Levensverhalen (pagina 1261)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

mijn dochter elinentje

deze pijn hou ik niet meer vol ik wil bij je zijn mijn kind mijn dochter ik wil bij je zijn dit kan ik niet meer aan elinetje ik mis je ik verdraag dit niet meer langer ik mis je ik wiil bij je zij zijn ik hou zo veel van je mijn liefe dochter het doet zo veel pijn waarom nou jij zo lief zo mooi mijn kind maaar 16 jaar was je had mij toch dood laten gaan eline ik mis je dit kan ik niet aan waaarom nou ik mis je ik kan niet zonder mijn kind
Datum:
28-10-2007
Naam:
jacobs
Leeftijd:
46
Provincie:
Limburg

Ongeloof en schuld

Behalve mijn slechtziendheid draag ik enkele ziektes met me mee, die van de buitenkant niet zichtbaar zijn. Ik heb een ernstige vorm van een longziekte en ben van 40 uur naar 20 uur terug gegaan wat mijn werk betreft. Dit was al een klap op zich want ik HAD het er eerst wel naar mijn zin.
Vanwege die longziekte mag ik veel dingen niet, maar omdat je die ziekte niet ziet word het vaak niet geloofd. Vooral door de nieuwe leidinggevende bij ons op het werk. Je bent een aansteller of een watje. En omdat ik dingen niet goed zie probeer ik wel vaak of ik het kan voordat ik zeg: Dat kan ik niet. Maar als het dan echt niet wil lukken krijg je te horen: Je kunt het wel maar je hebt er geen zin in. Nou, dit vind ik niet kunnen tegenover iemand die slechtziend is.
Daarbuiten woon ik samen met mijn zus die helaas blind is. We runnen samen een huisje en krijgen hulp van de thuiszorg. leuk, denk je dan, we krijgen hulp en hopeliijk iemand die begrip heeft voor ons. Want ook bij de thuiszorg hebben we aangegeven wat we wel en niet kunnen of mogen. Nou, mooi niet dus. Die hulp die we kregen deugde niet. Volgens haar moest IK meehelpen met schoonmaken. Ik zei dus: waarom denk je dat wij thuiszorg heben aangevraagd? Nou, we hielden voet bij stuk maar zij bleef volhouden dat we moesten meehelpen. Zij had geklaagd bij haar leiding gevende en had gezegd dat het bij ons een zwijnenstal was, terwijl we er alles aan doen om het zo netjes mogelijk te houden. Maar ik kreeg telefoon dat ik alles moest opruimen voor thuiszorg kwam. Nou, het was opgeruimd.
Toen zei die leiding gevende: Jij moet zorgen dat het netjes blijft en niet je zus, die werkt al hard genoeg. Nou, toen was bij mij de maat vol. Ik was op dat tijdstip alleen en ben naar boven gelopen en heb op mijn slaapkamer mijn medicijnen kast opengetrokken. Ik had mijn hand vol met medicijnen en wou ze net in mijn mond stoppen toen er werd aangebeld en dringend werd geroepen dat ik moest opendoen. Het was een vriendin van ons waarvan haar oudste zoon net een ongeluk had gehad en ze vroeg of ik even op haar jongste wou passen.
Nou, ze zag dat er iets aan de hand was met mij maar zei dat we later zouden praten.
Als zij op dat tijdstip niet had aangebeld, denk dat ik er niet meer geweest was.
Via haar zijn we aan begeleiding gekomen voor mensen met een handicap. Samen met die persoon en onze vriendin heb ik alles uitgepraat en zijn we op zoek gegaan naar een oplossing. Op dit moment gaat het wel weer met me, alleen de problemen op het werk zijn niet verholpen en probeer ik me via huisarts of wie dan ook te laten afkeuren want zo hoeft het voor mij ook niet meer.
Datum:
28-10-2007
Naam:
Saartje
Leeftijd:
42
Provincie:
Noord-brabant

Vervolg op mijn bericht van 10-01-2006

Ik heb mijn verhaal van toen opgezocht, en ik wil nog even kwijt dat ik er helemaal goed uit ben gekomen. Ik ben nu al vier maanden ontzettend gelukkig met mijn vriend. Het voelt goed om zo'n periode voorgoed afgesloten te hebben. Ik hoop dat er meer mensen zijn die hun leven zo'n wending kunnen geven.

