Levensverhalen (pagina 1474)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

ik wete het niet meer

hallo,
ik weet het allemaal niet meer..
Ik werk mezelf echt in de problemen!
3 jaar geleden had ik een 'relatie' met een achterneef.. Hij wou meer dan mij, dat is waar, maar we zijn nooit naar bed gegaan ofzo..
Op 1 of andere manier hadden we ruzie (als het uit was) en was mijn excuus dat hij me aangerand had..
Ik geloofde meer en meer in mijn eigen leugens..
Dan iets later verkeerde ik met iemand die me erdoor hielp, David..
We hebben langer dan 2 jaar serieus verkeerd.. Maar op een dag liep t mis. Hij bedroog me, hij vroeg een vriend me te verleiden zodat ik het voor die vriend uitmaakte.. Uiteindelijk maakte hij het zelf uit, maar god mag het weten, ik zie hem nog altijd doodgraag!
Ik ben een tijd de slechte kant op gegaan, ik verkeerde om de 2 weken met iemand anders, ik ben me beginnen snijden, ...

Ik heb werk gezocht omdat ik me wou herpakken en ik werk intussen nog altijd in de horeca.. Maar intussen is ook mijn tante gestorven aan kanker.. Die avond heb ik een hitlerteken in mijn bovenbeen gesneden.. Sinds die dag begon het té erg te worden..
Elke avond weende ik, elke avond dacht ik aan david, aan de leugens die nog steeds niemand weet en aan snijden..
Mijn bovenbenen stonden vol, soms ook mijn polsen, maar dit niet veel omdat ik iemand ben die gewoonlijk met korte mouwen loop..
Heb via het werk dan Tom leren kennen..
Hij maakt me gelukkig, maar ik begin op alle fouten te letten!
Ik zie hem 2 keer per week ongeveer, en soms gebeurd het dat we elkaar zien in het café en dat hij niet veel bij me is. Ik voel me egt zoooo kwetsbaar dan!!
Heb hem nu beloofd niet meer te snijden, en ik hou dit ook al een tijdje vol.. Maar ik wil het terug, ik wil de pijn terug voelen die ik verdien!
Misschien is hij gewoon bij me omdat ik niet zou snijden, uit medelijden, .. aangezien hij zo goed met mijn beste vriendin overeen komt maar niet met een schuldgevoel wil zitten..
Ja, heb ooit hulp willen zoeken.. Maar wat maakt dat uit?! Leven zou veel rustiger zijn zonder mij!
En nog, wie zou me missen?
Ik zou kunnen rusten zonder zorgen, ik zou me kunnen snijden zoveel ik wil!!!
Ik zal eindelijk anderen gelukkig zien zonder hun met mijn problemen lastig te vallen!
ik weet het allemaal niet meer:'( echt niet!
Datum:
13-03-2007
Naam:
anoniempje
Leeftijd:
16
Provincie:
Limburg

ik weet het niet meer

ik ben 22 en soms voel ik me zo leeg als een stuk lucht. de mensen die me kennen zien me als een gelukkig meisje wat alles heeft. maar niks is minder waar. dag in dag uit een glimlach die niet echt is. en niemand die ziet hoevel pijn ik heb. 10 jaar geleden ben ik in terapie geweest bij het riag omdat ik zelfmoord wilde plegen, na de dood van mijn moeder, toen ik 11 was. me pa leek/lijkt niks om me te geven het enige wat hem kan schelen is me jongere broertje.die het ook erg leuk lijkt te vinden om me de grond in te trappe. ik heb geen greintje liefde meer voor mezelf. mensen waarvan ik d8 dat het me vrienden waren laten me vallen. ik voel me altijd alleen. ik weet niet of ik sterk genoeg ben om met deze pijn om te gaan. ik wil niet meer ik heb geenkracht meer.ik ben moe en het liefst ga ik slapen en noooooit meer wakker worden. waarom kijkt er niemand door die neppe glimlach die 24/7 op me gezicht heb?? ze willen het niet zien is mijn gok..... en ondertussen is dit toneel al een paar jaar bezig, ik heb van alles geprobeert om van zelfmoord gedachten af te komen, maar zelfs dingen die me wel gelukkig zouden moeten makenhelpen niet. ik ben nu echt ten einde raad........
Datum:
13-03-2007
Naam:
sandy
Leeftijd:
22
Provincie:
Noord-holland

dark alone, living body with a soul of frightenis...

