Levensverhalen (pagina 1117)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

gaat slecht

hallo ikz it diep in de problemen ik krijg steeeds meer nijging om eeen zelfmoord te doen maar durf het niet tegen familie en meester te zeggen dus wat is een goede tip
Datum:
29-04-2008
Naam:
mitch
Leeftijd:
16
Provincie:
Zuid-holland

me vriend

op 3 april kreeg ik te horen dat mijn vriend''en klasgenootje zelfmoord had geleegd

er gaaan nu zo veel vragen door mijn hoofd.

waarom???

maar daar zal ik nooit antwoord op krijgen
hij heeft zichzelf in de schuur opgehangen
en zijn moeder en zusje hebben hem gevonden..

Ik miss hem nu zo
het is heel erg moeilijk om weer gwoon normaal verder te leven maar je kan niet anders.........

ik voel een leegte
in mijn hart alsof ik neit meer compleet ben
de laatste tijd zit ik ook niet echt meer lekker in mijn vel daardoor....

ik zou nooooooooooooooit zelfmoord plegen maar als ik eerlijk moet bekenen is die gedachte weleens door mijn hoofd gegaan

matthias was een hele lieve ,,knappe,,jongen

en iedereen hield heer zerg veel van hem...

mathhias ik hoop dat j me ooit kan vergven dat ik j nooit heb geholpen..!
ik wist nieteens dat je het zo moeilijk had..

kwist dat je je kut voelde maar dit?!!!

HAD IK NOOOOOOOIT GEWILD

mathhias ik kan je nu noooit meer zien ..
ook al zou ik je het liefst willen omhelzen..!!

maar ik hoop nu waar je ook bent dat je gelukkig bent
Datum:
29-04-2008
Naam:
M
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

?...

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik doe dit even om alles van me af te schrijven, misschien is het goed, misschien niet...
Soms lopen er dingen in je leven verkeerd, bij de een wat meer als bij de ander..
Bij mij is nu het geval dat mijn relatie net naar de klote is, ik woonde samen met een jongen maar dat werkte niet.. nu omdat onze relatie kapot is en ik de huur niet langer meer kan betalen in me 1tje moet ik dus het huis uit.. mijn moeder kan me niet opvangen want die heeft geen leggende gelden, mijn vader wel maar die wil ik niet meer zien!!..
Ik heb hier lang over zitten na denken en hoopte dat het wel beter zou worden, nou dat wordt het niet, ik heb ook nog een huidziekte erbij waardoor ik A. niet kan slapen en B. er niet uit zie.. ik weet nu even geen andere oplossing meer..
Nachten huilen, dagen niet naar buiten.. ik weet echt niet wat ik nog kan doen om een normaal leven te lijden.. ik voel me zo alleen....
Datum:
28-04-2008
Naam:
Ann
Leeftijd:
20
Provincie:
Zuid-holland

ach...

Ben altijd wat zwaarmoedig geweest. Was 20 jaar toen ik tot de ontdekking kwam dat het leven mij te weinig prikkels gaf om te willen leven. Heb bewust gezocht naar een relatie en gekregen. Twee schatten van kinderen. Mijn zorg en liefde voor de kids hield mij vooral op de been. Ben inmiddels 51, na zowat 27 jaar wilde mijn vrouw scheiden. Ik deed teveel alleen. De kinderen zijn inmiddels zelfstandig. De drive voor het leven ebt wat weg. Het huis is leeg. Heb nog wat hobby’s en aardig werk Zweef nog een beetje op de naweën van de scheiding. Pijn, zekerheden en los laten. Hoop voldoende wijs te zijn voor een vervolg. Ik ben daar helaas niet zeker van. Ben denk ik niet bang voor de dood, de rust. Een zoete troost. Ik verlang niet actief naar de dood op dit moment. Maar als ik hem tref is hij welkom. Daarom ach…
Datum:
28-04-2008
Naam:
B.
Leeftijd:
51
Provincie:
Noord-brabant

De vader van.......

Lieve mensen,
ik ben de vader van een mooie, lieve dochter welke geprobeerd heeft een einde te maken aan haar leven. Verdriet, machteloosheid en angst zijn zaken welke door mijn hoofd schieten. Ik en mijn ega willen haar alle hulp bieden die ze wil en nodig heeft. Zelfmoord is in deze geen oplossing, het geeft zoals dochterlief zelf zegt, gedoe?!, maar we houden van haar voor ons komen alleen maar vragen, waarom?
We willen haar helpen, een uitweg bieden! Zelfmoord is en blijft geen optie, geeft verdriet voor een ieder.
Ook als ik al jullie verhalen lees, denk ik denk aan jezelf wees sterk voor jezelf, je bent een prachtig individu een mens waar ook al hoor je dit niet altijd ,veel mensen van houden en trots op zijn. Wees niet te negatief over jezelf maar geloof in jezelf, je bent en blijft een prachtig mens!
Blijf praten en sta open voor de mensen die van je houden!!!!
Datum:
28-04-2008
Naam:
henk
Leeftijd:
47
Provincie:
Zuid-holland

te lelijk

ik was met iemand een jongen van 12.toen hij het uitmaakte zei hij dat ik TE LELIJK ben en hij bleef me er mee pesten!nu is het even gestopt maar da begint weer tussen onze relatie is er vanalles gebeurt maar dat zeg ik liever niet.


op school heb ik dat ook voor lode pest me soms ook omdat ik zogezegt een manwijf ben en ik kan er niet meer tegen nu is dat ook even gestopt maar jh dat begint weer enz...
Datum:
28-04-2008
Naam:
jolien
Leeftijd:
12
Provincie:
België

Dromen zijn bedrog !?

