Levensverhalen (pagina 121)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Het spijt me

Ik ben een meisje van 15 jaar, op me 13e werd ik gepest alleen vanwege me afkomst en door de leugens die over me werden verteld. Ik werd vroeger geslagen door me moeder me moeder was alcholist mijn vader is een hardwerkende man en die deed niks toen ik werd geslagen door me moeder keer op keer en het deed me pijn want ik schreeuwde om papa's hulp maar hij waa er nooit altijd aan het werk was hij. Pp me 13e 1e klas van de middelbare school werd ik uit huis geplaats ik kwam op een groep maar daar ging het niet goed later heb ik weer thuis gewoont voor paar maanden en daarna werd ik gesloten gezet dat heeft bij mij me knop omgedraaid 'ik probeerde zelfmoord te plegen' ik vertrouwde niemand ik weet niet of ik iemand ooit nog kan vertrouwen. Op de gesloten instelling werd ik misbruikt door een andere groepsgenoot en heb er nooit wat aan gedaan het volgt me maar de volgende dag wist iedereen het ik was kwetsbaar ik vertrouwde mensen snel en geloofde ze. Na de gesloten instelling waar ik een jaar heb gebleven ging ik naar zweden naar de fam van Wessel het was daar leuk en fijn om te zijn maar mensen te vertrouwen vind ik moeilijk daar heb ik ook zelfmoord te plegen. En het ergste is een goeie vriend van me vader hij betaste me hij rande me aan ik vertelde het aan me moeder ze geloofde me maar nadat ik het tegen me vader zei geloofde hij me niet en dat deed pijn. Ik zat op een jongens school waar ik werd gepest mijn ex die had een naakt foto van mij doorgestuurd en dat maakte mijn leven tot een hel ik wou dood sirieus iedereen die tegen je zegt 'Hey hoer' of '5euro' dat deed me pijn mensen kennen mij als een sterk meisje die nooit huilde maar toch ik ben niet sterk genoeg voor al die slechte commentaren ik barste uit ik begon te huilen in me eentje begon aan de drank en drugs om het te vergeten. Omdat ik veel jongens als vrienden heb denkt mijn vader dat ik een hoer ben en dat doet pijn mijn moeder laat ik altijd me vrienden zijn en dat vind ze leuk. Maar ik schrijf dit met een reden vanaf vandaag trek ik dit niet meer ik wil stoppen ik ben genoeg pijn gedaan ik heb andere mensen pijn gedaan, ik doe nooit wat goed ik doe alles fout maar wat nog meer pijn doet is dat me vader denkt dat ik een hoer ben. Ik spring van een brug, ik gooi me voor de trein, ik hang me zelf op, ik neem slaap pillen in het boeit me niet meer ik ben klaar met het leven het is misschien egoïstisch maar het is beter zo als ik er niet meer ben.

Het spijt me allemaal als ik niks goeds deed of dat ik niet goed genoeg was, en dat ik anders ben dan andere mensen
Het spijt me dat ik geen goede dochter was
Het spijt me dat ik geen goede vriendin was
Het spijt me dat domme keuzen heb gemaakt
Wat me niet spijt is dat ik zoveel leuke dingen heb gedaan en dat ik van het leven kon genieten en dat ik zo'n draak was en een achterlijke mogool was die gekke dingen deed met me vrienden
Vooral ceylan ince en huibertus ligtelijn zijn mijn beste maatjes en ik hou van hun

Nogmaals het spijt me dat het zo moest gaan allemaal wees niet verdrietig ga door met het leven
Ik ben blij en heb me rust gevonden ik voel geen pijn meer en ben al verweg.
Ik hou van jullie pap en mam sorry van alles

Groetjes,

N (jullie dochter, vriendin)
Datum:
20-09-2016
Naam:
N
Leeftijd:
15
Provincie:
Noord-holland

