Levensverhalen (pagina 1478)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

hoe kan ik zelfmoord plegen

ik heb de latste 4 jaar echt zwaar gehad ik wil graag het einde maken van mijn leven het is geen andere oplosing
Datum:
10-03-2007
Naam:
fatiha
Leeftijd:
39
Provincie:
Zuid-holland

geen doel meer

Als ik zo de verhalen lees hier valt het me op dat er veel kinderen op deze site schrijven. Jongens en meisjes, zoek echt hulp bij een therapeut die je aanstaat. Jullie zijn in mijn ogen echt te jong om een weloverwogen besluit te nemen om deze stap te zetten die niet meer terug te draaien is! GA NAAR DE HUISARTS!!
Ikzelf echter ben 41, en kan wel een weloverwogen besluit maken, ben er nog niet uit. Wat me tegenhoudt is niet de pijn of zoiets, de pijn duurt te kort om daar mee te zitten. Ik weet dat ik mijn ouders en andere familie er zo veel verdriet mee zou doen. Vooral mijn moeder zou er aan kapot gaan. Wel zou ik graag vannacht gaan slapen en nooit meer wakker worden. Het lijkt voor een buitenstaander misschien van onvoldoende betekenis om er uit te willen stappen, maar mijn relatie is kapot. Heb een zoontje van 19 maanden waar ik nu stapel op ben, maar toen ie geboren werd kreeg ik last van een mannelijke postnatale depressie, die anderhalf jaar geduurd heeft. In die tijd heb ik mijn vriendin aan haar lot overgelaten en er voor gezorgd dat ze zich zo alleen voelde, dat het nu afgelopen is. Ik heb haar nooit verteld dat ik veel spijt had om toch maar voor kinderen te kiezen, iets dat ik eigenlijk nooit gewild heb, maar toegegeven heb aan haar wens om moeder te worden. Ze heeft mij vaak genoeg verteld dat het anders moest, maar ik ben zo stom geweest om te denken dat het vanzelf goed kwam. Ik heb er nooit bij stilgestaan dat ze misschien wel bij me weg zou gaan. Nu is dat gebeurd en ze heeft ook al iemand anders. Ik voel me zo schuldig, dom, verlaten, eenzaam, onzeker over de toekomst, kwaad op mezelf dat ik bijna niet meer slaap en de hele dag pieker. We zijn 16 jaar samen geweest en ik kan me geen toekomst zonder haar voorstellen. Dit lijkt misschien zwak, en dat mensen denken : er lopen zoveel relaties met kinderen op de klippen, dat is nog geen reden om er uit te stappen. Dat kan zo zijn, maar de 1 leeft zwaarder op de hand dan een ander. Mijn lieve zoon, die zo weinig liefde van me heeft gehad het eerste anderhalf jaar, heeft nu een ander vaderfiguur, en dat valt me heel zwaar. Ben ook nogal een overbezorgd type die problemen ziet die er helemaal niet hoeven te zijn, ook een reden voor mij geweest om geen kinderen te willen.
En nu heb ik meer problemen als ik aankan. Ik loop door het huis en dan komen 16 jaar aan herinneringen boven. Alles wat ik zie heb ik een beeld bij, en dat doet me zo veen pijn. Ik moet nu alleen voor mijn 2 honden zorgen die nu ook geen mooi leven meer hebben, ik laat ze uit voordat ik naar het werk ga, en dan moeten ze 9 uur in de kennel liggen en vervelen zich kapot. Ik leef alleen nog maar voor de honden, waar ik gek op ben, maar kan niet vrolijk worden van ze, wat ik eerst wel had. Wil ik geen kluizenaar worden zal ik ze toch een keer weg moeten doen, maar ik weet niet eens of ik dat kan. Het liefst wilde ik dat ze op een ochtend niet meer wakker werden. Ik heb totaal geen doel meer in mijn leven en wordt verscheurd door schuldgevoel. Mijn werk bevalt me ook niks, daar kan ik ook geen voldoening in vinden. Dat was altijd al zo, maar toen dacht ik altijd, als ik het thuis maar goed heb, en dat had ik. Nu is dat ook weggevallen, dus blijft er niks over om voor te leven. Ik heb er wel met vrienden over gepraat, en die hebben wel het beste met mij voor, maar die hebben geen idee dat ik er het liefst uitstap. Rust in mijn kop, dat wil ik. Ik weet uit het verleden dat ik heel slecht kan tegen plotselinge emotionele veranderingen in mijn leven, maar het is nooit zo beroerd geweest als nu. Hoe kom ik hier uit, ik heb echt geen idee. Heb hulp gevraagd bij een psychotherapeut, maar eerlijk gezegd heb ik daar geen vertrouwen in, en dan hebben ze ook nog een waslijst. Om me beter te voelen fantaseer ik er maar op los, ontkenningsfase zit ik ook nog volop in.
Ik loop dan met mijn honden door het bos en doe net of we nog bijelkaar zijn, en praat nog tegen haar ook. Hoe ziek kun je zijn? Zo'n verhaal typen houdt me ook even bezig maar de wanhoop slaat zometeen weer toe als ik uitgetypt ben.
Datum:
10-03-2007
Naam:
platoon
Leeftijd:
40
Provincie:
Overijssel

