Nou, zal ik maar vanaf het begin beginnen.
Ik word thuis geslagen en mishandeld. Ook word er naar me geschreeuwd en word ik van binnen gek. Mensen roepen dat ik gek ben, hoewel ik zeker weet dat ik normaal ben: Normale school / vrienden. Er word naar me geroepen dat ik niks kan en ik word niet gesteund, en dat van mijn familie.
Ik heb nooit liefde gehad, zoals ouders die je horen te geven, mijn pa en ma zijn gescheiden, ik ken me pa niet eens / nooit contact mee gehad, die zit ook lekker ergens in het buitenland en het gebeurd gewoon bij mijn ma.
Ik ben opgegroeid met ‘’veel’’ geld, ik krijg gewoon alles wat ik wil, en ik denk niet dat ik zoveel geld moest krijgen. In plaats van liefde gaf ze me geld. Ook probeerde me ma mijn leven te lijden, ze zei letterlijk wat ik moest doen en ja je weet als kind niet beter dus je volgt het.
Nou in de 1ste ging het slecht want ik kreeg ruzie met mijn (toen) hartsvriendin. Ze was jaloers en stookte me op. Ook jatte en roddelde ze. Ik kreeg een andere vriendin, want ja de meeste dumpten me als een hond die je dumpt in een kartonnen doos. Vriendjes boeiden me niet dus dat was het niet. Ik had allen nog mensen om me heen die me ‘’steunden.’’
In die periode kreeg ik ook problemen op school, met mijn gezondheid, vrienden en thuis. Ik wou niet meer voor anderen leven, maar voor mezelf en doen wat ik ZELF wou. Nou, mijn ma dacht daar heel anders over en als die je al niet steunt en de hele familie opstookt en je zelfs je vrienden niet mag zien, terwijl je het al zo slecht hebt, gaat het veel en veel slechter. Dus ja dat ging niet zo makkelijk. De andere problemen waren net zo erg en zelfs erger.
In de 2de dacht ik opnieuw te beginnen en er vanaf te zijn, maar nee hoor. Weer dezelfde problemen, alleen waren ze dit keer erger.
In de 3de, waar ik nu in zit, gaat het nog steeds slecht. Ik word bijna van school getrapt, nou eigenlijk word ik dat waarschijnlijk en ben ik het al als je dit verhaal leest, Maarja niet belangrijk. De reden is te vaak te laat, nou ik ga met de bus naar school, dus als de bus te laat komt dan ben je al de lul, ik heb meegedaan aan de landelijke staking voor scholen, ik heb wel eens gespijbeld om onder een rep uit te komen, Maarja dat was maar 1x.
Mijn ma wilt niet dat ik mijn dromen volg, want ja ze wilt dat ik die van haar volg. Maargoed je denkt nu waarschijnlijk puberteit, dat is normaal maar nee dat is niet zo! Ik bedoel mijn ma wilt niet dat ik gitaar ga bespelen omdat mensen van onze zogenaamde gemeenschap dat niet hebben. Ik bedoel als ze nou zegt :‘’ niet genoeg geld’’ of weet ik veel wat, dan is het wat anders, maar dit?! Ik heb al piercings,/tattoos, ben een punker/harajuku/scene - gastje,dat wilt ze ook niet. eigenlijk Ze wilt dat ik me aan haar regels houd, en ik wil dat ze zich bemoeid met haar zaken, ik bedoel ik stress ‘em zwaar door haar. Kijk, als ik nou aan de drugs zat dan was het een ander verhaal, ik ben al begonnen met roken, ik rook alleen als ik stress, dat is dus elke dag. Mensen die aan de drugs zitten zijn geen slechte mensen, die zijn eraan begonnen door problemen. Mijn probleem is dat mijn ma me niet steunt. Wat ik in mijn leven mis is liefde, zoals ouders je die horen te geven.
Mijn beste vrienden steunen me nog, ik heb dingen gelezen over het boeddhisme, dat helpt je wel wat te ontspannen, mar je bent niet van je problemen af.
Ik heb verteld over mijn leefomstandigheden thuis en mijn problemen op school en met wat ik wil. 1 ding wat ik kwijt wil: ‘’LAAT NIEMAND JE LEVEN BEPALEN.’’
Peace,
Lola
Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.
113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.