Levensverhalen (pagina 1113)

Hier mag je jouw verhaal vertellen. Hoe is het zover gekomen dat je nu aan zelfmoord denkt? Dit mag kort of lang, wat je zelf prettig vindt. Als je dat niet wilt, lees dan gerust de verhalen van anderen eens door.

Jouw verhaal

Het is niet de bedoeling dat je reageert op anderen, het gaat hier om jouw verhaal. Inzendingen die haatdragend zijn, grof taalgebruik bevatten of anderszins niet aan het doel van deze website voldoen kunnen zonder opgaaf van reden worden geweigerd.

Zet nooit je volledige naam hier neer. Wanneer je dat wel doet dan kan jouw verhaal via zoekmachines zoals Google worden gevonden wanneer iemand op jouw naam zoekt.

Met het inzenden van je verhaal ga je akkoord met de privacyverklaring. (Bekijken)

Hypocriet

Ik vind het echt hypocriet om zelfmoord te plegen.
En wat moeten je familie en vrienden doen? Laat je die zomaar in de steek ?
Je hebt een leven gekregen en die gooi je zomaar weg.
Datum:
06-05-2008
Naam:
yasmine
Leeftijd:
15
Provincie:
Gelderland

?

Als ik sommige verhalen lees, kan ik begrijpen dat diegene zelfmoord wil plegen, maar denk eens na,
je bent niet voor niets op de wereld gekomen! Denk aan de nabestaanden, die doe je het meeste pijn! En voor sommige hier, die er niet meer tegen kunnen omdat ze een goede vriend/vriendin/ famililid hebben verloren, ik heb ook veel familieleden verloren in mijn leven, maar dat hoort erbij.
De dood komt bij iedereen, leer er mee om te gaan. Ik weet dat het moeilijk is, maar het is gewoon niet goed om er zélf een eind aan te maken.
Datum:
06-05-2008
Naam:
Juliette
Leeftijd:
15
Provincie:
Limburg

Alles weg

Mijn vriendin is er vandoor met mijn beste vriend.
Vorige maand heeft ze besloten dat ze een einde wou maken aan een relatie van 4 jaar.
Dat deed pijn maar was wel te verwerken.
Twee dagen daarna kwam ik er achter dat ze een relatie heeft met mijn beste vriend.
Die kameraad heb ik altijd goed vertrouwd en hij stond altijd voor me klaar.
Ik heb hem ook veel verteld over mijn relatie en de dingen wat me daarin stoorden.
We hadden samen ook een hobby waar we veel tijd aan spendeerden en wat voor mij ook een goede uitlaatklep was.
Mijn vriendin is nu bij me weg en laat mij alleen achter in dit huis wat ik nu moet verkopen.
Een huis vol met herinneringen en gezamelijke spullen waarin ik alleen achter blijf.
zij heeft ons zoontje van 3,5 jaar mee genomen en ik heb hun alledrie al bijna 3 weken niet meer gezien.
Dit wordt alllemaal te veel voor mij, ik ben in een keer alles kwijt en wordt gewoon aan mijn lot over gelaten.
Terwijl zei een leuk nieuw leven aan het opbouwen zijn en mij totaal negeren.
Op dit moment zie ik echt geen uitweg meer en weet ook niet wat de toekomst gaat brengen.
Datum:
06-05-2008
Naam:
tim
Leeftijd:
28
Provincie:
Limburg

Niet meer

Ik zie het niet meer zitten.. Ik heb er geen zin meer in.. Ik kan niet langer spelen alsof ik me top voel, want dat voel ik me echt niet. Ik ben het leven zo ontzettend zat.. Alles zit tegen en ik kan niets meer positief bekijken.. Ik word zo moe van mezelf.. Ik wil niet meer, maar ik durf het niet te beëindigen. Ik durf niet..
Datum:
06-05-2008
Naam:
S.
Leeftijd:
20
Provincie:
Noord-holland

doe niet sow zielig

ja jullie hebbe stuk vor stuk allemaal trieste verhale maar ze zijn te triest als alles sow tegenzit ga dan hulpzoeke ofso maar g aniet sow zielig sitte doen op dese zite want er zijn geneog mensen die je wille helpen en als je dit leest en je hebt ook zo zielig verhaal en je gaat nog geen hulp zoeke dan ben je zelf ook niet helemaal lkkrr gaa naar de politie bel de kindertelefoon ofzo weet ik veel maar hier zielig doen op zo site heeft ook geen sin
Datum:
06-05-2008
Naam:
tijs
Leeftijd:
13
Provincie:
Utrecht

Telkens weer

Al heel lang ben ik bezig met de dood en het leven. Ik zie de dood als een verlossing en kan hier echt naar smachten. Maar toch ben ik hier nog steeds. Is dit omdat ik sterk ben, of ben ik gewoon te laf om daadwerkelijk de onherroepelijke daad te verrichten.

