Levensverhalen (pagina 144)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik haat dit leven

Ik wordt al m'n hele leven gepest met mijn naam en hoe ik ben. Ik heb nooit echt een goede vriend gehad: NIEMAND WIL ME!
Niemand luistert naar mij. Mijn mening telt niet.
Het is te erg om nog te leven: Zelfmoord
Datum:
13-03-2016
Naam:
Norbert
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Droevig gevoel en het niet meer weten

Ik zit op mijn bed, voor mijn laptop. Ik luister naar chille muziek en probeer mezelf wat op te vrolijken. Het gaat goed, zal je denken. Ik heb een jaar geleden een behandeling afgerond waarbij ik hard voor mezelf heb gestreden. Tevens is het lang niet meer zo naar in mijn leven. Ik heb een hele leuke vriend die mij gelukkig maakt. Maar het gevoel blijft knagen. Elke keer keert die gedachte terug. Ik ga dood, ik wil dood, hoe zou het zijn? Zal ik dan rust hebben? Want ik blijf knokken om het goed te laten gaan. Maar ik voel me niet goed. Ik ben bang voor mijn toekomst, mijn school en ik straf mezelf keer op keer weer als ik ergens in gefaald heb. Ik noem mezelf lelijk en zeg dat ik beter kan... maar ik weet niet meer of ik beter kan. Ik ben voortdurend ziek. Zal ik misschien iets hebben dat binnenkort voor mijn overlijden zal zorgen? Echt zelfmoord plegen wil ik eigenlijk niet. Dat durf ik toch niet. En ik los daar niets mee op. Maar toch, keer op keer komen die gedachtes over de dood terug. Keer op keer weer. Dan voel ik me weer droevig, laat ik een paar tranen rollen, terwijl ik niet eens een echte reden heb om me zo te voelen... heb ik het idee. Want alles gaat nu goed... of alles zou nu goed kunnen zijn.
Datum:
13-03-2016
Naam:
Clary
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Depressief

Het begon toen ik werd gepest... Een beetje later wist ik dan dat ik depressief aan het worden ben. Ik ben het nog steeds en het word steeds erger... Ik heb al vaak gedacht om zelfmoord te plegen, maar ik kon het nooit echt doen. Door een jongen lukt het niet hij is alles voor me ik hou echt super veel van hem en daarom kan ik het niet. Hij helpt me erook bij en dat vind ik zo speciaal aan hem. Het enigste nadeel is dat ik hem niet ken in het echt maar op het internet en dat is wel niet zo leuk want als hij stopt op het internet zie ik hem nooit meer terug en ga ik misschien toch zelfmoord plegen...
Datum:
12-03-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Geen zin meer in al die pijnen

Alles gaat mis, vroeger veel gepest giga depri geweest binnen 2jr mn moeder en oma kwijtgeraakt aan kanker zelf loop k sinds mn 9e al ziekenhuis in ziekenhuis uit 3jr geleden diagnose fibromyalgie 2jr Daarna syndroom van tietze niemand lijkt me te begrijpen dus dacht om t roer om te gooien weg van alle pijn en verdriet dus nieuwe start in de buurt van Rotterdam dichtbij mn vrienden (tja zijn er maar heel weinig die me echt begrijpen) leuke baan gevonden in den haag alles ging goed tot dinsdag kreeg weer n gigantische tietze aanval viel tijdens werk flauw zit weer ziek thuis mn uitkering is stop gezet en raak hoogstwaarschijnlijk maandag mn baan kwijt als dat zo is hoeft t leven van mij niet meer ben t leven met pijn nu zoo zat wil rust weet dat mn fibromyalgie en tietze alleen maar erger gaan worden en daar pas ik voor. Iedereen ziet me altijd vrolijk en.blij niemand weet dat ik met deze gedachtes rondloop...niemand zal t ooit begrijpen
Datum:
11-03-2016
Naam:
Sanna
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Waar vecht ik nog voor

