Levensverhalen (pagina 118)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Ik wil niet meer

Ik heb een broer die echt heel vervelend is en steeds als ik het erover heb met mijn familie denken ze dat het wel mee valt en dat het wel over gaat. Maar ik heb nu al een paar in de keuken gestaan met een keuken mes in mijn handen. Niemand snapt hoe erg het voor mij is om met mijn broer te leven, daarom heb ik het er ook nooit over ook niet met mijn vriendinnen. Ik heb wel 1 vriendin waar ik het tegen wil zeggen maar ik weet nog niet wanneer en hoe en ze kan me toch niet helpen. En ik word het gewoon zat en eigenlijk wil ik weg bij mijn familie maar dan moet ik iedereen achter laten vanwege mijn broer en dat wil ik niet. Ik wil gewoon dat het stopt ander ga ik binnenkort echt een afscheidsbrief schrijven. Een paar mensen op school noemen me ook dik maar daar kan ik niets aan doen! Mijn ouders hebben geen geld voor een sport. Ik kan er gewoon niet meer tegen en ik probeer dus op het internet iemand te zoeken waar ik mee kan praten en die mij echt snapt maar ik kan zo iemand dus nergens vinden. Ik wil gewoon niet meer.....
Datum:
10-10-2016
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Het moment is daar

Daar is het moment dan...
Ik voel me niet blij meer en weet nog geen einde. Maar daar zal snel verandering in komen. Ik wil mijn ouders en vrienden niet pijn doen, maar ik kan gewoon niet meer verder leven in deze boel.

Dag mensen die dit lezen, ik hoop dat jullie hier nooit aan hoeven te denken...
Datum:
07-10-2016
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

Mijn leven

Hallo allemaal ik ben stijn 18 jaar en wil graag praten over mijn leven de afgelopen jaren. Ik heb nu al sinds mijn 14de last van zelfmoord geachten en voel me altijd alleen. Ik heb nu ook nog maar een vriend over na alles Wat er gebeurt is. Maar ik zal maar eens bij het begin beginnen we zijn toen ik 12 was vanuit limburg naar hengelo overijssel verhuist voor het werk van mijn vader daar begon het fout te gaan toen ik op de middle bare op een nieuwe school moest beginnen wist ik niet wat ik er mee moest ik zei niks zat altijd alleen en iedereen lachde me uit om mijn accent en vondt me raar dus durfde ik uiteindelijk niet meer daar naar school te gaan thuis liep het ook niet lekkeer mijn ouders hebben alleen maar ruzie en mijn broer was mijn pest kop thuis. Dus je kan miss al aanvoelen waar dit heen gaat ik werd van mijn eerste school afgekickt en moest een nieuwe gaan zoeken daar kwam ik op het vmbo waar ik ook een van de buiten beentjes was maar wouw er zo graag bij horen en probeer de indruk te maken op de stoerdere jongens wat uiteindelijk lukte en ik was voor een half jaar super gelukkig school ging wel goed thuis was het rustiger ik durfde weer voor mezelf op te komen en mezelf te zijn maar mijn vader vondt mijn nieuwe vrienden maar niks dus deed er alles aan om mij in de avonden en weekenden thuis te houden waar ik natuurlijk niks op uit deedt maar wat me wel raakte waardoor ik begon weg te lopen en mijn fammilie te mijden van hun te stelen en te liegen waardoor de boel alleen maar erger werd opgeblazen tot dat mijn ma een zelfmoordpoging heeft gedaan omdat ze het niet langer met mijn vader uithield toen is er iets geknapt in mij omdat ik het beste met mijn moeder kon opschieten werd ik weer depressief en begrijp ik niks meer van mijn leven. Mijn moeder is valk daarna bij iemand anders gaan wonen waardoor de ruzies tussen mij en mijn vader steeds erger werden en hij had last van loss handjes en drinkt nog wel eens teveel nadat ik daar ben weggehaald door de politie woon ik bij mijn moeder een haar nieuwe gezin waar ik niet meer van mijn Kamer af durf ben al mijn vrienden kwijt en heb nu al twee opleidingen verneukt omdat ik er niet heen durf en voel me kapot en gebroken ik wil gewoon kunnen zeggen ik stop er mee mijn leven is al zo'n puinhoop ik wil gewoon lekker kunnen gaan slapen en niet meer wakker worden uiteindelijk geeft er toch niemand om mij
Datum:
06-10-2016
Naam:
Stijn
Leeftijd:
18
Provincie:
Overijssel

Opmerkelijke pagina

http://www.howtokillyourself.nl/
Datum:
06-10-2016
Naam:
Soneva
Leeftijd:
51
Provincie:
Gelderland

