Levensverhalen (pagina 1582)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Nooitgedacht

Nooitgedacht dak op site als dees zou kijken.
Veel verhalen komen me bekend voor andere ook weer niet.. één ding hebben ze wel gemeen : ze zijn dan wel door (op het moment van schrijven zeker ) mensen geschreven die het somber inzien !
Zo ook ik , anders ga ik niet op zelfmoord zitten googlen!
Mijn verhaal in steekwoorden : gescheiden ouders/sexueel misbruik/moeilijke jeugd / drugs/gevangenissen / liefde /eenzaamheid/onzekerheid...
geen kracht meer.... En dat is zo raar want eigenlijk ben ik een echte levensgenieter, een doordouwer
maar op één of andere manier spookt zm wel erg vaak door m'n hoofd de laatste tijd .. probeer te relativeren.. weet ook wel dat het over 3 maanden allemaal weer heel anders kan zijn, maar toch..
Ik ben pijn lijden beu .. heb het allemaal wel gehad en gezien op deze "bol" geloof ik..
waar gaat het allemaal nou in vredesnaam eigenlijk om?
Waarom zou ik wéér gaan vechten ..?
Voor wie.. ?
( ja voor mezelf hoor ik nu ) maar als ik nou niet meer kan gewoon..?
PFFFF..

Listen to me just hear me out, if i could have your attention
Just quieten down for a voice in the crowd.
I get so confused i don't understand
I know you feel the same way you've always wanted to say
But you don't get the chance, just a voice in the crowd.

I don't know the score anymore; it's not clear anymore
I can't tell right from wrong anymore; i just don't understand.
I was sitting here thinking of exchanging a new world for old
Like changing channels on the tv, or the dirt we stand in to gold.

When i was young, my father told me just the bad guys die
At the time just a little white lie
It was one of the first but it hurt me the most
And the truth stung like tears in my eye
That even the good guys must die
There's no reasoning no crimes and i never knew why
Even now it still makes me cry.

If there's somebody up there could they throw me down a line
Just a little helping hand just a little understanding
Just some answers to the questions that surround me now.
If there's somebody up there could they throw me down a line
Just a little guiding light to tell wrong from right
Just some answers to the questions that i'm asking you
I keep a vigil in a wilderness of mirrors
Where nothing here is ever what it seems
You stand so close but you never understand it
For all that we see is not all what it seems, am i blind?

Datum:
24-11-2006
Naam:
Floris
Leeftijd:
35
Provincie:
Noord-brabant

waarom

moeilijk om heel je leven even te vertellen...voel me heel ongelukkig en verdrietig....het doet zo,n pijn dat ik rust wil hebben in me hoofd...me ex heeft ons verlaten, ik en mijn 2 kids..het is nu 2 jaar geleden..ik hou zoveel van hem en hij ziet het leven als een lolletje.hij wil gelukkig zijn maar niet met ons..voelde me vroeger al alleen omdat hij nooit thuis was voor zijn werk...hij vind mij een zeur in alles. heb een hele lieve vriend die een relatie met mij wil en hij is heel goed voor mij en de kids,maar ik hou niet van hem zoals ik van me ex hou. vrienden laten mij vallen en die heb ik juist erg hard nodig nu.heb een zware operatie achter de rug en me moeder heeft kanker. soms denk ik, dan maar met die vriend die zo lief voor me is maar hij verdiend mij niet.als me ex langs komt dan doet het zo,n pijn dat hij weer weggaat met mijn zoontje en dingen doen zonder mij.hij wil alleen nog maar sex zecht hij en verder niets want hij kan met elke vrouw naar bed waar hij niet van houd.toch hoop ik dat hij ooit trug komt. me kids missen hem heel erg. waar ik ook ben dan denk ik aan hem.geen zin om op te staan want dan denk ik weer aan hem.ik ga er mee naar bed en staat er mee op.dagen huil ik en iedereen word mijn verhaal zat dat ik hem mis.je bent een leuke meid, je komt vanzelf wel iemand tegen.maar daar gaat t niet om.hij gaat niet uit mijn hoofd. de pijn gaat niet weg en heb nergens lol meer in. me vrienden mis ik heel erg en daar ben ik erg ziek van. de mensen waar ik echt van hou die laten me vallen om de dingen die ik doe. voor me kids leef ik nog. wil hun geen pijn doen. maar wat moeten ze met een moeder alleen zonder vader. ze verdienen beter als mij.rust dat is wat ik wil. waneer weet ik niet maar er komt een dag dat ik mezelf toch van het leven beroof,dan zijn me kids beter af als een moeder die alleen maar pijn en verdriet heeft. en me ex die geen gezeur meer hoord van mij dat we hem missen.wat kan hem t schelen dat ik er niet meer ben als er maar voor zijn kind gezord word.en wie maakt niet uit, daar is hij niet mee bezig,ja alleen met zichzelf wat hij belangrijk vind.en de rest is bijzaak.waarom doet het zo,n pijn.doe me best maar ik ben op..niemand zal me missen.....en mijn gezin is geen gezin. als we vakantie hadden ging alles prima.want dan had hij wel aandacht voor het gezin en gezelligheid.heel de dag me kids aandacht geven naar bed brengen leuke dingen met ze doen. ik ben gewoon vader en moeder in 1.en als ik aan hem vraag waarom.ja, je bent niet de enige die zo leeft, er zijn er wel meer,bot doen en ik blijf van hem houden...waarom??? ik leef van dag tot dag en weet alleen nog niet hoe.........
Datum:
24-11-2006
Naam:
tallie
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

