Levensverhalen (pagina 1406)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

dood

ik ben 13 en ik wil dood ik wil dood niet omdat ik geen vrienden heb niet dat mijn ouders mijn slaan ik ben niet sexuweel misbruikt of so iets maar ja ik sie het niet meer zitten en ik heb het aan 3 vriendinnen vertelt en ja eentje begon t huilen en die anderen 2 deden net of ik het weer vertelde ofso dus die geve er tog niks om en ja ik vind mezelf egt dik en dat segt mij moeder ook alijd dat is egt geen fijn gevoel ik heb al geprobeert om mijn polsen door te snijden maar dat lukte niet en nou ga ik een overdosis pillen in nemen en hoop dat dit wel lukt
Datum:
16-05-2007
Naam:
jenny
Leeftijd:
13
Provincie:
Noord-brabant

Normaal of suicidaal?

Ik ben altijd al wat zwaarmoedig geweest. Al vanaf kleins af aan komen van tijd tot tijd gedachten aan zelfmoord in me boven. De laatste tijd heb ik echter steeds vaker zulke gedachten. Bezwaren die ik heb om het niet te doen, zijn vaak alleen praktische bezwaren. Ik maak me daar druk om. Is dit normaal of ben ik suicidaal? Durf niet meer helemaal op mezelf te vertrouwen. Ik heb zoveel mensen om me heen, maar ben niet echt met ze verbonden. Ook al is dat hetgene wat ik het meeste mis, ik kan het niet opbrengen me voor ze open te stellen. Ben het vechten soms zo zat. Altijd is alles zo'n gedoe. Ik weet niet meer wat ik met mijn leven aan moet, het ontbreekt me aan de wilskracht er iets van te maken. Verlang naar rust.
Datum:
16-05-2007
Naam:
Marcel
Leeftijd:
29
Provincie:
Noord-holland

geen zin meer

mijn probleem is dat ik geen zin meer in het leven heb.ik ben als kind al in de steek
gelaten door mijn vader,ben dus opgegroeid zonder vader.Kheb een stiefvader waar ik
niets aan heb.Ik weet niet waar ik voor leef,ik vertrouw niemand ook al heb ik vrienden,
voor mij zijn het zogenaamde vrienden.Ik heb een vriendin gehad die mij ook heeft gebruikt.
Voor mij bestaan er geen eerlijke mensen op deze wereld.Ik ben nu onder invloed van alcohol
terwijl ik deze bericht schrijf.Kapot van binnen,tranen over mijn gezicht,vol pijn.Wie kan
ik nog vertrouwen?niemand.Misschien is het beter om afscheid te nemen van deze wereld.
Verlost van alle pijn,geen gedachten meer,geen pijn meer.Ik ben levensmoe.Ik weet niet meer
hoe het verder moet.

Ik voel me altijd kut,ben bijna nooit positief en ik wil nooit met mensen praten,is
dit geen goede reden om zelfmoord te plegen?Niemand die mij begrijpt,niemand die mij wil begrijpen.
Zelfs
mijn ex vriendin heeft niet eens de moeite genomen om mij te begrijpen.Het leven zit mee of tegen,jammer
genoeg voor mij zit het tegen.Er gebeurt bijna nooit iets positiefs.Wat maakt het nou uit of ik er
ben of niet.Ik heb de afgelopen 10 jaar veel wiet gerookt,bijna dagelijks, tegen de stress,pijn,verdriet
om alles te vergeten,maar toen kwam zij in mij wereld,ik dacht alles zit goed.Maarja ze heeft mij
gebruikt.Nu heb ik nog meer pijn.Life sucks,I suck.Om in deze wereld te overleven moet je hard zijn,
ik wou dat ik zo was,ik weet niet hoe het verder moet.ONLY THE STRONGEST WILL SURVIVE IN THIS WORLD.
Datum:
16-05-2007
Naam:
denizz
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

