wat dan ook ... maar jullie zijn allemaal met beide benen op de grond weten te blijven ondanks alles proberen jullie nog steeds dingen recht te zetten zonder dat jullie dat beseffen als ik in jullie plaats zou zijn want jullie zijn hartstikke sterke personen zou ik schijt hebben aan alles . EN EEN NIEUWE LEVEN BEGINNEN ZOALS WAAROM GAAN JULLIE NIET INDE RICHTING STUDEREN WAAR JULLIE PIJN OVER HEBBEN ZODAT JULLIE ANDERE MENSEN KUNNEN HELPEN WANT IK WEET EHT ZEKER JULLIE LEVEN MEE EN ANDERE AFGESTUDEERDE NIET WANT DIE HEEFT HET NIET MEEGEMAAKT DIE HEEFT ALLEEN VAN EEN BOEK MENSEN HEBBEN MENSEN NODIG ZOALS JULLIE DIE BEGRIP VOL ZIJN EN DIE MEEKUNNEN PRATEN OVER HET PROBLEMEN EN MEEVOELEN PROBEER HET TOCH WANT OPGEVEN IS EEN MAKKELIJKE WEG VOOR ZWAKKELINGE MAAR NIET VOOR JULLIE
Datum:
11-05-2006
Naam:
sterk
Leeftijd:
36
Provincie:
Friesland

ff natrappen

ik voel me zo k*t ik wil dood
zo vaak gedumpt en dan ook nog vrienden die je een hart onderriem steken
het spijt me voor de mensen die denken dat ik alles aan kan maar ik ben ook een mens en ik wil nu dood.

tenzij iemand een goede reden heeft waarom niet
Datum:
11-05-2006
Naam:
stefan
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Zelfmoord

hallo ik ben een meisje van 17 jaar

bij mij in de familie is Depressiefietijd ontdekt, me oom heeft het ook en ik ben ook de dupe ervan geworden,

Ik heb zo vaak gevoelens dat ik dood wil,
en dat ik er geen zin meer in heb
ik heb al zooooo vaaaak in me polsen gesneden,, Maar elke keer als ik verder en dieper wil houdt iets me tegen het is echt een kutgevoel, want ik wil doorgaan maar het lukt gewoon niet.

wie kan me helpen,

Groetjes Joyce
Datum:
11-05-2006
Naam:
Joyce
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

hoeveel verdriet kan je alleen dragen?

Ik weet niet waar het allemaal verkeerd is gegaan maar ik heb al teveel meegemaakt en nu zie ik het niet meer zitten.
Toen ik 16 jaar was heb ik al geprobeerd om zelfmoord te plegen maar ik heb er alleen littekens aan over gehouden. Ik kan geen kant meer op, iedereen verwacht van mij dat ik het zorgeloos meisje ben dat zij altijd zien maar zo ben ik niet. Ik wil mijzelf zijn en dat kan ik niet.
Dus is t beter als ik simpel weg stop te bestaan.
Datum:
11-05-2006
Naam:
loelie
Leeftijd:
24
Provincie:
Noord-brabant

.Steun!

Lieve mensen van het prik bord!
Als ik jullie verhalen lees schrik ik..! Ik wil jullie zo graag helpen , maar ik weet dat dat niet kan.!!
Ik zou jullie vertrouwen,,hoop +liefde willen geven .

De pijn die jullie door maken :o hoe houden jullie het vol ? Ik begrijp best dat je het niet eens meer vol wil houden!

Ik kan nu wel zeggen van : nee blijf leven ,, en kom op blijf positief! maar das zeuR verhaal..

Soms zit je er ook echt door heen ..En hoop voor jullie allemaal dat jullie keuzes maken wat je denkt dat het beste is!

Lieve lieve mensen jullie verhalen zetten mij aan het denken... en ik kan niks voor je betekennen !

