Hallo,
Ik ben erik en ik leefde met mijn vrouw en 2 kinderen een goed maar moeilijk leven in België.
We hadden veel schulden en omdat we snel achter mekaar 2 kinderen kregen waren we steeds bezig met opvoeden en werken.toen bleek dat ze weer zwanger was en door de stress die daar uit voor kwam kreeg ik een burnout en werd opgenomen in een inrichting
waar ik tegen mijn wil werd vastgehouden.De rechter besliste dat ik voor 4 maanden zou worden ge opserveerd.Daaruit bleek dat ik Manisch depressief was (zeiden ze)en kreeg ik dus veel pillen om dat te controleren.Heb er in mijn hele leven nog nooit last van gehad.Mijn vrouw was 1 keer op bezoek geweest daarna heb ik haar niet meer gezien.Mijn kinderen mochten niet van haar komen.Toen ik voor het weekend naar huis mocht bleek het huis voor een groot deel leeg gehaald te zijn.Mijn vrouw was met de kinderen vertrokken naar haar ouders en wilde ineens scheiden.Ze lieten dus mij gewoon in de steek.Toen ik vrij kwam na 4,5 maand kon ik niet meer naar huis en was dus verplicht om bij mijn ouders te gaan wonen in Nederland.Nu woon ik er 2 maanden en de scheiden is er bijna door.Ik kreeg 2 dagen geleden nog een mailtje van mijn vrouw dat ik niet meer gewenst was omdat ze gelukkig was en de kinderen gelukkig waren en dat ze ver weg was gaan wonen zodat ik haar nooit kon vinden.Ik moest alleen allimentatie betalen en hun met rust laten.Nou dan stort je wereld wel in.En ik kan er niks tegen doen.Daarom ben ik erg depressief geworden (ondanks de vele pillen die ik pak) en zie het niet meer zitten.Het is ook niet niks bij je ouders op een zolderkamertje te zitten en opnieuw te beginnen.Daarom heb ik geen zin meer in het leven of nog een relatie te beginnen.En dus na het mailtje zijn er ook zelmoord gedachten boven gekomen.En omdat het me allemaal niks meer kan schelen worden die gedachten steeds sterker.Kan niet meer slapen,eten enz..
Ben dus ook al gaan onderzoeken hoe je het beste zelfmoord kan plegen.Dus lang gaat het niet meer duren.Ja wat zouden jullie zelf doen als je nooit meer je kinderen mag zien.En dat je overall (noem maar op) op de tv,buiten enz....word geconfronteerd met kinderen en dan moet ik weer aan mijn eigen kinderen denken en dan word ik weer depressief zo kan ik toch niet meer leven...Alleen mijn ouders weerhouden mij om geen einde aan mijn leven te maken maar denk niet dat ze dat nog lang kunnen volhouden want ik houd het ook niet meer vol en dan gaat dit toch binnenkort gebeuren.
En de rest van jullie wens ik het beste......
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.