Pijn

Ik ben Jennifer, en ik ben 18 jaar oud.
Ik woon samen met mijn moeder en mijn hond. Ik heb ook nog een broer van 22. Die is voor zijn school een jaar in Australië. En ja, ik heb ook nog een vader. Mijn ouders zijn sinds dat ik 11 was gescheiden. Maar toen ik 7 was ging mijn vader al het huis uit. Ik ben "gelukkig"...heb veel vrienden. meerdere vriendjes gehad en jongens vinden me er altijd wel leuk uit zien. Op school ben ik altijd de grapjes maker en als ik een dag ziek ben missen mijn klasgenoten me omdat het saai is zonder mij en mijn humor. Maar dat ben ik niet echt, dat is eigenlijk een masker. Niemand weet dat ik me helemaal niet blij en gelukkig voel. Ik zit iedere week bij mijn dominee (dat moet van mijn moeder) en bij de dokter ( moet ook van mijn moeder) . Ik slik antidepressiva, pillen tegen slapeloosheid en pillen tegen paniekaanvallen. Niemand weet (behalve mijn moeder) dat ik vroeger ongeveer mijn hele basisschool tijd gepest ben. Dat heeft me extreem onzeker gemaakt. Vroeger was er altijd veel ruzie. Mijn vader had ook ruzie met de buren en toen ik jong was en ik was eventjes alleen beneden, (pap was boven en mijn broer en mam naar de kerk) word in 1 x de achterdeur opengerukt en komt de buurman met een schop (schep) binnen schreeuwend/scheldend. Ik vloog gelijk onder de tafel , ik was denk ik 5 en ik weet alles nog en heb daar veel last van. Met mijn vader heb ik geen contact. Hij wil het ook niet. Als ik hem bel of hem app dan leest hij het wel maar hij reageert niet. Mijn broer is hoogbegaafd en net als mij gepest. Ik heb geen goeie broer - zus relatie. Sinds dat hij op mijn 13e na een woede uitbarsting een bloedneus sloeg vind ik het niet fijn en voel ik me niet op mijn gemak als ik samen met hem in 1 ruimte ben, ik weet ook nooit wat ik moet zeggen want zometeen is het raar of dom wat ik zeg. Dat doet me pijn. Het doet me pijn dat ik niet mezelf kan zijn bij andere. Ik kamp al met deze problemen sinds mijn 12e. Eigenlijk toen ik naar de brugklas ging. Ik zat 2 jaar in dezelfde klas als mijn pesters. Als ik nu ik 18 ben mijn pesters tegenkom lijkt het alsof het me niks doet. Ik zeg vriendelijk hoi en hun ook. Maar als ik ze zie krijg ik diep van binnen een brok in mijn keel. Ik denk heel vaak over de dood. Niemand maar dan ook niemand weet dat, zelfs mijn moeder of vrienden niet. Ik heb dat nu al wel 4 jaar en de gedachtes gaan niet weg. Hoeveel hulp of pillen ik ook krijg en slik. Sinds mijn 14e doe ik mezelf ook pijn. Ik snijd, sla, knijp mezelf. Soms als ik een paniekaanval heb trek ik ook aan mijn haar of bonk ik met mijn hoofd tegen de muur. Mijn moeder weet dat ik mijzelf "een paar jaar geleden" pijn deed. Ze snapt me niet. Als ik vertel dat ik een dagje niet lekker in mijn vel zit slaat ze met de keukenkastjes en ze zegt dat ze geen 2 depressieve kinderen wilt. Ik houd me mond dus altijd maar en blijf er alleen mee zitten. Ik vertel ook niet alles tegen mijn dokter. Maar ik lieg, ik lieg alleen maar. Want ik doe mezelf nog steeds pijn. En ik kom er niet vanaf. Ik ga heel vaak uit met vrienden. En ik drink en drink tot ik al die kut gedachtes niet meer heb. Ik word irritant, super druk en iedereen vind het grappig. Ik heb seks met onbekende mannen en jongens want ik wil me geliefd voelen. Ook al is het maar dat iemand me wil voor de seks. Ik vind seks niet eens fijn als ik het met een onbekende doe. Ik heb welleens gehad dat ik zo dronken was dat ik vergeten was dat ik me die avond daarvoor nog hevig pijn heb gedaan. En die jongen waarmee ik mee naar huis ging zag het. En op het moment dat hij naar die plekken en snijwonden keek kwam dat als een klap in mijn gezicht aan. Je voelt je gelijk klote en je wilt niet meer en je schaamt je maar hij vond het opwindend zei hij. Wtf, hij vond het opwindend want hij had het nog nooit gedaan met iemand die zichzelf opzettelijk pijn deed. Ik heb sinds kort ook rijles. Maar als ik 80 rij op een weg met veel bomen of dat ik 120 rij op de snelweg, heb ik de gedachtes dat ik mezelf tegen een boom aan wilt rijden. Of expres mijn stuur wilt omgooien. Ik kan dat niet doen want er zit iemand naast me. Ik ga met opzet laat buiten joggen of de hond uitlaten omdat het me niks uitmaakt of ik nou vermoord word of niet. Als ik met de trein reis kan ik de gedachte niet weerstaan dat ik voor de trein spring. Ik verdien alle pijn.
Datum:
19-09-2016
Naam:
Jennifer
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Zelf moord is niet het antwoord.