Ik ben mijn hele leven al ongelukkig. Ik heb al vele malen aan zelfmoord gedacht.

Een poging is er nooit van gekomen. Dit bestaat ook niet voor mij het is zelfmoord of niet. Ik kan de keuze tussen leven en dood niet maken. Hij is te lastig. De keuze is te moeilijk en makkelijk tegelijk.
Hierdoor word ik gedwongen om te blijven leven.

Met als lichtpuntje in de grote duisternis mijn vele dromen in een betere toekomst.

Emigreren naar een plek met minder mensen minder verantwoordelijkheden minder verplichtingen. Een afgelegen plek, een mooi natuurlijk gebied en in de buurt een stad waar ik naartoe kan als ik gezelschap nodig heb.
Samenwonen met een vrouw die het vermogen heeft me te kunnen begrijpen en zich hier ook de moeite voor neemt.
Een vrouw die evenveel rekening met me houdt als ik met haar doe.
Ze hoeft het uiteraard niet altijd met me eens te zijn.

Een verdraaid moeilijke droom, maar lang niet onmogelijk.
Een beslissing die bijna net zo moeilijk en ook makkelijk is, als de beslissing "zelfmoord plegen".

Ik lees hier vele verhalen die ik herken.
Ik ben een korte periode gepest, maar ben ook een periode zelf pester geweest.
Ik ben een tijd heel lelijk geweest door ernstige acne waar ik dankzij zware medicatie vanaf gekomen ben. Ik heb periodes veel drank en drugs gebruikt

Mijn jeugd is behoorlijk verrot geweest. Mijn ouders wisten niet goed hoe ze met me moesten omgaan en namen vaak verkeerde beslissingen.
Ik heb ze dit allemaal vergeven, omdat ik weet dat hun bedoelingen goed waren.
Mensen vonden me dom. Dit werd niet in mijn gezicht gesnauwd, maar ik was slim genoeg om door te hebben dat mensen dit vonden.

Nu zie ik er goed uit(dat vind ik zelf althans), ik drie goede vrienden, ben ik best een populair persoon, maar mis nog steeds de levenslust.
Ik heb in het verleden maar een relatie gehad waar ik niet warm of koud van werd. Deze relatie heeft dan ook niet lang geduurd.
Tegenwoordig weet niet meer eens hoe het voelt om verliefd te zijn.
Huilen heb ik in geen jaren meer gedaan.
Mijn leven voelt als een dal met een aantal piekjes erin.

Mensen om me heen zien mij als een vrolijk persoon met een goed gevoel voor humor. Op een moment als dat ben ik die persoon ook, dit zijn dan geen neppe emoties.
Op momenten dat ik alleen ben en me eenzaam voel begin ik te piekeren. Ik besef me dan ook aan welke verplichtingen ik vast zit en dan vraag ik me af waar ik het voor doe.
Ik word gek van het vele geven en zo weinig terug te krijgen. Ook vind ik het leven saai en doelloos.

Ik ben niet boos op mensen die totaal niet begrijpen dat mensen zelfmoorneigingen hebben. Ik begrijp deze mensen ook al begrijpen ze mij niet...
Dit is onwetendheid, te vergelijken met een doof persoon die wel af en toe de trillingen kan voelen van geluidsgolven, maar zich geen voorstelling kan maken over het horen van geluid.
Dit komt omdat ze vaak niet verder kijken dan hun neus kort is. Helaas zijn de meeste mensen zo en is het hierdoor niet gebruikelijk om te zeggen dat je het niet meer ziet zitten.
Dan behoor je namelijk meteen tot een buitenbeentje en krijg je al snel het label "wazig", "vaag", "gestoord" of Nerd op je geplakt.

Toch hoop ik dat mensen die hier een bericht achterlaten, net als ik de keuze tussen leven en dood niet maken.
Hoe moeilijk het ook is. De meeste personen Zoals jullie zijn volgens mij de interessantste mensen die er zijn. Unieker dan uniek gevormd door de vele moeilijke gebeurtenissen in het leven.

Iedereen die hier schrijft dat hij/zij nadenkt over zelfmoord, begrijpt anderen met diezelfde gevoelens en heeft dus de gave er andere mensen mee te helpen.
Mensen zoals jullie (kunnen)zorgen voor een verbetering in de maatschappij.
Ik vind het een groot verlies voor de samenleving dat juist deze mensen vaker zelfmoord plegen.
De levenslessen van dit soort mensen kunnen van groot belang zijn voor verbetering in de maatschappij.