Al m'n hele leven lang wil ik alleen maar mensen helpen wil ik er zijn voor mensen die het nodig hebben wil ik laten zien wat ik kan ik ben een jongen die ontzettend veel in huis heeft maar niet die ene kans krijgt om het te laten zie. Hoe hard er ook voor gewerkt wordt en op een of andere manier dan denkje dat het goed gaat terwijl het hellemaal niet goed gaat je vriendin die zwanger is en je verlaat alleen maar familie ruzies je raakt de vertrouwen van mensen kwijt en gaat je af vragen hoor ik hier nog wel bij is deze wereld wel gemaakt voor mij het doet echt wat met mij om te beseffen dat hoe hard je ook vecht er maar geen vooruitgangen komen en vandaag kwam ik er op om er dan maar een einde aan te maken als jet leven toch alleen maar tegeslagen biedt dan hoeft et voor mij niet.... wat moet ik hier nou mee!!! :(
Datum:
10-03-2016
Naam:
R
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

school+laatste woorden

ik heb altijd al moeite gehad met school al sins mijn 4de. en zo heb ik mijn ups en down. ik zit nu op een middelbare school en haal een selcht cijfer voor alle vakken. ik moet elke dag 3kwatier fietsen en ben altijd moe. ik denk al 4 jaar en hoe ik het zou doen en wat ik zou schrijven. en dan ben ik hier met een briefje en een mes. je zou denke dit is toch niet zo erg. ik werd 4 jaar gepest. (ja alles 4) en werd tegen het hek aan gegooit. ik heb mezelf al eerder expres gesneden. ik kreeg 5 hechting. ik llees nu ff mijn brief voor en dan ga ik. beste ouders. ik denk hier al een tijdje aan maar heb er nooit echt het lef voor gehad. geen zorgen ik zal het ergens anders doen om jullie niet tot last te zijn. om geen anker te zijn dat jullie tegen houd. ik laat jullie gaan. jullie waren altijd het rubbere bootje op de stille oceaan voor mij. maar nu is het bootje lek. het een gelukkig leven zonder mij en geniet. miss mij niet.
Datum:
09-03-2016
Naam:
julia
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Het einde nabij?

Dag in en dag uit kom ik thuis. Met de gedachte, is het eindelijk voorbij? Maar nee hoor, altijd is ze er weer. Mijn moeder. Ik heb een vader maar die heb ik nooit gekend en die wil ik ook niet kennen. Ik ben enigskind. Mijn moeder die altijd zegt dat ze zielsveel om me geeft, bullshit. Haar ware persoonlijkheid komt naar buiten als ze boos is. Of als ik iets doe wat ik niet mag. Ik ben niet knap en best dik waardoor ik door veel mensen al het buitenbeentje ben, en ook omdat ik Turks ben hoor ik er niet helemaal bij. Maar op school in mijn klas zijn er toch kinderen die me mogen en ook andersom. Ik ben mijn opa en oma verloren, opa vorig jaar nog. Dat heeft me heel erg geraakt, ik zit er ook nog steeds mee. Het liefst game ik, het liefst zit ik daar de heledag, iemand zijn die ik wil zijn, niemand die weet hoe ik heet, hoe ik eruitzie, waar ik mezelf kan zijn en waar anderen me kunnen accepteren. Het liefst ben ik daar elke dag, maar mijn obstacel, iets waar ik niet langs kan komen, mijn moeder. Ik woon best wel ver van mijn school af en ik heb elke dag na school huiswerkbegleiding. Dus vaak ben ik rond half 7 thuis. Soms eerder of later, nou kom ik thuis, ik hoop dat ik me kan verstoppen, wegdwalen van mijn gedachtes en lekker gamen, omgaan met de personen die écht om mij geven, maar dan mag het weer niet. Reden: "omdat ik brutaal ben", als mijn moeder dat zegt denk ik echt van,
goh, flikker toch op, ik ben klaar met alles waar ik klaar mee moet zijn en wil gamen. Zegt ze nee omdat ik me niet goed gedraag, waarom denk je? Denk ik dan. Jij laat me niks doen en verwacht dat ik aardig doe, ja dag! En naar mijn verwachtingen word ik met de dag brutaler. Mijn prestaties op school dalen ook héél erg. Ik had eigenlijk VWO kunnen doen, nu doe ik HAVO/VWO en als ik zo doorga zak ik naar HT. Ik kan de druk niet meer aan, het liefst stop ik hier met mijn leven. Ik hoop dat iemand advies heeft! En gauw!
Datum:
09-03-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Limburg

Wat nu?