Heel veel liefs,
Datum:
28-10-2007
Naam:
Donna
Leeftijd:
16
Provincie:
Gelderland

s

te moe om optestaan
wat moet ik er mee aan
de dagen klimmen voor bij
de rotsen worden steiler
ik voel de ellende steeds dieper glijden
wat is mijn rede van bestaan
is het egt zo makkelijk zomaar te gaan
denken aan deze woorden
ben ik tog ook weer bang nooit meer wakker te worden
wat moet ik doen
wat kan ik zeggen
er is te veel om uit te leggen
te veel dingen zijn fout gegaan
teveel verkeerde dingen heb ik gedaan
waarom blijf ik dan tog blij
en al die angsten erbij
niet wetend wat ik moet doen
niet weten wat te denken
ik kan wel iemand een levenschenken
en ik nu ik dit hier schrijf
denk ik aan mijn lijf
wat ik al haat sinds jaren
dat kan een hoop verklaren
niemand die het ziet
het is mijn masker die mij nu verliet
mijn angsten komen boven
mijn verdriet te groot
maar ondanks alles zal ik blijven bestaan
en doorgaan
zelfmoord is niet iets waar ik voor ga
want mijn meisje heeft me nodig
zei is de reden dat ik besta
zonder haar geen leven
ik voel pijn in mijn hart
als ik naar haar kijk
omdat ze al zoveel pijn heeft meegemaakt
en tog mijn vrolijke meisje blijft
ik ben sterk
en weet zeker dat het werkt
ik ga vechten ik blijf gaan
totdat de dag komt dat het betergaat met mij
tuurlijk ben ik soms blij
maar de dagen worden langer
de nachten kouder
de angsten blijven staan
maar ik vecht er voor en ga door
ben trotst op mezelf
dat ik ervoor gekozen heb
doortegaan en niet te doen waar deze site omgaat


