Levensverhalen (pagina 1590)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

zo dan?

Al de verhalen hier geven precies weer hoe ik me voel..
Ben pas Schizofreen verklaard en heb weer pillen er bij gekregen..
Nu voel ik me wel wat vrijer.. Ik kijk nu wat verder de wereld in.
Toch ... steeds weer ben ik bang om mezelf te bevrijden.
Ik herinner me niets meer van mijn jeugd... alsof ik pas begonnen ben te bestaan op het moment dat ik depressief werd.
De wereld zit vol met herrie en wordt met de tegenwind naar mij toegevoerd....alles beweegt en maakt me moe....
Datum:
15-11-2006
Naam:
mia
Leeftijd:
34
Provincie:
Zuid-holland

sterven

Sterven is nooit taboe geweest voor mij, en de gedachte aan sterven maakt me juist dat ik net dan van het leven geniet. Ik ben nooit echt gelukkig geweest, zowel met mijn leven als met het leven rondom mij. Waarom dit komt? Ik denk niet dat ik genoeg tijd heb om dit te achterhalen. Waarom voel ik me altijd zo slecht? omdat god me gekozen heeft? Omdat ik wil dat ik me slecht voel? Of gewoon ben wat ik ben! Klinkt erg vind je? Dan ken je mijn leven niet...
Datum:
15-11-2006
Naam:
peter samyn
Leeftijd:
20
Provincie:
Limburg

ik heb er genoeg van

ik ben een vrouw van 52 en sinds 6 jaar weduwe ik heb wel twee kinderen waarvan 1 een zeer goed kontakt met de ander wat minder maar ik wil heelgraag naar mijn man toe want ik voel mij zo alleen
Datum:
14-11-2006
Naam:
nanny
Leeftijd:
52
Provincie:
Zuid-holland

help !!!!

als iemand vn mn vrienden of familie sterft wil ik mijn polsen oversnijde ..
mn vriendin wil nu op dit moment zelfmoord plege .. ik kan aar ni tegenhoude want kzit op msn .. mn omaz is bv ook alles voor mij .. als zij dood gaat wil ik mee met haar .. mn leven betekend nix als mn vrienden en familie hier niet meer zijn .. wat moet ik hier dn nog komen doen ????
help me pls !!
Datum:
14-11-2006
Naam:
anoniem22
Leeftijd:
14
Provincie:
Utrecht

geen vrienden

hallo,

ik ben vandaag vriendloos geworden. een vriend van mij werd boos omdat ik na school niet op hem wachte en toen zei hij dat ik maar andere vrienden moet gaan zoeken. Ik sta op het punt om zelf moord te plegen

groetjes anoniempje
Datum:
14-11-2006
Naam:
anoniem
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-brabant

ík heb ze niet

alleen zijn
zonder dromen
zonder vrienden
alleen zijn
alle hoop vervliegt
waarom nog wachten op wat komen gaat
ik zal het toch alleen ondergaan
waarop nog wachten op 'de ware'
voor mij bestaat hij al - het is alleen niet zo'n aardige jongen, hij slaat hij duwt hij vloekt hij trekt, hij liegt hij slijmt hij zoekt hij vind - maar doet dat nu bij iemand anders
ik vind geen nieuwe 'ware' ik vind geen goede vriend
iemand die lacht, iemand die huilt, iemand voor en met mij
ik ben alleen
ik moet mijn tijd uitleggen aan anderen –
ik studeer ik werk, ik heb een hobby ik heb een fijne familie
ik moet mijn tijd uitleggen aan anderen –
dat kan ik niet
ik kan niet uitleggen waarom ik geen tijd besteed aan vriendschap, aan uitgaan, aan sociale contacten - Ik heb ze niet.
Iedereen gaat naar huis, en ik zit op mijn kamer. tv, computer, boek.
Prima, maar verder gaat het niet.
Ik heb een hobby, met toffe mensen,
maar daarnaast zie ik ze niet.
Zien zij mij niet.
Ik ga naar school, met toffe mensen,
maar daarnaast zie ik ze niet.
Zien zij mij niet.
ik moet mijn tijd uitleggen aan anderen -
dat kan ik niet
ik kan niet uitleggen waarom ik geen tijd besteed aan vriendschap, aan uitgaan, aan sociale contacten - Ik heb ze niet.


Datum:
14-11-2006
Naam:
chosen
Leeftijd:
17
Provincie:
Limburg

waarom

ik moet atijd mijn ouders helpen in hun zaak ik mag nooit weg met vriende aleen as mijn moeder het zegt maar dan zijn ze al zonder mij weg
Datum:
14-11-2006
Naam:
bram
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