ff een gedicht dan maar

iedereen heeft altijd wel wat te denken wat te zeggen
wat te beoordelen over mij.
ik kan en mag niet vrij zijn in mijn doen en laten. men verwactht altijd veel van mij...
ik vewacht ook veel van mij alleen kom ik nooit verder in mijn leven
hoe ik het ook probeer ook al doe ik positieve dingen er is altijd een shit aan de hand dat ik met het positieve waar ik op dat moment mee bezig ben moet stoppen.

waarom kan ik niet normaal zijn waarom moet er altijd een sensatie zijn in mijn leven waar ik ongelukkig van word waarom is er niemand die mij hoort
ik voel me vandaag leeg misschien morgen iets beter maar er is altijd wel
een moment op de dag dat ik me eigen kut voel
elke dag is gewoon t fucking zelfde geen inhoud just the day being the day
just 2 morrow being 2 morrow just the future being the future..my dreams....
ik heb die al een tijdje gelelden verloren i'll just have to carry myself trough life i guess!!!!!

because better than this it won't get!
Datum:
23-11-2006
Naam:
lishanni
Leeftijd:
29
Provincie:
Zuid-holland

ik kan het allemaal niet meer aan...

Ik denk dat ik er een einde aan ga maken. Ik word gepest en genegeerd op school al vanaf de brugklas tot de 5e klas. Ik weet niet waarom. Het pesten is helemaal onderhuids doorgegaan. Ik kan er gewoon helemaal niet meer tegen. Mijn vader is ook nog niet zo lang geleden overleden op jonge leeftijd aan een plotselingen hartinfarct en niemand wil naar mijn verhaal luisteren. Mijn moeder heeft het ook onwijs moeilijk en ik kan het allemaal gewoon niet meer aanhoren. Mensen op mijn school willen allemaal een grote bocht om mij heen maken. Vrienden heb ik ook helemaal niet. De meesten kijken me alleen op de manier aan dat ze me de keel willen vastgrijpen. Anderen praten alleen met mij als ze zelfalleen staan. Ik krijg ook helemaal niet meer mijn leerwerk in mijn hoofd. Ik haal ook steeds slechtere cijfers. Ik ben ook blijven zitten en hoe langer ik op mijn school blijf, hoe minder ik in mijn hoofd kan krijgen door mijn pijn. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik pijnig mijzelf vaak en denk elke dag dat de enige weg voor mij de dood is...
Datum:
23-11-2006
Naam:
meisje
Leeftijd:
17
Provincie:
Zuid-holland

Zelfmoor

Ik denk aan zelfmoord maar ik durf het niet ik vind het zo moeilijk het lijkt wel alsof ik alles verkeerd doen. Ik weet niet meer wat ik wil ik zet net op de middelbare school en alees gat hartstikke goed maar ik word heel erg gepest door kinderen uit mijn klas en ik kan er gewoon niet meer tegen. Alles gaat verkeerd.
Datum:
23-11-2006
Naam:
Sabine
Leeftijd:
12
Provincie:
Zuid-holland