ik heb nog een beetje hoop

Waarom denk ik hierover? Omdat de emotionele pijn in mij maar niet weggaat. 26 juni ga ik naar het mondriaan. Misschien dat dat helpt.Ik heb een geestelijke minderwaardigheidscomplex (wat kan ik zeggen of dat had anders gekund maar ben ik alleen dan wist ik wat ik had kunnen zeggen of doen enz.) Deze gedachtepatroon heb ik al 20 jaar maar sinds dat mijn vriendin sinds augustus 2006 bij mij weg is heb ik pijn en gedachte`s (negatief over mijzelf) dat ik alle hoop verloren heb dat het nog goed komt.Mijn relatie met haar was niet goed (11jaar) maar ik had wel een basis.Nu wil ik vooruit maar krijg ik het in mijn hoofd niet geregeld.Ik heb spijt van mijn verleden,dingen die ik gedaan heb en ook niet gedaan heb,daar kan ik niks aan veranderen,maar misschien wel een plek geven.Ik weet wel de dood is definitief en daar ben ik nog niet aan toe.Het leven is hoe je jezelf opstelt tegenover het leven,dat is makkelijker gezegd dan gedaan.En dat is mijn gevecht ,om weer plezier in dingen te krijgen die ik doe !!!!!!!!
Datum:
15-05-2007
Naam:
robijntje
Leeftijd:
36
Provincie:
Limburg

het is zo moeilijk...

iedere dag fiets ik naar school en dan denk ik: 'goh... vrachtwagen... als ik nou net voor die vrachtwagen oversteek... dat overleef ik vast niet'. Heb nog niet het lef gehad om het echt te doen al heb ik wel een paar jaar geleden (toen ik dat voor het eerst dacht) zonder te kijken de straat over gestoken... ergens vind ik het wel jammer dat er nooit iets gebeurt is... maar ja...
life sucks... voor een goeie!!!
Heb niet de kracht om er zelf een einde aan te maken vooral omdat ik weet dat er een kans is dat je het overleefd en er dan misschien nog wel slechter uit komt als dat je er in gegaan bent, maar ik zou het totaal niet erg vinden als iemand me neer schoot, zou overrijden, als de wereld zou vergaan.
Ik ben moe, op, leeggezogen... ik wil het leven niet meer leven...
Datum:
15-05-2007
Naam:
Ilse
Leeftijd:
21
Provincie:
Noord-brabant

Geen Leve __ Gaymiss

my leve Is gwn egt levenloos soms denk ik wrm leef k eigenlyk..:( k heb gwn geen leven ik wil me so vaak me self moordplegen maar het lukt me telkens niej k durf het gwn niej:s maar het liefst sou ik nooit willen leven heb altyd problemen thuis en buiten..heb altyd verdriet gehad k moet ook de huishouden en al die andere shit k mag self niej so vaak naar buite me andere vriendinnen mogen overal naar toe me ouders slaan me ook sosms me vader wel meestal ik voel me dn altyd heel kut:( wil dn egt dood me vadere is sels een keer met een mes agter me aan gaan komen renne..:( :'( me moeder mag me ook niej omdat k dn achresief word .. se bemoeien overal mee..(w) WIL GEWOON DOOD HEB TOG GEEN LEVE ¿/!!!:(_ :( _:'(_(W)
Datum:
15-05-2007
Naam:
AnOniiem;
Leeftijd:
14
Provincie:
Gelderland

Niet met en niet zonder hem

Ik heb een vriend van wie ik heel veel hou. Maar hij is onmogelijk om mee te leven. Soms liegt en bedriegt hij en is hij agressief. Ik heb het al een paar keer uitgemaakt. De laatste keer zelfs met behulp van de politie. Ik heb hem toen bijna een jaar niet gezien en dacht dat ik over hem heen was. Kom ik hem tegen en val ik weer als een blok voor hem. Ik kan niet zonder hem leven, maar ook niet met hem. De pijn die zijn leugens en bedrog veroorzaken, is niet uit te houden. Maar zolang we beiden in leven zijn kom ik niet van hem los. Nog even en ik maak er een eind aan, want dit trek ik niet lang meer.
Datum:
15-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
27
Provincie:
Zuid-holland

