Levensverhalen (pagina 1306)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

niet de enige....

ik weet het niet meer........
kijk ik nou op dit soort sites om me over de streep te helpen, gezien ik niet de enige ben met zelfmoord gedachten (dagelijks) of ...
ik weet het niet meer...
mijn enige gedachte is , rust wil rust
Datum:
30-08-2007
Naam:
kees
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-holland

Moeilijk leven!!!!

Hoi,

ik ben tom w en wordt dus elke dag gepst en ik krijg ook vaak het gevoel da ik helemaal alleen ben en da komt dus omdat niemand mij steunt; ik krijg het gevoel dat iedereen mij haat mijn pa vliegt altijd uit op mij en als ik vraag aan iemand kom es effe zien , ma neh die blijvev liever op hun stom lui gat zitte en ik zeg tege men pa ja de openhaard wordt afgeschaft en dahn zegt die nee das larie, dus niemand luistert naar mij en ik zweer da doet pijn!!! :'(
Datum:
30-08-2007
Naam:
Tom W
Leeftijd:
14
Provincie:
Limburg

niet meer zien zitten

heej
ik zie het helen leven niet meer zitten mijn ouders zijn geschijden en ik haat mijn leven als ik een eind aan mijn leven zou maken zou niemand mijn missen merken ze niet eens dat weet ik seker :@ ik haat mijn ouders egt super erg en ik denk dat ik me slag arders gewoon doorsnij zijn ze meteen van mij af :@ ik pleit em nu adios
Datum:
30-08-2007
Naam:
nadine
Leeftijd:
14
Provincie:
Overijssel

HE KOP OP MENSEN . kom terug met een nieuw verhaal heb eens een

NU mensen ik kan jullie gedachten niet veranderen maar zeg 1 ding het leven is prachtig de nare dingen die je mee maakt horen bij het leven en wat je ook mee maakt voor naarigheid er is altijd hoop en ook kansen voor jou maar heb geduld doe geen onverwachte pogingen heb zelf ook een vriend veloren aan zelf moord hij had ook problemen met geld en zo en was ook gok verslaafd als ie met mij had gepraat had ik hem ten alle tijden geholpen daarom is het belangerijk dat je hier over met iemand praat het lucht in iedergval op en mischien kan die persoon jou wel helpen ik ben geen geleerde maar heb wel veel levens ervaring toen ik al 13 was wou ik al zelf moord plegen met parasetamol is mislukt werd gewoon ziek meer niet toen ik 17 was wou ik pols door snijden had het leven niet paar weken geleden zat ik erover na te denken om weer een poging te doen heb het toch niet gedaan
en ga het ook niet doen
ik zeg jullie 1 ding in het leven moet je VECHTEN voor je toekoms hoe hart het ook klinkt pleeg je zelf moord dan ren je gewoon weg van je probleem en ben je gewoon laf dus stand up en VECHT je zal beloond worden jij bent hier op de wereld voor 1 reden om een betere wereld te maken kijk maar in de spiegel en ik weet dat je het ziet vecht voor je zelf je mag 1000 keer vallen maar je staat 1001 keer weer op haal je energie ergens vandaan wat je leuk vind zoek iets wat je aanspreekt lach en huil maar pleeeg geeeen zelf moord je gaat toch wel een keertje dood wacht op dat moment en laat zien wat je waard bent voor je zelf en zeker ook voor een ander. AFZE Nabil is trouwens mijn echte naam
Datum:
30-08-2007
Naam:
imad
Leeftijd:
26
Provincie:
Zuid-holland

t hoeft voor mij niet meer zonodig,durf NOG niet

ik heb een klote leven achterde rug van mn 4e tot mijn 25e,te moeilijk om over te praten,denk vaak aan de dood,ik denk danwanneer komt de dood om mij...
ik hoop snel t lef te hebben,want hier pas ik voor,en toch...ik heb n gezin,hoor gelukkig te zijn denk ik dan ,maar niks is minder dan dat,doei
Datum:
30-08-2007
Naam:
jet
Leeftijd:
49
Provincie:
Noord-holland

....

ik dacht er ooi t eens aan hoe zal het leven zonder mij zijn ?
hoe zal het leven zijn als ik er niet meer was ?
wel...ik weet het niet ik ben een slet heb een slechte reputatie ik wil weg uit mijn leven
!!
ik heb hethelemaal niet slecht thuis zijn er geen problemn !
maat nu ik naar de grote school ga krijg ik mn twijfels veel mensn zeggn dat ze horn van mensn van mn school dat ik een slet ben en dat iedereen daar wil dat ik daar niet kom enz... ik wil echt naar die school !
het iss een hele goeie
! ik ben van plan mijn beste beentje voor te zettn maar ik denk dat niemand me zal respecteren...ik ben niet lelijk of dik heb geen last van puistn of ja ik zie er normaal uit maar toch willen mesn me niet! vooral meisjes metjongens gaat het nog maar meisjes !!
waarom kan niemand me nemen hoe ik ben, !!
ik wil zelfmoord plegen doodgraag.
maar er zijn wel mensen in mijn leven die om mij geven maar en dat zijn er niet zo weinig maar toch.... ik heb me al eens gesnedn en werd toen bij de directeur geroepen en die hielp me ook ! door leraren ben ik nog best geliefd maar ja...toch zit er in mn gedachtn ZELFMOORD wrm niet ? en wrm wel ?
ik ben niet bang van de pijn ik ben bang voor het middelbaar :( help me
Datum:
30-08-2007
Naam:
laura
Leeftijd:
13
Provincie:
België

