al vanaf mijn 10 staat mijn dagboek vol met pijnlijke verhalen en mijn leven op ze kop, mijn moeder en vader die bijna gingen scheiden door dat mijn moeder in de war was (depressief)
mijn moeder heeft daarom 3maanden in een opvang kliniek gezetten, het heeft goed gedaan maar nu vind ik dat ik mijn tijd wel weer heb gehad, mijn oma die echt alles voor mijn was is nu al ruim 5 jaar dood, dat verlies heeft een deel van mijn hart gebroken, ik ben toen ik 13/14 was de hele verkeerde kant op gegaan in ging met jongens om die me misbruikte ongewenst aan me zaten, ik heb aan verschillende drugs gezeten ik ben opgenomen in het ziekenhuis wegens overdosis aan XTC, ik heb 2x vast gezetten op me 15 wegens gevechten waarbij ik betrokken was, daar heb ik wel goed over mijn leven na gedacht wat ik nou echt er precies van wou maken
dromen heb ik GENOEG, zoals ik wil graag kapster worden maar ik heb nu al sinds 1jaar en 2maanden een marokkaanse vriend, die 2 jaar ouder dan mij is,
het kan zo lieve jongen zijn, maar hij verbied me veel zoals niet drinken niet uit gaan niet naar buiten niet met me vrienden lekker naar de disco, dus alleen maar thuis zitten, maar nu is de tijd aangebroken dat ik me zooo eenzaam voel lijkt of ik geen vriendinnen meer heb thuis lijkt het net of ik nooit wat goed doe.
ik snij af en toe in me polsen zo erg dat het niet meer stopt met bloeden en om eerlijk te zijn ben ik dan blij als het niet meer stopt met bloeden dan ga ik op me bed liggen doe de deur op slot en hoop dat ik rustig dood ga.
ik ben nu 16 jaar en hoe mijn leven eruit ziet heeft het voor mijn geen zin meer ik weet niet wat ik meer moet doen, ik heb geen zin meer ik ben fysiek en lichaamelijk uitgeput, ik krijg alleen nog maar cometaar door me hooft gesmeten en geen bedankjes of wat dan ook.
En elke dag als me vriend bij me is, en hij weer naar huis gaat zit ik huilend op me kamer, ik ben al 3 jaar zwaar depressief maar wil er zelf niks aan doen omdat het voor mijn toch geen zin meer heeft,
ik hoop gewoon echt diep vanuit mijn hart voor zover het nog héél is, dat vandaag me laatste dag is, ik heb zo begravenis boekje al helemaal ingevuld. ik ben er echt zo klaar mee, het heeft voor mijn gevoel geen zin meer, echt niet 16 jaar en al zoveel meegemaakt, en elke avond val ik huilend in slaap, en de volgende dag ben zo verschrikkelijk moe dat ik nergens meer zin in heb. ik weet niet wat ik moet doen echt niet.
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.