ikk uit H-B(ik bijna opgepakt)

Ik ben Laura ik ben 13 jaar.. Ik heb op sgool geen vriende.Ze zegge dat ik een freak ben en lelijk.Ik heb in groep zes 2 keer geprobeert me eige te verdrinke.Maar ik leef nog steeds :(
En nu zit ik in het eerste van de middelbare sgool.Ik had ruzie met bijna heel mijn klass.Ze sloege mij en dede mij pijn.Ik rende naar de meisjes Wc en had me verstopt voor iedereen.Ik pakte alles wat sgerp was en probeerde daarmee me polsen door te snijde. Het lukte niet :(.
Nu een twee weke gelede begon een meisje mij te stalke en ruzie te zoeke met mij.. Een dag later kwam ze weer en ze duwden mij en sloegen mij.Ik rende naar huis en pakte een honkbalknuppel.Ik rende hun agterna ik was sneller dan dat meisje.Ik kon haar doodslaan maar mijn broer hield mij tege.Die avond kwam de politie voor mij aan de deur en ik moest met die kk politie prate.De volgende dag op sgool heel de sgool wist het.Maar dan anders dan de waarheid.Ze stonde mij uitelache omdat iedereen d8 dat ik opgepakt was.Elke dag denk ik erover na over een nieuw plan om mezelf te vermoorde......
Datum:
10-03-2007
Naam:
Laura
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Waarom

Ik heb altijd probleme op sgool en overal..
ik krijg van dinge de sguld
die ik niet heb gedaan..
Ik heb ze dan wel soms..
Maar het liefste seg ik tege meself:
Heb ik maar nooit bestaan
Dan had iik geen pijn verdriet..
Het liefst had ik nooit geleeft
En dan seg ik:
Kreeg ik maar
een dodelijke ziekte of een ongeluk
Of ging ik maar mysterieus dood..
Datum:
10-03-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

jajajaja

ik begin er steeds vaker aan te denken om te stoppen met me leven steeds vaker...en dat komt gewoon om zoveel dingen eerst raak ik mijn opa kwijt dan mijn lieve vader waar ik zoveel van hou en wat me zo pijn heeft gedaan en nog steeds.
En als of dit niet genoeg is heb ook nog toren hoge schulden zal niet weten hoe ik daar uit kom.
En dan heb ik ook nog een klote relatie met een vent die me dagelijks vernederd en ui scheld en soms fysiek ook nog en hij is ook nog gok verslaafd en drinkt elke dag bier en dan is hij niet om uit te houden.
Ja al deze stress wat moet ik er mee.
Datum:
10-03-2007
Naam:
niks
Leeftijd:
26
Provincie:
Friesland