ik hb besloten om elke dag hoger de top te komen, veel meegemaakt, te lang, maar 1 ding wat mijn leven verpest heeft is SCHOOL, ik werd gepest te lang, mijn halve leven gepest in de 1ste klas was het zo erg, ik moest thuis zo hard janken mijn ouders wisten zich geen raad mee en sloegen ze me maar.......nu in de 4de voor alles ben ik bang, bang om vrienden te maken, bang dat ze met me praten, dat ik iets verkeerds doe thuis, voel me soms zo verschrikkelijk lelijk. denk elke ochtend ik ga het maken, maar op school voel ik me opeens heel erg stom, voel me niks waard, niemand begrijpt me, ik zeg haast niks, helemaal niks, in de pauze alleen, overal zit ik alleen, alleen aan tafel, de enigste wat ze van mij vinden is dat ik zielig ben of ze vinden me briek, of wat dan ook. nooit is het goed, ik hb altijd lensen in, heb ik eens een keer een dag een bril op, zitten ze over mij te roddelen dat ik een stomme brillen ....... ben... klote. er is nog zoveel dat ik wil vertellen maar ik stop... moet nog huiswerk maken. mijn cijfers zijn klote 1 na klote..... in de 4de hielpen ze mij, maar hebben het opgegeven, ze verwachten natuurlijk veel van mij, maar dat kan ik niet er zijn thuis dingen die ik maar niet kan verwerken... terwijl ze mij wel hebben gepest, ik dee fucking mij best, maar ze gaven het op, nee als ik mijn sectorwerkstuk niet maak ben in een klote mens, maar als mij vanbinnen pijn doen zijn ze ALLES waard.
Datum:
13-03-2007
Naam:
zeg ik niet, misschien komen ze erachter dat ik
Leeftijd:
16
Provincie:
Friesland

heeft het nog zin?

het voelt alsof de wereld mij niets meer te bieden heeft, geen grijntje hoop vult mijn ziel. Ik vind het een kutwereld om in te leven. proberen te overleven om daarna in alle respect te sterven. zo zie ik mijn leven niet. Ik hoop dat ze mij niet zullen gaan missen moest ik ooit die stap zetten. maar ik denk dat er helaas wel mensen zijn die niet willen dat ik weg ga. Wat het nog erger maakt is dat ik wil weten hoe het is in het hiernamaals. zal ik daar een beter leven kunnen leiden zonder alles hoe dat het nu gaat?
Datum:
13-03-2007
Naam:
ruben
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

..

ik ben een meisje van 12 jaar en word binnenkort 13 .
ik heb helemaal geen vrienden , word gepest en ik snij mezelf.
met snijden ben ik niet begonnen omdat ik het leeste op internet .
3 weken geleden voelde het steeds opgelucht maar nu niet meer.
ik denk nu aan zelfmoord!
ik wil van dit leven af..
geen vader waar ik mee kan praten (dood)
geen leraar geen vrienden
ik ben kapot , ik wil nietmeer..
Datum:
13-03-2007
Naam:
MeiisJee:|
Leeftijd:
12
Provincie:
Overijssel

na 38 jaar knokken, ben ik nu echt uitgevochten

met 13 jaar was ik al wegelopen van huis, weg van ouders die beide alcolisten zijn.
daarna heb ik geprobeerd een beter ouder te zijn voor mijn kids en heb daarvoor gewerkt gestudeerd en alles gegeven wat ik had. maar na drie egocentrische kerels die me uiteindelijk alles wat ik opbouwde tot drie keer toe weer afbrak/nam. mijn kids, baan, huis, auto, en niet het minst mijn waardigheid. dus ben ik nu aan een punt toe gekomen dat ik besef nooit gewenst te zijn, vroeger niet nu niet nooit niet.
ik ben zo onzettend moe en denk erover om zelf maar compleet weg te cijferen.
someday I will fly away 2 be free.
en weer bij mijn zus en vele jonge vriend/innen te zijn in peace