4,5 jaar geleden heb ik een zelfmoord poging gedaan. Deze is mislukt, omdat ik mijn polsen niet diep genoeg had doorgesneden. Ik dacht altijd dat het pijn zou doen en dat ik dat fijn zou vinden. Maar het rare is, het deed totaal geen pijn.

Ik heb veel meegemaakt in mijn leven. Meer dan sommige mensen, maar weer veel minder dan anderen. Door de gebeurtenissen in mijn leven heb ik veel haat gevoelens over gehouden. Deze haatgevoelens zijn allemaal naar één persoon gericht. Naar mezelf.
Waarom is dit mij overkomen, waarom houdt niemand van mij, waarom heb ik het laten gebeuren, waarom doet het nog steeds zo'n pijn, waarom gaat iedereen door en zit ik gevangen in het verleden, waarom kan ik niet door. Al deze vragen spoken steeds door mijn hoofd.

Het is niet zo dat ik 24 uur per dag met de dood bezig ben. Ik ben zelfs niet iedere dag met de dood bezig. Ik plan mijn agenda overvol, zodat ik geen eens tijd heb om ermee bezig te zijn. Maar hoe vrolijk en druk ik ook doe. Hoe erg ik ook mijn best doe, een normaal leven te leiden. De gevoelens komen telkens weer terug.
En telkens weer vecht ik er tegen. Telkens weer moet ik voor mezelf het recht om te leven verdienen. Telkens weer lees ik over de mensen, die het moeilijker hebben dan ik, die in oorlogsgebieden leven, mensen die niet elke dag te eten hebben, mesen die hun leven lang sexueel of lichamelijk misbruikt zijn, mensen die hun kind hebben verloren, of hun ouders. En die mensen zijn zo sterk. Het lijkt wel of het leed dat zij hebben meegemaakt hen gesterkt hebben. Waarom ben ik er dan zwakker door geworden. Waarom ben ik geen sterker persoon. Ze zeggen toch: What doesn't kill you makes you stronger.
Ik ben er niet sterker door geworden.

Indien je mensen zou vragen mij te beschrijven, zouden zij het volgende zeggen:
Een lieve spontane altijd vrolijke meid. Lekker gek, heel attent en sociaal. Een harde werken en zeer colegiaal. Het meisje dat altijd lacht.
Zo zie je maar, hoe makkelijk mensen zien wat jij wil dat ze zien. Al deze mensen kennen mij niet. Iedereen denkt dat zij mij kennen, maar eigenlijk ken ik mezelf niet eens.
Ik ben dan misschien niet dood, maar ik leef ook niet.
Datum:
06-05-2008
Naam:
Lisette
Leeftijd:
26
Provincie:
Utrecht

Snijden

ik heb echt een heel groot probleem.
en het grootste deel ervan is jongens.
ik heb echt met een hele lieve jongen.
maar hij woont aan de andere kant van Nederland.
en een plaats verder op wonen 2 jongens waar ik echt heel veel voor voel.
ik voel ook nog heel veel voor mijn eigen vriend.
maar 1 jongen ervan zij de heletijd dat hij van mij hield.
en laats bleek het allemaal een grao te zijn.
en dat heeft ook al mijn hart gebroken.
ook meet mijn ex is het 1en al aan de hand.
hij had het uitgemaakt omdat hij niks meer voor mij voelde.
dat accepteerde ik ook wel.
en toen hebben we besloten om BestFriends te blijven.
maar de laatste tijd doet hij echt zo dom dat ik het gewoon niet meer zie om met hem omtegaan.
en ik wil ook nog helegoeie vrienden blijven.
ook zeggen vrienden van mijn eigenvriend dat hij een ander heeft.
ik durf het hem zelf niet te vragen.
ook met die ene 2 jongens.
ze willen me niet.
en nu denk ik heel vaak :
ik ben toch lelijk wat doe ik nog hier op aarde?
Ook mijn vriendin snijt zich wel af en toe.
maar dan niet even van : oo ik ben stoer en snijd mezelf.
nee, echt dat ze er niet meer wil zijn.
en daarom snijd ik mij ook.
mijn ouders weten er niks van.
en dat wil ik ook zo houden.
ik kan er alleen met mijn beste vriendin over praten.
en die snijd zich soms ook wel.
laatst heb ik me ook gesneden.
en ik heb er al allemaal littekens van.
ik ben ook al iets van 2x heel diep gegaan en bloedde het heel erg.
maar dan dacht is steeds weer van : maar er zijn ook nog mensen die me wel willen!
en ik weet dan als ik dat doe dat ik er heel veel mensen pijn mee doe.
maar heel vaak denk ik van : wat maakt mij al die mensen uit? als ik er niet meer wil zijn maak ik er een einde aan.
ik hoop echt dat jullie me hiermee kunnen helpen.
want ikw il eigenlijk ook niet dat het echt voor ALTIJD is afgelopen.
PLEASE help me!!
groetjes een hopeloss meisje.
Datum:
05-05-2008
Naam:
Ruth
Leeftijd:
13
Provincie:
Overijssel

ik wil niet meer!

