Levensverhalen (pagina 1165)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Dubbel

Ik ben een vreselijk dubbel persoon, in alles wat ik doe. Ik bekijk alles van alle kanten die mogelijk zijn, zodat ik vaak niet weet wat mn eigen mening is. Ik word boos op anderen, en geef dan mezelf de schuld. Ik kom op voor mezelf terwijl ik alles aan mezelf haat. Ik steun anderen in álles als ze in de put zijn, terwijl ik mezelf er lekker in laat zitten.
Ik ben 14 en heb al veel meegemaakt, en toch heel weinig... Sommige mensen hebben misbruik of mishandeling meegemaakt, of ze hebben een ziekte waardoor normaal leven haast onmogelijk is... ik heb nooit zoiets meegemaakt, al ben ik wel gepest en zijn mn ouders gescheiden. Ik ga niet mn hele leven vertellen zoals ik al heel vaak heb moeten doen tegen psychiaters en therapeuten.
Ik zit nu in een kliniek omdat ik me zo depressief voelde dat ik niet meer normaal kon functioneren op school. Ik had zo'n behoefte aan controle dat ik mezelf in de klas probeerde te beschadigen. Ik had een goede vriendin, maar die beschermde me voor niks en niemand, ik was alleen en ik voelde me alsof ik moeite moest doen om de vriendschap met haar te behouden. Ik had ook heel veel ruzie gehad met mn ouders en vooral mn moeder, waardoor ik haar nog steeds verafschuw.
Mijn moeder is nu getrouwd met een vrouw. Omdat ik er daardoor zo mee bezig was ben ik erachter gekomen dat ik zelf ook wel op meisjes val, en ik werd verliefd op mn beste vriendin.
Net voordat ik naar de kliniek ging vertelde ze me dat ze mij ook leuk vond. Ik kon het niet geloven, maar het is zo dat we nu meer dan 10 weken verkering hebben.

En nu wat ik echt wil zeggen. Ik heb 2 verschillende anti-depressieva geprobeert, en het heeft niet geholpen. Ik háát de gesprekken met therapeuten omdat ik dan zo in mn hoofd zit en zo'n moeite doe om alles reëel te zien. Ze zeggen ook nog eens allemaal iets anders. Ik weet dat het leven mooi kan zijn, maar ik vind dat het voor mij nooit mooi kan zijn. Ik zie alles als lelijk.
Ook hou ik teveel van mensen om me heen. Ze kunnen me nooit zoveel liefde teruggeven. Ik weet nog niet hoe ik dat uit moet zetten, dus tot die tijd word ik elke dag gekwetst; ook door mijn vriendinnetje, van wie ik zoooo veel hou. Het voelt alsof ze niet van mij is, omdat ze sommige dingen nooit aan me verteld. Ze snapt na 3 jaar ook nog steeds niet hoe ik me voel, al heb ik alles zo vaak uitgelegd.
Ik voel me alsof ik zó ver weggezakt ben dat ik geen moeite wil doen om terug te komen. Mijn behandelaar zegt echter dat ik niet zo hevig depressief ben, dus nu voel ik me alsof ik dom ben, of gek.
Gedachtes en gevoelens stromen zo intensief door me heen dat ik 's nachts letterlijk geen lucht kan halen voor een paar seconden.
Ik heb nooit iets ongewenst erover losgelaten omdat op die manier niemand kon zeggen dat ik me aanstelde of zelfmedelijden had, maar nu wil ik alles eruit gooien, ookal is het niet zo mooi verteld als ik normaal doe. Ik ben constants zó moe, en het is zó'n tijd geleden dat ik ergens van genoten heb, zonder twijfel of verdriet. Ik voel me alsof ik al dood ben. Ik wrong me eerst in alle hoeken om door te leven al wilde ik zo graag dood, maar nu kán ik dat niet meer. Mijn hoofd zit soms compleet vol, maar op andere moment lijken mn hersenen net dood. Dan denk ik niks en lijk ik heel dom voor mensen om me heen, al heb ik dat dan niet door.

