Levensverhalen (pagina 144)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Zelfmoord

Hoi ik ben jade, ik wou in het 4leerjaar zelfmoord plegen. Ik wil zelfmoord plegen omdat ik word uitgelachen en ze zeggen dingen die niet waar zijn b.v:ze zeggen dat ik op wout*een jongen van mijn klas bent*zo een gevoel heb ik. Als je dit leest ben ik waarschijnlijk al dood xjade*mijn leven heeft geen zin meer*
Datum:
16-03-2016
Naam:
Jade
Leeftijd:
9
Provincie:
België

Het leven is zwaar.

Ik was gelukkig op mijn bassischool, toen ging ik naar de middelbare school en ik werd gepest, ik had niet veel contacten, in het 2e schooljaar op diezelfde school werd ik weer gepest, toen wurgde ik een pester, daarna hield hij op, maar hij was niet de enige die mij pestte, maar daar deed ik niks tegen, toen ging ik naar een andere school, waar ik ook werd gepest, ik had daar wel wat vrienden, die veel verstand hadden van ICT dingen etc, daarom begon ik ook mij bezig te houden met ICT, in de 4e werd ik niet zo zeer gepest, maar meer genegeerd.
Door het pesten werd ik depressief in het 2e, mijn leraar viel het op, en praatte met mij er over, ik praatte er ook over met mijn ouders, samen zijn wij hulp gaan zoeken en we vonden hulp.
Het duurde voor mij te lang, elke week weer komen praten, ik zei dat het goed ging, terwijl de situatie nogsteeds hetzelfde was, als ik mij verveelde dacht ik aan vroeger dat ik werd gepest, dus toen begon ik met gamen, dat zorgde voor afleiding.
Door het vele gamen heb ik weinig contacten in het echt, ook op Skype heb ik niet veel contacten, van het vele gamen word ik ook depressief, maar ik kan niks anders doen, want ik weet niet wat ik leuk vind.
Sorry van het hele verhaal, maar dit maakt het denk ik wel duidelijk
Datum:
15-03-2016
Naam:
Daan
Leeftijd:
18
Provincie:
Zuid-holland

Kon het maar anders

Laat ik ten eerste zeggen dat ik waarschijnlijk nooit zelfmoord zou plegen.
Ik weet dat er genoeg is wat ik nog wil mee maken en ik geloof ook wel dat het op een dag weer beter zou zijn.
Alleen denk ik weleens: kon ik maar verdwijnen of kon ik de tijd maar stil zetten, zodat ik even adem kan halen.

Wat ik voornamelijk moeilijk vind is dat ik mij niet emotioneel kan binden, niemand ziet het als ik verdriet heb, mensen zien mij alleen maar als een vrolijk persoon.
Ik kan het gewoon niet, diep van binnen voelt het alsof ik het niet waard ben, dat ik niet mag verwachten van iemand dat hij/zij om mij geeft. Daarom kan ik niet huilen als iemand dat ziet, het voelt alsof ik mij compleet belachelijk maak.

Terwijl ik echt wel weet dat het iemand wel iets doet, dat er wel mensen zijn die om mij geven. Maar ik kan hun niet dichterbij mij laten en andersom kan ik niet dichtbij hun komen.
Ik blijf maar dat persoon dat altijd vrolijk is en altijd grapjes maakt. Een leuk persoon om mee op te trekken maar niet waarvan je kunt houden.

Ik vind mezelf maar een domme doos, ik ben niet slim, ik ben niet mooi, ik ben niet leuk, ik ben maar dom en onhandig.
Heb niets bereikt in mijn leven en zie mijzelf ook niet iets bereiken.

Het ergste vind ik dat ik helemaal geen liefde voel van mijn familie, terwijl ik wel veel van hun hou. Maar ze hebben geen interesse in mij, het voelt alsof mijn vader alleen van mij houd omdat ik zijn dochter ben, maar niet om wie ik echt ben.

Mijn lieve moeder is overleden 3 jaar geleden. Zij had dat wel, zij was echt in mij geïnteresseerd en liet mij weten dat ze trots en blij met mij was.
Maar nu krijg ik deze bevestiging van niemand meer en moet ik leven voor mijzelf, alleen om mijzelf gelukkig te maken.
Ik vind dat moeilijk, leven voor mijzelf.
Ik wil toch wel erg graag dat iemand er van geniet dat ik leef, dat ik het gevoel heb dat mijn leven echt waarde heeft.

En zo'n iemand zal ik vast wel tegenkomen, maar dat is gewoon vluchten voor het probleem.