Waarom

Ik huil elke nacht, waarom?, sinds 4 juli 2005 is mijn wereld helemaal overhoop gegooit, mijn schuld, mijn pijn, niemand die erom geeft, het klinkt voor sommige mensen misschien niet boeiend of interesant maar op die datum was mijn kat overleden, hij was overreden.
k wist niet wat ik zag toen ik hem op mijn broers bed zag liggen, zo stil en koud. Hij was mijn baby, mijn ALLES, hij betekende alles voor me, hij was de enige wie ik had, waar ik troost had waar ik om kon lachen.
Maar nu zonder hem zie ik alles anders, alles is donker. Vroeger was ik bijna elke dag melig altijd lachen misschien geen zelfvertrouwen, maar er was mee te leven.
Ik had stip nog ( mijn kat).
Een diepe pijn heb ik eraan over gehouden, en vriendjes.. als ik er alleen al aan moet denken om van iemand te houden of weer sex met iemand de hebben, het is me allemaal te intiem geworden en ik voel me zo SCHULDIG, ik was die avond gewoon weg gegaan terwijl hij zo raar deed, hij kroop in hoekjes en mauwde heel de tijd, ik was verantwoordelijk voor hem, ik had voor hem moeten zorgen en bij hem moeten blijven, later bleek dus te zijn dat hij een plekje zocht om te sterven.
Zonder afscheid, zonder een kus. Het enige wat ik kon doen was huilen en gillen, ik heb een week niets gegeten of gedronken, ik kon nog maar aan een ding denknen, stip.
Elke dag denk ik aan hem echt elke dag. Hij blijft voor altijd in mn hart, maar met het schuld gevoel.
Dit was de druppel van het 'leefbare'leven.
Het begon allemaal al op mijn 5e, altijd ruzie thuis en ik deed nooit iets goed, mijn moeder was boven en ik stond in de keuken, mijn moeder schreeuwde naar me en gooie al mijn spullen naar beneden, terwijl ik in de keuken als 5 jarig meisje stond te huilen dacht ik .. hey ik kan er ook een eind aan maken, dus dat is wat ik wilde. Niemand die boos op me was op me of schuldgevoelends aanpraate. Soms sloeg ze me, ze liet me dan voelen of ze van me walgte, ik dacht altijd dat ik geadopteerd was, omdat het nooit helemaal pluis zaten tussen mij en m'n ouders, gelukkig was dat niet zo anders was ik allang weggelopen.
en nooit meer terug gekomen.

Gelukkig ging het met de jaren een beetje beter tussen mijn ouders en mij. Maar ik heb nog een broer, ik ben nu 16 en we hebben nog steeds ruzie om de kleinste dingetjes. Ik dacht altijd dat hij jaloers op me was, ik wist het anders ook niet, maar ik begon hem een grote bek terug te geven en zo begon het, ik mocht altijd alles eerder of meer, omdat ik jonger was. kan ik ook niets aan doen.
Het spijt me ****** dat ik geen goed zusje voor je bent geweest, ik heb mijn best gedaan.

Het zit me zo dwars, alles, vroeger veel gepest, ze mochten me niet om wie ik was en ik verachtschuw mezelf, om wie ik ben, niemand die echt van me houd, niemand die voor eeuwig bij me wil blijven, niemand die me begrijpt als ik boos word en ik opeens niets meer wil zeggen.
Ook heb ik altijd al koude vingers gehad omdat ik een hartruis heb, niets aan te doen verder ook niet ernstig, maar ik heb er wel eens last van. Niemand die graag mijn vingers aanraakt.

Zelfmoord, dat is waar ik de laatste tijd veel aan denk, soms zelfs naar verlang, maar aan de andere kant denk ik ook wat is het nut? Wie zou me missen? Wie komt en op mijn begravenis?
Wat ik altijd dacht was dat er niemand zou komen, ik heb nu wel vrienden, maar ik durf niemand meer te vertrouwen, of echt van iemand te houden, te BANG om weer een GEBROKEN hart te krijgen.
Ik voel me soms zo eenzaam, als je echt down bent en er staat iemand voor je klaar, dan heb je echt vrienden, **** ze is mijn echte vriendin ik ken haar al heel mijn leven en we zijn maatjes voor het leven, alleen heeft zij vorig jaar haar moeder verloren, aan kanker.
Ik zie aan haar dat ze het ook heeft er is toch bijna niets ergers dan je moeder verliezen in iedergeval iemand van wie je veel houd. een gebroken hart, daar krijg je zulke gedachtes van en eenzaamheid.