lusteloos

weet niet anders of sinds mijn jeugd denk ik al aan zelfmoord. verstandelijk kan ik alles wel weg redeneren maar mijn hart voelt leeg....er is dus een gapend gat tussen hoofd en hart. eigenlijk kan ik nergens echt van genieten. ik ben net gescheiden en heb 2 kinderen maar hoe kan ik nu echt van hen houden als ik niet van mezelf houd? het ene moment gaat het minder beroerd dan het andere maar dat akelige gevoel van 'was ik maar dood dan had ik tenminste rust in mijn kop'is eigenlijk altijd aanwezig. dan ook nog eens denken dat ik ook nog tot mijn 65e moet werken doet mijn gemoedstoestand ook geen goed.blijf leven voor je kinderen is een opmerking die ik nog wel eens krijg. wat schiet ik daar nou mee op tuurlijk houd ik van mijn kabouters maar wat hebben die nou aan zo'n lamzak? maar ja als het erop aankomt ben ik toch te laf of is de oerdrift te overleven groter dan mijn zin om er uit te stappen
feit blijft dat dat kutgevoel(mag dat van de redactie?)altijd al dan niet latent aanwezig is. is er wellicht iemand met tips om hier wat makkelijker mee om te leren gaan?
Datum:
30-08-2007
Naam:
rutger laarhuis
Leeftijd:
34
Provincie:
Gelderland

alles zat kk leven!!

hallo ben 21 jaar en al sinds 4 jaar nu zie k het nut nie meer om verder te leven steeds gaat het weer even goed daarna weer probleem na probleem,me ouders maken me ook helemaal gek,omdat ik elke in de stress zit over alles kan ik nie normaal werken,en dat maak me ouders weer zo boos.ikdraai langzaam en langzaam door,heb al meederemalen geprobeer melzef om leven te bregen maar toch houdt iets me tege weet nie hoelang ik dit nog vol hou zo. ben he tgewoon zattt kutleven word toc hnooit beter .
Datum:
30-08-2007
Naam:
devon
Leeftijd:
21
Provincie:
Zuid-holland

weet het niet meer!!!

Ik heb twee jaar geleden mijn vriendin en moeder van onze zoon (10) verloren aan legionella. ik wil niet meer ik redt het gewoon niet alleen
Datum:
30-08-2007
Naam:
R
Leeftijd:
42
Provincie:
Zuid-holland

geen zin meer

Waarom doen mensen me altijd zo'n pijn?
Ik sta altijd klaar voor iedereen, ik probeer zelf altijd iedereen te helpen.

Het begon allemaal omdat ik te dik was, heb toen boulimia gekregen.
Bouwde een muur om me heen, zelfs m'n vrienden kwamen er niet door! Ben toen veel vrienden verloren,had nergens meer zin in. het enige wat ik deed was werken, en alsik thuis kwam naar boven tv kijken en dan naar bed, en zo 7 jaar lang!
Ik had erbij ook nog een angststoornis, ik durfe sommigewinkels niet in dacht altijd dat de mensen me aanstaarde omdat ik dom, dik, lelijk was.
Durfe me ooknooit echt te uiten, want toen ik het dus vertelde aan een "echte" vriendin geloofde ze me niet, ze werkte ook nog met me samen iedere dag, ze had niks aan me gemerkt, maar je bent dan zo goed in het verbergen.

Heb toen vaak gedacht ik kan niet meer, ik wil niet meer!

Tot dat ik op het punt kwam van: nu moet ik kiezen: er een einde aan maken of verder gaan.

Ik had gekozen voor verder gaan, dat heb ik dus gedaan. dat is nou 2 jaar geleden.

Kreeg weer nieuwe vrienden, ging weer uit, deed weer leuke dingen. Ging op me zelf wonen.
Het leven was weer leuk.

Totdat ik dit jaar al weer 2 terugslagen heb gehad.

De eerste x door een vriend/ collega die ik zelf heb geholpen met z'n problemen door met hem te praten als hij in de put zat, tot laat s'nachts terwijl ik s'morgens om 7 uur weer moest gaan werken, maar dat had ik er voor over.