Maar nu moet ik zelf leven met al mijn issues. Dat ik een angststoornis heb, leerproblemen, dat ik door mijn beperking geen garantie heb of ik mijn opleiding wel zal halen of ooit in staat zou zijn te kunnen werken.

Maar voor nu moet het maar even zo, ik doe mijn best.
Datum:
15-03-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Noord-holland

Geen zin meer in dit leven!!!

Mijn verhaal begint al vanaf het moment dat ik op de wereld ben gekomen.
Mijn moeder is een hoer (letterlijk ze doet het met alles en iedereen om geld te verdienen).
Toen ik nog geen half jaar oud was heeft mijn moeder mij seksueel misbruikt. Ze heeft een mes in mijn penis gezet en het opengesneden. Ik heb een ernstige longziekte gehad toen ik 1 jaar oud was. Mijn moeder heeft toen de medicijnen in de container gegooid. Toen ik 2 was heb ik in een jeugdinrichting gezeten van bijzondere jeugdzorg in België. daar heb ik gezien hoe mijn beste vriend zelfmoord heeft gepleegd en ik heb toen ik een keer ging douchen daar iemand gevonden die zijn polsen had overgesneden in de douche. Toen ik 9 was verhuisde ik naar Nederland en daar was het eigenlijk ook al meteen raak. Ik werd gepest getreiterd in elkaar geslagen. Ik ben toen van de ene naar de andere zorginstelling geweest. Maar niemand begrijpt hoe het kan dat ik niet geholpen kon worden. ik ben 3 jaar geleden na een langdurige relatie mijn verloofde kwijt geraakt door een verschrikkelijk ongeval. Ze zou eten gaan halen en toen is ze aangereden. ze was op slag dood. Daarna kreeg ik contact met een ex van mij en we hebben een dikke 2 jaar een relatie gehad. Ik vroeg haar ten huwelijk en eigenlijk had ik dat niet moeten doen.
Ze is in de relatie 5 keer vreemd gegaan en heeft mij elke keer weer voorgelogen. Uiteindelijk hebben we een einde aan de relatie gemaakt en ze had binnen 1 minuut alweer een nieuwe relatie.Dit is maar een klein deel van wat ik heb meegemaakt, maar ik kan vertellen dat deze wereld wreed is en dat niemand zich ook maar iets van mij zichzelf aantrekt.
Deze maatschappij is voor mij niet gemaakt of ik niet voor deze maatschappij.
Tot zelfs al mijn vrienden hebben mij laten vallen. Er is niemand meer die ik nog kan vertrouwen.
Het enige wat ik in vertrouwen nog heb in deze wereld is dat het veel beter zou zijn als ik er niet meer zou zijn. Ik ben namelijk toch alleen maar iedereen tot last.

Er is maar een lied wat zal klinken tijdens mijn en dat is Goodbye van Fonny de Wulf.
Datum:
13-03-2016
Naam:
Kevin
Leeftijd:
20
Provincie:
Flevoland

Ik haat dit leven

Ik wordt al m'n hele leven gepest met mijn naam en hoe ik ben. Ik heb nooit echt een goede vriend gehad: NIEMAND WIL ME!
Niemand luistert naar mij. Mijn mening telt niet.
Het is te erg om nog te leven: Zelfmoord
Datum:
13-03-2016
Naam:
Norbert
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Droevig gevoel en het niet meer weten

Ik zit op mijn bed, voor mijn laptop. Ik luister naar chille muziek en probeer mezelf wat op te vrolijken. Het gaat goed, zal je denken. Ik heb een jaar geleden een behandeling afgerond waarbij ik hard voor mezelf heb gestreden. Tevens is het lang niet meer zo naar in mijn leven. Ik heb een hele leuke vriend die mij gelukkig maakt. Maar het gevoel blijft knagen. Elke keer keert die gedachte terug. Ik ga dood, ik wil dood, hoe zou het zijn? Zal ik dan rust hebben? Want ik blijf knokken om het goed te laten gaan. Maar ik voel me niet goed. Ik ben bang voor mijn toekomst, mijn school en ik straf mezelf keer op keer weer als ik ergens in gefaald heb. Ik noem mezelf lelijk en zeg dat ik beter kan... maar ik weet niet meer of ik beter kan. Ik ben voortdurend ziek. Zal ik misschien iets hebben dat binnenkort voor mijn overlijden zal zorgen? Echt zelfmoord plegen wil ik eigenlijk niet. Dat durf ik toch niet. En ik los daar niets mee op. Maar toch, keer op keer komen die gedachtes over de dood terug. Keer op keer weer. Dan voel ik me weer droevig, laat ik een paar tranen rollen, terwijl ik niet eens een echte reden heb om me zo te voelen... heb ik het idee. Want alles gaat nu goed... of alles zou nu goed kunnen zijn.
Datum:
13-03-2016
Naam:
Clary
Leeftijd:
19
Provincie:
Friesland