ik ben een tijd geleden door me broer verkracht en niemand geloofd me.
k heb paar x een poging gedaan.
maar elke keer word k tegen gehouden of mis lukt het en beland ik in het ziekenhuis.
ik wil niet meer zo leven ik ben het vertrouwe van me ouders kwijt. ik snij altijd in me zelf het leven kan ik niet meer aan. zo kan ik gewoon niet meer verder leven. :(
ik ga het vanavond weer proberen en nu moet het gaan lukken anders ga ik harder er voor werken!!! ik moet dood
wat is beter? leven of dood?
ik kies dan voor dood!
Datum:
05-05-2008
Naam:
Noortje
Leeftijd:
13
Provincie:
Gelderland

uhm

ik vind het ernstig dat ik hier kinderen van 11,12,13 en 14 jaar zie die NU al aan zelfmoord denken, jullie leven is pas begonnen dit is niets van wat je nog in je leven moet doorstaan.. beter geniet je nu nog van je leven want jij hoeft niet zwaar te werken en te denken hoe je deze maand moet overleven zonder op straat gegooid te worden omdat je de belasting etc niet kan betalen. aan jullie is het nu gwn om lekker te genieten en netjes naar school te gaan en niet zelfmoordgedachtes hebben vanwege ruzie met vrienden enz. want vrienden komen vrienden gaan, ouders scheiden enz tis allemaal normaal geworden we moeten daar gewoon mee leren om te gaan.
Datum:
05-05-2008
Naam:
John
Leeftijd:
23
Provincie:
Noord-holland

Alleen maar gefaald

Hallo.
Nooit gedacht dat ik hier zou schrijven.
Ik bezoek deze site stiekem met enige regelmaat en realiseer me des te meer dat veel van de verhalen overeenkomen met mijn eigen gevoelens, gevoelens van falen en niets-betekenen. Ik ben inmiddels 28 en loop stage. Na vele studies te hebben moeten opgeven ben ik eindelijk in het 3e jaar van een 5e keus studie. Niet verwonderlijk vind ik er dus ook geen reet aan. Je mag in de zorg bijzonder weinig, en alles wat wel interessant is, daar moet je dokter voor zijn.
Vele keren heb ik al aan zelfmoord gedacht, maar ik ben te laf om het uit te voeren of anderen te kwetsen.
Het zal nog wel een tijdje duren eer ik sterf, maar van binnen ben ik echter al jaren dood. Door het verlies van familieleden waaronder mijn eigen moeder, ben ik niet meer in staat om helder te denken. Ik kan niets meer onthouden, waardoor ik ook in de schoolbanken of tijdens mijn stages, van weinig nut ben.
Ik zie het somber in.... al jaren.
Ik heb geen behoefte aan mensen die zeggen dat het straks beter zal zijn, of dat ik naar mijn diploma moet toeleven.
Ik heb straks een diploma van een 4e keus laagbetaalde klote baan, waar ik continue op mensen moet passen. Net een soort huisvader dus, behalve dat ik geen acties mag ondernemen en het moet overlaten aan de echte dokters. Zo ben ik langzaamaan afgezakt van vwo naar havo en zit mijn hoofd veel te vol. Ik zie het steeds vaker ook niet meer zitten, alleen is het enige wat me tegenhoudt de (mogelijke) pijn die zelfmoord doet.
Stiekem ben ik al naar hoge gebouwen aan het kijken, want ik vind het hier echt vreselijk...
Datum:
05-05-2008
Naam:
L
Leeftijd:
28
Provincie:
Noord-brabant

Let op: Zelfmoord.nl en Stichting LeefMee zijn geen onderdeel van Stichting 113 Zelfmoordpreventie. Wij verwijzen slechts naar hun website.

113 Zelfmoordpreventie is een Nederlandse stichting die zich richt op het voorkomen van zelfmoord. De stichting is 24 uur per dag bereikbaar voor suïcidale mensen met een hulpvraag, een verzoek om informatie of een luisterend oor. Mensen kunnen telefonisch contact zoeken vanuit Nederland op 113. Hulp wordt ook geboden per e-mail of chat, desgewenst volledig anoniem.