Depressie, woede, teleurstellingen, eenzaamheid zijn allemaal gevoelens die kunnen leiden om zelfmoord neigen te krijgen.
Het antwoord is niet uit het leven stappen maar de negatieve gedachtes die door je hoofd spoken te mindere en controle over te krijgen.
Maar de vraag is hoe elimineren wij deze gedachtes die ons zo slecht kunnen laten voelen?
Wanneer je erg van streek bent en je voel de wanhoop nabij en zie geen uitweg meer uit jou problemen probeer 1 ogenblik hiermee te stoppen en vraag jezelf hoe je uit deze ervaring zult groeien.
Luister vervolgens naar je innerlijke stem en blijf openstaan voor iets goeds terwijl het drama van wanhoop zich blijf ontvouwen.
Wanneer het onmogelijk lijkt te stoppen lijden van alle stress wanhoop verdriet kijk dan naar je zegeningen.
Ook jij heb zegeningen in jou leven ondanks alle wanhoop drama en stress.
Vaak houden wij niet van onszelf waardoor je stress/ wanhoop gevoelens ons leven binnen sluipen. Maar als je besef dat je waardevol mens bent ongeacht je gebeurtenissen negatieve gedachtes en je achtergrond ben je al een heel stuk op weg.
Ook jij verdient een leven vol liefde blijdschap en vrede. Je zult deZe aspecten alleen bezitten als je het bij jou zelf zoekt hoe moeilijk dit al klinkt, de eerste stap is zoals ik hierboven al zei leer van je zelf te houden.
Dat gaat niet 123 maar sta er voor open dat jij ook mooi waardevol mens bent. Zodra je je zelf openstel begint de rest van zelf.
Ik stel ik een paar boeken voor die mij hebben geholpen in mijn leven waardoor ik mijzelf nu als waardevol mens voel, alleen door mijzelf te helpen ben ik hierboven gekomen ik heb niet gewacht op andere ( liefdes, familie, vrienden)op mijn probleem voor mij op te lossen ik ben het vanuit mijn binnenste zelf gaan oplossen en ik adviseer jou het zelfde te doen.
- niet morgen maar nu. Wayne Dyer
- op weg naar verandering . Wayne Dyer
- 10 geheimen van innerlijke rust en succes Wayne Dyer
- hef in eigen handen Wayne Dyer
Datum:
18-09-2016
Naam:
C.P
Leeftijd:
31
Provincie:
Zuid-holland

Oke

Waar moet ik beginnen?
Ik ben dik en lelijk groot hoofd.
Ik ben een jaar geleden drugs gaan gebruiken en daardoor vraag ik me dingen af .
Ik heb een saai , ordinair , langzaam , pijnlijk leven.
Soms maak ik ruzie met mij zelf in mijn gedachten of word ik boos op mijn eigen persoonlijkheid omdat ik altijd heel verlegen ben terwijl ik dat niet wil zijn.
Heel veel dingen zitten niet mee maar juist die kleine dingen die niet meezitten iriteren mij.
Mijn ouders zijn gescheiden sinds dat ik 5 was en eerlijk gezegd boeit mij dat echt geen reet.
Nu heeft me moeder een nieuwe vriend en dan heeft ze weer ELKE dag ruzie.
Zo kan ik doorgaan maar dan is er natuurlijk zelfmoord.
Hoe kan ik dit gaan doen elke keer als ik er aan denk , denk ik dat je dan ergens ligt en dat je je niet kan bewegen en dat je alleen maar pijn lijdt.
Ik ga er eerst voor zorgen dat ik in ieder geval niet meer bang voor de dood ben
Datum:
17-09-2016
Naam:
Tim
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-brabant