Ik wil zo graag mensen helpen die voelen wat ik voel, of me gewoon verdiepen in andere mensen. Maar een gevoel dat ik niet onder woorden kan brengen houdt me daarvan tegen, alsof ik daar niet goed genoeg voor ben.
Ik snijd mezelf ook. Ik vind dat aan de ene kant vreselijk, maar toch ook weer vanzelfsprekend. Ik wil dat niemand het weet, maar aan de andere kant ook dat iedereen het weet. Ik weet het gewoon niet meer. Ik wil hulp, maar toch eigenlijk niet. Eigenlijk wil ik gewoon dood, maar dat kán gewoon niet.
Ik ga nu gewoon ophouden met denken voor vanavond, misschien dat het over een tijdje beter word. Die woorden voel ik niet, maar ik zeg ze zodat ik mensen om me heen niet verdriet doe. Ik leef voor hen, niet voor mezelf. Ik hoop eigenlijk alleen maar dat ik binnenkort gewoon dood kan gaan, zodat alles voorbij is.

ik hoop vurig dat iemand aan mijn verhaal iets gehad heeft.

heel veel liefs van Fifi de poedel
Datum:
23-02-2008
Naam:
Fifi
Leeftijd:
14
Provincie:
Friesland

mag niks kan niks

ik ben een meisje van 13 bijna 14 mijn ouders zijn net uit elkaar ik heb het er moete mee mijn moeder is boos en mijn vader is weg ik weet niet waar heen mis hem wel mijn moeder schreeuwt altijd dat het mijn schuld is dat mijn vader weg is heb geen ouder broers of zussen en ook geen jongere ben eenig kind mijn moeder schreeuw altijd tegen mij mag nooit weg naar vrienden op school gaat het daarom fout ik heb wel vakker geprobeert op zelmoord te plegen maar ik dacht altijd mijn vader komt terug ! maar nu weet ik het beter hij komt niet terug want voor hij weg ging zij hij nog ik kom terug voor jou ik laat je niet in de steek maar hij dat het tog 1 van mijn vriendin weet het van mijn zelmoord nijging en zeg dat ik hulp moet zoekken maar dat durf ik niet want ik snij mij zelf ook en als mijn moeder daar achter komt ben ik zo i zo dood dus durf ik niks te zegen en als ik na zoon opvang daar voor ziet mijn moeder de rekenigen en krijg ik straf heb zo net nog ruzie met haar gehad ze gaat elke avond uit met mennsen van haar werk er ligt ook elke avond een ander vent ik haar bed word er bang van had gevraag als ik mee mogt met een stell vriendin als ik maarum mogt niet was te jong voor haar en zo als de waruf mogt ik niet katabra draag geen merk kleding vind zo onnodig dat ik dat draag en ze draag zelf spul van bjon borg en nog meer merk spul waar ik niet aan mag kommen ik zit meestal op mijn kammer want ik durf niet van mijn kamer af te kommen ga meestal heel vroeg na school en als ik klaar ben doe ik een krant daan om geld voor eten wat mijn moeder koopt geen eten voor me wat ze zegt dat ik oud en wijs genoeg daar voor ben maar ik zij toen een keer warom mag ik dan niet naar de disco toe als ik wel oud genoeg ben voor te werken heb zelf eens voor de trien probeeren te springen ik heb geen zin meer inb het leven wil echt DOOD


heb geen zin meer in het leven
Datum:
23-02-2008
Naam:
Leeftijd:
13
Provincie:
Friesland

Pupertijd

Ik zie heel veel mensen van 14, 15 jaar.
Jongens/Meiden, klinkt misschien heel dom, maar dat is de pubertijd. Als je ouder wordt, word alles anders. Geloof me. Probeer alleen nu vol te houden, dat maakt je sterk voor later.
Datum:
23-02-2008
Naam:
R.
Leeftijd:
21
Provincie:
Overijssel

hey

mij n vader slaat mij altijd mijn fiets stond een s aan het dagcenterum en mijn band staat plat en mijn vader geeft mij geslaan da dat was de eeerste keer al niet meer en mijn heup doet pijn maar ik drf het niet de zeggen
Datum:
23-02-2008
Naam:
-
Leeftijd:
13
Provincie:
België

prachtig

Jimi, het stuk dat je schreef is echt prachtig, wou dat ik er ook zo over kon denken. Helaas lukt dat niet. Maar ik hoop dat er veel mensen zijn die je hebt weten te helpen met dit stuk
Datum:
23-02-2008
Naam:
anoniem
Leeftijd:
18
Provincie:
Utrecht