Depressief

Het begon toen ik werd gepest... Een beetje later wist ik dan dat ik depressief aan het worden ben. Ik ben het nog steeds en het word steeds erger... Ik heb al vaak gedacht om zelfmoord te plegen, maar ik kon het nooit echt doen. Door een jongen lukt het niet hij is alles voor me ik hou echt super veel van hem en daarom kan ik het niet. Hij helpt me erook bij en dat vind ik zo speciaal aan hem. Het enigste nadeel is dat ik hem niet ken in het echt maar op het internet en dat is wel niet zo leuk want als hij stopt op het internet zie ik hem nooit meer terug en ga ik misschien toch zelfmoord plegen...
Datum:
12-03-2016
Naam:
anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Geen zin meer in al die pijnen

Alles gaat mis, vroeger veel gepest giga depri geweest binnen 2jr mn moeder en oma kwijtgeraakt aan kanker zelf loop k sinds mn 9e al ziekenhuis in ziekenhuis uit 3jr geleden diagnose fibromyalgie 2jr Daarna syndroom van tietze niemand lijkt me te begrijpen dus dacht om t roer om te gooien weg van alle pijn en verdriet dus nieuwe start in de buurt van Rotterdam dichtbij mn vrienden (tja zijn er maar heel weinig die me echt begrijpen) leuke baan gevonden in den haag alles ging goed tot dinsdag kreeg weer n gigantische tietze aanval viel tijdens werk flauw zit weer ziek thuis mn uitkering is stop gezet en raak hoogstwaarschijnlijk maandag mn baan kwijt als dat zo is hoeft t leven van mij niet meer ben t leven met pijn nu zoo zat wil rust weet dat mn fibromyalgie en tietze alleen maar erger gaan worden en daar pas ik voor. Iedereen ziet me altijd vrolijk en.blij niemand weet dat ik met deze gedachtes rondloop...niemand zal t ooit begrijpen
Datum:
11-03-2016
Naam:
Sanna
Leeftijd:
32
Provincie:
Zuid-holland

Waar vecht ik nog voor

Al m'n hele leven lang wil ik alleen maar mensen helpen wil ik er zijn voor mensen die het nodig hebben wil ik laten zien wat ik kan ik ben een jongen die ontzettend veel in huis heeft maar niet die ene kans krijgt om het te laten zie. Hoe hard er ook voor gewerkt wordt en op een of andere manier dan denkje dat het goed gaat terwijl het hellemaal niet goed gaat je vriendin die zwanger is en je verlaat alleen maar familie ruzies je raakt de vertrouwen van mensen kwijt en gaat je af vragen hoor ik hier nog wel bij is deze wereld wel gemaakt voor mij het doet echt wat met mij om te beseffen dat hoe hard je ook vecht er maar geen vooruitgangen komen en vandaag kwam ik er op om er dan maar een einde aan te maken als jet leven toch alleen maar tegeslagen biedt dan hoeft et voor mij niet.... wat moet ik hier nou mee!!! :(
Datum:
10-03-2016
Naam:
R
Leeftijd:
19
Provincie:
Utrecht

school+laatste woorden

ik heb altijd al moeite gehad met school al sins mijn 4de. en zo heb ik mijn ups en down. ik zit nu op een middelbare school en haal een selcht cijfer voor alle vakken. ik moet elke dag 3kwatier fietsen en ben altijd moe. ik denk al 4 jaar en hoe ik het zou doen en wat ik zou schrijven. en dan ben ik hier met een briefje en een mes. je zou denke dit is toch niet zo erg. ik werd 4 jaar gepest. (ja alles 4) en werd tegen het hek aan gegooit. ik heb mezelf al eerder expres gesneden. ik kreeg 5 hechting. ik llees nu ff mijn brief voor en dan ga ik. beste ouders. ik denk hier al een tijdje aan maar heb er nooit echt het lef voor gehad. geen zorgen ik zal het ergens anders doen om jullie niet tot last te zijn. om geen anker te zijn dat jullie tegen houd. ik laat jullie gaan. jullie waren altijd het rubbere bootje op de stille oceaan voor mij. maar nu is het bootje lek. het een gelukkig leven zonder mij en geniet. miss mij niet.
Datum:
09-03-2016
Naam:
julia
Leeftijd:
11
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.