Inelkaar geslagen 2×

Hallo alle maal mijn verhaal hier: ik was 13 en ik ging naar het csw Ikwast blij want ik zat hiervoor op de springtij ik werd aangenomen met mijn vriendinnen eerste dag werd ik heel erg gepest 2de dag hetzelfde 3de dag had ik al ruzie met een meisje ze had blond haar blauwe ogen en ze was 14
Ik had behoorlijk veel ruzie met haar ik werd door haar in elkaar geslagen maar uiteindelijk werd ik toch wel bevriend met haar ze rookte blowde vond ik niet erg ik had ook altijd geld mee ze gebruikte me heel erg ik had niks door na een tijdje was ik aan het chillen met haar vrienden en zijzelf we waren bij de appie er stonden nog 2 meiden d keek schijnbaar highclass naar hun wat hun echt kut vonden ze liepen naar haar toe en zijde wat denk jij ik kwam voor d op ik werd door die 2 meiden van 19/18 jaar op de grond geduwd en ik voelde dat ze alleen maar sloegen op mijn hoofd ik was ook naar de docter geweest met me vader ikhad hersenschuin heel erg,maar er was een feest in vlissingen voor jongeren zoals mijn leeftijd iedereen was daar zelfs d er was nog iemand bij haar die ik totaal niet mocht k toen ik daar was begon k tegen mij van ga naar je kk moeder enzo terwijl ik een slachten verleden heb met mijn moeder want ze mishandelde me ik ging naar buiten en ik belde me vader hij kwam en raad eens ik stond er alleen voor D liet me keihard vallen.terwijl ik altijd voor haar klaar stond.ik snee me ik wou voor de trein springen allemaal door haar nu ben ik nogsteeds 13 ik ben weer met haar bevriend maar ik zal hier bevestigen dat als ik 20/21/22 ben en ik woon op mezelf dan ga ik haar opzoeken want ik hack nu al dingen enzo,maar ik zoek haar op en zorg dus dat ik mijn wraak wel krijg. Schijaar ben ik verliefd.
Datum:
17-09-2016
Naam:
Cassandra
Leeftijd:
13
Provincie:
Anders

Ervaring stopt de daad.

Ik ben altijd rationeel geweest, veel geleerd door vervelende ervaringen. Nu zit ik in een echtscheiding, en mijn ex vrouw heeft een bipolaire-stoornis. Me dochter (en heel veel andere mensen met haar) is een tiener en heeft hier veel last van en ik zit in een soort vagevuur door dit alles. Kan geen huis nemen of hulp krijgen tot de scheiding erdoor is. Natuurlijk wil ik niet dood, vroeger vaak genoeg gedacht. Uiteindelijk ook hulp gezocht. En deze keer doe ik het ook niet, maar je voelt het wel. De pijn en het feit dat zoveel buiten je macht ligt. Ik zou liever sterven dan dit alles voelen. Maar je moet lief zijn voor jezelf, juist als niemand anders het is. Misschien kan ik me dochter niet meer redden, het maakt me kapot van binnen. Tegengehouden door wetten en instanties die niet mogen mengen in een scheiding ook al is een van de twee geestelijk ziek en allerlei problemen zowel geestelijk als financieel aan het veroorzaken. NIEMAND KAN WAT DOEN. Daarom haat ik leven en wil ik liever dood. Maar ik doe het niet, en dus blijft alles voor nu zo. Het duurt allemaal niet lang meer, uiteindelijk ga je vanzelf dood. Ik wil alleen nog gelukkig kunnen zijn met me kinderen. Voor de rest boeit het me niet. Wetten maken alles onmogelijk, bedankt overheid voor het verpesten van het leven van me kinderen en mijzelf!
Datum:
16-09-2016
Naam:
Frans
Leeftijd:
40
Provincie:
Noord-holland

Veel verdriet

ik haat me leven ik word geslagen en ik wil het liefst gwn dood ik snij me zelf en ik haat het leven ik haat thuis ik haat iedereen thuis niemand die van me houd ik wil gwn een pleeggezin ik heb zoveel pijn..
Datum:
16-09-2016
Naam:
....
Leeftijd:
14
Provincie:
Zuid-holland

Moe

Ik ben gewoon moe. Moe van alles, moe van mijn verleden, mijn depressie, moe van de geheimen die ik niet kan vertellen omdat die te pijn doen. Mijn vriend steunt me in alles, maar ik kan hem niet meer meesleuren in mijn depressie. Ik kan hem geen pijn meer doen. Ik voel me ook schuldig omdat ik aan zelfmoord denk en ik weet dat het hem pijn gaat doen. Ik voel me gewoon zo schuldig en dat vreet aan me samen met de depressie. Ik moet altijd een soort masker opzetten als ik met mensen ben.
Datum:
15-09-2016
Naam:
x
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

Alles gaat fout

Het begon allemaal in het 3de jaar van de middelbare school toen ik van kader naar mavo ging
Ineens was alles op school veel stresvoller en mijn leerared waren ook heel streng er werd heel veel druk op me gelegt die ik gewoon niet aan kon

Ik heb op dit punt al een tijdje het gevoel dat ik liever een meisje zal zijn dan een jongen maar er nog nooit iemand over vertelt