PLEEG GEEN ZELFMOORD

Wat heb je er aan Je laat iedereen in de steek , je laat iedereen vedrietig zijn , okal denk je of weet je dat je niemand heb altijd heb je iemand je ouders blijven vooraltyd van je houden wil je echt dat iedereen vedrietig word omdat je sterft ?
JE MOET EENS WETEN HOEVEEL MENSEN VEDRIET HEBBEN ALS JE ZELFMOORD HEB GEPLEEGD zoek je leven Op & DENK AAN DE GEVOLGE
Datum:
23-02-2008
Naam:
Eliza
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

maak er wat van

ik ben depressief. en het leven zit niet echt mee want hoezo ben je 18 en depressief en this al jaren zo. frustratie dat school niet meer meewerkt dat je niet meer kan funcioneren dat je geen energie hebt moedeloos levenloos. geen zin meer je zelf afvragen waar doe je het voor. heb je er omgevraagt hier te komen nee? wil ik minimaal 12 jaar naar shool wil ik me hele leven lang werken tot weet ik hoe oud ik moet zijn. daar heb je toch geen zin in. en dan de tegen slagen in het leven leven zonder ouders je alleen voelen. niemand die je snapt en dan denk je ik wil weg ik kap er mee. iedereen denkt na overzelf moord want als mensen een tegenslag hebben dan denken ze er aan. maar denken en doen zijn verschillende dingen. ik denk er zovaak aan maar toch ben ik er nog. want eigelijk ben ik te nieuwsgierig wat ik mis als k ga. de pijn die je mensen doet als je weg gaat. en tuurlijk kan morgen ook onder een auto komen doet ook pijn. maar als je zelf gaat mensen blijven achter met vragen waarom deed je het. ik kijk vaak naar de trein hoe zo het zijn als je er onder ligt. polsen door snijden lijkt me niet zo lekker. al dat bloed dat uit die aderen spuit. nee zelfmoord plegen is niet de oplossing je moet vertrouwen hebben in jezelf. geen doelen of verwachtigen stellen daar ga je aan kapot want als je ze niet haalt stel je jezelf teleur en daar krijg je negatieve bedachtes mee. leef stap voor stap en maak lol. praat met mensen over hoe je je voelt ook als is het moeilijk wilje het niet soms is het een stap die je moet nemen om verder te komen in het leven.
Datum:
22-02-2008
Naam:
esther
Leeftijd:
18
Provincie:
Noord-holland

ik wil niet meer !

Ik wil niet meer, ik heb al 3 jaar een relatie met mijn vriendin, op een gegeven moment wou ik er een einde aan maken omdat ik met heel veel persoonlijke problemen kampte. Na 4 mnd uit elkaar te zijn geweest, heb ik inmiddels alles weer op een rijtje.. maar nu wil zei niks meer met mij te maken hebben. ik hou al 7 jaar lang van haar in die 7 jaar 3 jaar een intense relatie, we waren zelf bezig naar huizen te zoeken om samen te wonen. Ze geeft heel bot en cru aan ik wil je niet meer, ik voel niks meer voor jou. Jij hebt mij 4 mnd lang in ellende gelaten en nu verwacht je van mij dat ik 90 graden draai. Ik ben er kapot van, vele die dit lezen zullen wel denken, het is maar een liefde die je kwijt bent. maar het is zoveel meer dan dat. ik hou zielsveel van haar, en zij ook van mij. Waarom geeft ze mij deze kans niet als het echte liefde is ? Haar argument is dat, als het echte liefde was dan zou ik nooit 4mnd er tussen laten komen. Ik geef ook aan dat ik fout zat en dat dit ons veel sterker kan maken, want we houden gewoonweg van elkaar. Maar ze blijft bij haar standpunt. Ik heb geen zin meer om verder te leven. Ik zie het niet meer zitten, zei betekent alles voor me.
Datum:
22-02-2008
Naam:
M
Leeftijd:
23
Provincie:
Zuid-holland

vader

mijn vader veroorzaakt het hij doet mijn pijn van binnen hij is zo agrezief en doet ilegalen dingen ik wil hem aangeven maar ik durf niet help
Datum:
22-02-2008
Naam:
timo
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

..

Ik heb soms het gevoel dat het allemaal niet meer wil.. Mijn leven zit vol met problemen .. Ik heb zwaar overgewicht en ik zit slecht in mijn vel Ik ben jaren mishandeld door mijn vader (ouders zijn nu gelukkig gescheiden) Maar het word er nog niet echt veel beter op

Ik kan het allemaal niet meer aan Ik wil zelfmoord plegen maar ik heb het lef er niet toe ..
Datum:
21-02-2008
Naam:
Anoniem
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel
Praat erover!
Logo Stichting 113 Zelfmoordpreventie
0800-0113
Chat: www.113.nl

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.