Datum:
13-03-2007
Naam:
Franny
Leeftijd:
38
Provincie:
Gelderland

Ik heb het weer zien zitten

Omdat mijn geest als een boek is waar in ik zelf het verhaal schrijf en ik voor mezelf voor de warmte zorg, zag ik het toch weer zitten, ik kan niet vertellen waarom ik het niet meer zag zitten. Het probleem is de frictie tussen mensen die zorgt dat het niet glad verloopt tussen elkaar waardoor je het niet meer kunt zien zitten.

Sterkte verder aan velen.
Datum:
13-03-2007
Naam:
Anonieme man
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

Is dit het?

Hallo, ik ben een jongen van 22 jaar. Kom uit een gezin waar het eerst moeilijk was, maar nu uiteindelijk alles goed verloopt. Vanaf mijn 13e werd ik serieus gepest op school. Ik kon nergens mijn verhaal kwijt en mijn verdriet. Mijn ouders hadden het erg moeilijk om hun eigen relatie op de been te houden en hadden daardoor geen tijd voor mij. Ik voelde mij alleen en had het idee dat ook niemand mocht weten wat ik doormaakte. Ik zoog alles op, totdat ik tegen mensen waarmee ik via internet goed contact had gewoon begon uit te schelden uit opgekropte frustratie en woede.

Ik besloot toen om hulp te zoeken. Dat leverde toen weinig op.

Om een lang verhaal toch enigszins in te binden. Ik ben nog een aantal keer langs een psycholoog geweest, maar het grootste probleem blijft bestaan. Een angst die niet weggaat, een angst om door anderen te worden gezien als minderwaardig. Door deze angst ga ik mij daar juist naar gedragen. Ik wil dit niet. Ik wil mezelf zien als een volwaardig mens wat gewoon in de maatschappij meekan, vol zelfvertrouwen. Door de angst en de druk om dingen fout te doen, of door gewoon niet leuk gevonden te worden door mensen, denk ik er nog wel is aan om zelfmoord te plegen. Ik kan mij namelijk niet voor te stellen om de 30 jaar te halen zoals ik mij nu voel.
Datum:
13-03-2007
Naam:
JB
Leeftijd:
22
Provincie:
Zuid-holland

vriendin

ik heb 2 jaar met mijn vriendin en toen ik 16 werd en een feest gaf ging het mis mijn vriendin ging toen vreemd en ik was er kapot van ik heb niet geslapen en ruzie gemaakt met de gene waar ze het mee deed die wist dat ik met haar had en het is nu 4 dagen geleden en ik denk er nog steeds aan ik kan er niet mee stoppen met denken en ik vraag me telkens af wat heeft leven voor zin als je elke keer pijn hebt en elke dag het zelfde doet
Datum:
12-03-2007
Naam:
carl
Leeftijd:
16
Provincie:
Overijssel