Alles ging van slecht naar erger toen ik naar de 4de ging en examen moest doen
Ik was zo blij toen ik uiteindelijk geslaagt was want vanaf nu zal alles beter worden als ik een opleiding ga doen

In het eerste jaar van mijn mbo werd het juist alleen maar erger ik ontmoeten een meisje via mijn vriend waar ik een relatie mee kreeg en super verlieft op werd
Zei was het enige wat mijn gedachtes een beetje bij elkaar hield toen ik met mijn opleiding stopte omdat ik het niet leuk vond

Sinds dien zit ik nu nog een jaar thuis en is het meisje er vandoor gegaan met een jongen die 2 jaar ouder is dan ik en waarschijnlijk alleen maar beter is dan ik

Ik ben nu 17 en heb geen uitzicht meer op de toekomst ik vind het niet fijn om met familie te praten en al mijn vrienden zijn al naar school en ik zit maar thuis

Ook heb ik altijd nog transseksuelen gevoelens die ik het liefste allemaal verberg
Op mijn 16 kwam ik in de zomervakantie huilend thuis omdat ik had lopen nadenken over hoe ik een meisje wil zijn
Toen vroeg mijn moeder wat er aan de hand was en vertelde ik het we zijn samen nog naar de docter geweest enzo maar ik heb ervoor gekozen om toch een jongen te blijven
Want als meisje zou ik ook alleen maar ongelukkig zijn omdat ik mezelf dat niet mooi zou vinden en je kunt niet terug

Dagenlijk denk ik er over na om zelfmoord te plegen maar het is te moeilijk ik voel me letterlijk ziek van alles emoties
Ook heb ik in mijn kamer gezeten met een kruisboog in de hoop dat ik het lef zou hebben om mezelf door mijn hooft de durven schieten maar het lukt me niet

Ik krijg al professionele hulp maar dat wil ik niet ik wil gewoon een normaal leven waar alles een beetje goed uitpakt en waar er mensen zijn die van me houden
Datum:
14-09-2016
Naam:
Hessel
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland

Ik weet niet waarom ik nog verder moet gaan

Sinds ik al 4 ben had ik al last van mijn oren. Ik ben al tientallen keren moeten worden geopereerd. Mijn oude dokter zei altijd dat ik een ooronsteking had.. en dus met medicijnen wel weg ging. En dus op mijn 7e werd ik doof aan 1 oor en kon ik niet meer lopen voor weken en dat plotseling op mijn verjaardag. Later besloot ik op mijn 12e een andere dokter te nemen. Die zei dat ik cholestatoom in mij oor had dat er voor zorgt dat alles een soort van word opgegeten. Het gaat super sloom. Maar als het jaren er in zit is de uitslag best heftig dus alle organen van mijn oor is weg gehaald en het duurde zon 6 uur voordat de operatie klaar was. Ik kon daarna weken helemaal niks doen. Later kreeg ik ook te horen van dat ze het ook hebben gevonden aan mijn andere kant. Gelukkig was dat wel op tijd weg maar ik kan er nu wel maar 90% mee horen. Dus hoge tonen hoor ik helemaal niet meer. Doordat dit is gebeurd ben ik ook op de middelbare school elke dag gepest. Ze hebben mij geslagen,geschopt en zelfs een poging gedaan om met een drilboor door mijn vingers te boren. Ik durfde helemaal niks te zeggen. Ik dacht echt elke dag toen of ik een einde aan mijn leven wou maken dankzij dit. Hoedan ook ik ben nu al een jaar geslaagd en gelukkig van die rot school af alleen... het achterhaalt mij de hele tijd. Niet alleen door die operaties en dat gepest. Maar ook na het vieren van de examen is ook een hele goede vriendin van mij omgekomen door een auto ongeluk... ik wist serieus niet wat ik moest denken. Ik heb serieus nu er nog elke dag last van. Elke dag denk ik er aan. Er is nog nooit wat goed gebeurt in mijb hele leven. Ik heb ook het gevoel dat het ook nooit goed word. Ik zit elke dag thuis achter mijn pc te gamen omdat het leuk is, maar ook omdat ik te bang ben om dingen in het echte leven te doen. Elke keer als ik met mensen praat die ik amper ken sta ik te trillen van de angst/verlegenheid. Ik zie voor mij eigenlijk helemaal geen toekomst meer. Er is alleen maar ellende gebeurd en er zal ook nooit wat goeds komen. Waarom leef ik nog? Denk ik elke dag. Het is gewoon net een hell voor mij...
Datum:
12-09-2016
Naam:
Hey
Leeftijd:
17
Provincie:
Gelderland
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.