Liefs,,,milou* (L)
Datum:
11-05-2006
Naam:
Milou
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

ik ben het zat

ik ben 8 jaar getrouwd en ik heb klien van 5 jaar.als loopt goed.tot dat ik heb ondeket dat ze heeft andre. sinsdien denk ik vaak om zelfmoord, maar als ik thuis ben en kijk naar mijn zon, dan zeg ik. ik wil leven allen voor hem. de relatie is all maanden uit tussen haar en hem. wij wonnen samen maar ik kan het niet vergeten. ik kan met niemaand over praaten.
ik vol de haat in haar oogen als ze naar mee kijkt. als ik ga sheiden ze krijgt mijn kleine.ik ben het zat, ik kan nog uuren pratten. maar de pijn zit diep in mijn hart.
Datum:
11-05-2006
Naam:
harry
Leeftijd:
35
Provincie:
Overijssel

Angst

Ik ben een meisje van 15 jaar en ik zou graag mijn verhaal willen vertellen omdat het ook oplucht.
Voor een 15 jarige heb ik al heel veel meegemaakt.
Me broer heeft ADHD en Autisme.
Hij is heel lastig om mee om te gaan.
Ook kan hij moelijk zijn gevoelens uiten.
Me moeder en me vader zijn gescheiden en me moeder wilt liever niks meer van hem afweten.
Me broer en me vader hebben ook ruzie en nu wilt me broer ook niks meer van hem afweten.
Ikzelf hou nog heel veel van hem en ik ben eigenlijk nog de enigste die met hem omgaat.
Soms word ik geslagen door me moeder, maar dat is meer een tik.
Toch doet het me blijkbaar wat dat ze me slaat, want elke keer als ze dat heeft gedaan huil ik later op me kamer van onbegrip.
Ik ben bestwel gevoelig en heb zovaak een gebroken hart gehad.
Tot op een dag ik het zat was van de sneeen, de pijn en het verdriet.
Ik besloot er een eind aan te maken.
Me vrienden hadden niks door en werden ook een beetje gek van me omdat ik nooit meer zo vrolijk was als in het begin.
Het werd allemaal te veel.
Ruzies, verdriet, onzekerheid.
Tot dat ik weer een negatieve gedachte had en me dingen ging afvragen die vast wel meerdere mensen zich afvragen.
Zoals: "Wat doe ik hier?" "Waarom kan het leven niet gewoon gemakkelijk zijn?" "Waarom hebben sommige mensen geen problemen en andere juist heel veel?"
Het is niet eerlijk...
Ik besloot op een dag naar het dichtbijzijnde treinstation te gaan.
Ik wachtte op een sneltrein die niet op dit station zou stoppen, maar door zou rijden.
In der verte zag ik een trein aankomen.
Hij kwam met volle snelheid.
Ik waagte erop.
Langzaam liep ik steeds dichterbij het einde van het stukje station.
De stale, harde neus van de trein kwam steeds meer dichterbij.
Het was nu nog springen of weglopen.
"Ik kan het.. ik kan het.. ik kan het!"
Natuurlijk kon ik het niet.
Ik liep achteruit met de tranen in me ogen.
Sindsdien is me leven zowat veranderd.
Toch had ik nog 2x gewaagd.
Maar ik ging verder.
Ik snee ook verder en verder.
Dieper en steeds dichterbij me pols.
Toen dacht ik het te durven.
Ik snee heel zachtjes in me pols.
Het bloedde heel zachtjes.
Mislukt... en ik durfde het nog steeds niet.
Toen later had ik weer een mes in me handen.
Deze keer was het mikpunt me hart.
Steeds dreigde ik mezelf neer te steken.
Lukte weer niet...
Ik had nog een poging gewaagt en deze keer niet met een mes of de trein.
Ik pakte een touw en probeerde mezelf op te hangen.
Ik wist niet hoe je zo'n strop moest doen.
Dus... weer mislukt.
Het was wanhopig.
Ik had de moed er niet voor en ik wil soms nog steeds dood.
Het heeft geen zin meer...

Gr. A
Datum:
11-05-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
15
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.