meisjes/school/thuis,alles, waar nix opslaat

mijn leven steld nix voor ik weet niet hoe ik dit allemaal moet gaan schrijven nsow
t tis eiegnlijk begonnen met school ik kreeg een telefoontje van school de laatste dag van de groote vakantie dat ik in een anderen klas kwam te zitten en ik bij mijn lieveling docente weg ging dit vind ik supper erg toen kwam ik bij een docent ik vond hem in het begin leujk en weer minder leujk omdat ik dacht dat hij alles geregeld haden ik voelde me niet prettig bij hem in de klas we waren ook verhuisd naar anderen locatie`s ik vond dit maar allemaal nix er waren afspraken gemaakt dat ik sommigen lessen bij haar in de klas zouw moegen maken en dat ik lekker leuk vaak bij haar in de klas mogt komen om met mijn oude vriendjes een leujk spelletje te gaan spelen mr ja naa een tijdje bleekt het allemaal niet na te zijn gekomen ik vond dit heel erg toen na 2 maanden kreeg ik een vriendin heel leuk meisje veel plezier mee gehad maar na ene tijdje kwamen er roddels kinderen begonnen te steuken heel veel gestres veel gesprekken op school ik trekte het allemaal niet meer ik wist niet meer wat ik moest doen na al die ruzie`s ik heb toen bijna al mijn vrienden opgegeven alles bijna thuis zat ik nog aleen maar op msn voor haar te spreeken maar naar die ruzies op msn en alles op school in de pauzen weer ruzie ik trekte dat niet meer toen heb ik mij gesneden toen kwam er ene docente die stuurde mij naar binnen naar ene bhv`er ik voelde me bang ik durfde nix te zeggen toen dacht ik aan mijn ouders toen ze zijden dat die kwamen ik voelde me zoo geschrokken van binnen ik probeerden te vragen om niet te bellen maar dat was allang gebeurt ik was zo bang van binnen ik wist niet hoe zij zouden reageeren boos verdrietig teleru gesteld ik dacxht het meesten aan boosheid maar toen ik mijn moeder zag zij huilden het uit haar stem was zo anders ik hoorden een beetje boosheid maar veel verdriet we hebben verder gesprekken op school gehad enz..ik had me groot gehouden maar toen ik thuis was meteen weer mijn kamer op en ik huilden het uit ik kon het gewoon niet inhouden en na 2 weken later hadden mijn ouders gesprekken met die persoon wat gesteukt had daar kwam de waarheid uit het was helemaal niet zo dat dat meisje alles gesteukt had mijn vriendin speelden daarinmee ik schrok daar heel erg van meteen 3 dagen erna hadden mijn ouders een gesprek op de zondag om half toen smorgens mijn moder zij vantevooren ht is mischien verstandiger als je het uitmaakt ik heb daar nogveel oergedacht maar ik heb toen tg besloten om het uit temaken zij was heel verdrietig ik wist niet wat ik nou moest gelooven allemal ik vertrouden niemand meer,ik had nog een (gewonen)vriendin van mijn vriendin op msn ik vond haar na 3/4 weekjes heel aardig ik wben erzelfs op verlieft op maar ik heb mischien wat verkeerds gezegt tegen haar of andersom en we kreegen een beetje iritatie van elkaar ik weet niet waarvan dat allemaal komt ik vind dit zo erg jammer en nu nu heb ik bijna nix meer ik heb bijna al mijn vrienden opgegeven bijna alles ik heb ruzie met dat meisje en nu wat moet ik nu ik vertrouw niemand meer ik heb zo geen leuk leven meer ik weet allemaal niet meer wat ik moet doen ik heb nog wat vrienden op chool maar kan ik die nou vertrouwen na alles wat er gebeurt is als ik nou eens de toekomst zouw kunnen bekijken zouw dat fijn zijn heel fijn voor iedereen dan kon je zo alles ook wel veranderen dat alls goed komt geen ruzies een leuk leven maar helaas gaat dat niet ik voel me triest nu ik weet niet wat ik moet doen overnieuw beginnen maar kon dat maar ik zit nou tog nog bij een docent die ik niet leuk vind bij mijn vrienden weg ruzie met mijn exvriendin ruzie met mijn gewonen vriendin wat moet ik nu nix ik kan niet overnieuw beginnen net of nix gebeurt is dat vergeet je niet zo 1,2,3 !
Datum:
12-03-2007
Naam:
Jordy
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.