Alles word me te veel

Ik begin er maar even mee dat ik niet goed ben met schrijven en praten dus dit verhaal kan er wat slordig uitzien. Ik ben nu al een half jaar lang 18 jaar. Ik heb een depressie en zit daarvoor in therapie (al merk ik niet veel verschil door die behandeling). Ik ben blijven zitten in de eerste van een mbo 4 opleiding. En ik heb een gesprek gehad met mijn mentor, moeder en de schoolleiding over hoe het nu verder moet... Ik kom vaak te laat en soms kom ik helemaal niet op school, omdat ik er de energie niet voor heb. Ik weet niet hoe ik dit (en meerdere dingen) moet uitleggen aan school en mijn moeder en dit maakt me heel erg gefrustreerd. Volgens school, als het zo doorgaat, gooien ze ne over 2 weken van de opleiding af. Mijn moeder denkt dat ik me aanstel en scheld me ook uit. Als ik geen school meer heb dan gooit ze me het huis uit en dan moet ik maar zelf zien wat ik doe. En ik heb geen idee wat ik moet doen. Ik denk vaak aan zelfmoord want het is de dood, of een dakloze worden. Heel veel mensen zeggen de hele tijd tegen mij dat ik gewoon mijn school moet afmaken maar ik kan het gewoon niet, en om een of andere reden begrijpt niemand dat. Ook misschien als ik een zelfmoord poging doe die faalt, dat me moeder inziet dat er inderdaad iets mis is en dat ik me niet aanstel. Ik wil gewoon dood omdat ik levend toch geen nut heb in deze wereld.
Datum:
05-10-2016
Naam:
Hoppentopper
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

altijd alleen.

ik voelde me altijd eigenlijk wel ok op de basisschool. nu ik po de middelbare school zit voel ik me wel gwn kut. ik heb nooit het gevoel begrepen te worden of er toe te doen. niemand vroeg mij ook nooit wat, behalve wat het rooster is of zo iets dergelijks. alsof ik een of andere gozer ben die dat ook allemaal maar even weet. 9 van de 10 keer zeg ik gewoon dat ik het niet weet. ik heb na 1 heel jaar nu ik in de 2de zit nog steeds geen vrienden. ik heb van alles geprobeerd. bij de mentor geweest, de teamleider etc. ik heb hun advies opgevolgd maar het werkte gewoon niet. ook altijd als ik dnek een geining grapje te maken is het nooit leuk. als een ander precies het zelfde hat gezecht lacht iedereen zich natuurlijk kapot. ik heb na een ruzie met mijn moeder wel eens op het dat gezeten. ik heb mijn kamer op zolder dus klom ik gewoon po het dak. daar heb ik ongeveer zo een 10 minuten gezeten met daarnaast ook nog de stres dat iemand de politie beld omdat er een jongen op een dak aan ze pyjama zit. ik zie het leven niet als nieuwe dingen ervaren maar gewoon een herhalende ramp. ik heb eigenlijk maar 3 of vier echte vrienden in me leven gehad. eentje woont heel verweg. zon 12 km. en de ander ook best wel maar woont wel op de route van thuis naar school. de andere in de straat. er zit bij ons een meisje in de klas waar ik eigenlijk best wel verliefd op ben. ik durf het alleen (nog) niet te zeggen. we fietsen samen wel eens terug naar huis en ze vraagt dan altijd waarom ik altijd met gym alleen ben als we groepjes moeten maken. en waarom ik altijd een project alleen doe. ik heb daar echter nog nooit duidelijk op geantwoord. alleen dat ik niet weet waarom niemand mij mag. eigenlijk stelt zo zon 90% van de vragen en als ik iets terug vraag antwoord zij weer met een vraag. en alle vragen gaan over wrom ik alleen ben. het helpt mij vooral om mijn zelfmoord gedachten weg te denken en naar muziek met gevoel te luisteren. gewoon even uit deze wereld kunnen zijn.
Datum:
03-10-2016
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

In de steek gelaten + problemen met alles

Hoi allemaal,

Ik heb een broer een zus een moeder en een vader en niet te vergeten mijn beste vriend. Mijn broer heeft aggressieproblemen en autisme hij is 2 keer hiervoor naar een kliniek geweest wat ik vind heeft niet geholpen. Mijn moeder heeft kanker en mn broer kan daar niet mee omgaan hij heeft een 'pispaaltje' nodig en dat ben ik, dus ik word elke dag wel weer geslagen of getrapt ook een keer kaalgeschoren. Mijn beste vriend had gevoelens voor een meisje en dat meisje ook voor hem maar ging voor rare problemen niet, wat trouwens ook een goeie vriendin van mij was (nu niet meer). Ik was een keer dronken en ik ben met haar naar bed geweest heb ik toen tegen een andere goeie vriend en die vertelde het aan hem waar ik bij zat. Hij heeft me aan me haren naar buiten getrokken en heeft me knieschijf uit de kom getrapt. Mijn vader is nooit thuis mijn zus ook en me moeder heb ik altijd ruzie mee over de kleinste dingen. Ik heb niemand meer en kan ook niemand meer vertrouwen en het is ook nog is me eigen schuld maar ik lach er altijd maar om maar ik ben kapot van binnen.
Datum:
03-10-2016
Naam:
Julian
Leeftijd:
16
Provincie:
Noord-holland

Anders...