Datum:
28-10-2007
Naam:
s
Leeftijd:
22
Provincie:
Flevoland

me moeder heeft niet in de gaten dat ze mijn pijn doet

hoi,ik wou me verhaaltje kort effe kwijt want anders wort het te lang... ik heb 2 broers 1 groote en 1 kleine ik ben de middelste ...me ouders zijn gescheiden me moeder is modern en me vader niet maar al goed.. me moeder trek me broers altijd naar voor..ze krijgen nieuwste en duurste kleren schoenen noem maar op en ik niet ik krijg van schoenen van 12 euro en me me broertje 110 oke klinkt niet erg maar ik had al 5 jaar lang niet meer contact met me echte vader nu is het wel weer goed ...is me moeder nog bozer wat ik zeg wat ik doet is nooit goed...ze laat me in de steek op werk is het in 1 woord hel...ik heb spraak probleem en niemand laat mijn uit praten en ik heb geen vriendinnen aleen mijn vriend en die zie ik aleen in de weekend...en als iets gebeurt op me werk wil ik met me moeder over praten maar die zucht en maiuw van: niet alweer he..!!! en als ik wil iets uit leggen geeft ze me kans niet en ze luister niet...want ik wil iets uit leggen met moeite valt niet mee ..want kreeg van me vader horen dat me moeder al van af beging dat ik geborgen was mij achter laat dat me broers alles kreeg en ik niet..ik weet nog goed om een snoepje ik moest via me Broertje aan vragen om snoepje ik zei zo van : je moet net of doen dat je die snoepje wil...en me broertje kreeg dat...en ik niet...en ik heb ook geen zelfvertrouwen ! want door me moeder komt dat ze zeg dat ik dik ben en van anderen mensen hoor ik je bent niet dik...ik heb mooie kleren gekocht ....en als me moeder zeg van is niks moet ik dan trug Brengen...zucht,,,ik vind niet eerlijk dat me moeder me steek laat ze zegen ook dat doen ze omdat jonges meer naar schoon famlielie trekken...hallo vind onzin want toen me broertje vast zat kreeg die van alles ...van tatoo en noem maar op en ik moet ales zelf betalen ! ook toen de tijd ik op school zat ook al ... de geld waar ik op boederij werkt in de weekend ...is niet eerlijk en op me werk is dat ook ze denken dat ik een mongool bent wegens me spraak probleem ...voor de mensen spraak bebloem niet snapen dat bedoel ik dit mee( me zin op bouw is niet goede volgorden moeite met schrijven enz) is geen disecie ja ik weet woordje niet typen ..want logopedie heb ik gehat maar ja da help niet en nu ook niet...ik heb geen zelfvertouwen ... ik doe nu rijles volgen en me moeder bedreig me nu al dat ik moet halen ja sorry ik doe me best en ik kan nog lage verhaal zetten maar ben bang da ze opeens deze site komt zucht ik stop mee want ik hoor ze al weer roepen.... ik voel me net als danny munk dat liedje...Me Moeder kan me niet verdagen nooit doe ik iets goed om lievde hoef ik al niet te vragen schelden is wat ze doet mensjes sorry dat mijn verhaal mischien niet erg is maar wilde me ei kwijt valt niet meer Aleen zijn ...behalve in de weekends hou moet mensjes en ja ik ben blij als ik ooit op me zelf ga wonen en mijn kinderen kregen zeker beter leven weet ik zeker want ik schrijf alles in me laptop fijn avond iedereen XXXXXX
Datum:
28-10-2007
Naam:
Oss Girl
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-brabant

mijn verhaal

Mijn verhaal

Ik voel mij alleen, er is niemand die mij begrijpt, en was op jonge leeftijd al erg depressief. Niemand die kon begrijpen hoe het was om zo'n buitenbeentje te zijn, en zo vroeg al met vragen bezig te zijn, die andere kinderen nog niet konden boeien.
Vroeger als klein kind uitte zich dat bij mij in driftbuien. Tegenwoordig heb ik hier soms last van, maar als de emmer vol is.dan barst de bom uit.
Ik ben heel onzeker Dit is mijn grootste probleem. Ik heb een enorm minderwaardigheidscomplex wat zich op verschillende manieren uit. Uiteraard in relatie´s en vriendschappen, want wie kan er nu van MIJ houden. Ook is er een nimmer aflatende angst voor de toekomst en de vraag doe ik alles wel goed?
En last van een leeg gevoel Dit is niet uit te leggen als je dit gevoel niet kent. Je voelt op zo´n moment gewoon helemaal niks. Ik kan dan tijden voor mij uit zitten staren zonder achteraf te weten waar ik aan zat te denken. Je voelt ook echt geen emotie, geen woede, angst verdriet of blijdschap. Echt niets. Daar is gewoon op dat moment geen ruimte voor

Schreeuwende pijn
Die mij het moeilijk maakt om hier te zijn
Het zit die van binnen
Ik weet niet of ik nog vaak opnieuw kan beginnen
Schreeuwende pijn
Die er eigenlijk niet horen te zijn
Maar omdat ik het moeilijk vind om mijn emoties te uiten
Kan ik naar een fijn gevoel wel fluiten.
Want mensen zullen dit moeilijk begrijpen
Dat ik de gedachte heb om er soms tussen uit te knijpen
Schreeuwende pijn
Maak mij emoties zo klein
Zo klein maar de pijn wilt nog niet overgaan
Waardoor ik voorlopig nog in de stromende koude regen zou staan





Datum:
28-10-2007
Naam:
angel
Leeftijd:
33
Provincie:
Noord-brabant

is zelfmoord wel de oplossing?

ik twijfel al jaren aan zelfmoord.
de afgelopen 5 weken ben ik opgenomen op een paaz adelin in utrect
ik twijffel aan zelmoord, omdat dit leven mijn geen perpectieven bied, vroeger heb ik een hoop mee gegemaakt, < dat is vaak zo als iemand zelfmoord pleegt.