helemaal zat

Hoi, ik ben hier voor het eerst. Ik loop eigenlijk mijn hele leven al met zelfmoordgedachten maar durf het nooit te doen. Nu ben ik het echt zat, ik ben inmiddels 25, heb alle soorten therapie geprobeerd, hard aan mezelf gewerkt, heb een goede baan, huis, auto maar voel me nog steeds ellendig en alleen. Ik wil ook maar één ding en dat is dood ik weet alleen niet hoe, voor de trein springen durf ik niet en ben eigenlijk opzoek naar een easy way. Ik begrijp dat ik niet mag vragen om hulp voor zelfdoding maar het liefst vraag ik dat wel. Iedere dag hoop ik dat iemand me aanrijdt of dat ik een dodelijk ongeluk krijg. Het is toch verschrikkelijk?? Andere mensen die willen leven, gelukkig zijn die gaan dood en ik blijf leven en kan niet genieten. Begrijp me niet verkeerd ik vind mezelf niet zielig en heb geen zelfmeelij. Ik wou dat de situatie anders was en ik doe ook echt mijn best om dingen te veranderen en aan mezelf te werken maar wanneer is het klaar?? Wanneer ben ik dan gelukkig?? Het heeft en geen zin en ik ben het zat...
Datum:
15-05-2007
Naam:
anoniem
Leeftijd:
25
Provincie:
Zuid-holland

Moe

Ik heb het gevoel dat ik mijn hele leven aan het vechten ben en op zoek ben.
Als kind ben ik opgegroeid in een groot gezin, hard werken, materieel niets tekort, maar geen tijd voor aandacht of liefde.
Later dacht ik liefde gevonden te hebben in relaties. Twee keer getrouwd. Daarna op mezelf gaan wonen, de kinderen alleen opgevoed. Altijd hard gewerkt en gestudeerd om hogerop te komen. Niet voor aanzien maar om een redelijke boterham te kunnen verdienen. Twee hele serieuze relaties gehad in deze tijd maar allebei probleem mannen. Mijn lievelingszus verongelukt.
Sinds een aantal jaren heb ik weer een vriend, het lijkt of hij alles voor me wil doen maar hij werkt, werkt en werkt. Ik zie hem meestal alleen in het weekend.
Beiden hebben we geen geld om iets leuks te ondernemen.
We communiceren zelden echt en ook lichamelijk contact is er zelden. Ik denk erover de relatie te beindigen. Door een arbeidsconflict zit ik al dik een half jaar thuis, mijn zoon is voor een jaar naar het buitenland en mijn dochter zit meestal bij haar vriend. Ik doe af en toe wel dingen met vrienden, maar vaak hebben ze het toch ook allemaal te druk met hun eigen leven. Vele jaren ben ik bezig geweest met een spirituele zoektocht. Ik geloof in God (in welke vorm dan ook) en ik geloof ook dat het leven niet ophoudt als we ons lichaam afleggen.
Ik tracht zingeving te vinden in mijn leven en ik hoop eigenlijk eindelijk eens een signaal te krijgen van noem het maar God zodat ik weet waar ik dit allemaal voor doe en wat ik toch verkeerd doe. Ik voel me de laatste tijd steeds vaker alleen en eenzaam, en steeds onzekereder, ook mijn geheugen laat me vaak erg in de steek, bovendien is er nog steeds geen uitzicht op mijn werksituatie en de relatie geeft me ook niet wat ik ervan verwacht.
De laatste dagen barst ik regelmatig spontaan in huilen uit...
Ik sta op, er zijn dagen bij dat er niets uit mijn handen komt, en ga weer naar bed. Dag in, dag uit, dag in dag uit, het maakt niet uit of het doordeweek of weekend is. de dagen lijken allemaal hetzelfde.
Alles wat ik opgebouwd heb aan carriëre is weg, ik moet weer, als ik al een baan kan vinden op mijn leeftijd, weer van voorafaan beginnen met een laag salaris.
Ik kan soms met de beste wil van de wereld het nut en de zin van mijn leven niet meer inzien.
Ik heb wel een heel groot verlangen om contact te maken met ik noem het maar God om eindelijk een idee te krijgen van mijn levensdoel. Maar dat echt contact krijgen dat lukt maar niet heb ik het gevoel. Dan hoor of lees ik vaak verhalen van mensen die dat contact wel hebben en dan denk ik waarom zij wel en ik niet. Ik heb vaak om hulp gevraagd aan God, gezegd dat ik het niet meer red, niet meer weet...
Ik weet het gewoon niet meer...
Datum:
15-05-2007
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
52
Provincie:
Noord-brabant

Herpes

Hallo,

Mijn droom is of was zal ik maar beter zeggen om een lief te hebben en wat te flirten en mij gewoon gelukkig te voelen. maar sinds ik weet dat ik herpes heb valt alles in duigen. zeker als je weet dat het niet te genezen valt. het blijft besmettelijk. een leven zonder vriendin/vrouw zie ik niet zitten..
Datum:
15-05-2007
Naam:
Bruno
Leeftijd:
18
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.