zelfmoord

Hoi ik ben nicole en kom uit emmen, ik heb nooit een leuk leven gehad, ik ken alleen maar ellende. Toen ik drie was zijn mijn ouders gescheiden, na jaren getouwtrek, en gevecht om wie de kinderen mocht hebben, mochten mijn zusjes en ik bij mijn moeder wonen, als we maar 1 keer in de 14 dagen naar onze vader gingen. Ik heb toen altijd gezegd als ik 12 ben ga ik nooit meer naar mijn vader, hij was en is nog altijd alcohollist. Hij heeft mij meerdere malen in elkaar geslagen toen ik nog heel klein was. Toen ik op het vmbo kwam werd ik elke dag gepest, elke dag was mijn jas weg, lieten ze me struikelen enz. Ik heb het tot de 3de klas vol gehouden, vanaf die tijd ben ik niet meer naar school geweest, durfde niet meer, ik heb dit ook nooit aan mijn moeder verteld waarom weet ik zelf niet eens. Nu 8 jaar later weet ze het wel. Ik moest toen voor de rechter verschijnen op mijn 14de. Dat is heel wat voor een kind. Toen moest ik een tijdje later weer voor de rechter verschijnen, mijn straf omdat ik niet naar school ging was, 5 dagen gevangenis, en 5 dagen voorwaardelijk. Ik heb toen 5 dagen in de gevangenis gezeten, en wel precies met de kerstdagen. Hoeveel verdriet dat ik daar van had, weet niemand, die pijn moet ik mijn hele leven met me mee dragen, wat niet te doen is.
In juni dit jaar komt mijn moeder bij mij met het verhaal dat ze op vakantie ging met mijn zusje, ze vertelde recht in mijn gezicht dat ze me niet mee wou hebben. Ik kon mij niet meer inhouden en heb toen het een en ander in huis kapot geslagen. Mijn moeder en zusje hebben mij toen aangegeven bij de politie. Ik ben toen bij huis weggehaald door de politie, wat een vreselijke afgang was voor mij, want nu schaam ik me vreselijk in mijn buurt. Als er teveel mensen buiten zijn, ga ik niet eens naar buiten, ben dan zo bang dat mensen me nakijken over me praten of me uitlachen. Ik heb al meerdere malen aan zelfmoord gedacht. En krijg het niet meer uit mijn hoofd. Ik loop nu bij een psychiater, door die aangifte, daar kon ik wel mee leven, maar tot ik op een dag thuis kwam en een brief van de reclassering zag liggen, heb de brief geopend en er stond in dat ik maar even langs moest komen. Ben daar geweest, en nu moet ik 2 jaar bij de reclassering lopen, als ik 24 ben, ben ik daar klaar. En elke keer als ik daar aan denk, hoeft het voor mij niet meer. Omdat ik gepest ben op school, dat mijn vader en moeder niet van mij houden en mij niet willen, daar moet ik nu voor boeten. Waarom is er niemand die om mij geeft, die mij wel leuk vind, die mij wel mag. Ik sta altijd voor iedereen klaar, doe alles wat me gevraagd word en nu word ik zo de grond in getrapt. Ik heb ook maar 1 goede vriend, en als ik iemand nodig ben kan ik altijd bij hem terecht, maar het is zo fijn als je ook familie hebt die je steunen en om je geven. Waarom zou ik nog hopen dat het weer goed komt. Ik leef al 18 jaar zo, ik kan niet meer , ik ben op. Liefs Nicole
Datum:
14-11-2006
Naam:
nicole
Leeftijd:
21
Provincie:
Drenthe

ben het beu

ik wil wel zelfmoord plegen of gewoon doodgaan maar ik zou niet weten hoe. Enkel met pillen, maar dan heb ik de kans toch te ontwaken en andere manieren sluit ik uit want daar ben ik dan weer te laf voor. Ik werd op mijn 35ste geconfronteerd met het chronisch vermoeidheidssyndroom, waarschijnlijk tengevolge van klierkoorts opgelopen in Thailand. Dan begon ik overal spierpijn te krijgen wat ze fibromyalgie noemen. Door middel van een cryptotetanietest hebben ze dan ook nog spasmofilie vastgesteld, wat een totaal magnesiumgebrek is. Let wel, ondertussen hebben ze me verschillende maanden opgenomen in psychiatrische instellingen voor een zogenaamde depressie. Ik een depressie? Ik had alles wat een mens zich kan dromen: toffe baan, leuk appartement, auto, relatie en massa's vrienden... nu niks meer. Veel onbegrip op het werk want je ziet uiterlijk niets aan mij en dus ben je niet ziek. Op eigen houtje heb ik dan nu tenslotte nog ontdekt dat ik een tekort (nu ja o%) groeihormoon en stresshormoon heb zodat ik me dagelijks moet inspuiten. Nu zit ik inderdaad wel in een zware depressie, ik huil van zodra ik opsta en ik weet zelfs niet waarom. Omdat mijn leven niet meer het leven van vroeger is ? Ik neem anti-depressiva maar die helpen niet, ik heb geen geld om een psychiater te betalen en moet altijd slaappillen nemen om te kunnen slapen. Ik vraag me echt af of er mensen zijn die uit zo'n uitzichtloze situatie uitkomen ? Ik heb nog slechts 3 mensen die mij min of meer steunen maar verder ben ik in de steek gelaten door zo een 300 mensen die ik kende. De meeste ziekenhuiskosten worden gelukkig nog wel door mijn hospitalisatieverzekering gedekt. Soms denk ik dat ik gewoon te zwak ben of zoiets, maar zo was ik vroeger toch niet? Waarom blijven die sombere gedachten toch in mijn hoofd... en ja ik heb veel meegemaakt in het verleden maar moet ik daar nu zo voor gestraft worden ???
Datum:
14-11-2006
Naam:
Serge Vdd
Leeftijd:
37
Provincie:
Utrecht

Mislukt

Met een handicap valt op zich best goed te leven. Maar als die handicap erger wordt en je bijna niet meer kunt lopen terwijl er toch nog van je verwacht wordt dat je even die tentamens op school goed maakt en met een glimlach door het leven gaat, dan ga je toch twijfelen of je ouders niet beter een abortus hadden kunnen laten doen 21 jaar geleden. Ik weet wel dat een abortus nu geen optie meer is, maar ik kan natuurlijk ook gewoon zelf een einde eraan maken. en waarom ook niet? Alles mislukt en wat niet mislukt dat gaat wel fout.
Ik ben mislukt!
Datum:
14-11-2006
Naam:
Frank
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.