Ik wist altijd al dat ik anders was.
Ik speelde meer met jongens.
Deed weinig meisjes dingen.
Het deed er nooit echt toe.
In het middelbaar ging ik meer om met meisjes.
Omdat het gezellig was maar ook als je een woord tegen een jongen zei was je verliefd.
Terwijl ik nog nooit verliefd was geweest
Ik kon mijn beste vriend niet meer spreken.
Na een tijd liet hij me vallen, hij wilden niet meer met meisjes omgaan.
Auw....
Ik begon optetrekken met meisjes.
Op een dag was ik aan het rond hangen met mijn beste vriendin, toen ik ineens een raar gevoel kreeg.
Ik schrok en ben weggelopen.
Ik was verliefd.
Ik besefte het pas helemaal toen zei de liefde aan mij verklaarde.
Ik was 2 dagen samen met haar.
Het ging uit.
Niet erg we bleven vrienden.
Zij heeft me laten beseffen dat ik lesbisch ben.
Maat opeens wou ze niks meer met me te maken hebben.
Ik kwam tot de conclusie dat ik anders was.
Nooit geaccepteerd zou worden door mensen.
Ik moest het voor mezelf houden.
Ik huil er vaak om, want als ik het hardop zeg zal de wereld er nooit meer hetzelfde uit zien. Dus waarom laat ik het niet gewoon? En. Vertrek ik?
Datum:
02-10-2016
Naam:
Anoniempje
Leeftijd:
13
Provincie:
België

Geen zin

Hay ik ben demi en ik heb een vraag aan iedereen wat is het doel in het leven als het toch niet leuk is het begon toen ik op de basis school zat ik had maar een vriendin en werd gepest en geslagen enzo ik ben van school veranderd maar daar gin het ook niet beter ik werd weer gepest en ook buiten school kon ik niet normaal op straat lopen ik werd na geroepen voor lelijk kut kind of spring van de kerk want je bent toch nutteloos masr onlangs dat ik gepest werd en na geroepen en ook geen vrienden meer was ik altijd bij mijn oom hij was supper lief tot dat hij werd vermoord ze hebben hem verzopen ik was er kapot van maar toen vond ik een vriendin en ik was altijd bij haar we warren echt net zusjes en ik bleef daar ook wel is slapen ik kende haar vanaf mijn tiende maar toen op een nacht toen ik bij haar sliep (ik was toen 10) kwam die broer naar mij toe toen ik sliep (hij was toen 16) en hij heeft me verkracht en elke keer zij hij dat hij het niet meer deed en sliep ik weer bij mijn vriendin en deed hij het weer drie jaar lang heeft hij bij mij dingen gedaan en hij sloeg mij ook niemand wist het tot een maand terug ik ben toen naar de politie gegaan en die broer heeft bekent mijn ouders moesten huilen en ik zie mijn enige vriendin nooit meer ik heb ook konstand ruzie met mijn ouders en ik ben al twee weken niet meer naar school gegaan ik ben steeds ziek en ik slik ook pillen daar voor maar sinds kort pak ik steeds meer en meer pillen in de hoop dat mijn adem stopt ik probeer vaak om zelfmoord te plegen ik snij me in me Pools mar het lukt me niet ik heb geen zin meer in het leven ik heb niemand Pff groetjes demi
Datum:
02-10-2016
Naam:
Demi
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

In ben eenzaam

Ik heb niemand om mij heen die om mij geeft. Ik had mijn ouders nog, maar die band verwatert en we hebben heel vaak ruzie. Ik snap niet waar ik het nog voor doe. Ik heb geen vrienden, ik heb geen relatie mijn ouders maken zich geen zorgen meer om me. Mijn leven heeft geen zin en het zal niemand uitmaken als ik er niet meer ben. Ik loop hier al een tijdje mee en hoe vaker ik ruzie heb met mijn ouders hoe meer ik er over na denk om er een eind aan te maken. Ik wil dit graag doen op een manier waarbij niemand er last van heeft en niemand me hoeft te vinden. Het liefst val ik vanavond gewoon in slaap en word ik morgen niet meer wakker, dit zal een hoop rust scheppen in mijn hoofd en dan ben ik eindelijk van mijn verdriet af. Ik ben niet gelukkig en weet ook niet hoe ik dit kan worden. Ik heb veel geprobeerd, soms voel ik me ook wel blij en gaat het wat beter maar ik val vaak terug in de momenten dat het slecht met me gaat en dat ik geen uitweg mee zie. Ik ben vooral nu aan het uitzoeken wat een goede manier is om er een einde aan te maken.
Datum:
01-10-2016
Naam:
Tess
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.