Ik zal de keuze tussen leven en dood pas maken als ik 100% zeker ben dat ik bepaalde doelstellingen/dromen niet meer kan halen. Ik vrees dus dat ik moet doorknokken tot ik lichamelijk/ geestelijk niets meer waard ben.

In bedank iedereen voor zijn reactie hier! Dit geeft voor mij een duidelijk beeld over hoeveelheid mensen die met deze problemen kampen.
Dat geeft mij veel steun....
Ik hoop dat ik met dit verhaal ook mijn steentje kan bijdragen voor anderen.
Uiteraard hoef je het niet met me eens te zijn. Ik hoop wel dat je je de moeite doet om het te begrijpen.

Ik wens iedereen veel sterkte en stuur jullie de kracht om te blijven knokken!
Datum:
28-04-2008
Naam:
Nielo
Leeftijd:
22
Provincie:
Limburg

Doelloze nobody

Tja eerlijk gezegd heb ik het recht niet heb om te denken zoals ik doe. Ik heb geen slechte jeugd gehad, geen nabestaande verloten, ik heb wel vriendinnen, lieve ouders en een fijne broer.

En toch zou ik er voor mezelf geen moeite mee hebben als het lichtje uitgaat. Eindelijk rust.

Feit is dat ik het leven maar moeilijk vind, worstelen tot de dood. Ik ben heel slecht in beslissingen maken, vind dat heel zwaar om te doen en kan er mega tegen opzien. Verder vraag ik me af wat ik hier doe op deze aardbol. Als ik er niet meer zou zijn draait de wereld gewoon door. Wat is de zin van het leven? De toekomst die zie ik liever niet, ik zou ook niet weten hoe die eruit zou zien. Waarschijnlijk heb ik dan nog steeds geen ene fuck bereikt, al zal iemand anders daar anders tegen aan kijken. Beld m’n broer net dat hij gaat trouwen, blij voor hem. Maar ook eng, ik heb het gevoel dat iedereen vooruit gaat in het leven, iets opbouwt en ik blijf staan. Dat heeft ook met m’n vriend te maken aan de ene kant houd ik van hem en andere kant als ik rationeel denk ben ik misschien wel beter af zonder hem.

Maar ja een einde eraan maken, hoe doe je dat zonder andere mensen tot last te zijn. Ik heb er al heel veel overnagedacht en denk er al een aantal jaar aan. Slapen en nooit meer wakker worden is het mooiste, maar dat zit er toch niet in. Per ongeluk doodgaan dat zou het mooiste zijn (ongeluk, ziekte), weten mensen tenminste ook niet dat je ertussen uit wilde stappen. De grootste drempel is vooralsnog is dat ik het m’n ouders niet aan kan doen. Die houden echt wel van mij en ik vind het te zielig voor hen om te verdwijnen. Daarbij gaan andere mensen dood die heel graag verder geleefd hadden. Het zou bijna niet eerlijk zijn omdat bewust de stekker eruit te trekken. Probeer soms evengoed wat leuks te doen en dus we ploeteren maar verder.

Verder snap ik niet dat andere mensen het als egoisme zien zelfmoord. Ik snap wel dat ze met onbegrip blijven zitten. Maar wat moet je dan als je zelf niet meer verder wilt, dan moet blijven leven voor anderen?
Datum:
28-04-2008
Naam:
Een onbetekenend persoon
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-holland

Wat een kut leven.

Ik ben een meisje van 13, Ik haat mijn leven. ik heb altijd wel ruzie hier thuis, maar het raarste is dat ik mezelf niet durf op te hangen... Ik snij wel omdat ik mezelf een mietje vind. ik verder vertel dit aan niemand, maar tog zou ik het aan mijn vriendin willen vertellen. want zij heeft er vroeger ook last van gehad, volgens mij nu nog steeds een beetje... Maar ik zou echt niet weten hoe ik dit moet vertellen. Ik ben het leven zat, ik weet eerlijk gezegd niet waarom. Dat is nou ook al zo raar. maar goed. Ik kan er mee leven, denk ik...
Datum:
28-04-2008
Naam:
Anoniem...
Leeftijd:
13
Provincie:
Zuid-holland

verdriet bijna zelfmoord

ik had net mes in me handen..
kwou net zelfmoord plegen..
jullie site kwam toevallig voor mijn scherm..

dit gebeurde er.
ik vind een meisje leuk..echt super leuk..
zei vond mij ook heel leuk..
maar een andere jonge vind haar ook leuk..
en dan kom ik even op msn en zegt ze van ja ik heb heel wat dingen over je gehoord.
ze vertelt niet wie of wat het heeft gesegt..
nu haat iedereen mij volgens mij..
ik heb echt hulp nodig want dit kan niet verder... zit nu thuis met tranen en tuiten te huilen..
mail me snel terug voor het te laat is..
plz help mij van dit soort dingen!!!!
Datum:
28-04-2008
Naam:
Serkan
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.