Als ik weet wat er na de dood komt en er is iets beters dan dit, ik zie diegene weer die ik lief heb, ga ik liever daar heen.

Je hebt tenslotte maar een leven.


xx L.

Datum:
23-11-2006
Naam:
Loes
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

ik ben het zat

Ik ben alles zat het leven.
Me vriend wil zichzelf kapot maken en is alleen nog maar dom aant doen tege me en daar werd ik boos over en toen wou die me dumpen en toen heb ik het hele huis afgezocht naar iets om mezelf kapot te maken. Maar kon niks vinden. En zodra ik iets vind maak ik mezelf kapot. En ik weet dat ik dan veel mensen verdriet doe. Maar ik ben het gwn zat. Heb thuis geen steun en me vrienden begrijpen me niet. Dus ik heb niemand om erover te praten. En op school gaat het ook heel erg slecht. En ik kan gewoon niemand meer vertrouwen op school. Want als ik daar vertel wat er aan de hand is dan word er meteen na huis gebelt. Dus ik kan met niemand praten ik wil echt iemand hebben waarmee ik kan praten. Als je iemand bent waarmee ik kan praten kom dan naar het forum. Dan krijg je daar me email adres en dan praat ik er wel over met je. Ik hoop echt dat ik bij iemand me verhaal kwijt kan, want anders krop ik het alleen maar op en dan spring ik nog eens voor een trein of van een flat af. Ben het leven echt zat en dit is niet het enige wat me dwarszit, want op de basisschool werd ik al gepest en ik dagt dat het op de miccelbare wel over was omdat ik daar niemand kende maar het werd alleen maar erger. Want ze gingen dingen van me jatten en zo. Ze hebben me zelfs al een keer in elkaar geslagen alleen maar omdat ik uitflipte toen ik het zat was. Ik ben het echt gewoon zat. En wil met iemand praten het liefste met iemand die hetzelfde al meegemaakt heeft want dan kunnen we derover praten en dan begrijpen we elkaar ook. Ik ben blij dat ik hier me verhaal kwijt kon.
Datum:
23-11-2006
Naam:
Samantha
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

tja mensen het leven is wat soms

hallo lieve mensen , Ik heb vandaag een klote dag, ben begin dit jaar opgenomen geweest en heb een psychose gehad, me jeugd was zoals zovele hier niet al te best en kom er soms niet meer uit met mijn gedachtes en gevoelens, ben zeer impulsief waardoor ik soms dingen doe waarvan ik achteraf vaak spijt heb, het leven is voor mij een gevecht , een gevecht tegen alle slechte dingen die er in de wereld zijn tegen alle domme dingen die ik zelf uithaal. ik zou soms willen schreeuwen, alle pijn die ik in me heb, alle dingen die ik soms doe eruit willen schreeuwen . . . .
Datum:
23-11-2006
Naam:
almelo
Leeftijd:
23
Provincie:
Overijssel

Ik pik het niet meer

Ik kan er gvd niet meer tegen,Elke dag word ik op school in het toilet verkracht en willen ze aan mijn piemel zitten.
Ik word door mijn papa misbruikt en mijn moeder verkoopt mij aan een pooier.
Ik maak een eind aan mijn leven, tijd om naar amerika te gaan.
Datum:
23-11-2006
Naam:
Ted
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

Hoe lang nog?

Dit heeft geen zin. De hele dag op de bank, de tv steeds aan om toch nog iets in de kamer te horen. Volkomen lusteloos, compleeet opgesloten in mezelf. Afgesloten van anderen, leven op de automatische piloot. Niet meer douchen, slecht eten. Nauweijks contact met de kinderen, financiele positie uitzichtloos. Wat moet ik doen?
Datum:
23-11-2006
Naam:
pieter
Leeftijd:
55
Provincie:
Zuid-holland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.