Zelfmoord

Hallo,
kben een meisje van 16 jaar en kheb zelfmoordneigingen .. mijn vriend houdt me tegen maar kben bang tot het hem op een dag niet meer lukt ..
de laatste tijd is er vanalles gebeurt.
Kben aangerand geweest, en kvoel me echt niet meer goed in mijn vel , kvoel me lelijk kheb bijna geen zelfvertrouwen meer ,kben heel jaloers en pff 'k weet nie meer wa ik moe doen! HELP
Datum:
10-03-2007
Naam:
tessa
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

everything seems so pointless & lonely

eigenlijk heb ik het best wel goed, woon op mezelf, heb eten, heb zelfs een paar vrienden die om me geven. maar nog steeds voel ik me leeg van binnen. heb af en toe perioden dat ik me echt heel depri voel, het komt en gaat, maar het gevoel dat altijd blijft is dat ik er geen zin meer in heb in dit leven, ik zie zoveel pijn om me heen en voel me zo eenzaam en zonder liefde, vraag me echt af wat voor zin het allemaal nog heeft. heb vaak genoeg met een mes in m'n handen gesneden maar nooit echt geprobeerd om me van kant te maken, alleen spookt het iederedag door m'n hoofd dat het een makkelijk alternatief zou zijn... weet eigenlijk ook niet waarom ik dit naar deze website stuur maar moet m'n ideeën ergens kwijt...
Datum:
10-03-2007
Naam:
..............
Leeftijd:
21
Provincie:
Friesland

Elke minuut is teveel

Ik ga al een paar dagen niet meer naar school omdat ik me echt niet meer goed voel in de klas!Ze maken me gewoon heel zwart en zeggen dingen die ik nooit zei of wist!Ik weet gewoon niet weer wat ik moet doen!Door dit ben ik mijn beste vriendin kwijt geraakt waarmee ik al 9 jaar een heel close band mee had!Ik mis aar iedere minut kweenie oeveel!Mijn ouders proberen me over eind te houden en ook mijn vriend probeert er te zijn voor mij maar hoe lang houden zij dit vol?Elke minuut verander ik wel,de ene keer kweenie oe happy dan weer down dan weer wenen en verdriet ik weet gewoon niet meer hoe ik het kan halen!Ik hoop elke avond dat ik dood ga!Ik voel gewoon dat ik voor iedereen een last benMijn kleine broer heeft me nodig maar ik weet gewoon niet meer of ik het wel kan...snijden durf ik niet meer omdat ze me controleren op snijden dus gaat het er niet meer uit!het blijft in mijn lichaam dat vergif! Elke seconde elke minuut is een stap verder voor mij naar mijn eeuwige slaap!Haat mezelf zo haat dit leventje!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Datum:
10-03-2007
Naam:
Lizzy
Leeftijd:
15
Provincie:
Utrecht

kvoel me zo alleen

ik heb het gevoel da iedereen me haat. ze zeggen dat ik mijn beste vriendin achterdoe omdat zij een keer in haar handen gesneden heeft ik heb et nu deze week ook gedaan omdat ik het gewoon niet meer zie zitten ik wil mijn eigen mening zeggen tegen mijn beste vriendinnen maar dat durf ik niet ze zeggen dat ik altijd stil ben maar als ik iets zeg dan zeg toch alles verkeert en nu zit ik in ruzie ermee 2 keer in een korte tijd ik wil ze echt niet kwijt wat moet ik doen help me
Datum:
10-03-2007
Naam:
stephanie
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

ziet het niet zitten

Dochter trouwde pas op 2-2-2007, die dag verliet ook mijn vrouw (ivm scheiding) en mijn andere dochter het huis evenals de dieren. Dacht dat zo makkelijk was, dacht ik red het wel, nog 2 dagen later volledig ingestort, zwaar depressief. Het is mijn schuld, ben vreemdgegaan maar houd zo zielsveel van haar, kan haar niet vergeten, achtergebleven in een groot huis. Wil niet meer leven
Datum:
10-03-2007
Naam:
Daan Zuijderduijn
Leeftijd:
49
Provincie:
Zuid-holland

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.