Hoor ik later dat hij over mij aan het roddelen was, ik knapte dus echt, ik dacht waar heb ik dit aan verdiend, heb hem zo vaak geholpen.

Ik had het gevoel alsof ik niemand meer kon vertrouwen, ik wilde niet meer, ik bleef maar huilen. waarom doen mensen zo, ik dacht echt dat ik hem kon vertrouwen. Dat deed zo'n pijn.
Gelukkig hebben mijn "echte' vrienden me toen geholpen.

De 2e keer is net gebeurd.
Weer iemand die ik heel lang geholpen heb, ze heeft het zelfde meegemaakt als ik heb gehad. dus als er iets was riep ze me op op msn om te praten.
We hebben vaak uren zitten praten.
Ik vond het toen fijn dat ik haar kon helpen, omdat ik dat ook allemaal mee heb gemaakt.

Ik nam haar ook vaak mee stappen en allemaal leuke dingen doen.

Het ging met haar de goeie kant op, te goeie kant, want ze begon nu zelf heel flauw en dom te doen tegen mensen.

Heb haar verteld dat ik een jongen van mijn werk wel leuk vond, maar durfe z'n nummer niet tevragen ( nog steeds een zwakke plaek uit mijn verleden, onzekerheid)

Dus toen zij hem een keer tegen kwam heeft ze zijn nummer gevraagd voor mij, dat vond ik toen wel leuk.
Totdat ik er achter kwam dat ze nu zelf ook aan het smsen is met hem( hij reageert wel niet terug, maar toch, dat doe je als vriendin niet)
Hoorde ook van mensen dat zij die jongen ook wel leuk vond, en datze voor mij wel een andere zou zoeken, zijn broer ofzo, nou ik dacht wat is dit, dacht er later niet meer over na.

Maar nu vind ik een jongen leuk waar ik al zeker 5 jaar gek op ben met pieken en dalen, iedere keer als ik hem zie begint er toch iets te kriebelen, en dan zie ik hem een tijdje niet of we spreken elkaar niet meer zovaak dan is het gevoel minder.Heb het hem vorig jaar gezegd, maar hij was niet van de vaste relaties zei ie toen.

Nou hebben we sinds vorig jaar afentoe wat met elkaar hebben gehad,wat gewoon leuk was, maar nu vind ik hem dus weer leuk.

Heb ik dat tegen haar gezegd, kom ik erachter dat ze nu met hem aan het mailen is. Heb haar al een keer gezegd dat ik dat niet zo leuk van haar vind, zegt ze tegen mij, ja ik ken die nog van vroeger.

Was ik vandaag ff op mijn werk waar zij dus ook werkt, had ik het over hem tegen 2 lieve collega's, kwam zij er ook bijzitten.
Zij hoorde dus alles, en vertelt dat allemaal door aan hem, weet ik zeker.
Kwam er van de week achter dat ze ook tegen mensen heeft zitten vertellen van die klote 7 jaar die ik heb gehad, terwijl ik tegen haar heb gezegd dat ze dat niet door moet vertellen, omdat ik er niet trots op ben.
En nou dit dus weer met die jongens, waarom doet ze zo kan ze zelf niemand vinden?

Ik had toen zoiets van, ja dat is wel heel toevallig, eerst die ene jongen en nou die andere. ik vind dat dus echt niet leuk meer!

Kom ik er net achter dat ze hem allemaal sexuele mails stuurt.
Een messteek in mijn rug!

Hoe kan ze zoiets doen terwijl ze weet wat ik voor hem voel.
En ze weet dat dat nog een zwakke plek van me is. Qua vrienden en andere dingen in het leven ben ik nu wel tevreden, maar op het vlak van de liefde ben ik diep ongelukkig, zou zograag een vent willen en kindjes. Ik heb haar vertelt dat dit echt een pijnlijk punt is bij mij, en net op dat punt pakt ze me.


Alweer bedrogen door een vriend, dit doet zo'n pijn. Ik probeer mensen te helpen met hun problemen, sta altijd klaar met een luisterend oor. Waarom doen mensen dit mij steeds aan?
Dit doet zo'n pijn!

Toen ik het hoorde barste ik in tranen uit, heb 3 uur zitten huilen, waarom steeds ik, mag ik niet gelukkig zijn?

Gelukkig heb ik ook nog een hele goeie vriend die ik altijd kan bellen als er iets is, dat heb ik ook gedaan, maar heb hem niet vertelt dat ik zo niet meer verder wil.

Ik kan dit niet meer aan steeds die mensen die zich mijn vrienden noemen en me dan zo'n pijn doen!

Waarom zit het mij altijd tegen, mag ik nooit eens gelukkig zijn!

Sorry voor dit lange verhaal, maar ikmoest het even kwijt!



Datum:
29-08-2007
Naam:
Elle
Leeftijd:
26
Provincie:
Limburg

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.