5 weken geleden liep ik snachts om 23;00 uur lang een spoorbaan in amersfoort.
iki twijfelde echt sping ik voor de trein of doe ik het niet, ik wist het niet, ik wist niet wat ik moest doen.

eigenlijk wilde ik niet dood, maar dit leven wil ik ook niet. ik ben toen maar naar de eesrte hulp geggeaan, en ben die nacht opgenomen in de paaz afdeling.

afgelopen woensdga 25 oktober wil ik naar mijn zus in tilburg, ik had vooraf erg veel moeite om met de trein te gaan. ik ben uiteindelijk wel gegaan, en kwam aan op het staion. toen ik uitstapte hoorde ik een knal, en zag de trein op paron 1 in tilburg wegrijden. wat er achter bleef was een dode man, die zich tegen de trein had geworpen, ik kwam in een droom terecht alsof ik het leterlijk zelf mee maakte.

dood wil ik nog steeds, maar voor de trein springen om een paron, of gewoon op een train trject, heb ik uit mijn hoofd gezet. het heeft te veel inpect op mede mensen.

hoe kan ik dood zonder iemand anders er mee te belasten?


Datum:
28-10-2007
Naam:
chris
Leeftijd:
24
Provincie:
Utrecht

ik leef maar van binnen ben ik dood

15 jaar en nu al geen leven meer mij wert gezegt dat het beter is nu leef ik al 2 jaar niet meer thuis nee ik leef in een insteling voor kinderen met probleemen maar ik had geen probleem tot toen ik geplaatst wert het was een stem die zei dat het moest het dee geen pijn die koele mes tegen mijn polsen het is het beste wat ik gedaan heb tot nu toe ik geniet niet van het leven ik wil wel maar het kan niet me ma denkt dat ik dood wil das nie waar me pa kijkt niet naar me om om dat ik een meisje ben ikheb scheid aan hun het is een kick ze hebben me voor gek verklaart en naar terapie gestuurt waarom ze vonden het maar gek dat ik me self snee mijn broertje was dood me ma heeft kanker me echte pa is alchollist mij broer een junk ik wert geslagen door mijn eigen vriend en driekeer aangrand ik was het zat en nu nu doet het me nix meer van wat men zegt ik wil niet leven in een wereld die twijfelt aan mij enme ongeving ik ben geen tederpopetje meer ik schrik niet meer van boe of bah ik leef maar van binnen ben ik dood en de littekes zijn buiten af te zien


predence
Datum:
28-10-2007
Naam:
predence
Leeftijd:
15
Provincie:
Overijssel

Don't forget

Lieve mensen,

Vanuit het diepste dal kun je alleen nog maar omhoog..

onthoud dat, want voor je het weet is het te laat.
Datum:
28-10-2007
Naam:
unreal..
Leeftijd:
14
Provincie:
Noord-holland

zelfmoord

mijn leven is 1 grote puinhoop,ben gescheiden heb 2 kids van 12 en 15.dacht naar de scheiding de liefde van mijn leven hebben gevonden maar ja mannen zijn blijkbaar allemaal het zelfde.ik heb mijn pols door gesneden jammer genoeg niet diep genoeg.en voor die tijd over dosis medicijnen geslikt maar geluk is niet aan mijn kant blijkt maar weer,ik zit elke dag te bedenken hoe ik mij van kant kan maken,ben zo flauw van alles en maar lachen en leuk doen op mijn werk zodat ze niks weten,maar weet niet hoe lang ik het uit hou??elke dag is een strijd,even een masker op en thuis denken hoe kom ik van deze wereld af??
Datum:
28-10-2007
Naam:
kroep oet doppe
Leeftijd:
33
Provincie:
Groningen

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.