Ik heb mijn hele leven moeite sociaal te zijn. Ik heb vertrouw problemen omdat dat mensen van wie ik hield me stuk voor stuk hebben laten vallen. Behalve 1. Mijn ouders zijn ook niet het beste voorbeeld. Mijn vader sloeg me vroeger vaak waardoor ik nu vrees heb fouten te maken. Mijn moeder is vreemd gegaan met minderjarigen en doet alsof er niets gebeurd is. Ze heeft een jaar gelden een whiplash gehad waardoor ze vaak hoofdpijn heeft en niet thuis woont. Mijn ouders maken erg veel ruzie en hebben geldproblemen. Dat geeft mij ook stress. Veel stress. Wij zitten niet ruim zal ik maar zeggen. Op school ben ik jaren gepest. De vrienden die ik toen had zijn mij gaan pesten en de beste vriendin die ik had heeft me laten vallen. Ik haat haar. Nu heb ik nog steeds het gevoel dat ik buiten de boot val op school. Als er paren gemaakt moeten worden ben ik altijd als enige over omdat niemand me uit mijn klas mag. Ik ben raar. Ik ben al door 2 depressies heen gekomen en ben bang dat ik weer terug val. En de gemene strm in mijn hoofd keert weer terug maar luider dan eerst. Ik moet van mezelf iedere ochtend een reden bedenken tóch op te staan en naar school te gaan. Mijn ouders begrijpen me niet. Die zeggen dat ik me aanstel. Maar dat is niet zo. Ik ben bang dat als ik op een dag geen reden meer kan bedenken op te staan dat mijn laatste dag kan worden. Waarom iedere dag vechten en pijn lijden wanneer dat niets oplevert terwijl je voor altijd kan dromen?
Datum:
08-03-2016
Naam:
Ds
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Mijn verdriet

Mijn eigen dochter is misbruikt door haar eigen vader eerst geloofde we haar niet door haar weg loop gedrag maar sinds kort nu al twee jaar heeft zei geen contact niet met haar papa en het begin met haar stilletjes aan te beteren en haar verhaal was toch waar van haar misbruik en ook haar vrindinnetje heeft hij misbruik .Ik voel me zo schuldig dat ik het niet dadelijk geloofd heb .Ik heb het zeer moeilijk doe s'nachts niets dan Wenen als niemand het ziet .ik heb ook geen zin niet meer om te leven het enigste wat mij er een beetje boven op houdt is mijn dochter anders was ik er er al lang niet meer.
Datum:
07-03-2016
Naam:
Proesmans mimi
Leeftijd:
42
Provincie:
België

Mijn moeder accepteert me niet

Vroeger mishandelde mijn moeder me en nu verwaarloos ze me

elke dag doet mijn moeder gemeen tegen me
ze zeg tegen iedereen dat ze me niet aankan ze heeft wel eens 112 gebeld
alles wat ik doe is fout
ze vertelt tegen iedereen hoe slecht ik wel niet ben hoe gemeen ik tegen haar de terwijl dat niet zo is Ik wil dood
maar er zijn gwn mensen waar ik van hou dat ik het dan niet echt dood wil
vroeger heb ik een mislukte zelfmoord ik wilde had verwond maar ik durfde het niet
(als ik van school 2 later thuis komt boeit mijn moeder dat niet zolang ik maar weg ben ) ik durf zelf geen vrienden naar huis mee te nemen omdat mijn moeder niet normaal is
Volgens mij is zij heeeel erg ziek
en iedereen die voor mij opkomt mag ze niet gaat ze gemene dingen zeggen en zo doende ik heb geen vrienden niemand die iets voor mij doet ik bid heel vaak ik heb 1 iemand die ik vertrouw maar mijn moeder wilt die bant ook verpesten ze veperst heel me leven wat moet ik nou Ik denk Dood dan heb ik mijn moeder ook niet meer
Datum:
07-03-2016
Naam:
Prive
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.